Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

epulo

  • 1 epulō

        epulō ōnis, m    [epulum], a guest at a feast, feaster, carouser, C.— A boon companion: Valerius.—Esp.: Tresviri or Septemviri Epulones, a college of priests to conduct sacrificial banquets, C., L.: Manlius, triumvir epulo, L.

    Latin-English dictionary > epulō

  • 2 epulo

    [st1]1 [-] epulo, āre = epulor. [st1]2 [-] epulo, ōnis, m.: - [abcl][b]a - épulon (prêtre qui présidait aux festins des sacrifices). - [abcl]b - convive.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] epulo, āre = epulor. [st1]2 [-] epulo, ōnis, m.: - [abcl][b]a - épulon (prêtre qui présidait aux festins des sacrifices). - [abcl]b - convive.[/b]
    * * *
        Epulo, pen. corr. epulonis. Qui est convié et invité au banquet.

    Dictionarium latinogallicum > epulo

  • 3 epulo

    1. epulo, ōnis, m. (epulum), I) tresviri u. septemviri (gew. IIIviri u. VIIviri) epulones, ein aus drei, später aus sieben (ja aus zehn) Personen zusammengesetztes Priesterkollegium, das die feierlichen öffentlichen Mahlzeiten bei Götterfesten zu besorgen hatte, tresviri epulones, Cic. de or. 3, 73. Liv. 33, 42, 1: Sing. tresvir epulo, Liv. 40, 42, 7. – septemviri epulones, Gell. 1, 12, 6: Sing. VII vir epulo, Corp. inscr. Lat. 3, 1741: septemvir epulonum, Plin. ep. 2, 11, 12. Corp. inscr. Lat. 10, 6087 u. 11, 5210: poet. septemvir epulis festis, Lucan. 1, 602. – bl. epulones, Cic. de har. resp. 21: Sing. epulo, Enn. b. Varro LL. 6, 82 Muell. not. cr. – II) der gern an Gastereien Teilnehmende, der Schmauser, Fresser, Schmausbruder, Cic. ad Att. 2, 7, 3. Apul. met. 2, 19: epulones et bibones, Schmaus- u. Zechbrüder, Firm. math. 5, 4 extr. – Nbf. epulōnus, arch. epolōnus, Paul. ex Fest. 78, 11; vgl. coëpulōnus, Plaut. Pers. 100.
    ————————
    2. epulo s. epulor .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epulo

  • 4 epulo [1]

    1. epulo, ōnis, m. (epulum), I) tresviri u. septemviri (gew. IIIviri u. VIIviri) epulones, ein aus drei, später aus sieben (ja aus zehn) Personen zusammengesetztes Priesterkollegium, das die feierlichen öffentlichen Mahlzeiten bei Götterfesten zu besorgen hatte, tresviri epulones, Cic. de or. 3, 73. Liv. 33, 42, 1: Sing. tresvir epulo, Liv. 40, 42, 7. – septemviri epulones, Gell. 1, 12, 6: Sing. VII vir epulo, Corp. inscr. Lat. 3, 1741: septemvir epulonum, Plin. ep. 2, 11, 12. Corp. inscr. Lat. 10, 6087 u. 11, 5210: poet. septemvir epulis festis, Lucan. 1, 602. – bl. epulones, Cic. de har. resp. 21: Sing. epulo, Enn. b. Varro LL. 6, 82 Muell. not. cr. – II) der gern an Gastereien Teilnehmende, der Schmauser, Fresser, Schmausbruder, Cic. ad Att. 2, 7, 3. Apul. met. 2, 19: epulones et bibones, Schmaus- u. Zechbrüder, Firm. math. 5, 4 extr. – / Nbf. epulōnus, arch. epolōnus, Paul. ex Fest. 78, 11; vgl. coëpulōnus, Plaut. Pers. 100.

    lateinisch-deutsches > epulo [1]

  • 5 Epulo

    1.
    ĕpŭlo, ōnis (also EPOLONUS, i, acc. to Paul. ex Fest. p. 78, 11 Müll.), m. [epulum], a guest at a feast or banquet, a feaster, carouser.
    I.
    In gen. (mostly post-class.), Cic. Att. 2, 7, 3; App. M. 2, p. 123; 9, p. 235; Firm. Math. 5, 4 fin. —Far more freq.,
    II.
    In partic.: Tresviri or Septemviri Epulones (in inscrr. also SEPTEMVIR and SEPTEMVIRI [VII. VIR.] EPVLONVM), a t. t. of relig. lang., a college of priests, composed at first of three and afterwards of seven persons, who superintended the sacrificial banquets to the gods, Cic. de Or. 3, 19 fin.; Gell. 1, 12, 6; cf. Plin. Ep. 2, 11, 12; Luc. 1, 602; Inscr. Orell. 590; 773; 2259 sq.; Calend. Praenest. Jan. (Orell. Inscr. 2, p. 382).—In sing.: Epulo, Enn. ap. Varr. L. L. 6, § 82 Müll. N. cr.:

    Triumvir Epulo,

    Liv. 40, 42:

    tres viri epulones,

    id. 33, 42, 1:

    VII. VIRO. EPVLONI,

    Inscr. Orell. 2365.
    2.
    Epŭlo, ōnis, m., a proper name, Verg. A. 12, 459.

    Lewis & Short latin dictionary > Epulo

  • 6 epulo

    1.
    ĕpŭlo, ōnis (also EPOLONUS, i, acc. to Paul. ex Fest. p. 78, 11 Müll.), m. [epulum], a guest at a feast or banquet, a feaster, carouser.
    I.
    In gen. (mostly post-class.), Cic. Att. 2, 7, 3; App. M. 2, p. 123; 9, p. 235; Firm. Math. 5, 4 fin. —Far more freq.,
    II.
    In partic.: Tresviri or Septemviri Epulones (in inscrr. also SEPTEMVIR and SEPTEMVIRI [VII. VIR.] EPVLONVM), a t. t. of relig. lang., a college of priests, composed at first of three and afterwards of seven persons, who superintended the sacrificial banquets to the gods, Cic. de Or. 3, 19 fin.; Gell. 1, 12, 6; cf. Plin. Ep. 2, 11, 12; Luc. 1, 602; Inscr. Orell. 590; 773; 2259 sq.; Calend. Praenest. Jan. (Orell. Inscr. 2, p. 382).—In sing.: Epulo, Enn. ap. Varr. L. L. 6, § 82 Müll. N. cr.:

    Triumvir Epulo,

    Liv. 40, 42:

    tres viri epulones,

    id. 33, 42, 1:

    VII. VIRO. EPVLONI,

    Inscr. Orell. 2365.
    2.
    Epŭlo, ōnis, m., a proper name, Verg. A. 12, 459.

    Lewis & Short latin dictionary > epulo

  • 7 epulo

    I onis m. [ epulor ]
    triumviri (IIIviri), позднее septemviri (VIIviri) epulones L, PJ, AG эпулоны, коллегия жрецов, на обязанности которых лежало устройство религиозных пиршеств
    2) бражник, участник пиршества, кутила, гурман C, Ap
    II epulo, —, —, āre поздн. = epulor

    Латинско-русский словарь > epulo

  • 8 epulo [2]

    2. epulo s. epulor /.

    lateinisch-deutsches > epulo [2]

  • 9 epulo

    sumptuous food, banquet, feast.

    Latin-English dictionary of medieval > epulo

  • 10 accumbo

    accumbo (adcumbo), ĕre, bŭi, bĭtum [ad + cumbo, inusité] - intr. - [st1]1 [-] se coucher, s'étendre.    - Nep. Ages, 8, 2.    - alicui accumbere: se coucher à côté de qqn. --- Tib. 1, 9, 75.    - aliquem accumbere: se coucher à côté de qqn. --- Plaut. Bac. 1189. [st1]2 [-] s'étendre sur le lit de table.    - avec acc. mensam accumbere, Lucil. 384, prendre place à table.    - avec dat. accumbere epulis divum, Virg. En. 1, 79: prendre part aux festins des dieux.    - in convivio accumbere, Cic. Verr. 1, 66: prendre place à un repas.    - absol. accumbere: prendre place, assister à un repas.    - cf. Cic. Vat. 30; Dej. 17; de Or. 1, 27; Verr. 5, 81.    - in robore accumbere, Cic. Mur. 74: s'étendre sur le bois dur [à même le bois].    - eodem lecto accumbere, Liv. 28, 18, 5: s'étendre sur le même lit.    - apud Volumnium ( accubueram)... supra me Atticus, infra Verrius, Cic. Fam. 9, 26, 1: (j'étais à table) chez Volumnius... ayant au-dessus de moi [à gauche] Atticus, au-dessous [à droite] Verrius.    - adcumbe, Plaut. Pers.: mets-toi à table.    - accumbere supra aliquem: être à table [au-dessus de qqn] = à gauche.    - accumbere infra aliquem: être à table [au-dessous de qqn] = à droite.    - accumbere in epulo, Cic. (accumbere epulis, Virg.): prendre place à un banquet.    - accumbere in lecto, Plaut. (accumbere lecto, Liv.): s'étendre sur un lit.    - accumbere in summo, Plaut. (accumbere summum, Hor.): occuper le haut d'un lit (la gauche).
    * * *
    accumbo (adcumbo), ĕre, bŭi, bĭtum [ad + cumbo, inusité] - intr. - [st1]1 [-] se coucher, s'étendre.    - Nep. Ages, 8, 2.    - alicui accumbere: se coucher à côté de qqn. --- Tib. 1, 9, 75.    - aliquem accumbere: se coucher à côté de qqn. --- Plaut. Bac. 1189. [st1]2 [-] s'étendre sur le lit de table.    - avec acc. mensam accumbere, Lucil. 384, prendre place à table.    - avec dat. accumbere epulis divum, Virg. En. 1, 79: prendre part aux festins des dieux.    - in convivio accumbere, Cic. Verr. 1, 66: prendre place à un repas.    - absol. accumbere: prendre place, assister à un repas.    - cf. Cic. Vat. 30; Dej. 17; de Or. 1, 27; Verr. 5, 81.    - in robore accumbere, Cic. Mur. 74: s'étendre sur le bois dur [à même le bois].    - eodem lecto accumbere, Liv. 28, 18, 5: s'étendre sur le même lit.    - apud Volumnium ( accubueram)... supra me Atticus, infra Verrius, Cic. Fam. 9, 26, 1: (j'étais à table) chez Volumnius... ayant au-dessus de moi [à gauche] Atticus, au-dessous [à droite] Verrius.    - adcumbe, Plaut. Pers.: mets-toi à table.    - accumbere supra aliquem: être à table [au-dessus de qqn] = à gauche.    - accumbere infra aliquem: être à table [au-dessous de qqn] = à droite.    - accumbere in epulo, Cic. (accumbere epulis, Virg.): prendre place à un banquet.    - accumbere in lecto, Plaut. (accumbere lecto, Liv.): s'étendre sur un lit.    - accumbere in summo, Plaut. (accumbere summum, Hor.): occuper le haut d'un lit (la gauche).
    * * *
        Accumbo, accumbis, accubui, accubitum, pen. cor. acumbere, S'asseoir à table.
    \
        Accumbe in summo. Plau. Assiez toy au dessus, Au bout d'enhault.
    \
        Negauit moris esse Graecorum, vt in conuiuio virorum accumberent mulieres. Cic. Il dit que ce n'estoit la coustume des Grecs, que les femmes s'asseissent aux banquets avec les hommes.
    \
        Accumbere pro Cubare. Plaut. Se coucher.
    \
        Accumbit superior. Plaut. Il est assis au dessus.

    Dictionarium latinogallicum > accumbo

  • 11 accumbo

    ac-cumbo, cubuī, cubitum, ere [ ad + cumbo ]
    1) возлежать (in epulo C, epulis V и epulandi gratia a. mensam Acc; a. summis in undis Man — о плов- це)

    Латинско-русский словарь > accumbo

  • 12 coepulonus

    co-epulōnus, ī m. [ epulo ]
    сотрапезник, соучастник в пиршестве Pl

    Латинско-русский словарь > coepulonus

  • 13 accubo

    ac-cubo (ad-cubo), āre, hingelagert sein, lagern, hingestreckt liegen, I) im allg., m. Dat., quoi bini custodes semper accubant, Plaut.: u. absol., humi, Liv.: iuxta, Verg. – v. Weingefäßen, Sulpiciis horreis, Hor. – v. Örtl., theatrum Tarpeio monti accubans, Suet. – poet., nemus accubat umbrā, vom Gehölze senkt sich der Schatten nieder, Verg. – II) insbes.: 1) bei Tische auf dem lectulus liegen (s. ac-cumbo), in convivio, Cic.: epulo, Auct. itin. Alex.: cum alqo, cum alqa, jmd. zum Tischnachbar-, zur Tischnachbarin haben, Plaut: apud alqm, bei jmd. als Gast, Cic.: infra alqm, Liv.: contra, Suet.: regie, Plaut.: accuba, nimm Platz, Plaut.: u. so lotus accubat, Plin. ep. – m. Acc., lectum, Platz nehmen auf usw., Apul. met. 5, 6. – 2) schlafend neben einer Person liegen, ihr beiwohnen, sie beschlafen, absol., in lupanari, Plaut.: accubante aliquā pallacarum, Suet. – / Perf. accubuit (lag da), Prop. 1, 3, 3. – synk. Genet. Plur. accubantum, Prud. cath. 9, 59.

    lateinisch-deutsches > accubo

  • 14 accumbo

    ac-cumbo, cubuī, cubitum, ere (ad u. *cumbo), sich hinlagern, lagernd sich hinlegen, I) im allg. (Ggstz. ambulare, sedere): cum alqo, Plaut.: in via, Plaut.: in acta cum suis, Nep.: v. Schwimmenden, summis accumbet in undis, Manil. – II) insbes.: a) bei Tische auf dem Speisesofa sich hinlagern, sich zu Tische niederlassen, Platz nehmen, Perf. accubuisse = Platz genommen haben, lagern, ire accubitum, zu Tische gehen, Plaut. u. Varr. fr.: epulandi gratiā accumbere mensam, Acc. tr. fr.: exstructam ampliter mensam, Lucil. fr.: in epulo, in convivio alcis, Cic.: epulis, Verg.: cum alqo, mit, neben jmd. (als Mitgast). Ter. u. Mart.: apud alqm, bei jmd. (als Gast), Cic.: supra od. infra alqm, Cic.: eodem lecto, Liv.: instrato pellibus lectulo, Capit.: in summo lecto, auf dem obersten Platze des Speisesofas, Plaut.: uxoris loco, immo praetoris, Sen. rhet.: m. Acc. pers., scortum, zur Tischnachbarin nehmen, Plaut. (s. Brix zu Plaut. Men. 473): accumbens, der bei Tische liegende, Sall. fr. u. Suet. – b) sich zum Beischlafe zu einer Person legen, ihr beiwohnen, sie beschlafen, alci, Tibull. u. Prop. – c) sich zu Bette legen (Krankheits halber), Vulg. 2. reg. 13, 6.

    lateinisch-deutsches > accumbo

  • 15 coëpulonus

    coëpulōnus, ī, m. (com u. epulo), der Mitschmauser, Plaut. Pers. 100.

    lateinisch-deutsches > coëpulonus

  • 16 coopto

    co-opto (cōpto), āvī, ātum, āre (con u. opto), beiwählen = ein neues Mitglied zur Ergänzung einer Korporation usw. wählen, meist v. den Mitgliedern einer Korporation selbst, collegas, sibi collegam, Liv. (s. Drak. Liv. 2, 33, 2): tres sibi collegas, Liv.: sacerdotem, Suet.: senatores, Cic.: veterem senatum tollere et novum c., Liv. – m. Ang. woher? durch ex u. Abl., ex singulis tribubus singulos augures, Cic. – m. Ang. wohin? durch in u. Akk., alqm in suum locum, Plin. ep.: alqm in patris locum, Suet.: alqm in paternum auguratus locum, Cic.: patricios in loca vacua, Liv.: alqm in collegium (augurum), Cic.: gentem Claudiam in patricios, Suet. – m. Ang. als wen? durch Prädik.-Acc., im Passiv m. Ang. als wer? durch Prädik.-Nom., alqm magistrum equitum (vom Diktator), Liv.: alqm tribunum plebei (plebi), Liv.: alqm patronum, Plin. ep.: in eius locum virum fortem ac strenuum novum senatorem, Liv.: pontifex in locum eius a collegio cooptatus est Q. Fulvius Flaccus, Liv.: Q. Fulvius in locum eius triumvir (epulo) cooptatus est, Liv. – / cooptassint = cooptaverint, alte Formel bei Liv. 3, 64, 10. – synk. Nbf. cōpto, wov. coptamus, Corp. inscr. Lat. 1, 532, 5: coptaverunt, ibid. 8, 68, 5: coptato (Partiz.), ibid. 1. 206, 106.

    lateinisch-deutsches > coopto

  • 17 epolonus

    epolōnus, s.1. epulo /.

    lateinisch-deutsches > epolonus

  • 18 epulonus

    epulōnus, s. 1. epulo /.

    lateinisch-deutsches > epulonus

  • 19 epulor

    epulor, ātus sum, ārī (epulae), essen, speisen, schmausen, I) intr.: unā (zusammen), Cic.: cum alqo, Cic. u.a.: apud alqm, Vell.: modice, Cic.: more Persarum luxuriosius, Nep.: Saliarem in modum, saliarisch = prächtig, üppig, Cic.: epulari de die coeperunt, Liv.: paulisper epulatus convivio egreditur, Curt.: corpora (parentum) lacerata epulando consumunt, speisen sie auf, Mela: epulandi publice ius, das Recht, an den feierlichen u. öffentlichen Mahlzeiten (der Auguren usw.) teilzunehmen, Suet.: totum eius servitium hilares sunt atque epulantur (lassen es sich wohl schmecken), Apul. flor. 23. – m. Abl., dapibus opimis, Verg.: caesis iuvencis, Verg.: caesorum visceribus, Mela: membris eius. Firm. de err. 7, 7. – II) tr.: alqm epulandum ponere mensis, zum Schmause auftischen, Verg.: filium epulandum Harpago tradere, zu essen geben, Iustin. – prägn., universis libere licet discumbere in convivio et epulari nuptias sponsi, sich's wohl schmecken lassen bei der H., Ps. Cypr. adv. Iud. 5 extr. – / Akt. Nbf. epulo, āre, speisen, et facit ecce escas hic epulare suas, Ven. Fort. carm. 10, 11, 24. Dracont. satisf. 122. Vgl. Prisc. 8, 25.

    lateinisch-deutsches > epulor

  • 20 epulum

    epulum, ī, n., ein feierliches, politisches oder religiöses Mahl, das Gastmahl, der Schmaus, das Ehrenmahl, Festmahl, epuli dominus, Cic.: ep. populi Romani, Cic.: ep. Iovis, Lucil. u. Liv.: alci epulum dare, Val. Max.: alci epulum dare nomine alcis, Cic.: epulum per multos dies datum, Vell.: dans epulum, der Gastgeber, Sen.: dedicationis diem epulo celebrare, Plin. ep. – / Nbf. aepulum, Corp. inscr. Lat. 8, 860, 5.

    lateinisch-deutsches > epulum

См. также в других словарях:

  • Epulo — (Гданьск,Польша) Категория отеля: Адрес: Schuberta 6, Wrzeszcz, 80 171 Гданьск, Польша …   Каталог отелей

  • EPULO — viri proprium. Virg. Aen. l. 12. v. 359. Archetium Mnestbeus, Epulonem obtruneat Acbates …   Hofmann J. Lexicon universale

  • epulo — /ep yeuh loh /; Lat. /ep oo loh /, n., pl. epulones /ep yeuh loh neez/; Lat. /ep oo loh nes/. (in ancient Rome) a member of a body of priests who performed sacred rites during sacrificial banquets in honor of the gods. [ < L epulo orig.,… …   Universalium

  • epuló — e|pu|ló Mot Agut Nom masculí …   Diccionari Català-Català

  • epulo — ep·u·lo …   English syllables

  • epulo — …   Useful english dictionary

  • Cestius-Pyramide — Die Cestius Pyramide in heutigem Zustand Die Cestius Pyramide im 18. Jahrhundert …   Deutsch Wikipedia

  • Cestiuspyramide — Die Cestius Pyramide in heutigem Zustand Die Cestius Pyramide im 18. Jahrhundert …   Deutsch Wikipedia

  • Meta Remi — Die Cestius Pyramide in heutigem Zustand Die Cestius Pyramide im 18. Jahrhundert …   Deutsch Wikipedia

  • Epulon — (also known as Epulo, Epulone or Aepulo) was a Histrian ruler who warred with the Romans who attempted to conquer his land of Histria in present day Croatia. After initial success in defeating his enemies at Aquilea, Epulon was finally defeated… …   Wikipedia

  • Histrier — Die Histrier oder Istrier (lat. Histrii) waren ein antiker Volksstamm, der die Halbinsel Istrien (lat. Histria) und die nördlich angrenzenden Landstriche bewohnte. 177 v. Chr. wurde ihr Gebiet vom römischen Heer erobert und in das Imperium… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»