-
1 epikureisch
epikureisch a эпикуре́йский (тж. перен.) -
2 epikureisch
-
3 epikureisch
Adj.1. HIST. Epicurean2. fig. epicurean, pleasure-loving* * *epicurean* * *epi|ku|re|isch [epiku'reːɪʃ]adj (PHILOS)Epicurean; (fig) epicurean* * *epi·ku·re·isch[epikuˈre:ɪʃ]* * *epikureisch adj1. HIST Epicurean2. fig epicurean, pleasure-loving -
4 epikureisch
adjэпикурейский (тж. перен.) -
5 epikureisch
прил.общ. эпикурейский (тж. перен.) -
6 epikureisch
-
7 epikureisch
эпикуре́йский -
8 epikureisch
epikuré¦ isch, epikúrisch aэпикуре́йский (тж. перен.) -
9 эпикурейский
epikureisch, genießerisch -
10 epicurean
epi·cu·rean[ˌepɪkjʊəˈri:ən, AM -kjʊrˈi:-]\epicurean tastes Gourmetgeschmack m* * *["epIkjUə'riːən]1. adjepikureisch (geh)2. nEpikureer m (geh), Genussmensch m* * *epicurean [-kjʊəˈriːən]A adj2. epikureisch, genusssüchtig3. feinschmeckerischB s2. → academic.ru/24661/epicure">epicure* * *adj.genusssüchtig adj. -
11 эпикурейский
epikurisch, epikureisch; перен. genießerisch -
12 Epicurus
Epicūrus, ī, m. (Επίκουρος), ein berühmter griech. Philosoph aus dem attischen Demos Gargettus (dah. Gargettius zubenannt) gebürtig, aber zu Samos (342 v. Chr.) geboren, Stifter der nach ihm benannten epikurëischen Philosophie, die den Sinnengenuß als höchstes Gut annahm, Cic. de fin. 1, 29; de fat. 19; ep. 15, 16, 1. – Dav. Epicūrēus u. - īus, a, um (Επικούρειος, dah. auch Epicūreios, on), epikurëisch, Patro, Cic.: secta, Suet.: medicamenta doloris, vom Vergnügen, Cic. – subst., a) Epicūrēa, ae, f. (sc. secta), die epikurëische Sekte (Schule), Porphyr. Hor. ep. 1, 1, 16. – b) Epicūrēī (Epicūrīī), ōrum, m., die Schüler-, Anhänger des Epikur, die Epikureer, Cic.: übtr. = Wollüstlinge, Sen.
-
13 Epikureer
Epikureer, a) eig., Anhänger des Epikur: Epicurēus. – b) uneig., ein wollüstiger Mensch: Epicurēus; homo delicatus od. luxuriosus. – epikureisch, a) eig.: Epicurēus. – Adv.more Epicureorum. – b) uneig., wollüstig: Epicurēus; delicatus; luxuriosus. – Advdelicate; luxuriose.
-
14 эпикурейский
adjgener. epikureisch (тж. перен.), epikurisch (тж. перен.) -
15 épicurien
-
16 epicúreo
———————— -
17 Epicurus
Epicūrus, ī, m. (Επίκουρος), ein berühmter griech. Philosoph aus dem attischen Demos Gargettus (dah. Gargettius zubenannt) gebürtig, aber zu Samos (342 v. Chr.) geboren, Stifter der nach ihm benannten epikurëischen Philosophie, die den Sinnengenuß als höchstes Gut annahm, Cic. de fin. 1, 29; de fat. 19; ep. 15, 16, 1. – Dav. Epicūrēus u. - īus, a, um (Επικούρειος, dah. auch Epicūreios, on), epikurëisch, Patro, Cic.: secta, Suet.: medicamenta doloris, vom Vergnügen, Cic. – subst., a) Epicūrēa, ae, f. (sc. secta), die epikurëische Sekte (Schule), Porphyr. Hor. ep. 1, 1, 16. – b) Epicūrēī (Epicūrīī), ōrum, m., die Schüler-, Anhänger des Epikur, die Epikureer, Cic.: übtr. = Wollüstlinge, Sen.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Epicurus
-
18 epicureo
epicureoepicureo , -a [epiku'rεo]I aggettivoepikureischII sostantivo maschile, femminile1 filosofia Epikureer(in) maschile, femminile2 figurato Genussmensch Maskulin(Feminin)Dizionario italiano-tedesco > epicureo
См. также в других словарях:
epikureisch — epikureisch:⇨genusssüchtig(1) … Das Wörterbuch der Synonyme
epikureisch — epikurisch; genusssüchtig * * * epi|ku|re|isch 〈Adj.〉 1. auf der Lehre des Epikur beruhend 2. 〈fig.〉 genießerisch, wohllebend * * * epi|ku|re|isch, epikurisch <Adj.>: 1. (Philos.) die Lehre Epikurs betreffend. 2. (bildungsspr.) auf Genuss,… … Universal-Lexikon
epikureisch — e|pi|ku|re|isch 〈Adj.〉 1. die Lehre des Epikur betreffend, auf ihr beruhend 2. 〈fig.〉 genießerisch, wohllebend … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
epikureisch — epi|ku|re|isch . epikurisch <über lat. Epicurius aus gleichbed. gr. Epikoúreios>: 1. nach der Lehre des griech. Philosophen Epikur lebend. 2. genießerisch; auf Genuss gerichtet; die materiellen Freuden des Daseins unbedenklich genießend … Das große Fremdwörterbuch
epikureisch — epi|ku|re|isch (auch für auf Genuss gerichtet); {{link}}K 89{{/link}} und {{link}}K 135{{/link}}: epikureische Schriften … Die deutsche Rechtschreibung
epikurisch — epikureisch; genusssüchtig * * * epi|ku|risch: ↑ epikureisch. * * * epi|ku|risch: ↑epikureisch. epi|ku|re|isch, epikurisch <Adj.>: 1. die Lehre Epikurs betreffend. 2. (bildungsspr.) auf Genuss, auf das Genießen gerichtet … Universal-Lexikon
epicureic — EPICURÉIC, Ă, epicureici, ce, adj. Care ţine de epicurism; epicurian (1). [pr.: re ic] – Din germ. epikureisch. Trimis de viomih, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 EPICURÉIC adj. v. epicurian. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime epicuréic … Dicționar Român
Carpe diem — auf einer Sonnenuhr Carpe diem (deutsch: „Ernte/Genieße/Nutze den Tag“) ist eine lateinische Redewendung, die aus einer Ode des römischen Dichters Horaz (* 65 v. Chr.; † 8 v. Chr.) stammt.[1] Sie ist im Kontext des Gedichtes eine Aufforderun … Deutsch Wikipedia
Catull — Kopf einer modernen Statue des Dichters in Sirmione Gaius Valerius Catullus, deutsch kurz Catull genannt, war ein römischer Dichter des 1. Jahrhunderts v. Chr. Er stammte aus Verona. Catull gehörte zum Kreis der Neoteriker und orientierte sich… … Deutsch Wikipedia
Francois-Marie Arouet — Voltaire (Portrait von Nicolas de Largillière) Voltaire [vɔlˈtɛːʀ], eigentlich François Marie Arouet [fʀɑ̃ˈswa maˈʀi aˈʀwɛ] (* 21. November 1694 in Paris; † 30. Mai … Deutsch Wikipedia
Francois Marie Arouet — Voltaire (Portrait von Nicolas de Largillière) Voltaire [vɔlˈtɛːʀ], eigentlich François Marie Arouet [fʀɑ̃ˈswa maˈʀi aˈʀwɛ] (* 21. November 1694 in Paris; † 30. Mai … Deutsch Wikipedia
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский
- Немецкий
- Нидерландский
- Русский