Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

erudition

  • 1 abunde

    ăbundē, adv. [st1]1 [-] copieusement, abondamment, amplement.    - Cic. CM 48 ; Div. 2, 3 ; Fam. 10, 23, 6.    - alia omnia abunde erant Sall. J. 63, 2, il avait abondamment toutes les autres qualités. [st1]2 [-] suffisamment.    - ad beatam vitam praecepta abunde sunt, Sen. Ep. 95, 6: pour faire le bonheur les préceptes suffisent.    - abunde magna praesidia, Sall. J. 14, 18: secours suffisamment grands. --- cf. J. 1, 3; Sen. Clem. 1, 13, 4.    - abunde similis, Quint.: entièrement semblable.    - abunde est + inf.: c'est bien assez de, il suffit de.    - interim abunde est si epistulae non sunt molestae, Plin. Ep. 7, 2: en attendant ce serait bien assez de savoir que mes lettres ne sont pas ennuyeuses.    - mihi abunde est, si satis expressi quod efficitur, Plin. Ep. 4: pour moi, je m'estime satisfait si j'ai bien expliqué ce phénomène.    - avec gén. fraudis abunde est, Virg.: c'est assez de ruses.    - et eruditio in eo mira et libertas atque inde acerbitas et abunde salis, Quint.: chez lui, il y a à la fois une érudition admirable et un franc-parler qui lui donne du mordant et beaucoup de sel.
    * * *
    ăbundē, adv. [st1]1 [-] copieusement, abondamment, amplement.    - Cic. CM 48 ; Div. 2, 3 ; Fam. 10, 23, 6.    - alia omnia abunde erant Sall. J. 63, 2, il avait abondamment toutes les autres qualités. [st1]2 [-] suffisamment.    - ad beatam vitam praecepta abunde sunt, Sen. Ep. 95, 6: pour faire le bonheur les préceptes suffisent.    - abunde magna praesidia, Sall. J. 14, 18: secours suffisamment grands. --- cf. J. 1, 3; Sen. Clem. 1, 13, 4.    - abunde similis, Quint.: entièrement semblable.    - abunde est + inf.: c'est bien assez de, il suffit de.    - interim abunde est si epistulae non sunt molestae, Plin. Ep. 7, 2: en attendant ce serait bien assez de savoir que mes lettres ne sont pas ennuyeuses.    - mihi abunde est, si satis expressi quod efficitur, Plin. Ep. 4: pour moi, je m'estime satisfait si j'ai bien expliqué ce phénomène.    - avec gén. fraudis abunde est, Virg.: c'est assez de ruses.    - et eruditio in eo mira et libertas atque inde acerbitas et abunde salis, Quint.: chez lui, il y a à la fois une érudition admirable et un franc-parler qui lui donne du mordant et beaucoup de sel.
    * * *
        Abunde, Aduerb. quantitatis. Plin. Abunde pulchrum. Fort beau.
    \
        Abunde magna praesidia. Sallu. Assez grands, Grands à suffisance.
    \
        Terrorum et fraudis abunde est. Virgil. C'est assez de, etc.
    \
        Potentiae adeptus abunde Suet. Assez de puissance, et d'authorité.
    \
        Abunde est alterum efficere. Plin. iunior. Il doibt suffire, C'est grandement assez.
    \
        Satisfacere abunde. Cic. Amplement.
    \
        Parentes abunde habemus. Sallust. Force parents et en grand nombre. \ Libertatem abunde rati. Sallust. Assez de liberté.
    \
        Abunde est arboribus altitudo quatuor pedum. Col. Il suffit aux arbres d'avoir quatre pieds de bonne terre en parfondeur.

    Dictionarium latinogallicum > abunde

  • 2 eruditus

    [st1]1 [-] eruditus, a, um: part. passé de erudio. - [abcl][b]a - instruit, formé, dressé. - [abcl]b - qui a de l'instruction, savant, habile, exercé, érudit, versé dans.[/b] [st1]2 [-] eruditŭs, ūs, m.: enseignement, instruction, savoir, érudition.
    * * *
    [st1]1 [-] eruditus, a, um: part. passé de erudio. - [abcl][b]a - instruit, formé, dressé. - [abcl]b - qui a de l'instruction, savant, habile, exercé, érudit, versé dans.[/b] [st1]2 [-] eruditŭs, ūs, m.: enseignement, instruction, savoir, érudition.
    * * *
        Eruditus, pe. prod. Aliud particip. vt Eruditus Graecis literis. Cic. Scavant en Grec.
    \
        Eruditus, Nomen ex participio: vt Erudita operatio. Pli. Besongne bien faicte et avec grand art.
    \
        Disciplina iuris ciuilis eruditissimus. Cicero. Fort scavant en droict civil.
    \
        Eruditum palatum. Colum. Qui se congnoist en bonnes et delicates viandes, Un friand.

    Dictionarium latinogallicum > eruditus

  • 3 opulentus

    ŏpŭlentus, a, um [st2]1 [-] puissant. [st2]2 [-] riche, opulent, abondant. [st2]3 [-] splendide, somptueux.    - opulentior factio, Liv.: parti plus puissant.    - opulenti atque ignobiles, Enn.: les grands et les petits.    - opulenta arva, Liv.: campagnes fertiles.    - opulentus aliqua re (qqf. alicujus rei): riche en qqch.    - opulentus pecuniae, Tac.: riche en argent comptant.    - opulentus auro, Plaut.: riche en or, qui a beaucoup d'or.    - opulenta oratio, Quint.: style nourri.    - opulentissimus liber, Gell.: livre très substanciel, livre d'une très grande érudition.
    * * *
    ŏpŭlentus, a, um [st2]1 [-] puissant. [st2]2 [-] riche, opulent, abondant. [st2]3 [-] splendide, somptueux.    - opulentior factio, Liv.: parti plus puissant.    - opulenti atque ignobiles, Enn.: les grands et les petits.    - opulenta arva, Liv.: campagnes fertiles.    - opulentus aliqua re (qqf. alicujus rei): riche en qqch.    - opulentus pecuniae, Tac.: riche en argent comptant.    - opulentus auro, Plaut.: riche en or, qui a beaucoup d'or.    - opulenta oratio, Quint.: style nourri.    - opulentissimus liber, Gell.: livre très substanciel, livre d'une très grande érudition.
    * * *
        Opulentus, Adiectiuum. Cic. Riche, Opulent.
    \
        Opulentum opsonium. Plaut. Grand apprest de viandes.

    Dictionarium latinogallicum > opulentus

  • 4 philologia

    phĭlŏlŏgĭa, ae, f. [st2]1 [-] amour des lettres; science, instruction, érudition. [st2]2 [-] explication des écrivains.    - [gr]gr. ϕιλολογία.
    * * *
    phĭlŏlŏgĭa, ae, f. [st2]1 [-] amour des lettres; science, instruction, érudition. [st2]2 [-] explication des écrivains.    - [gr]gr. ϕιλολογία.
    * * *
        Philologia, philologiae, pen. corr. Cic. Amour des lettres.

    Dictionarium latinogallicum > philologia

  • 5 ērudītiō

        ērudītiō ōnis, f    [erudio], an instructing, instruction: eius.— Learning erudition: praeclara.
    * * *
    instruction/teaching/education; learning/erudition; taught knowledge; culture

    Latin-English dictionary > ērudītiō

  • 6 altus

    [st1]1 [-] altus, a, um: part. passé de alo; nourri, élevé, développé. [st1]2 [-] altŭs, ūs, m.: action de nourrir. [st1]3 [-] altus, a, um: - [abcl][b]a - haut, élevé. - [abcl]b - profond. - [abcl]c - noble, grand, magnanime, sublime, hautain. - [abcl]d - en parl. du temps: éloigné, reculé. - [abcl]e - vieux, ancien, antique (qui mérite le respect)[/b]    - altus Caesar: le grand César.    - altum vulnus: blessure profonde.    - altus + acc. (acc. de mesure): haut de, profond de    - altus pedes quattuor: haut de quatre pieds ou profond de quatre pieds.    - alta mente: au fond du cœur ou à l'âme noble.    - ex alto rem repetere (petere): reprendre une chose de loin.    - quid causas petis ex alto? Virg. En. 8.395: pourquoi cherches-tu des raisons si loin?    - dormire altum (adv.): dormir profondément.    - altā voce: d'une voix forte.    - voir altum.
    * * *
    [st1]1 [-] altus, a, um: part. passé de alo; nourri, élevé, développé. [st1]2 [-] altŭs, ūs, m.: action de nourrir. [st1]3 [-] altus, a, um: - [abcl][b]a - haut, élevé. - [abcl]b - profond. - [abcl]c - noble, grand, magnanime, sublime, hautain. - [abcl]d - en parl. du temps: éloigné, reculé. - [abcl]e - vieux, ancien, antique (qui mérite le respect)[/b]    - altus Caesar: le grand César.    - altum vulnus: blessure profonde.    - altus + acc. (acc. de mesure): haut de, profond de    - altus pedes quattuor: haut de quatre pieds ou profond de quatre pieds.    - alta mente: au fond du cœur ou à l'âme noble.    - ex alto rem repetere (petere): reprendre une chose de loin.    - quid causas petis ex alto? Virg. En. 8.395: pourquoi cherches-tu des raisons si loin?    - dormire altum (adv.): dormir profondément.    - altā voce: d'une voix forte.    - voir altum.
    * * *
    I.
        Altus, Participium ab Alor, aleris. Cic. Qui est nourri, Alimenté.
    II.
        Altus, altior, altissimus, Adiectiuum. Hault.
    \
        Altus pedes quinque. Cato. Qui ha cinq pieds de hault.
    \
        Via alta atque ardua. Cic. Chemin roide, et où il convient aller en montant.
    \
        Editus in altum. Cic. Eslevé en hault.
    \
        Altus. Virg. Excellent.
    \
        Altus vultus. Horat. Reiecit alto dona nocentium Vultu. D'une contenance haulte et magnanime.
    \
        Altus homo. Virg. Grand, ou excellent.
    \
        Altissimus aestus. Plin. Tresgrande chaleur.
    \
        Alta mente praeditus homo. Cic. De grande sagesse.
    \
        Altus. Virgil. Noble.
    \
        Altus, Profundus. Caes. Altissimo flumine. Fort profond.
    \
        Altior cupido. Corn. Tacit. Profond, ou grand desir et affection.
    \
        Altus Euphrates. Virg. Profond, Creux.
    \
        Fundamenta alta theatri. Virg. Creux, Qui sont prins bien bas.
    \
        Gemitus altus. Virg. Qui vient du profond de l'estomach.
    \
        Otium altum. Plin. Grand loisir.
    \
        Quies alta. Virg. Grand repos.
    \
        Somnus altus. Horat. Un somme profond.
    \
        Altus, Secret. Virg. Alta silentia.
    \
        Altiores literae. Seneca. Plus grand scavoir et erudition.
    \
        Altum, Absolute. Le ciel. Vir. Maia genitum demisit ab alto.
    \
        Altum, Absolute. Virg. Pleine mer, Loing de la terre, ou La mer.
    \
        Altum tenere. Virg. Estre en la haulte mer.
    \
        In altum abstrahere aliquem. Cic. Emmener bien avant en la mer.
    \
        In altum vela dare. Virg. Faire voile pour aller en pleine mer.

    Dictionarium latinogallicum > altus

  • 7 eruditio

    ērŭdītĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'instruire, d'enseigner. [st2]2 [-] instruction, savoir, science, connaissances.
    * * *
    ērŭdītĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action d'instruire, d'enseigner. [st2]2 [-] instruction, savoir, science, connaissances.
    * * *
        Eruditio, Verbale. Cic. Scavoir, Erudition.
    \
        Sine eruditione Graeca intelligi non possunt. Cic. Sans scavoir en Grec.

    Dictionarium latinogallicum > eruditio

  • 8 doctrīna

        doctrīna ae, f    [DIC-], teaching, instruction, learning: puerilis: sumere doctrinam quandam iuventuti, a lesson: Virtutem doctrina paret, H. — Science, erudition, learning: animos doctrinā excolere: studiis doctrinae dediti: doctrinā excellens: auctor doctrinae eius, L.: malae doctrinae: id fecit doctrinā, N.
    * * *
    education; learning; science; teaching; instruction; principle; doctrine

    Latin-English dictionary > doctrīna

  • 9 (ērudītē)

       (ērudītē) adv.    [eruditus], learnedly, with erudition.—Only comp. and sup: eruditius disputare: litterae eruditissime scriptae.

    Latin-English dictionary > (ērudītē)

  • 10 doctrina

    doctrīna, ae, f. [doctor], teaching, instruction (class.; cf.: litterae, artes, disciplina, praecepta, scientia, humanitas).
    I.
    Prop.:

    non aliqua mihi doctrina tradita, sed in rerum usu causisque tractata,

    Cic. de Or. 1, 48, 208; 1, 3, 11; id. Off. 44, 155:

    puerilis,

    id. de Or. 3, 31, 125; id. Mur. 30, 63; id. Sest. 56; Quint. 2, 8, 3; 6, 3, 12; 12, 2, 1 (in these passages of Quint. opp. natura; cf. also Hor. Ep. 1, 18, 100); id. 2, 12, 8; Hor. C. 4, 4, 33 et saep.—
    II.
    Transf.
    A.
    Object., the knowledge imparted by teaching, i. e. science, erudition, learning:

    est unum perfugium doctrina ac litterae, quibus semper usi sumus,

    Cic. Fam. 6, 12 fin.;

    so with litterae,

    id. Rep. 2, 10; Quint. 11, 1, 89; cf.

    also: nonnulli litteris ac studiis doctrinae dediti,

    Cic. Balb. 1, 3; and with the latter cf. id. Rep. 1, 9 fin.; id. Or. 10, 34; id. Cael. 10, 24:

    malis studiis malisque doctrinis,

    id. Leg. 2, 15 fin.; cf. id. Rep. 1, 17 fin.:

    Piso Graecis doctrinis eruditus,

    id. Brut. 67, 236; cf. id. Arch. 7; id. N. D. 3, 9, 23; id. Q. Fr. 1, 1, 7 fin.; id. Rep. 1, 36; id. de Or. 3, 34, 139:

    ad domesticum morem adventiciam doctrinam adhibere,

    id. Rep. 3, 3:

    me omnis ars et doctrina liberalis et maxime philosophia delectavit,

    id. Fam. 4, 4, 4; cf. id. de Or. 3, 32, 127; id. Ac. 2, 1:

    dicendi,

    i. e. rhetoric, id. Part. 1, 3:

    auctor doctrinae ejus (sc. Numae),

    Liv. 1, 18:

    doctrina deos spernens,

    id. 10, 40 et saep.—
    B.
    Subject., the habit produced by instruction, principle:

    mala studia malaeque doctrinae,

    Cic. Leg. 2, 15 fin.:

    neque id fecit naturā solum, sed etiam doctrinā,

    Nep. Att. 17, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > doctrina

  • 11 eruditio

    ērŭdītĭo, ōnis, f. [erudio], an instructing, instruction (cf.: doctrina, disciplina, scientia, intellegentia, cognitio).
    I.
    Prop.:

    de ejus eruditione quod labores, nihil est, quoniam ingenium ejus nosti,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4 fin.; cf. Quint. 2, 3, 10; Gell. 11, 7, 3.— Far more freq.,
    II.
    Transf., learning, knowledge, erudition, obtained by instruction:

    qui praeclara eruditione atque doctrina aut utraque re ornati,

    Cic. Off. 1, 33; id. de Or. 2, 1; id. Fin. 1, 21, 71; id. Tusc. 1, 2, 4; id. Div. 2, 63 fin.; Quint. 1, 4, 6; 6, 3, 17 et saep.—In plur., Vitr. 1, 1, 11; Gell. praef. § 3.

    Lewis & Short latin dictionary > eruditio

  • 12 literatura

    littĕrātūra ( lītĕr-), ae, f. [litterae].
    I.
    A writing formed of letters:

    litteratura constat ex notis litterarum et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,

    Cic. Part. 7, 26.—
    * B.
    Transf.:

    Graeca,

    the Greek alphabet, Tac. A. 11, 13.—
    II.
    The science of language, grammar, philology:

    grammatice, quam in Latinum transferentes litteraturam vocaverunt,

    Quint. 2, 1, 4; cf. id. 2, 14, 3:

    prima illa litteratura, per quam pueris elementa traduntur,

    Sen. Ep. 88, 20.—
    III.
    Learning, erudition:

    saecularis,

    Tert. Spect. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > literatura

  • 13 litteratura

    littĕrātūra ( lītĕr-), ae, f. [litterae].
    I.
    A writing formed of letters:

    litteratura constat ex notis litterarum et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,

    Cic. Part. 7, 26.—
    * B.
    Transf.:

    Graeca,

    the Greek alphabet, Tac. A. 11, 13.—
    II.
    The science of language, grammar, philology:

    grammatice, quam in Latinum transferentes litteraturam vocaverunt,

    Quint. 2, 1, 4; cf. id. 2, 14, 3:

    prima illa litteratura, per quam pueris elementa traduntur,

    Sen. Ep. 88, 20.—
    III.
    Learning, erudition:

    saecularis,

    Tert. Spect. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > litteratura

См. также в других словарях:

  • érudition — [ erydisjɔ̃ ] n. f. • 1495; lat. eruditio « enseignement », de erudire → érudit 1 ♦ Vx Instruction, savoir. 2 ♦ (après 1650) Mod. Savoir approfondi fondé sur l étude des sources historiques, des documents, des textes. ⇒ connaissance , 2. culture …   Encyclopédie Universelle

  • Erudition — Érudition Pour les articles homonymes, voir Érudit. Un chercheur érudit. L’érudition désigne une grande étendue de savoir conférant une connaissance profonde …   Wikipédia en Français

  • erudition — Erudition. s. f. Scavoir, connoissance dans les belles lettres. Grande, profonde, rare, singuliere érudition. il est homme d érudition. il a de l érudition, beaucoup d érudition. Erudition, signifie aussi, Remarque, recherche sçavante, curieuse.… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • erudition — er u*di tion ([e^]r [ u]*d[i^]sh [u^]n), n. [L. eruditio: cf. F. [ e]rudition.] The act of instructing; the result of thorough instruction; the state of being erudite or learned; the acquisitions gained by extensive reading or study; particularly …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Erudition — (lat.), gelehrte Bildung, Gelehrsamkeit …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Erudition — (lat.), gelehrte Bildung, Gelehrsamkeit; erudieren, bilden, unterrichten …   Kleines Konversations-Lexikon

  • erudition — index comprehension, education, information (knowledge), knowledge (learning) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • érudition — ÉRUDITION: La mépriser comme étant la marque d un esprit étroit …   Dictionnaire des idées reçues

  • erudition — c.1400, instruction, education, from L. eruditionem (nom. eruditio) an instructing, noun of action from pp. stem of erudire (see ERUDITE (Cf. erudite)). Meaning learning, scholarship is from 1520s …   Etymology dictionary

  • erudition — learning, scholarship, *knowledge, science, information, lore …   New Dictionary of Synonyms

  • erudition — [n] higher education bookishness, brains, cultivation, culture, enlightenment, intellectuality, knowledge, learnedness, learning, letters, literacy, lore, pedantry, refinement, savvy, scholarliness, scholarship, science, studiousness; concepts… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»