-
21 anser
1.anser, ĕris, usu. m. [Sanscr. hasas; Gr. chên; Germ. Gans; Engl. Gander; Erse, goss = goose] (f., Varr. R. R. 3, 10, 3; Col. 8, 14, 4; cf. Schneid. Gram. II. p. 7; Bentl. ad Hor. S. 2, 8, 88; Neue, Formenl. I. p. 612 sq.), a goose; sacred to Juno, and which preserved the Capitol in the Gallic war. Hence held in high honor by the Romans, Liv. 5, 47; Cic. Rosc. Am. 20; Plin. 10, 22, 26, § 81 al.—Anser Amyclaeus, the swan, into which Jupiter changed himself at Amyclœ, Verg. Cir. 488.2.Anser, ĕris, m., a petulant and obscene poet (Ov. Tr. 2, 435), a friend of the triumvir Antonius, who presented him with an estate at Falernum (Cic. Phil. 13, 5). Acc. to Servius, Virgil makes a sportive allusion to him in Ecl. 9, 36: argutos inter strepere anser olores; cf.:ore canorus Anseris indocto carmine cessit olor,
Prop. 3, 32, 84, and Weich. Poet. Lat. pp. 159-167. -
22 celer
1.cĕler, ĕris, e ( masc. cĕleris, Cato ap. Prisc. p. 760 P.; fem. celer, Liv. Andron. ap. Prisc. l. l.; cf. acer; sup. celerissimus, Enn. and Manlius ap. Prisc. l. l.) [cello; cf. Doed. Syn. 2, pp. 123 and 93, urging, pressing forward; cf. also 1. cello], swift, fleet, quick, speedy (with the access. idea of energy, struggling, and even power; v. Doed. above cited; syn.: expeditus, promptus, velox, citatus; opp. tardus, segnis, lentus).I.Of corporeal objects:II.face te propere celerem,
Plaut. Trin. 4, 3, 1:hasta, Liv. Andron. ap. Prisc. l. l.: sagitta,
Hor. C. 3, 20, 9; Ov. M. 5, 367: configebat tardus celeres (sc. aves), Att. ap. Cic. Fin. 5, 11, 32:pennae,
Hor. C. 3, 29, 53:Mercurius,
id. ib. 2, 7, 13:Cynthia,
id. ib. 3, 28, 12:Diana,
Ov. M. 4, 304:deae,
id. ib. 2, 119:rivi,
Hor. C. 3, 11, 14:curriculum,
Plaut. Stich. 2, 2, 13:flamma,
Lucr. 2, 192; cf. id. 5, 302:ignis,
Hor. C. 3, 4, 76:motus,
Lucr. 4, 177; cf.:celer atque instabilis motus,
Caes. B. G. 4, 23, 5:receptus,
id. B. C. 1, 59:lapsus,
Lucr. 4, 324; Ov. M. 6, 216:ictus,
Lucr. 3, 636:impete,
id. 6, 334:turbo,
Verg. A. 12, 855:venti,
Hor. C. 1, 12, 10; 1, 15, 3; 1, 14, 5:cerva,
Cat. 64, 341:canis,
Tib. 4, 3, 14:equus,
id. 1, 2, 70; 4, 1, 91:lupi,
id. 2, 1, 20:classis,
Cat. 64, 53:ratis,
id. 63, 1:navis,
id. 4, 2:carina,
Ov. M. 9, 447:lintres,
Prop. 1, 14, 3:pedes,
id. 3 (4), 9, 18:remedia,
quickly working, efficacious, Nep. Att. 21, 2.— Poet. with gen. gerund:nandi,
Sil. 4, 587.—With inf.:excipere aprum,
Hor. C. 3, 12, 11; so id. ib. 4, 6, 39; id. Ep. 1, 20, 25.— Poet., celer for celeriter, Ov. M. 2, 119; 2, 838; 9, 765.—Of mental and abstract objects:B.oderunt Sedatum celeres,
lively, Hor. Ep. 1, 18, 90; cf. Vell. 2, 73:mens, quā nihil est celerius,
Cic. Or. 59, 200; cf. Lucr. 3, 183:oratio celeris et concitata,
rapid, hurried, Cic. de Or. 2, 21, 88; cf. Quint. 9, 4, 138; 9. 4, 83; 9, 4, 111;9, 4, 135: consilium,
Ter. Phorm. 1, 4, 1.—Implying reproach, rash, hasty, precipitate:a.consilia,
Liv. 9, 32, 3; so id. 22, 38, 13; cf. id. 2, 51, 7;and so iambi (of the fire of youth),
rash, hasty, Hor. C. 1, 16, 24:victoria,
Caes. B. G. 7, 47, 3:desperatio rerum,
Liv. 21, 1, 5:ratione,
Lucr. 4, 144; 4, 255; 4, 775:fata celerrima,
Verg. A. 12, 507:mors,
Tib. 4, 1, 205.— Adv., quickly, speedily (syn.: velociter, cito, continuo, confestim, festinanter).cĕlĕrĕ, Enn. et Nov. ap. Non. p. 510, 9 sq.; Plaut. Curc. 2, 3, 4.—b.cĕlĕrĭter, Plaut. Curc. 5, 2, 2; Cic. Att. 15, 27, 1; id. Fam. 3, 1, 2; 9, 11, 2; Caes. B. G. 1, 18; 1, 52 et saep.— Comp. celerius, Cic. Verr 2, 3, 24, § 60; Caes. B. G. 1, 48; 2, 3; Nep. Cim. 3, 2 al.— Sup. celerrime, Cic. Fin. 2, 14, 45; Caes. B. G. 1, 37 al.2.Cĕler, ĕris, m., a Roman cognomen in the gens Caecilia, Domitia, Egnatia, etc., Cic. Brut. 89, 305; id. Att. 10, 1, 4; Sall. C. 30, 5 al.3.Cĕler, v. Celeres. -
23 celeris
1.cĕler, ĕris, e ( masc. cĕleris, Cato ap. Prisc. p. 760 P.; fem. celer, Liv. Andron. ap. Prisc. l. l.; cf. acer; sup. celerissimus, Enn. and Manlius ap. Prisc. l. l.) [cello; cf. Doed. Syn. 2, pp. 123 and 93, urging, pressing forward; cf. also 1. cello], swift, fleet, quick, speedy (with the access. idea of energy, struggling, and even power; v. Doed. above cited; syn.: expeditus, promptus, velox, citatus; opp. tardus, segnis, lentus).I.Of corporeal objects:II.face te propere celerem,
Plaut. Trin. 4, 3, 1:hasta, Liv. Andron. ap. Prisc. l. l.: sagitta,
Hor. C. 3, 20, 9; Ov. M. 5, 367: configebat tardus celeres (sc. aves), Att. ap. Cic. Fin. 5, 11, 32:pennae,
Hor. C. 3, 29, 53:Mercurius,
id. ib. 2, 7, 13:Cynthia,
id. ib. 3, 28, 12:Diana,
Ov. M. 4, 304:deae,
id. ib. 2, 119:rivi,
Hor. C. 3, 11, 14:curriculum,
Plaut. Stich. 2, 2, 13:flamma,
Lucr. 2, 192; cf. id. 5, 302:ignis,
Hor. C. 3, 4, 76:motus,
Lucr. 4, 177; cf.:celer atque instabilis motus,
Caes. B. G. 4, 23, 5:receptus,
id. B. C. 1, 59:lapsus,
Lucr. 4, 324; Ov. M. 6, 216:ictus,
Lucr. 3, 636:impete,
id. 6, 334:turbo,
Verg. A. 12, 855:venti,
Hor. C. 1, 12, 10; 1, 15, 3; 1, 14, 5:cerva,
Cat. 64, 341:canis,
Tib. 4, 3, 14:equus,
id. 1, 2, 70; 4, 1, 91:lupi,
id. 2, 1, 20:classis,
Cat. 64, 53:ratis,
id. 63, 1:navis,
id. 4, 2:carina,
Ov. M. 9, 447:lintres,
Prop. 1, 14, 3:pedes,
id. 3 (4), 9, 18:remedia,
quickly working, efficacious, Nep. Att. 21, 2.— Poet. with gen. gerund:nandi,
Sil. 4, 587.—With inf.:excipere aprum,
Hor. C. 3, 12, 11; so id. ib. 4, 6, 39; id. Ep. 1, 20, 25.— Poet., celer for celeriter, Ov. M. 2, 119; 2, 838; 9, 765.—Of mental and abstract objects:B.oderunt Sedatum celeres,
lively, Hor. Ep. 1, 18, 90; cf. Vell. 2, 73:mens, quā nihil est celerius,
Cic. Or. 59, 200; cf. Lucr. 3, 183:oratio celeris et concitata,
rapid, hurried, Cic. de Or. 2, 21, 88; cf. Quint. 9, 4, 138; 9. 4, 83; 9, 4, 111;9, 4, 135: consilium,
Ter. Phorm. 1, 4, 1.—Implying reproach, rash, hasty, precipitate:a.consilia,
Liv. 9, 32, 3; so id. 22, 38, 13; cf. id. 2, 51, 7;and so iambi (of the fire of youth),
rash, hasty, Hor. C. 1, 16, 24:victoria,
Caes. B. G. 7, 47, 3:desperatio rerum,
Liv. 21, 1, 5:ratione,
Lucr. 4, 144; 4, 255; 4, 775:fata celerrima,
Verg. A. 12, 507:mors,
Tib. 4, 1, 205.— Adv., quickly, speedily (syn.: velociter, cito, continuo, confestim, festinanter).cĕlĕrĕ, Enn. et Nov. ap. Non. p. 510, 9 sq.; Plaut. Curc. 2, 3, 4.—b.cĕlĕrĭter, Plaut. Curc. 5, 2, 2; Cic. Att. 15, 27, 1; id. Fam. 3, 1, 2; 9, 11, 2; Caes. B. G. 1, 18; 1, 52 et saep.— Comp. celerius, Cic. Verr 2, 3, 24, § 60; Caes. B. G. 1, 48; 2, 3; Nep. Cim. 3, 2 al.— Sup. celerrime, Cic. Fin. 2, 14, 45; Caes. B. G. 1, 37 al.2.Cĕler, ĕris, m., a Roman cognomen in the gens Caecilia, Domitia, Egnatia, etc., Cic. Brut. 89, 305; id. Att. 10, 1, 4; Sall. C. 30, 5 al.3.Cĕler, v. Celeres. -
24 cratera
crātēra (acc. to Paul. ex Fest. p. 53, 10, and Non. p. 547, 25 sq., sometimes crē-terra; cf. Naev. Trag. Rel. v. 45 Rib.), ae, f., and (mostly poet.) crātēr, ēris, m., = kratêr, Ion. krêtêr, a vessel in which wine was mingled with water, a mixing-vessel or bowl (mostly poet.).I.Prop.(α).Cratera, ae, Cic. Verr. 2, 4, 59, § 131 Zumpt N. cr.; id. Fam. 7, 1, 2 Orell. N. cr.; id. Arat. 387; Liv. 5, 25, 10; 5, 28, 2; Curt. 4, 8, 16; Hor. C. 3, 18, 7; id. S. 2, 4, 80; Pers. 2, 52; Hyg. Astr. 2, 30; Inscr. Orell 1541 al.— Abl. plur. crateris, Enn. ap. Censor. p. 2727 P. (Ann. v. 604 Vahl.; al. crateribus).—(β).Crater, ēris, Ov. M. 8, 669; 12, 236; id. F. 5, 522; Prop. 3 (4), 17, 37 al.— Acc. Gr. cratēra, Verg. A. 3, 525; Ov. M. 5, 82; 8, 679; Juv. 12, 44.— Plur. crateras, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 165; Verg. A. 1, 724; 9, 165.—II.Meton.A.A vessel for drawing water, a bucket, water-pail: cratera, Naev. ap. Non. p. 547, 30.—B.An oil-vessel:C.crater,
Verg. A. 6, 225; Mart. 12, 32.—A water-basin:D.crater,
Plin. Ep. 5, 6, 32.—The aperture of a volcanic mountain, the crater:E.crater,
Lucr. 6, 701; Plin. 3, 8, 14, § 88.—A volcanic opening of the earth:F.crater,
Plin. 2, 106, 110, § 238; Ov. M. 5, 424.—A bay near Baiæ, Cic. Att. 2, 8, 2.—G.A constellation, the Bowl.(α).Cratera, Cic. Arat. 219 (also id. N. D. 2, 44, 114).—(β).Crater, Ov. F. 2, 266.— Acc. craterem, Vitr. 9, 5, 1. -
25 Discordia
discordĭa, ae, f. [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord (class.), Plaut. Truc. 2, 4, 66; Ter. Hec. 4, 4, 71; Cic. Tusc. 4, 9, 21; id. Lael. 7, 24; id. Off. 1, 25, 85; id. Mur. 39, 83; Sall. C. 5, 2; Liv. 2, 24 et saep.; Verg. E. 1, 72; id. A. 7, 545; Hor. Epod. 4, 2; id. S. 1, 4, 60 et saep. —In plur., Cic. Lael. 7, 23; id. Off. 1, 25, 86; id. Fin. 1, 13, 44; id. Mur. 23, 47; Suet. Calig. 26; id. Claud. 25; Vulg. Prov. 6, 19 et saep.—B.Transf.1.The subject of strife:2.Idae et Phoebo discordia Eveni filia,
Prop. 1, 2, 17.—Of inanimate things:II.principiorum,
Lucr. 5, 440:rerum,
id. 6, 366:ponti,
Luc. 5, 646:incertae mentis,
Ov. M. 9, 630 et saep.—Personified: Discordia, the goddess of discord, the Greek Eris, Verg. A. 6, 280; 8, 702 Serv.; Stat. Th. 5, 74; Petr. 124, 27 sq.; Hyg. Fab. praef.—Hence, Discordiae malum, the famous apple of Eris in the fable, the apple of discord, Just. 12, 15, 11. -
26 discordia
discordĭa, ae, f. [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord (class.), Plaut. Truc. 2, 4, 66; Ter. Hec. 4, 4, 71; Cic. Tusc. 4, 9, 21; id. Lael. 7, 24; id. Off. 1, 25, 85; id. Mur. 39, 83; Sall. C. 5, 2; Liv. 2, 24 et saep.; Verg. E. 1, 72; id. A. 7, 545; Hor. Epod. 4, 2; id. S. 1, 4, 60 et saep. —In plur., Cic. Lael. 7, 23; id. Off. 1, 25, 86; id. Fin. 1, 13, 44; id. Mur. 23, 47; Suet. Calig. 26; id. Claud. 25; Vulg. Prov. 6, 19 et saep.—B.Transf.1.The subject of strife:2.Idae et Phoebo discordia Eveni filia,
Prop. 1, 2, 17.—Of inanimate things:II.principiorum,
Lucr. 5, 440:rerum,
id. 6, 366:ponti,
Luc. 5, 646:incertae mentis,
Ov. M. 9, 630 et saep.—Personified: Discordia, the goddess of discord, the Greek Eris, Verg. A. 6, 280; 8, 702 Serv.; Stat. Th. 5, 74; Petr. 124, 27 sq.; Hyg. Fab. praef.—Hence, Discordiae malum, the famous apple of Eris in the fable, the apple of discord, Just. 12, 15, 11. -
27 Er
1. 2.Er ( Her), Eris, m., a Pamphylian, who, according to legend (cited in Plato Polit. 10, 12, p. 626), rose from the dead, Cic. Rep. 6, 3; 6 sq. -
28 er
1. 2.Er ( Her), Eris, m., a Pamphylian, who, according to legend (cited in Plato Polit. 10, 12, p. 626), rose from the dead, Cic. Rep. 6, 3; 6 sq. -
29 erus
ĕrus (less correctly, hĕrus, v. infra), i, m. [Sanscr. root, har-; har-āmi, I seize; har-anam, hand; Gr. cheir, cherês; Lat. heres, hirudo; but the form erus is that of the best MSS.; cf. Ritschl, Opusc. 2, 409; Brix ad Plaut. Trin. 1, 2, 24].I.Lit., the master of a house or family, in respect to servants:II.erum atque servom saluere,
Plaut. Trin. 2, 4, 34: iis, qui vi oppressos imperio coercent, sit sane adhibenda saevitia, ut eris in famulos, si aliter teneri non possunt, Cic. Off. 2, 7, 24; cf.:non eros nec dominos appellabant eos, quibus juste paruerunt,
id. Rep. 1, 41; Plaut. Am. 1, 1, 87:me meus erus Fecit ut vigilarem,
id. ib. 141:nonne erae meae nunciare, quod erus meus jussit, licet?
id. ib. 296:quis erus est igitur tibi?
id. ib. 206;225: nec victoris eri tetigit captiva cubile,
Verg. A. 3, 324; Plaut. Am. 2, 1, 20; cf.:O ere, quae res Nec modum habet, etc.,
Hor. S. 2, 3, 265: Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st minor hic est intus, our old... our young master, Plaut. As. 2, 2, 63; cf. id. Capt. 3, 5, 49 sq.—Transf.A.Of men, a master, lord, owner, proprietor ( poet.):B.agellulum hunc erique villulam hortulumque pauperis Tuor,
Cat. 20, 4; cf.:propriae telluris erus,
Hor. S. 2, 2, 129; and:ne perconteris, fundus meus Arvo pascat erum, an, etc.,
id. Ep. 1, 16, 2:destinata Aula divitem manet erum,
id. C. 2, 18, 32:O cubile... quae tuo veniunt ero Quanta gaudia,
Cat. 61, 116.—Of the gods:nondum cum sanguine sacro Hostia caelestes pacificasset eros,
Cat. 68, 76.—Of the gods, absol.:quod temere invitis suscipiatur eris,
Cat. 68, 78. -
30 Her
1. 2.Er ( Her), Eris, m., a Pamphylian, who, according to legend (cited in Plato Polit. 10, 12, p. 626), rose from the dead, Cic. Rep. 6, 3; 6 sq. -
31 mamzer
-
32 manzer
-
33 Mnester
1. 2.Mnēster, ēris, m., a Roman surname:M. Lepidus Mnester,
a pantomime, favorite of Caligula, Suet. Calig. 36; 55; 57. -
34 mnester
1. 2.Mnēster, ēris, m., a Roman surname:M. Lepidus Mnester,
a pantomime, favorite of Caligula, Suet. Calig. 36; 55; 57. -
35 panther
1.panther, eris, v. 1. panthera.2.panther, ēris, m., = panthêron, a hunting-net for catching wild beasts:rete quoddam panther,
Varr. L. L. 5, § 100 Müll. -
36 Passer
1.passer, ĕris, m. [for panser, from pando; cf. anser].I.Lit., a sparrow, Cic. Fin. 2, 23, 75; cf. Plin. 10, 36, 52, § 107; 10, 38, 54, § 111; 18, 17, 45, § 158; 30, 15, 49, § 141; Cic. Div. 2, 30, 63; 1, 33, 72; Cat. 2, 1 sq.; 3, 3 sq.; Juv. 9, 54; Mart. 11, 6, 16; Juv. 6, 8; Vulg. Lev. 14. 4.—As a term of endearment:II.meus pullus passer, mea columba, mi lepus,
Plaut. Cas. 1, 50.—Transf.A.Passer marinus. an ostrich (marinus, because brought from a distance by sea), Plaut. Pers. 2, 2, 17; Aus. Ep. 11, 7; Fest. p. 222 Müll.—In this signif. also passer alone, Inscr. Grut. 484, 6.—B. 2.Passer, ĕris, m., a Roman surname, Varr. R. R. 3, 2, 2. -
37 passer
1.passer, ĕris, m. [for panser, from pando; cf. anser].I.Lit., a sparrow, Cic. Fin. 2, 23, 75; cf. Plin. 10, 36, 52, § 107; 10, 38, 54, § 111; 18, 17, 45, § 158; 30, 15, 49, § 141; Cic. Div. 2, 30, 63; 1, 33, 72; Cat. 2, 1 sq.; 3, 3 sq.; Juv. 9, 54; Mart. 11, 6, 16; Juv. 6, 8; Vulg. Lev. 14. 4.—As a term of endearment:II.meus pullus passer, mea columba, mi lepus,
Plaut. Cas. 1, 50.—Transf.A.Passer marinus. an ostrich (marinus, because brought from a distance by sea), Plaut. Pers. 2, 2, 17; Aus. Ep. 11, 7; Fest. p. 222 Müll.—In this signif. also passer alone, Inscr. Grut. 484, 6.—B. 2.Passer, ĕris, m., a Roman surname, Varr. R. R. 3, 2, 2. -
38 puberes
1.pūbes and pūber (cf. Prisc. p. 707 P.; also pūbis, ĕris, Caes. ib.), ĕris, adj. [root pu-, to beget; in Sanscr. putras, son; pumans, man; cf.: puer, pūpa, putus, etc.], that is grown up, of ripe age, adult, pubescent.I.Lit. (class.):B.pubes et puber qui generare potest: is incipit esse a quattuordecim annis: femina a duodecim viri potens, sive patiens, ut quidam putant,
Fest. p. 250 Müll.; Crass. ap. Cic. de Or. 2, 55, 224:filii,
Cic. Off. 1, 35, 129: priusquam pubes esset, Nep. Dion, 4, 4:ad puberem aetatem,
Liv. 1, 3.—Subst.: pūbĕres, um, m., grown-up persons, adults, men (cf.:II.adulescens, ephebus): omnes puberes armati convenire consuerunt,
Caes. B. G. 5, 56; id. B. C. 2, 13; 3, 9; Sall. J. 26, 3; 54, 6; Tac. A. 13, 39.— Sing. collect.:omnem Italiae pubem commiserat,
Cic. Mil. 23, 61; Liv. 1, 9, 6; Suet. Ner. 43; Tac. H. 2, 47.— Rarely, of one person, a youth:ne praejudicium fiat impuberi per puberis personam,
Dig. 37, 10, 3, § 8.—Transf., of plants, covered with soft down, downy, pubescent, ripe:2.folia,
Verg. A. 12, 413:uvae,
Front. Ep. ad M. Caes. 4, 4 Mai.pūbes (nom. pubis, Prud. Cath. 7, 162), is, f. [1. pubes], the signs of manhood, i. e. the hair which appears on the body at the age of puberty, Gr. hêbê.I.Lit.:II.si inguen jam pube contegitur,
Cels. 7, 19:capillus et pubes,
Plin. 34, 8, 19, § 58.—Transf.A.The hair in gen.:B.ciliorum,
Mart. Cap. 2, § 132.—The private parts, Verg. A. 3, 427; Ov. Am. 3, 12, 22; Plin. 11, 37, 83, § 208; 28, 15, 60, § 215; App. M. 10, p. 254, 3.—C.Collect., grown-up males, youth, young men (class.):2.omnem Italiae pubem,
Cic. Mil. 23, 61; Verg. A. 5, 573:robora pubis Lecta,
id. ib. 8, 518:Romana,
Liv. 1, 9; Tac. A. 6, 1; id. H. 2, 47; Sil. 1, 667.— Poet., transf., of bullocks, Verg. G. 3, 174.—In gen., men, people, population:III.pube praesenti,
Plaut. Ps. 1, 1, 124; Cat. 64, 4; 268; 68, 101:Dardana,
Verg. A. 7, 219:captiva,
Hor. C. 3, 5, 18:Romana,
id. ib. 4, 4, 46 al.— -
39 pubes
1.pūbes and pūber (cf. Prisc. p. 707 P.; also pūbis, ĕris, Caes. ib.), ĕris, adj. [root pu-, to beget; in Sanscr. putras, son; pumans, man; cf.: puer, pūpa, putus, etc.], that is grown up, of ripe age, adult, pubescent.I.Lit. (class.):B.pubes et puber qui generare potest: is incipit esse a quattuordecim annis: femina a duodecim viri potens, sive patiens, ut quidam putant,
Fest. p. 250 Müll.; Crass. ap. Cic. de Or. 2, 55, 224:filii,
Cic. Off. 1, 35, 129: priusquam pubes esset, Nep. Dion, 4, 4:ad puberem aetatem,
Liv. 1, 3.—Subst.: pūbĕres, um, m., grown-up persons, adults, men (cf.:II.adulescens, ephebus): omnes puberes armati convenire consuerunt,
Caes. B. G. 5, 56; id. B. C. 2, 13; 3, 9; Sall. J. 26, 3; 54, 6; Tac. A. 13, 39.— Sing. collect.:omnem Italiae pubem commiserat,
Cic. Mil. 23, 61; Liv. 1, 9, 6; Suet. Ner. 43; Tac. H. 2, 47.— Rarely, of one person, a youth:ne praejudicium fiat impuberi per puberis personam,
Dig. 37, 10, 3, § 8.—Transf., of plants, covered with soft down, downy, pubescent, ripe:2.folia,
Verg. A. 12, 413:uvae,
Front. Ep. ad M. Caes. 4, 4 Mai.pūbes (nom. pubis, Prud. Cath. 7, 162), is, f. [1. pubes], the signs of manhood, i. e. the hair which appears on the body at the age of puberty, Gr. hêbê.I.Lit.:II.si inguen jam pube contegitur,
Cels. 7, 19:capillus et pubes,
Plin. 34, 8, 19, § 58.—Transf.A.The hair in gen.:B.ciliorum,
Mart. Cap. 2, § 132.—The private parts, Verg. A. 3, 427; Ov. Am. 3, 12, 22; Plin. 11, 37, 83, § 208; 28, 15, 60, § 215; App. M. 10, p. 254, 3.—C.Collect., grown-up males, youth, young men (class.):2.omnem Italiae pubem,
Cic. Mil. 23, 61; Verg. A. 5, 573:robora pubis Lecta,
id. ib. 8, 518:Romana,
Liv. 1, 9; Tac. A. 6, 1; id. H. 2, 47; Sil. 1, 667.— Poet., transf., of bullocks, Verg. G. 3, 174.—In gen., men, people, population:III.pube praesenti,
Plaut. Ps. 1, 1, 124; Cat. 64, 4; 268; 68, 101:Dardana,
Verg. A. 7, 219:captiva,
Hor. C. 3, 5, 18:Romana,
id. ib. 4, 4, 46 al.— -
40 raudus
raudus (also rōdus and rūdus), ĕris, n. [kindr. with rudis; cf.: crudus, crudelis], a rude mass; hence, in partic., a piece of brass used as a coin (an old word):rodus vel raudus significat rem rudem et imperfectam. Nam saxum quoque raudus appellant poëtae, ut Attius in Menalippo: manibus rapere raudus saxeum grandem et gravem. Vulgus quidem in usu habuit non modo pro aere imperfecto, sed etiam pro signato... in aestimatione censoriă aes infectum rudus appellatur, Fest. s. v. rodus, p. 265 Müll.: aes raudus dictum,
Varr. L. L. 5, § 163 ib.:olim aera raudera dicebantur,
Val. Max. 5, 6, 3: chalkos anergastos rudus, Gloss. Philox.:sculptor ab eris Rudere decoctam consuevit fingere massam,
Prud. Apoth. 792:cum rudera milites jacerent,
Liv. 26, 11, 9 Weissenb.
См. также в других словарях:
Eris — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Eris (desambiguación). Eris (pintura ateniense, c. 575 525 a. C.) En la mitología griega Eris o Éride (en griego antiguo Ἒρις) es la … Wikipedia Español
Eris — ? Eris Взрослая самка бронзового речного паука скакунчика Eris militaris … Википедия
Eris — typically refers to: * Eris (dwarf planet), the largest known dwarf planet in the Solar System (provisional designation mp|2003 UB|313) * Eris (mythology), in Greek mythology the goddess of discord, and the Goddess of DiscordianismIt may also… … Wikipedia
Eris — Éris Pour les articles homonymes, voir Éris (homonymie). Éris, céramique athénienne … Wikipédia en Français
Eris — steht für: Eris (Mythologie), die Göttin der Zwietracht und des Streites in der griechischen Mythologie (136199) Eris, ein Himmelskörper in der Astronomie Eriş ist der Familienname folgender Personen: Ceyhun Eriş (* 1977), türkischer… … Deutsch Wikipedia
Eris — (griech. Mythol.): Göttin der Zwietracht. * * * Eris, griechisch Ẹris, griechischer Mythos: Göttin des Streits, nach Homer die Schwester und Gefährtin des Ares. Als sie zur Hochzeit des Peleus und der Thetis nicht eingeladen wurde, warf sie… … Universal-Lexikon
eris — eris·ma·tu·ra; eris·ta·lis; eris·tic; eris·ti·cal; eris·ti·cal·ly; … English syllables
Eris — {{Eris}} Göttin der Zwietracht, allgemein verhaßt und daher nicht zur Hochzeit von Peleus* und Thetis* geladen. Eris kam trotzdem und warf einen goldenen Apfel unter die Gesellschaft, auf dem die Worte eingeritzt waren: »Der Schönsten«. Sofort… … Who's who in der antiken Mythologie
Eris — goddess of discord, from Gk. eris strife, discord, of uncertain origin. Related: Eristic … Etymology dictionary
Eris — [ē′ris, er′is] n. [L < Gr Eris, lit., strife < IE * erei < base * er , to set in motion > RUN] Gr. Myth. the goddess of strife and discord … English World dictionary
Eris — Eris, griechische Göttin der Zwietracht, der römischen Discordia entsprechend, Schwester des Ares, Tochter der Nacht, Mutter von Ponos (Plage), Loimos (Hunger), Limos (Pest), Algos (Schmerz), Hysmine (Kampf), Phonos (Mord), Androktasiä… … Pierer's Universal-Lexikon