-
1 mat, álit
-
2 sannr
I)(sónn, satt), a.1) true (sónn saga); hón sagði þór satt frá Geirróði, she told Thor the truth about G.; nú skal ek segja þér it sanna, now I will tell thee the truth; hafa e-t fyrir satt, to be sure (convinced) of; hafa sannara, to be in the right (skal konungr um segja, hvárir sannara hafi); gøra e-t satt, to make good, prove (hvern veg gørir þú þat satt); s. sem dagr, true as day, clear as noonday (= dagsannr); sönnu sagðr, justly charged; með sönnu, at sönnu, in truth, truly; til sanns, certainly, for certain (vita e-t til sanns);2) meet, proper (væri þat sannara, at þú værir drepinn);3) s. at e-u, convicted of, (proved) guilty of (s. at sökinni).m.1) truth (vita sann á e-u); fœra e-m heim sanninn, to tell one the bitter truth;2) fairness; e-t er nær sanni, is fair or reasonable; ástir þeirra vóru at góðum sanni, they loved each other fittingly;3) estimation; bœtta e-t við góðra manna sann, according to the estimate of good men.* * *m. (saðr, Am. 6). justice, equity, as also evidence, proof; kenn mér engan sann, do not teach me any lessons, Fms. iii. 85; færa e-m heim sanninn, to tell one the bitter truth or the real state of things, Lv. 20; e-t er nær sanni, near the truth, fair, reasonable, moderate, Fb. iii. 451, Fms. vii. 238 (x. 420); ástir þeirra vóru at góðum sanni, they loved one another fairly, Bjarn. 12; vil ek bæta þat með sann ( estimation) góðra manna, Sturl. iii. 139, Fbr. 43 new Ed.; skulu þeir göra þér sæmðir við várn sann, as we may deem fair, Sturl. iii. 151; Þorgils skyldi sæma Halldór nokkuru eptir því sem sannr hans (i. e. Th.’s) væri til, 168; eigi vitu vér sann á því, we know not the truth thereof, have no proof of it, Fms. vii. 275; mjök þykki mér hann bera sinn sann á þetta, Fs. 46; hón kvaðsk hafa sinn sann við (for sitt satt), 170. -
3 SANNR
I)(sónn, satt), a.1) true (sónn saga); hón sagði þór satt frá Geirróði, she told Thor the truth about G.; nú skal ek segja þér it sanna, now I will tell thee the truth; hafa e-t fyrir satt, to be sure (convinced) of; hafa sannara, to be in the right (skal konungr um segja, hvárir sannara hafi); gøra e-t satt, to make good, prove (hvern veg gørir þú þat satt); s. sem dagr, true as day, clear as noonday (= dagsannr); sönnu sagðr, justly charged; með sönnu, at sönnu, in truth, truly; til sanns, certainly, for certain (vita e-t til sanns);2) meet, proper (væri þat sannara, at þú værir drepinn);3) s. at e-u, convicted of, (proved) guilty of (s. at sökinni).m.1) truth (vita sann á e-u); fœra e-m heim sanninn, to tell one the bitter truth;2) fairness; e-t er nær sanni, is fair or reasonable; ástir þeirra vóru at góðum sanni, they loved each other fittingly;3) estimation; bœtta e-t við góðra manna sann, according to the estimate of good men.* * *adj., fem. sönn, neut. satt for sannt, Dan. sandt; an older form saðr, as also saðrar, saðri, see introduction to letter N; cp. sannari, sannastr: with suffix satt-na, Bs. i. 469, v. l.: [Goth. sunis is assumed from Ulf. sunjeins = ἀληθής, sunja = ἀλήθεια; A. S. and Hel. sôð; Engl.sooth; O. H. G. sunnis; old Frank, sone; cp. Germ. ver-söhnen, all with a radical u sound, whereas Swed.-Dan. sann, sand; Lat. -sons, -sontis, is the same word; the old Norse law term, sannr at sök, or ú-sannr, eigi sannr at sök, exactly answers to the Lat. law term ‘in-sons’; thus Lat. injuriae insons is literally rendered in Icel. by ‘ú-sannr at sök.’]:—sooth, true; allit., vitni salt ok sært, D. N. ii. 140; sönn saga, Ld. 52; sönn sök, Hm. 119; sannar jarteinir, Eg. 476; segja satt, to say sooth, Vþm. 43, Ld. 194, Eb. 47 new Ed.; hafa e-t fyrir satt, to believe to be true, be convinced of, Nj. 10; eigi er þat satt, Fs. 97; þat er satt, ‘tis true, Bs. i. 469; hverir sannara hafa, Fas. i. 317, N. G. L. i. 40; hann kveðsk sagt hafa sem hann vissi sannast, Ld. 194; it sannasta, Vþm. 42; mála sannast, Ísl. ii. 125:—at sönnu. forsooth, Sks. 491 B, MS. 655 xiii. A. 2, 633. 31: in mod. used as Germ. zwar (‘tis true enough …, but); með sönnu, Ld. 76; til sanns. forsooth, Fms. vi. 41, 128, Gþl. 315, Eg. 458, 568; vera, verða sannr at e-n, to be convicted of, be guilty of; þeir báru Gunnar sannan at sökinni, Nj. 87, Eb. 22 new Ed.; þeir er sannir urðu at á verkum við Sigurð konung, Fms. vii. 248; er áðr hefir kuðr ok saðr orðinn at þjófskap, Grág. ii. 189, Fs. 97, 159; er hann sönnu sagðr, is he justly charged? Bret. 12; þá þykkir þú bleyði borinn eða sönnu sagðr, Sdm. 25.2. sincere; með sönnu hugskoti, Mar.: due, meet, væri þat sannara at þú værir drepinn, Gísl. 50. -
4 virða
(-rða, -rðr), v.1) to fix the worth of a thing, to tax, value (síðan vóru virð fé Haflgerðar);2) fig., to value, estimate (þat kann engi virða nema guð einn);with gen., virða e-t mikils, to rate highly, think much of;virða lítils, to think or make light of;virða e-t engis (einskis), to make nothing of;virða e-t með sjálfum sér, to bethink oneself of, consider;konungr virði mest skáld sín, he held his poets in the highest estimation;virði jarl hann vel, the earl showed him great honour;virða til, to pay heed to, regard;hann kveðst vilja virða til enn heilaga Jacobum postola, he said he would respect the sanctity of St. James;virða e-t til e-s, to consider (deem) as (virða e-t til útrúleika við e-n);virða e-t vel, illa fyrir e-m, to put it to his credit, discredit;3) refl., virðast vel, to be highly esteemed (hann virðist hvervetna vel);impers., virðist öllum mönnum vel til hans, everybody liked him;virðist oss svá, sem minnkaðist vár sœmd í því, it seems to us, we think that …;virðist hann konunginum afbragðsmaðr, the king thought him to be an exceptional man.* * *u, f., in ú-virða, disregard. -
5 VIRÐA
(-rða, -rðr), v.1) to fix the worth of a thing, to tax, value (síðan vóru virð fé Haflgerðar);2) fig., to value, estimate (þat kann engi virða nema guð einn);with gen., virða e-t mikils, to rate highly, think much of;virða lítils, to think or make light of;virða e-t engis (einskis), to make nothing of;virða e-t með sjálfum sér, to bethink oneself of, consider;konungr virði mest skáld sín, he held his poets in the highest estimation;virði jarl hann vel, the earl showed him great honour;virða til, to pay heed to, regard;hann kveðst vilja virða til enn heilaga Jacobum postola, he said he would respect the sanctity of St. James;virða e-t til e-s, to consider (deem) as (virða e-t til útrúleika við e-n);virða e-t vel, illa fyrir e-m, to put it to his credit, discredit;3) refl., virðast vel, to be highly esteemed (hann virðist hvervetna vel);impers., virðist öllum mönnum vel til hans, everybody liked him;virðist oss svá, sem minnkaðist vár sœmd í því, it seems to us, we think that …;virðist hann konunginum afbragðsmaðr, the king thought him to be an exceptional man.* * *pret. virði, mod. virti; [cp. verð; this word and its derivatives are in mod. Norse proncd. and spelt with y, vyrda; Swed. vörda]:—to fix the worth of a thing, to tax, value; síðan vóru virð fé Hallgerðar, Nj. 24; búar skolu virða fúlgur ómagans tvennar, Grág. i. 259; þar skolu fylgja einn eyrir ok tuttugu, ok virða til friðs, D. I. i. 199; þrjár merkr ok virt til vaðmála, 203; búar skolu virða skip þat til vöru eðr til brends silfrs, Grág. (Kb.) ii. 68; virða e-t til smœrs, D. N. ii. 93.II. metaph., þat kann engi virða nema Guð einn, Fms. vii. 144: with gen. of the price, virða enskis, Blas. 44; virða mikils, to rate highly, Eg. 167; konungr virði hann mikils, Fms. vi. 132; virða e-t lítils, O. H. L. 76; úvinir hans höfðu grun á ok virðu til utrúleika við konung, Fms. ix. 428; er þat ílla virðanda fyrir þér, it is to be ill-esteemed, blamed, ii. 53; mun þat vera vel virt fyrir þér, Karl. 99; svá virðu vinir jarls sem Þorkell mundi þá bræðr sízt spara til deilu, Orkn. 180; vita ok virða, Stj. 145; virða e-t með sjálfum sér, to bethink oneself of, consider, 132; hygg at ok virð meðr þér sjálfum, 142; virð með sjálfum þér hvat haun mun mega með síns herra fulltingi, Karl. 542.2. with prepp.; virða at e-u, to give heed to a thing, consider it, Stj. 153; virða e-t fyrir sér, to count, consider; virða til, to pay heed to, regard; Rafn vildi eigi þat, þvíat hann kveðsk vilja virða til enn heilaga Jacobum postola, ok berjask eigi við Þorvald, i. e. Rafn said he would respect the holiness of St. James and not fight Th., Bs. i. 668; heldr skal hitt til virða, at hann vildi Kristni sinni í þyrma, Hom. 109; eg vil ekki virða mig til þess, not demean myself to that: virða um e-t = virða til, D. N. ii. 95: virða e-t við e-t, to value, count; virða við saur ok hégóma, Barl. 74: virð einskis við þá er þér göra í mein, take no account of it if they do thee wrong, Hom. (St.); virða sakar við annan, id.; Guð virði við hann ( may God reward him) undir hvílíkan þunga hann á at standa, Bs. i. 821; biðju vér at þér takit vára dvöl eigi til þrjózku, virðandi vid oss um leiðar-lengd ok harða veðráttu, we beg you not to account it for disobedience in us, but consider the length of the way, and the severe weather, D. N. iii. 80: also of gratitude, eg virði það við hann, að …, to regard past services.III. reflex., impers. to like; mér virðisk ekki skapferði hans, Ísl. ii. 217; virðisk þeim vel allt til konungs en eigi verr til dróttningar, Fb. ii. 120; hann virðisk þar hverjum manni vel, everybody liked him, Eg. 27, Nj. 46, Fms. i. 6l.2. to deem, think; virðisk oss svá, sem minnkaðisk vár sæmd í því heldr enn yxi, Fms. x. 7; virðisk konunginum hann af bragðs-maðr, Bjarn. 4: very freq. in mod. usage, mér virðist, methinks.3. to deign, vouchsafe; af hans ætt virðisk várr Drottinn Jesús at fæðask, Stj.; þú skapari minn virzk at miskunna mér, Barl. 92; þau miskunnar verk er hann virðisk at göra, 95; öll bréf þau er þeir virða sik (= virðask) við at taka, Róm. 248.
См. также в других словарях:
estimation — [ ɛstimasjɔ̃ ] n. f. • 1263; lat. æstimatio « évaluation » 1 ♦ Action d estimer, de déterminer la valeur, le prix (d une chose). ⇒ appréciation, évaluation, expertise, prisée. L estimation d un mobilier, d une œuvre d art par un expert.… … Encyclopédie Universelle
Estimation — is the calculated approximation of a result which is usable even if input data may be incomplete or uncertain. In statistics, estimation theory and estimator, for topics involving inferences about probability distributions forecasting and… … Wikipedia
estimation — 1. Fowler described the use of estimation in the phrase in my estimation (= in my opinion) as ‘illiterate’, a verdict which is negated by several centuries of use in this meaning: • The dearest of men in my estimation E. W. Lane, 1841 • It was… … Modern English usage
estimation — es‧ti‧ma‧tion [ˌestˈmeɪʆn] noun [countable] 1. your opinion of the value, nature etc of someone or something: • His skills and abilities make him, in my estimation, an ideal candidate for the board of governors. 2. a calculation of what the… … Financial and business terms
estimation — estimation, estimate both mean the act of valuing or appraising, but they are rarely interchangeable. In general, estimation implies the manner or measure in which a person or thing is valued or esteemed {the degree in which he is held in… … New Dictionary of Synonyms
Estimation — Es ti*ma tion, n. [L. aestimatio, fr. aestimare: cf. F. estimation. See {Esteem}, v. t.] 1. The act of estimating. Shak. [1913 Webster] 2. An opinion or judgment of the worth, extent, or quantity of anything, formed without using precise data;… … The Collaborative International Dictionary of English
estimation — Estimation. s. f. v. Prisée. Juste estimation. on a fait la prisée & estimation des meubles. suivant l estimation qui en sera faite. je m en rapporte à l estimation des gens connoissants … Dictionnaire de l'Académie française
estimation — Estimation, AEstimatio. L estimation des heritages est petite, ils ne sont point de requeste, Iacent praediorum pretia. Faire estimation de son aisement, par la comparaison mal aisée d autruy, Ex alterius incommodis sua comparare commoda. Garder… … Thresor de la langue françoyse
estimation — I (calculation) noun admeasurement, appraisal, appraisement, approximate calculation, approximate judgment of value, approximation, assessment, assumption, computation, conjecture, considered guess, deduction, educated guess, estimate, evaluation … Law dictionary
estimation — late 14c., action of appraising; manner of judging; opinion, from O.Fr. estimacion, from L. aestimationem (nom. aestimatio) a valuation, from pp. stem of aestimare to value (see ESTEEM (Cf. esteem)). Meaning appreciation is from 1520s. That of… … Etymology dictionary
estimation — [n] belief, guess admiration, appraisal, appreciation, arithmetic, assessment, calculating, ciphering, computation, consideration, considered opinion, credit, esteem, estimate, estimating, evaluation, favor, figuring, impression, judgment,… … New thesaurus