-
1 exorabilis
exōrābilis, e, Adv. m. Compar. (exoro), I) leicht zu erbitten, Cic. ep. u. Hor.: numen, Iuven.: exorabilis in alqm, nachsichtig gegen jmd., Suet.: nulli exorabilis, Sil.: Compar. b. Sen. u. Tac. – II) leicht erbittend, Val. Flacc. 1, 782.
-
2 exorabilis
exōrābilis, e, Adv. m. Compar. (exoro), I) leicht zu erbitten, Cic. ep. u. Hor.: numen, Iuven.: exorabilis in alqm, nachsichtig gegen jmd., Suet.: nulli exorabilis, Sil.: Compar. b. Sen. u. Tac. – II) leicht erbittend, Val. Flacc. 1, 782.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exorabilis
-
3 implacabilis
im-plācābilis, e (in u. placabilis), unversöhnlich, unerbittlich (Ggstz. exorabilis), v. Pers., absol., Liv. u.a.: immitis et impl. animus, Liv.: impl. in alqm, Cic. u. Liv., alci, Cic., Liv. u.a.: veteri odio, Liv.: delictis, Spart. – v. Lebl., odium, Nep. u. Tac.: iracundiae (Ggstz. irae exorabiles), Cic.: ira, Ov.: motus, nicht zu stillende Gärung, Tac.
-
4 inexorabilis
in-exōrābilis, e, unerbittlich, I) = durch Bitten unerweichbar, -unabwendbar, a) v. Pers.: iudex, Cic.: in alqm, Cic. u. Curt.: adversus alqm, Liv.: contra alqm, Gell.: m. Dat., delictis, Tac.: m. ad u. Akk., civis qui ad supplicium sumendum in omnes partes sit inexorabilis, Rutil. Lup. 2, 9 extr.: si nos inexorabiles ad ignoscenda peccata fuerimus, Augustin. de fid. et symb. 10. § 22: absol., immisericos atque inexorabilis, Gell.: facere alqm inexorabilem, Pacuv. tr. fr.: Ggstz., inimicis te placabilem, amicis inexorabilem praebes, Cornif. rhet. 4, 21 u. 58. – b) v. Lebl.: res, Liv.: disciplina, unerbittlich strenge, Tac.: odium, Sen. rhet. u. Ov. – II) = durch Bitten unerreichbar, Val. Flacc. 5, 321.
-
5 offensa
offēnsa, ae, f. (offendo), das Anstoßen, I) eig., u. zwar prägn. = die Unbequemlichkeit, der unangenehme Zufall, gustus, Verletzung, Colum.: nullā dentium offensā, ohne die Z. anzugreifen, Plin.: sine offensa, Sen.: sine offensa fricantium, Sen. – II) übtr.: 1) der Anfall einer Krankheit, die Unpäßlichkeit, leves offensae, Sen.: offensam sentire in cena, Cels. – 2) der Anstoß, a) der Anstoß = das Ärgernis, der Verstoß, die Kränkung, und die dadurch herbeigeführte Ungunst, Ungnade, ungünstige, ungnädige Stimmung, das gespannte Verhältnis (s. Heräus Tac. hist. 2, 92, 9), in magna offensa sum apud Pompeium, Cic.: res habet offensam, Quint.: sine offensa cum uxore vivere, Plin. ep.: sine offensa edicti, V. gegen das E., ICt. – Plur., subitae offensae, Tac.: amicitiarum tenax, in offensis exorabilis, Vell.: civitas rimandis offensis sagax, Tac.: offensas principum speculari, Tac.: offensam incurrere, in Ungnade fallen, Vopisc.: offensam mereri, Vopisc.: offensas subire, Plin. ep.: offensas subire pro alqo, Plin. ep.: offensas vindicet ense suas, Ov. – b) die Widerwärtigkeit, per eiusmodi offensas emetiendum confragosum hoc iter (vitae), Sen. ep. 107, 2.
-
6 implacabilis
im-plācābilis, e (in u. placabilis), unversöhnlich, unerbittlich (Ggstz. exorabilis), v. Pers., absol., Liv. u.a.: immitis et impl. animus, Liv.: impl. in alqm, Cic. u. Liv., alci, Cic., Liv. u.a.: veteri odio, Liv.: delictis, Spart. – v. Lebl., odium, Nep. u. Tac.: iracundiae (Ggstz. irae exorabiles), Cic.: ira, Ov.: motus, nicht zu stillende Gärung, Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > implacabilis
-
7 inexorabilis
in-exōrābilis, e, unerbittlich, I) = durch Bitten unerweichbar, -unabwendbar, a) v. Pers.: iudex, Cic.: in alqm, Cic. u. Curt.: adversus alqm, Liv.: contra alqm, Gell.: m. Dat., delictis, Tac.: m. ad u. Akk., civis qui ad supplicium sumendum in omnes partes sit inexorabilis, Rutil. Lup. 2, 9 extr.: si nos inexorabiles ad ignoscenda peccata fuerimus, Augustin. de fid. et symb. 10. § 22: absol., immisericos atque inexorabilis, Gell.: facere alqm inexorabilem, Pacuv. tr. fr.: Ggstz., inimicis te placabilem, amicis inexorabilem praebes, Cornif. rhet. 4, 21 u. 58. – b) v. Lebl.: res, Liv.: disciplina, unerbittlich strenge, Tac.: odium, Sen. rhet. u. Ov. – II) = durch Bitten unerreichbar, Val. Flacc. 5, 321.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inexorabilis
-
8 offensa
offēnsa, ae, f. (offendo), das Anstoßen, I) eig., u. zwar prägn. = die Unbequemlichkeit, der unangenehme Zufall, gustus, Verletzung, Colum.: nullā dentium offensā, ohne die Z. anzugreifen, Plin.: sine offensa, Sen.: sine offensa fricantium, Sen. – II) übtr.: 1) der Anfall einer Krankheit, die Unpäßlichkeit, leves offensae, Sen.: offensam sentire in cena, Cels. – 2) der Anstoß, a) der Anstoß = das Ärgernis, der Verstoß, die Kränkung, und die dadurch herbeigeführte Ungunst, Ungnade, ungünstige, ungnädige Stimmung, das gespannte Verhältnis (s. Heräus Tac. hist. 2, 92, 9), in magna offensa sum apud Pompeium, Cic.: res habet offensam, Quint.: sine offensa cum uxore vivere, Plin. ep.: sine offensa edicti, V. gegen das E., ICt. – Plur., subitae offensae, Tac.: amicitiarum tenax, in offensis exorabilis, Vell.: civitas rimandis offensis sagax, Tac.: offensas principum speculari, Tac.: offensam incurrere, in Ungnade fallen, Vopisc.: offensam mereri, Vopisc.: offensas subire, Plin. ep.: offensas subire pro alqo, Plin. ep.: offensas vindicet ense suas, Ov. – b) die Widerwärtigkeit, per eiusmodi offensas emetiendum confragosum hoc iter (vitae), Sen. ep. 107, 2.
См. также в других словарях:
exorabilis — index placable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
exorable — ► adjetivo literario Que cede con facilidad ante los ruegos y súplicas: ■ el rey se mostró exorable ante sus súbditos. SINÓNIMO condescendiente * * * exorable (del lat. «exorabĭlis») adj. Blando o *condescendiente. * * * exorable. (Del lat.… … Enciclopedia Universal
exorable — ⇒EXORABLE, adj. Qui se laisse fléchir par des prières. (Quasi )synon. indulgent. Anton. inexorable, inflexible. Qu entends je? À mes désirs seriez vous exorable? Vous me comblez de joie, ô princesse adorable! (HUGO, Cromw., 1827, p. 215). Oui,… … Encyclopédie Universelle
Exorable — Ex o*ra*ble, a. [L. exorabilis: cf. F. exorable. See {Exorate}.] Capable of being moved by entreaty; pitiful; tender. Milton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
inexorable — adjective Etymology: Latin inexorabilis, from in + exorabilis pliant, from exorare to prevail upon, from ex + orare to speak more at oration Date: 1542 not to be persuaded, moved, or stopped ; relentless < inexorable progress > • inexorability… … New Collegiate Dictionary
exorable — exorability, n. /ek seuhr euh beuhl/, adj. susceptible of being persuaded or moved by entreaty. [1555 65; < L exorabilis, equiv. to exora(re) to prevail upon, move by entreaty (ex EX 1 + orare to pray, beg) + bilis BLE] * * * … Universalium
placable — I adjective appeasable, benevolent, capable of being appeased, capable of being pacified, charitable, clement, compassionate, conciliatory, disposed to mercy, exorabilis, exorable, forbearant, forbearing, forgiving, generous, gracious, indulgent … Law dictionary
inexorable — [ inɛgzɔrabl ] adj. • av. 1520; lat. inexorabilis, de exorare « vaincre par ses prières » ♦ Littér. 1 ♦ Qui résiste aux prières, qu on ne peut fléchir; sans pitié. ⇒ impitoyable, implacable, inflexible. « Cœur inexorable et dur comme un rocher »… … Encyclopédie Universelle
exorable — (è gzo ra bl ) adj. Qui se laisse fléchir par des supplications. • Ô dieux, qui comme vous la rendez adorable, Rendez la comme vous à mes voeux exorable, CORN. Cinna, III, 3. • Le ciel à mon amour serait il favorable, Jusqu à rendre sitôt… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
inesorabile — i·ne·so·rà·bi·le agg. CO 1a. che non si lascia piegare dalla pietà o dalle preghiere: giudice, tiranno inesorabile; il vincitore fu inesorabile con i nemici Sinonimi: impietoso, implacabile, inclemente, inflessibile, irremovibile. Contrari:… … Dizionario italiano
inesorabile — {{hw}}{{inesorabile}}{{/hw}}agg. 1 Che non si lascia piegare e muovere dalle preghiere o dalla pietà; SIN. Implacabile, spietato. 2 Che è impossibile evitare: decreto –i. ETIMOLOGIA: dal lat. inexorabilis, comp. di in neg. ed exorabilis ‘che si… … Enciclopedia di italiano