-
41 προ-τίθημι
προ-τίθημι (s. τίϑημι), 1) vorstellen, vorlegen, vorsetzen, z. B. Essen, zum Verzehren, κυσὶν προὔϑηκεν, Il. 24, 409; Hes. Th. 537; daher auch δαῖτά τινι προϑεῖναι, Her. 1, 207; ξείνια, 7, 29; u. med., τραπέζας προτίϑεντο, sie stellten Tische vor sich hin, Od. 1, 112; δεῖπνον, Her. 4, 26; vgl. Soph. Ἀτρέα προϑέντ' ἀδελφῷ δεῖπνον οἰκείων τέκνων, Ai. 1273; φορβῆς τοσοῦτον, ὡς ἄγος, μόνον προϑείς, Ant. 771; vgl. Eur. El. 896 Alc. 752; τὴν ἀσπίδα τοῦ κειμένου προϑέμενος, seinen Schild zum Schutz vorsetzend, Plut. Timol. 4; – ein Ziel vorsetzen, vorstecken, σκοπόν, Pol. 7, 8, 9; auch med., Plut. Dion et Brut. 3; Strafe, Belohnung wofür aussetzen, οἱ νόμοι τὰ ἔσχατα ἐπιτίμια προτεϑείκασι, Dem. 34, 37; στέφανον, Thuc. 2, 46; so auch ἅμιλλαν σὺ προὔϑηκας λόγων, Eur. Med. 546; ἆϑλα, Xen. Cyr. 1, 6, 18; übh. festsetzen, bestimmen, οὖρον, Her. 1, 32. 74; νόμον, Eur. Hipp. 1046; παραδείγματα προϑεὶς ταῠτα, als Beispiel aufstellend, Plat. Soph. 226 c; πονηρίας ἀγῶνα, Phaed. 90 b; τοῠ προτεϑέντος ἀνϑρώποις ὑπὸ ϑεῶν ἀρίστου βίου, Tim. 90 d; ἄπορον αἵρεσιν προτίϑης, Theaet. 196 c; Folgde; σκοπὸν προέϑηκε κάλλιστον ἐν τῷ ζῆν, Pol. 7, 8, 9; – med. sich vorsetzen, ϑνητοὺς δ' ἐν οἴκτῳ προϑέμενος, Aesch. Prom. 239; ὅπερ νῠν προὐϑέμεϑα, Plat. Phaedr. 259 d; u. c. inf., ὅπερ τὸ ὕστερον προὐϑέμεϑα σκέψασϑαι, was wir uns zu betrachten vornahmen, Rep. I, 352 d. – 2) öffentlich aussetzen, ausstellen; im med. bei Her., ποτήρια χρύσεα προϑεῖτο, 3, 148; auch übtr., πένϑος μέγα προεϑήκαντο, 6, 21, sie trugen große Trauer zu Schau; u. so eine Leiche zur Schau stellen, Eur. Alc. 667; Thuc. 2, 34; Lys. 12, 18; Plat. Phaed. 115 e; D. Cass. 58, 2. – Waaren ausstellen zum Verkauf, τὴν ἀρετὴν ὤνιον ὥςπερ ἐξ ἀγορᾶς προϑεῖναι, Luc. Nigr. 25. – Ueberh. öffentlich bekannt machen, auch eine Sache zum Berathen od. Abstimmen vortragen, eine Ansicht darlegen, προϑεῖναι πρῆγμα, λόγον, Her. 1, 206. 8, 59; auch c. inf., προϑεῖναι λέγειν, ἐκλέξασϑαι, 3, 38. 9, 27; Aesch. 2, 65; οὐ προὐτέϑη σφίσι λόγος, Xen. Hell. 1, 7, 5; vgl. Soph. ἥντιν' αἰτίαν προϑείς, Ai. 1030, προϑήσειν πένϑος οἰκεῖον στένειν, Ant. 1234; νεωτέρῳ τῳ τοῠτο βαστάζειν πρόϑες, lege es einem Jüngern zu tragen auf, ib. 246, vgl. Trach. 1038; u. im med., ὅτι σύγκλητον τήνδε γερόντων προὔϑετο λέσχην, Ant. 160, daß er öffentlich die Versammlung einsetzte od. berief; προτίϑεσϑαί τινι ἔχϑραν, μῆνιν, πόλεμον, Einem Feindschaft, Haß, Krieg erklären, Her. 4, 65. 8, 229 (v. l. προςτίϑεσϑαι); Thuc. 8, 68; aber εὐλάβειαν τῶνδε προὐϑέμην ist = ich hütete mich, Soph. El. 1326. – 3) voransetzen, voranstellen; ὅτι χρὴ προτιϑέναι παντὸς τοῦ λόγου τὸ πεφυκὸς προοίμιον ἑκάστοις, Plat. Legg. IV, 723 c, vgl. Soph. 257 b; u. med., προϑέμενοι τοὺς γροσφομάχους, Pol. 1, 33, 9; vorziehen, πάρος τοὐμοῠ πόϑου προὔϑεντο τὴν τυραννίδα, Soph. O. C. 419; τί τινος, Her. 3, 53; u. c. inf., 9, 27; ἡμᾶς προϑήσει χρημάτων, Eur. Med. 963; ἡδονὴν προϑέντες ἀντὶ τοῦ καλοῦ, Hipp. 382.
-
42 προ-εσθίω
προ-εσθίω (s. ἐσϑίω), vorher essen; Luc. Parasit. 59; προεδεσϑέν, Arist. probl. 20, 34.
-
43 προ-κατ-εύχομαι
προ-κατ-εύχομαι, dep. med., vor Etwas ein Gebet verrichten, τῆς τροφῆς, vor dem Essen, Ios.
-
44 προ-βιβρώσκω
προ-βιβρώσκω (s. βιβρώσκω), vorher essen, Sp.
-
45 προ-δειπνέω
προ-δειπνέω, vorher essen, Plut. lac. apophth. p. 221.
-
46 πυρί-εφθος
πυρί-εφθος, im od. am Feuer gekocht; bes. τὸ πυρίεφϑον, = πυριάτη, die erste Muttermilch, erwärmt, zum Essen bereitet; Philippides bei Ath. XIV, 658 d, im plur., τοὺς πυριέφϑας (bei Poll. 6, 54 u. Hesych. aber τὰ πυρίεφϑα), wo Ath. hinzusetzt οὕτω καλεῖται τὸ πρῶτον γάλα.
-
47 πόλφος
πόλφος, ὁ, so nach Arcad. 84, 19, Andere accentuiren πολφός; gew. im plur., eine Art Fadennudeln, die man mit einem Brei von Gerstengraupen oder Hülsenfrüchten, πόλτος, zu essen pflegte ( pulpa). Die VLL. erkl. τὰ ἐκ τοῠ χίδρου καὶ τῆς ἐρεικτῆς ἑψόμενα, Poll. 6, 61 μηρύματα ἐκ σταιτός, ἃ τοῖς ὀσπρίοις ἐνέβαλλον, wo er Ar. citirt.
-
48 παρα-σκηνόω
παρα-σκηνόω, sein Zelt aufschlagen bei Einem, auch bei ihm essen, μετά τινων, Xen. Cyr. 4, 5, 8; übh. nahe sein, καὶ πλησιάζειν, Plut. ad. et am. discr. 8; – φᾶρος παρεσκήνωσεν, Aesch. Eum. 634, sie breitete einen Mantel wie ein Zelt darüber.
-
49 παρα-σῑτία
παρα-σῑτία, ἡ, das Essen bei Einem, Sp., zw.
-
50 παρ-εσθίω
-
51 παρ-οψάομαι
παρ-οψάομαι, Etwas neben dem Zubrot essen, Luc. de merc. cond. 29; vgl. Poll. 10, 87.
-
52 παρ-οψίς
παρ-οψίς, ἡ, eine Nebenschüssel mit ausgesuchter Speise, mehr zur Leckerei als zur Sättigung bestimmt, Ath. IX, 367 d ff., mit Beispielen aus den com., vgl. X, 459 c. – Auch eine kleine Schüssel, in welcher das Essen aufgetragen wird, Antiphan. u. Alexis bei Ath. a. a. O.; Artemid. 1, 74; N. T.; welcher Gebrauch von den Atticisten getadelt wird, Lob. Phryn. 176. Bei Xen. Cyr. 1, 3, 4 ist die erste Bedeutung festzuhalten.
-
53 πατέομαι
πατέομαι, aor. ἐπασάμην, ep. πάσσασϑαι, perf. πέπασμαι, Il. 24, 642 (sonst bei Hom. nur aor.), kosten, essen, zehren; bei Hom. bald mit den gen. σίτου, οἴνου, λωτοῖο, ἐδητύος, ποτῆτος, δείπνου, ἀμβροσίης, νέκταρος, bald mit den acc. σπλάγχνα, Δημήτερος ἀκτήν, auch zuweilen ohne Casus; bei Hes. nur Th. 642 mit dem acc.; bei Her. stets mit dem gen., 1, 73. 2, 37. 47. 4, 186; den acc. vrbdt damit auch Agathocles bei Ath. XIV, 650 a; der aor. auch Soph. Ant. 202; in Orion p. 162, 20 ist auch das act. πατέω angeführt und durch ἐσϑίω erkl.; vgl. Schol. Lips. Il. 1, 464; Ath. I, 43 erkl. ἀπογεύσασϑαι, οἱ δὲ νεώτεροι ἐπ ὶ τοῦ πληρωϑῆναι.
-
54 παυσι-κάπη
παυσι-κάπη, ἡ, eine radförmige Vorrichtung, eine Art von weit abstehendem, spanischem Kragen, dergleichen den Sklaven in der Mühle beim Mahlen oder beim Kneten des Brotteiges um den Hals gelegt wurde, so daß sie mit den Händen nicht an den Mund reichen konnten, wodurch sie also gehindert waren, während der Arbeit von den ἄλφιτα zu nehmen und zu essen, Poll. 7, 20. 10, 112 u. a. VLL.; vgl. Schol. Ar. Pax 14.
-
55 πιθηκο-φαγέω
πιθηκο-φαγέω, Affen, Affenfleisch essen, Her. 4, 194.
-
56 παντο-φαγία
παντο-φαγία, ἡ, das Essen aller Speisen ohne Unterschied, Ios.
-
57 πνιγω
πνιγω, fut. πνίξομαι, gew. πνιξοῦμαι, bei Luc. auch πνίξω, aor. ἔπνιξα, pass. ἐπνίγην, u. fut. πνιγήσομαι, – ersticken, erwürgen, erdrosseln, u. pass. ersticken, intrans.; Ar. Nubb. 1358. 1019; πνίγων, Plat. Gorg. 522 a; Antiph. 4 α 6; πνίγεσϑαι, ertrinken, Xen. An. 5, 7, 25 u. Sp., wie Plut. u. N. T. – Auch vom Essen, dämpfen, schmoren, backen; Her. 2, 92; Ath. IX, 395 f; Poll. 10, 107; u. komisch, δικίδιον ἐν λοπάδι πεπνιγμένον, Ar. Vesp. 511. – Uebertr., ängstigen, quälen, ὃ δὲ μάλιστά με πνίγει, τοῦτ' ἔστι Luc. Prom. 17, u. a. Sp.
-
58 παιδο-φαγία
παιδο-φαγία, ἡ, das Essen der Kinder, Sp.
-
59 παίω
παίω, fut. gew. παιήσω, Ar. Nubb. 1109 Lys. 459, aor. immer ἔπαισα, aor. pass. ἐπαίσϑην, 1) schlagen, hauen; absolut, παῖε πᾶς, schlag zu, Eur. Rhes. 685; gew. c. accus., παῖε πᾶς τὸν μιαρόν, Ar. Ach. 282; παίειν τινὰ ἐς τὴν γῆν, Einen zu Boden schlagen, Her. 9, 107; παισϑεὶς ἔπαισας, Aesch. Spt. 940; ἐπαίσϑην ὡς διανταίῳ βέλει, Ch. 182; auch πότμος ἔπαισεν ἕρμα, Ag. 978; παίσαντές τε καὶ πληγέντες, von den sich wechselseitig Tödtenden, Soph. Ant. 171; τί μ' οὐκ ἀνταίαν ἔπαισέν τις; warum gab mir keiner den Todesstoß? 1294; u. von schwerem Unglück, εἰ δ' ἐμῷ κάρᾳ ϑεὸς μέγα βάρος μ' ἔχων ἔπαισεν, Ant. 1260; τόδ' εἰ στέρνον παίειν προϑυμῇ, παῖσον; Ar. παίειν εἰς τὴν γαστέρα, Nubb. 541; παιόμενος, Plat. Legg. IX, 872 c; μαχαίρᾳ, λόγχῃ, Xen. An. 5, 9, 5. 8, 16; ὀλίγας, sc. πληγάς, 5, 8, 12; auch von Wurfgeschossen, 1, 8, 26, vgl. mit D. Sic. 14, 23 u. Plut. Artax. 11; med. ἐπαίσατο τὸν μηρόν, Xen. Cyr. 7, 3, 6. – Vom Beischlaf, Ar. Pax 839, bei dem παίειν ἐφ' ἁλὶ τὴν μάδδαν, Ach. 800, das hastige Essen (vulgär »hineinschlagen«) bedeutet. – 2) intransit., hinschlagen, anschlagen, λίϑοι φερόμενοι παίοντες πρὸς τὰς πέτρας διεσφενδονῶντο, Xen. An. 4, 2, 2; u. übertr., ϑολεροὶ δὲ λόγοι παίουσ' εἰκῆ στυγνῆς πρὸς κύμασιν ἄτης, Aesch. Prom. 887.
-
60 πολυ-φαγέω
πολυ-φαγέω, viel essen (?).
См. также в других словарях:
Essen — Êssen, verb. irreg. act. Indic. Präs. ich esse, du issest, er isset, oder ißt, wir essen u.s.f. Imperf. ich āß, (mit einem gedehnten a und gelinden ß, gleichsam ahß,) du aßest, er aß, wir aßen u.s.f. Particip gegessen, Imper. íß. Conjunct. ich… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Essen — Saltar a navegación, búsqueda … Wikipedia Español
ESSEN — (in Jewish sources: עסא), city in North Rhine Westphalia, Germany. Jews are first mentioned there in the 13th century. During the black death (1349) they were expelled from the city, but subsequently allowed to return. Jews are mentioned in a… … Encyclopedia of Judaism
essen — essen: Das gemeingerm. Verb mhd. ez̧z̧en, ahd. ez̧z̧an, got. itan, engl. to eat, schwed. äta beruht mit verwandten Wörtern in anderen idg. Sprachen auf der idg. Wurzel *ed »kauen, essen«, vgl. z. B. lat. edere »essen«, griech. édmenai »essen« und … Das Herkunftswörterbuch
Essen — essen: Das gemeingerm. Verb mhd. ez̧z̧en, ahd. ez̧z̧an, got. itan, engl. to eat, schwed. äta beruht mit verwandten Wörtern in anderen idg. Sprachen auf der idg. Wurzel *ed »kauen, essen«, vgl. z. B. lat. edere »essen«, griech. édmenai »essen« und … Das Herkunftswörterbuch
essen — Vst. std. (8. Jh.), mhd. ezzen, ahd. ezzan, as. etan Stammwort. Aus g. * et a Vst. essen , auch in gt. itan, anord. eta, ae. etan, afr. īta; dieses aus ig. * ed (athematisches Verb) essen in heth. ed , ad essen, fressen , ai. átti er ißt , gr.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Essen — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Auch: • Nahrung • Lebensmittel • Mahlzeit • Abendessen • Mittagessen Bsp.: • … Deutsch Wörterbuch
Essen [1] — Essen, 1) (E. an der Ruhr) Stadt (Stadtkreis, hierzu der Stadtplan mit Registerblatt) im preuß. Regbez. Düsseldorf, im Mittelpunkt des Ruhrkohlengebiets, 79 m ü. M., ist ein mächtig aufblühender Fabrikort. Wappen von Essen. Unter den… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Essen [1] — Essen, Einführen von Speisen durch den Mund; nach der Tageszeit, wo dies geschieht, Mittags od. Abend E. Wie vielmal täglich zu essen der Gesundheit am zuträglichsten sei, hängt von Lebensart, Körperconstitution, Alter u. dergl. ab. In den… … Pierer's Universal-Lexikon
Essen [2] — Essen, 1) Kreis im preussischen Regierungsbezirk Düsseldorf, mit 4 Städten u. 50,000 Ew.; 2) Kreisstadt daselbst, von der Ruhr u. von der Köln Mindener Eisenbahn je 1/2 Stunde entfernt, hat 5 Kirchen, darunter die alte im romanischen Style… … Pierer's Universal-Lexikon
Essen — es una ciudad de Renania del Norte Westfalia, situada en el corazón de la región industrial de la cuenca del río Ruhr. Algunas ciudades vecinas son Duisburgo, Gelsenkirchen y Bochum. El alcalde es Wolfgang Reiniger de la Unión Demócrata Cristiana … Enciclopedia Universal