Перевод: со всех языков на французский

с французского на все языки

enuntiare

  • 1 enuntio

    ēnuntĭo (ēnuncĭo), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] énoncer, prononcer, articuler, exprimer, exposer, expliquer. [st2]2 [-] dévoiler, découvrir, révéler, faire connaître, avertir, informer, annoncer.    - silenda enuntiare, Liv.: faire savoir ce qu'il fallait taire.    - mysteria enuntiare, Cic.: dévoiler des mystères.    - ne quis enuntiaret inter se sanxerunt, Caes.: chacun s’engagea à ne rien divulguer.    - masculino genere cor enuntiavit Ennius, Gell.: Ennius a employé le mot cor au masculin.    - litteras enuntiare, Quint.: articuler les lettres.
    * * *
    ēnuntĭo (ēnuncĭo), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] énoncer, prononcer, articuler, exprimer, exposer, expliquer. [st2]2 [-] dévoiler, découvrir, révéler, faire connaître, avertir, informer, annoncer.    - silenda enuntiare, Liv.: faire savoir ce qu'il fallait taire.    - mysteria enuntiare, Cic.: dévoiler des mystères.    - ne quis enuntiaret inter se sanxerunt, Caes.: chacun s’engagea à ne rien divulguer.    - masculino genere cor enuntiavit Ennius, Gell.: Ennius a employé le mot cor au masculin.    - litteras enuntiare, Quint.: articuler les lettres.
    * * *
        Enuntio, enuntias, enuntiare. Cic. Dire, Proferer, Prononcer.
    \
        Enuntiare, Diuulgare. Plancus. Reveler, Divulguer, Publier.

    Dictionarium latinogallicum > enuntio

  • 2 commissum

    commissum, i, n. [st2]1 [-] entreprise. [st2]2 [-] faute commise, délit, crime. [st2]3 [-] chose confisquée; confiscation, saisie. [st2]4 [-] chose confiée, dépôt. [st2]5 [-] secret, confidence.    - enuntiare commissa: révéler des secrets.
    * * *
    commissum, i, n. [st2]1 [-] entreprise. [st2]2 [-] faute commise, délit, crime. [st2]3 [-] chose confisquée; confiscation, saisie. [st2]4 [-] chose confiée, dépôt. [st2]5 [-] secret, confidence.    - enuntiare commissa: révéler des secrets.
    * * *
        Commissum, Substantiuum. Cic. Ec quod huius factum, aut commissum quaero? Faict, Cas commis.
    \
        Enuntiare commissa. Cic. Relever le secret qu'aucun nous a dict.
    \
        Fateri commissa. Stat. Confesser le cas.
    \
        Luere commissa. Virgil. Estre puni du faict.
    \
        Negare commissa. Claud. Renier, et ne vouloir rendre ce qu'on nous a baillé en garde.
    \
        Plorare commissum. Horat. Plourer un cas commis.
    \
        Prodere commissa. Horat. Reveler le secret qu'on nous a dict.
    \
        Tegere commissa. Horat. Taire, Celer.

    Dictionarium latinogallicum > commissum

  • 3 maturus

    mātūrus, a, um [st2]1 [-] mûr (à propos des fruits, des productions du sol). [st2]2 [-] arrivé à maturité, arrivé à un développement complet. [st2]3 [-] qui est dans l'âge convenable, qui est en âge de. [st2]4 [-] qui se fait dans le temps convenable; (moment) propice, opportun. [st2]5 [-] qui est d'un âge avancé, vieux. [st2]6 [-] muri par l'expérience, sage, expérimenté, prudent. [st2]7 [-] prompt, prochain; hâtif, précoce.    - maturus militiae, Liv. 42, 52: en âge de servir.    - filia matura viro (dat.), Virg. En. 7.53: fille nubile.    - maturus venter, Ov. M. 11.311: grossesse arrivée à son terme.    - tempus maturum mortis: le moment voulu de la mort.    - maturae hiemes: hivers hâtifs.    - maturum est + inf.: l’heure est venue de...
    * * *
    mātūrus, a, um [st2]1 [-] mûr (à propos des fruits, des productions du sol). [st2]2 [-] arrivé à maturité, arrivé à un développement complet. [st2]3 [-] qui est dans l'âge convenable, qui est en âge de. [st2]4 [-] qui se fait dans le temps convenable; (moment) propice, opportun. [st2]5 [-] qui est d'un âge avancé, vieux. [st2]6 [-] muri par l'expérience, sage, expérimenté, prudent. [st2]7 [-] prompt, prochain; hâtif, précoce.    - maturus militiae, Liv. 42, 52: en âge de servir.    - filia matura viro (dat.), Virg. En. 7.53: fille nubile.    - maturus venter, Ov. M. 11.311: grossesse arrivée à son terme.    - tempus maturum mortis: le moment voulu de la mort.    - maturae hiemes: hivers hâtifs.    - maturum est + inf.: l’heure est venue de...
    * * *
        Maturus, pen. prod. Adiectiuum. Meur.
    \
        Matura cibo olea. Plin. Bonne à manger, Assez meure pour manger.
    \
        Maturus aeui, per translationem, pro Sene quandoque accipitur. Virgil. Meur d'aage, Aagé.
    \
        Animi maturus. Virgil. Homme prudent et sage.
    \
        Annis maturus. Ouid. Vieil, Aagé.
    \
        Militiae maturus. Liu. Qui est d'aage suffisant pour aller en la guerre.
    \
        Hic sponsae maturus, illa marito. Stat. Mariable.
    \
        Consilium maturum. Claud. Meur et rassis, Prudent.
    \
        Dies matura. Lucret. Temps propre et idoine.
    \
        Facultas maturior discendi. Cic. Plus soubdaine, ou plus meure.
    \
        Viro matura filia. Virgil. Mariable.
    \
        Funeri maturo propior. Horat. Prochain de la mort, Fort vieil, Qui est sur le bord de sa fosse.
    \
        Matura gloria, necdum se vertente in inuidiam, mortem occubuit. Liu. Son bruit estant encore en saison, et en sa fleur.
    \
        Taedio regum maturior venit libertas. Liu. Plustost.
    \
        Puer maturus alicui rei faciendae. Quintil. Idoine.
    \
        Reditus maturus. Horat. Retour hastif.
    \
        Scribendi expectandum tempus maturius. Cic. Plus propre et convenant.
    \
        Tempus maturum vino. Cels. Temps et saison de donner du vin à boire au malade.
    \
        Mentis cogitata iampridem maturo tempore enuntiare. Plancus ad Ciceronem. Lors que le temps est venu qu'il le fault dire.
    \
        Tempore maturo adepta coniugium. Catull. En temps deu et convenable, Quand il estoit temps et saison.
    \
        Venter maturus. Ouid. Quand l'enfant est prest de sortir du ventre de la mere au bout de neuf mois.
    \
        Matura viro virgo. Gell. Mariable.
    \
        Maturum. Cic. Qui vient, ou est faict soubdain.
    \
        Maturum malum. Plaut. Qui vient soubdain.
    \
        Ignauia maturam senectutem reddit. Cels. Advance et haste de venir la vieillesse.
    \
        Maturum facere. Gell. Despescher soubdainement.

    Dictionarium latinogallicum > maturus

См. также в других словарях:

  • enuntiare — index pronounce (speak) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • énoncer — [ enɔ̃se ] v. tr. <conjug. : 3> • 1377, repris 1611; lat. enuntiare ♦ Exprimer en termes nets, sous une forme arrêtée (ce qu on a à dire). ⇒ exposer, formuler. « exprimer les mêmes vérités en les énonçant avec moins de crudité ? »… …   Encyclopédie Universelle

  • enunţa — ENUNŢÁ, enúnţ, vb. I. tranz. A formula, a exprima, a expune o idee, o teorie etc. – Din fr. énoncer. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  ENUNŢÁ vb. 1. a formula. (A enunţa o judecată de valoare.) 2. v. emite. Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • enunciar — (Del lat. enuntiare.) ► verbo transitivo 1 Exponer o dar forma verbal a una idea, un principio o una teoría para comunicarla. SINÓNIMO articular 2 MATEMÁTICAS Exponer los datos de un problema o los términos de un teorema. * * * enunciar (del lat …   Enciclopedia Universal

  • Enounce — E*nounce , v. t. [imp. & p. p. {Enounced}; p. pr. & vb. n. {Enouncing}.] [F. [ e]noncer, L. enuntiare; e out + nuntiare to announce, fr. nuntius messenger. See {Nuncio}, and cf. {Enunciate}.] 1. To announce; to declare; to state, as a proposition …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Enounced — Enounce E*nounce , v. t. [imp. & p. p. {Enounced}; p. pr. & vb. n. {Enouncing}.] [F. [ e]noncer, L. enuntiare; e out + nuntiare to announce, fr. nuntius messenger. See {Nuncio}, and cf. {Enunciate}.] 1. To announce; to declare; to state, as a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Enouncing — Enounce E*nounce , v. t. [imp. & p. p. {Enounced}; p. pr. & vb. n. {Enouncing}.] [F. [ e]noncer, L. enuntiare; e out + nuntiare to announce, fr. nuntius messenger. See {Nuncio}, and cf. {Enunciate}.] 1. To announce; to declare; to state, as a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Enunciate — E*nun ci*ate, v. t. [imp. & p. p. {Enunciated}; p. pr. & vb. n. {Enunciating}.] [L. enuntiatus, ciatus, p. p. of enuntiare, ciare. See {Enounce}.] 1. To make a formal statement of; to announce; to proclaim; to declare, as a truth. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Enunciated — Enunciate E*nun ci*ate, v. t. [imp. & p. p. {Enunciated}; p. pr. & vb. n. {Enunciating}.] [L. enuntiatus, ciatus, p. p. of enuntiare, ciare. See {Enounce}.] 1. To make a formal statement of; to announce; to proclaim; to declare, as a truth. [1913 …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Enunciating — Enunciate E*nun ci*ate, v. t. [imp. & p. p. {Enunciated}; p. pr. & vb. n. {Enunciating}.] [L. enuntiatus, ciatus, p. p. of enuntiare, ciare. See {Enounce}.] 1. To make a formal statement of; to announce; to proclaim; to declare, as a truth. [1913 …   The Collaborative International Dictionary of English

  • enounce — transitive verb (enounced; enouncing) Etymology: French énoncer, from Latin enuntiare to report more at enunciate Date: 1788 1. to set forth or state (as a proposition) 2. to pronounce distinctly ; articulate …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»