-
1 abunde
ăbundē, adv. [st1]1 [-] copieusement, abondamment, amplement. - Cic. CM 48 ; Div. 2, 3 ; Fam. 10, 23, 6. - alia omnia abunde erant Sall. J. 63, 2, il avait abondamment toutes les autres qualités. [st1]2 [-] suffisamment. - ad beatam vitam praecepta abunde sunt, Sen. Ep. 95, 6: pour faire le bonheur les préceptes suffisent. - abunde magna praesidia, Sall. J. 14, 18: secours suffisamment grands. --- cf. J. 1, 3; Sen. Clem. 1, 13, 4. - abunde similis, Quint.: entièrement semblable. - abunde est + inf.: c'est bien assez de, il suffit de. - interim abunde est si epistulae non sunt molestae, Plin. Ep. 7, 2: en attendant ce serait bien assez de savoir que mes lettres ne sont pas ennuyeuses. - mihi abunde est, si satis expressi quod efficitur, Plin. Ep. 4: pour moi, je m'estime satisfait si j'ai bien expliqué ce phénomène. - avec gén. fraudis abunde est, Virg.: c'est assez de ruses. - et eruditio in eo mira et libertas atque inde acerbitas et abunde salis, Quint.: chez lui, il y a à la fois une érudition admirable et un franc-parler qui lui donne du mordant et beaucoup de sel.* * *ăbundē, adv. [st1]1 [-] copieusement, abondamment, amplement. - Cic. CM 48 ; Div. 2, 3 ; Fam. 10, 23, 6. - alia omnia abunde erant Sall. J. 63, 2, il avait abondamment toutes les autres qualités. [st1]2 [-] suffisamment. - ad beatam vitam praecepta abunde sunt, Sen. Ep. 95, 6: pour faire le bonheur les préceptes suffisent. - abunde magna praesidia, Sall. J. 14, 18: secours suffisamment grands. --- cf. J. 1, 3; Sen. Clem. 1, 13, 4. - abunde similis, Quint.: entièrement semblable. - abunde est + inf.: c'est bien assez de, il suffit de. - interim abunde est si epistulae non sunt molestae, Plin. Ep. 7, 2: en attendant ce serait bien assez de savoir que mes lettres ne sont pas ennuyeuses. - mihi abunde est, si satis expressi quod efficitur, Plin. Ep. 4: pour moi, je m'estime satisfait si j'ai bien expliqué ce phénomène. - avec gén. fraudis abunde est, Virg.: c'est assez de ruses. - et eruditio in eo mira et libertas atque inde acerbitas et abunde salis, Quint.: chez lui, il y a à la fois une érudition admirable et un franc-parler qui lui donne du mordant et beaucoup de sel.* * *Abunde, Aduerb. quantitatis. Plin. Abunde pulchrum. Fort beau.\Abunde magna praesidia. Sallu. Assez grands, Grands à suffisance.\Terrorum et fraudis abunde est. Virgil. C'est assez de, etc.\Potentiae adeptus abunde Suet. Assez de puissance, et d'authorité.\Abunde est alterum efficere. Plin. iunior. Il doibt suffire, C'est grandement assez.\Satisfacere abunde. Cic. Amplement.\Parentes abunde habemus. Sallust. Force parents et en grand nombre. \ Libertatem abunde rati. Sallust. Assez de liberté.\Abunde est arboribus altitudo quatuor pedum. Col. Il suffit aux arbres d'avoir quatre pieds de bonne terre en parfondeur. -
2 eruditus
[st1]1 [-] eruditus, a, um: part. passé de erudio. - [abcl][b]a - instruit, formé, dressé. - [abcl]b - qui a de l'instruction, savant, habile, exercé, érudit, versé dans.[/b] [st1]2 [-] eruditŭs, ūs, m.: enseignement, instruction, savoir, érudition.* * *[st1]1 [-] eruditus, a, um: part. passé de erudio. - [abcl][b]a - instruit, formé, dressé. - [abcl]b - qui a de l'instruction, savant, habile, exercé, érudit, versé dans.[/b] [st1]2 [-] eruditŭs, ūs, m.: enseignement, instruction, savoir, érudition.* * *Eruditus, pe. prod. Aliud particip. vt Eruditus Graecis literis. Cic. Scavant en Grec.\Eruditus, Nomen ex participio: vt Erudita operatio. Pli. Besongne bien faicte et avec grand art.\Disciplina iuris ciuilis eruditissimus. Cicero. Fort scavant en droict civil.\Eruditum palatum. Colum. Qui se congnoist en bonnes et delicates viandes, Un friand. -
3 opulentus
ŏpŭlentus, a, um [st2]1 [-] puissant. [st2]2 [-] riche, opulent, abondant. [st2]3 [-] splendide, somptueux. - opulentior factio, Liv.: parti plus puissant. - opulenti atque ignobiles, Enn.: les grands et les petits. - opulenta arva, Liv.: campagnes fertiles. - opulentus aliqua re (qqf. alicujus rei): riche en qqch. - opulentus pecuniae, Tac.: riche en argent comptant. - opulentus auro, Plaut.: riche en or, qui a beaucoup d'or. - opulenta oratio, Quint.: style nourri. - opulentissimus liber, Gell.: livre très substanciel, livre d'une très grande érudition.* * *ŏpŭlentus, a, um [st2]1 [-] puissant. [st2]2 [-] riche, opulent, abondant. [st2]3 [-] splendide, somptueux. - opulentior factio, Liv.: parti plus puissant. - opulenti atque ignobiles, Enn.: les grands et les petits. - opulenta arva, Liv.: campagnes fertiles. - opulentus aliqua re (qqf. alicujus rei): riche en qqch. - opulentus pecuniae, Tac.: riche en argent comptant. - opulentus auro, Plaut.: riche en or, qui a beaucoup d'or. - opulenta oratio, Quint.: style nourri. - opulentissimus liber, Gell.: livre très substanciel, livre d'une très grande érudition.* * *Opulentus, Adiectiuum. Cic. Riche, Opulent.\Opulentum opsonium. Plaut. Grand apprest de viandes. -
4 philologia
phĭlŏlŏgĭa, ae, f. [st2]1 [-] amour des lettres; science, instruction, érudition. [st2]2 [-] explication des écrivains. - [gr]gr. ϕιλολογία.* * *phĭlŏlŏgĭa, ae, f. [st2]1 [-] amour des lettres; science, instruction, érudition. [st2]2 [-] explication des écrivains. - [gr]gr. ϕιλολογία.* * *Philologia, philologiae, pen. corr. Cic. Amour des lettres. -
5 ērudītiō
ērudītiō ōnis, f [erudio], an instructing, instruction: eius.— Learning erudition: praeclara.* * *instruction/teaching/education; learning/erudition; taught knowledge; culture -
6 altus
[st1]1 [-] altus, a, um: part. passé de alo; nourri, élevé, développé. [st1]2 [-] altŭs, ūs, m.: action de nourrir. [st1]3 [-] altus, a, um: - [abcl][b]a - haut, élevé. - [abcl]b - profond. - [abcl]c - noble, grand, magnanime, sublime, hautain. - [abcl]d - en parl. du temps: éloigné, reculé. - [abcl]e - vieux, ancien, antique (qui mérite le respect)[/b] - altus Caesar: le grand César. - altum vulnus: blessure profonde. - altus + acc. (acc. de mesure): haut de, profond de - altus pedes quattuor: haut de quatre pieds ou profond de quatre pieds. - alta mente: au fond du cœur ou à l'âme noble. - ex alto rem repetere (petere): reprendre une chose de loin. - quid causas petis ex alto? Virg. En. 8.395: pourquoi cherches-tu des raisons si loin? - dormire altum (adv.): dormir profondément. - altā voce: d'une voix forte. - voir altum.* * *[st1]1 [-] altus, a, um: part. passé de alo; nourri, élevé, développé. [st1]2 [-] altŭs, ūs, m.: action de nourrir. [st1]3 [-] altus, a, um: - [abcl][b]a - haut, élevé. - [abcl]b - profond. - [abcl]c - noble, grand, magnanime, sublime, hautain. - [abcl]d - en parl. du temps: éloigné, reculé. - [abcl]e - vieux, ancien, antique (qui mérite le respect)[/b] - altus Caesar: le grand César. - altum vulnus: blessure profonde. - altus + acc. (acc. de mesure): haut de, profond de - altus pedes quattuor: haut de quatre pieds ou profond de quatre pieds. - alta mente: au fond du cœur ou à l'âme noble. - ex alto rem repetere (petere): reprendre une chose de loin. - quid causas petis ex alto? Virg. En. 8.395: pourquoi cherches-tu des raisons si loin? - dormire altum (adv.): dormir profondément. - altā voce: d'une voix forte. - voir altum.* * *I.Altus, Participium ab Alor, aleris. Cic. Qui est nourri, Alimenté.II.Altus, altior, altissimus, Adiectiuum. Hault.\Altus pedes quinque. Cato. Qui ha cinq pieds de hault.\Via alta atque ardua. Cic. Chemin roide, et où il convient aller en montant.\Editus in altum. Cic. Eslevé en hault.\Altus. Virg. Excellent.\Altus vultus. Horat. Reiecit alto dona nocentium Vultu. D'une contenance haulte et magnanime.\Altus homo. Virg. Grand, ou excellent.\Altissimus aestus. Plin. Tresgrande chaleur.\Alta mente praeditus homo. Cic. De grande sagesse.\Altus. Virgil. Noble.\Altus, Profundus. Caes. Altissimo flumine. Fort profond.\Altior cupido. Corn. Tacit. Profond, ou grand desir et affection.\Altus Euphrates. Virg. Profond, Creux.\Fundamenta alta theatri. Virg. Creux, Qui sont prins bien bas.\Gemitus altus. Virg. Qui vient du profond de l'estomach.\Otium altum. Plin. Grand loisir.\Quies alta. Virg. Grand repos.\Somnus altus. Horat. Un somme profond.\Altus, Secret. Virg. Alta silentia.\Altiores literae. Seneca. Plus grand scavoir et erudition.\Altum, Absolute. Le ciel. Vir. Maia genitum demisit ab alto.\Altum, Absolute. Virg. Pleine mer, Loing de la terre, ou La mer.\Altum tenere. Virg. Estre en la haulte mer.\In altum abstrahere aliquem. Cic. Emmener bien avant en la mer.\In altum vela dare. Virg. Faire voile pour aller en pleine mer. -
7 eruditio
ērŭdītĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'instruire, d'enseigner. [st2]2 [-] instruction, savoir, science, connaissances.* * *ērŭdītĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'instruire, d'enseigner. [st2]2 [-] instruction, savoir, science, connaissances.* * *Eruditio, Verbale. Cic. Scavoir, Erudition.\Sine eruditione Graeca intelligi non possunt. Cic. Sans scavoir en Grec. -
8 doctrīna
doctrīna ae, f [DIC-], teaching, instruction, learning: puerilis: sumere doctrinam quandam iuventuti, a lesson: Virtutem doctrina paret, H. — Science, erudition, learning: animos doctrinā excolere: studiis doctrinae dediti: doctrinā excellens: auctor doctrinae eius, L.: malae doctrinae: id fecit doctrinā, N.* * *education; learning; science; teaching; instruction; principle; doctrine -
9 (ērudītē)
(ērudītē) adv. [eruditus], learnedly, with erudition.—Only comp. and sup: eruditius disputare: litterae eruditissime scriptae. -
10 doctrina
doctrīna, ae, f. [doctor], teaching, instruction (class.; cf.: litterae, artes, disciplina, praecepta, scientia, humanitas).I.Prop.:II.non aliqua mihi doctrina tradita, sed in rerum usu causisque tractata,
Cic. de Or. 1, 48, 208; 1, 3, 11; id. Off. 44, 155:puerilis,
id. de Or. 3, 31, 125; id. Mur. 30, 63; id. Sest. 56; Quint. 2, 8, 3; 6, 3, 12; 12, 2, 1 (in these passages of Quint. opp. natura; cf. also Hor. Ep. 1, 18, 100); id. 2, 12, 8; Hor. C. 4, 4, 33 et saep.—Transf.A.Object., the knowledge imparted by teaching, i. e. science, erudition, learning:B.est unum perfugium doctrina ac litterae, quibus semper usi sumus,
Cic. Fam. 6, 12 fin.;so with litterae,
id. Rep. 2, 10; Quint. 11, 1, 89; cf.also: nonnulli litteris ac studiis doctrinae dediti,
Cic. Balb. 1, 3; and with the latter cf. id. Rep. 1, 9 fin.; id. Or. 10, 34; id. Cael. 10, 24:malis studiis malisque doctrinis,
id. Leg. 2, 15 fin.; cf. id. Rep. 1, 17 fin.:Piso Graecis doctrinis eruditus,
id. Brut. 67, 236; cf. id. Arch. 7; id. N. D. 3, 9, 23; id. Q. Fr. 1, 1, 7 fin.; id. Rep. 1, 36; id. de Or. 3, 34, 139:ad domesticum morem adventiciam doctrinam adhibere,
id. Rep. 3, 3:me omnis ars et doctrina liberalis et maxime philosophia delectavit,
id. Fam. 4, 4, 4; cf. id. de Or. 3, 32, 127; id. Ac. 2, 1:dicendi,
i. e. rhetoric, id. Part. 1, 3:auctor doctrinae ejus (sc. Numae),
Liv. 1, 18:doctrina deos spernens,
id. 10, 40 et saep.—Subject., the habit produced by instruction, principle:mala studia malaeque doctrinae,
Cic. Leg. 2, 15 fin.:neque id fecit naturā solum, sed etiam doctrinā,
Nep. Att. 17, 3. -
11 eruditio
ērŭdītĭo, ōnis, f. [erudio], an instructing, instruction (cf.: doctrina, disciplina, scientia, intellegentia, cognitio).I.Prop.:II.de ejus eruditione quod labores, nihil est, quoniam ingenium ejus nosti,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 4 fin.; cf. Quint. 2, 3, 10; Gell. 11, 7, 3.— Far more freq.,Transf., learning, knowledge, erudition, obtained by instruction:qui praeclara eruditione atque doctrina aut utraque re ornati,
Cic. Off. 1, 33; id. de Or. 2, 1; id. Fin. 1, 21, 71; id. Tusc. 1, 2, 4; id. Div. 2, 63 fin.; Quint. 1, 4, 6; 6, 3, 17 et saep.—In plur., Vitr. 1, 1, 11; Gell. praef. § 3. -
12 literatura
littĕrātūra ( lītĕr-), ae, f. [litterae].I.A writing formed of letters:* B.litteratura constat ex notis litterarum et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,
Cic. Part. 7, 26.—Transf.:II.Graeca,
the Greek alphabet, Tac. A. 11, 13.—The science of language, grammar, philology:III.grammatice, quam in Latinum transferentes litteraturam vocaverunt,
Quint. 2, 1, 4; cf. id. 2, 14, 3:prima illa litteratura, per quam pueris elementa traduntur,
Sen. Ep. 88, 20.—Learning, erudition:saecularis,
Tert. Spect. 18. -
13 litteratura
littĕrātūra ( lītĕr-), ae, f. [litterae].I.A writing formed of letters:* B.litteratura constat ex notis litterarum et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,
Cic. Part. 7, 26.—Transf.:II.Graeca,
the Greek alphabet, Tac. A. 11, 13.—The science of language, grammar, philology:III.grammatice, quam in Latinum transferentes litteraturam vocaverunt,
Quint. 2, 1, 4; cf. id. 2, 14, 3:prima illa litteratura, per quam pueris elementa traduntur,
Sen. Ep. 88, 20.—Learning, erudition:saecularis,
Tert. Spect. 18.
См. также в других словарях:
érudition — [ erydisjɔ̃ ] n. f. • 1495; lat. eruditio « enseignement », de erudire → érudit 1 ♦ Vx Instruction, savoir. 2 ♦ (après 1650) Mod. Savoir approfondi fondé sur l étude des sources historiques, des documents, des textes. ⇒ connaissance , 2. culture … Encyclopédie Universelle
Erudition — Érudition Pour les articles homonymes, voir Érudit. Un chercheur érudit. L’érudition désigne une grande étendue de savoir conférant une connaissance profonde … Wikipédia en Français
erudition — Erudition. s. f. Scavoir, connoissance dans les belles lettres. Grande, profonde, rare, singuliere érudition. il est homme d érudition. il a de l érudition, beaucoup d érudition. Erudition, signifie aussi, Remarque, recherche sçavante, curieuse.… … Dictionnaire de l'Académie française
erudition — er u*di tion ([e^]r [ u]*d[i^]sh [u^]n), n. [L. eruditio: cf. F. [ e]rudition.] The act of instructing; the result of thorough instruction; the state of being erudite or learned; the acquisitions gained by extensive reading or study; particularly … The Collaborative International Dictionary of English
Erudition — (lat.), gelehrte Bildung, Gelehrsamkeit … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Erudition — (lat.), gelehrte Bildung, Gelehrsamkeit; erudieren, bilden, unterrichten … Kleines Konversations-Lexikon
erudition — index comprehension, education, information (knowledge), knowledge (learning) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
érudition — ÉRUDITION: La mépriser comme étant la marque d un esprit étroit … Dictionnaire des idées reçues
erudition — c.1400, instruction, education, from L. eruditionem (nom. eruditio) an instructing, noun of action from pp. stem of erudire (see ERUDITE (Cf. erudite)). Meaning learning, scholarship is from 1520s … Etymology dictionary
erudition — learning, scholarship, *knowledge, science, information, lore … New Dictionary of Synonyms
erudition — [n] higher education bookishness, brains, cultivation, culture, enlightenment, intellectuality, knowledge, learnedness, learning, letters, literacy, lore, pedantry, refinement, savvy, scholarliness, scholarship, science, studiousness; concepts… … New thesaurus