Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

enfin

  • 1 enfin

    ɑ̃fɛ̃
    adv
    1) endlich, schließlich

    Enfin, pas que je sache. — Wenigstens soviel ich weiß.

    2) ( en fin de compte) zuletzt
    enfin
    enfin [ãfɛ̃]
    1 (fin d'une attente) endlich; Beispiel: te voilà enfin! da bist du ja endlich!
    2 (fin d'une énumération) schließlich
    3 (pour corriger ou préciser) genauer gesagt; Beispiel: elle est jolie, enfin, à mon sens sie ist hübsch, jedenfalls meiner Meinung nach
    4 (marquant la gêne) na ja; Beispiel: tu as fait ce travail? ̶ ben oui... euh... enfin non hast du deine Arbeit gemacht? ̶ natürlich... äh... eigentlich [noch] nicht
    5 (bref) kurzum
    6 (pour clore la discussion) Beispiel: enfin, on verra bien na ja, wir werden es ja sehen; Beispiel: enfin, tu fais pour le mieux du tust jedenfalls, was du kannst
    7 (tout de même) schließlich; Beispiel: comment, tu ne sais pas la réponse! enfin, c'est facile! was, du weißt die Antwort nicht! Das ist doch ganz einfach!
    8 (marque l'irritation) also wirklich!; Beispiel: enfin, c'est quelque chose, quand même! das ist doch wirklich allerhand!; Beispiel: enfin, à quoi tu penses? wo denkst du denn hin!
    Wendungen: enfin bref kurz und gut; enfin passons sei's drum familier; enfin voilà, je n'en sais pas plus ja, mehr weiß ich auch nicht; ce n'est certes pas beaucoup, mais enfin, c'est toujours ça es ist sicherlich nicht viel, aber schließlich besser als nichts; enfin quoi familier also wirklich

    Dictionnaire Français-Allemand > enfin

  • 2 enfin

    I.
    [afijn]
    nun ja
    II.
    [kortom]
    kurz [kurzum]
    III.
    [kortom]
    kurzum

    Niederländisch-Deutsch Wörterbuch > enfin

  • 3 enfin bref

    enfin bref
    kurz und gut

    Dictionnaire Français-Allemand > enfin bref

  • 4 enfin passons

    enfin passons
    sei's drum

    Dictionnaire Français-Allemand > enfin passons

  • 5 enfin quoi

    enfin quoi
    familier also wirklich

    Dictionnaire Français-Allemand > enfin quoi

  • 6 enfin voilà, je n'en sais pas plus

    enfin voilà, je n'en sais pas plus
    ja, mehr weiß ich auch nicht

    Dictionnaire Français-Allemand > enfin voilà, je n'en sais pas plus

  • 7 ce n'est certes pas beaucoup, mais enfin, c'est toujours ça

    ce n'est certes pas beaucoup, mais enfin, c'est toujours ça
    es ist sicherlich nicht viel, aber schließlich besser als nichts

    Dictionnaire Français-Allemand > ce n'est certes pas beaucoup, mais enfin, c'est toujours ça

  • 8 infer

    īnfer u. gew. īnferus, a, um, Compar. īnferior, Superl. īnfimus u. īmus, a, um (inferus = altindisch ádhara-h, der untere; infimus = altind. adhamá-h, der unterste), der, die, das untere, I) Posit.: A) īnfer (Ggstz. super), super inferque vicinus, Cato r. r. 149, 1. – B) īnferus, a, um (Ggstz. superus), 1) im allg.: limen superum inferumque, Plaut.: fulmina, die aus der Erde kommen sollen, Plin.: infera in loca (untere Gegend) obire, untergehen, v. Gestirnen, Cic. Arat.: mare inf., das untere Meer, d.i. das Tuskische (Ggstz. mare superum, das Adriatische), Cic. u.a. (im Briefstil auch ohne mare, z.B. iter ad superum, navigatio infero, Cic. ad Att. 9, 5, 1). – 2) insbes., der untere = der in der Unterwelt befindliche, unterirdische, a) übh.: superus an inferus deus, Liv. Andr.: inferi di (Ggstz. superi), Cic. u.a.: per flumina iuro infera, Ov. – subst., īnferus, ī, m. (sc. locus), die Unterwelt, die Hölle, Ven. Fort. carm. 3, 9, 79: porta inferi, Vulg. Isai. 38, 10 u. Matth. 16, 18. – b) v. Verstorbenen, īnferī, ōrum, u. ûm, m., die Unterirdischen, die Abgeschiedenen, Verstorbenen, Toten, die Unterwelt, di, quibus est potestas motus superûm atque inferûm, Enn. fr.: vanos esse inferorum metus (Furcht vor usw.), Sen.: elicere animas inferorum, Cic.: Cerberus apud inferos, in der Unterwelt, Cic.: ab inferis excitare od. revocare, von den Toten auferwecken, Cic.: umbras inferûm excitare, Plin.: ab inferis exsistere, von den Toten auferstehen, aus der Unterwelt kommen, Liv.

    II) Compar. īnferior, neutr. īnferius, Genet. iōris, der untere (Ggstz. superior), 1) dem Orte nach, limen, Varro: labrum, Unterlippe, Caes.: pars, Cornif. rhet. u. Caes.: locus, Caes.: in inferius ferri, herabsinken, Ov.: ex inferiore loco, auf der Erde, unten, nicht auf dem Tribunal (χαμόθεν), dicere, Cic.: Plur. subst., inferiores, die im untern Teil der Stadt Wohnenden, Auct. b. Alex. 6, 3. – 2) übtr.: a) dem Grade nach, v. Tone, gesenkter, modi inferiores (Ggstz. elati, gehobene), Quint. 11, 3, 17. – b) der Reihenfolge nach, versus, der Pentameter, Ov. am. 1, 1, 3: inferiores quinque dies, die letzteren f. T., Varro LL. 6, 13. – c) der Zeit nach später, jünger, aetate inferiores, Cic.: erant (motus nostrae civitatis) inferiores quam illorum aetas, qui loquebantur, Cic. ep. – d) der Zahl nach schwächer, inferior numero navium, Caes.: copiis inferior, Nep. – e) dem Range u. Stande nach, niederer, niedriger, tiefer, geringer, unbedeutender (Ggstz. superior), gradus, Cic.: ordo, Cic.: ordines (Stellen, Chargen), Caes.: inferioris iuris magistratus, ein niederer Beamter, Liv.: omnibus inferior, Ov.: ne inferior esset soror marito, Capit.: humanos casus virtute inferiores putare, Cic. – subst., inferior, der Niedrigere, Geringere (Ggstz. honestus, superior, par), Cic. u.a.: Plur. (Ggstz. superiores, aequi), Cornif. rhet., Cic. u.a. – f) der Kraft u. Macht nach geringer, schwächer, nachstehend, unterliegend (Ggstz. superior), oft inferiorem esse = unterliegen, nachstehen, untergeordnet sein, ei, qu affecti iniuriis ad opem iudicum supplices inferioresque confugiunt, Cic.: quemadmodum causa inferior dicendo superior esse posset, Cic.: ubi nostros non esse inferiores intellexit, Caes.: si inferiores fuissent, Auct. b. Alex. – m. Abl., inferior animo, Caes., velocitate, Iustin.: dignitate non inferior, Cic.: inferiorem esse fortunā, Cic. – m. in u. Abl., in iure civili non inferior quam magister fuit, Cic.: quem ego in hoc praesertim intellegam prudentiā non esse inferiorem quam me, usu vero etiam superiorem, Cic.: inferiorem esse in agendo (Ggstz. superiorem discedere), Cic. – zugl. m. Abl. pers., Alexandro virtute inferior, Iustin.: gens nullā Gallicā gente opibus aut famā inferior, Liv. – m. Dat. pers., vir gravis et nullā arte cuiquam inferior, Sall. hist. fr. 2, 87 (86). – subst., inferiores, Schwächere, Iustin. 5, 2, 12 u. 8, 1, 3: insbes. schwächere Schüler, Quint. 2, 3, 4.

    III) Superl. īnfimus (īnfumus), a, um, u. īmus, a, um (Ggstz. summus), A) īnfimus (īnfumus), a, um, der unterste, letzte, 1) eig.: a) übh.: solum, Caes.: terram esse infimam, Cic.: cum scripsissem haec infima, Unterste, Letzte, Cic.: ab infimo, von unten auf, Caes., od. ganz unten, Caes. – b) partitiv, zur Bezeichnung des untersten Teils, ad infimum Argiletum, an der untersten Stelle des A., Liv.: ad infimos montes, an den Fuß des Gebirges, Nep.: ab infima ara, vom untersten Teile des A., Cic.: in infimo foro, am untersten Ende des F., Plaut. – 2) übtr., der unterste dem Range, Stande usw. nach = geringste, niedrigste, infimo loco natus, von sehr geringer od. niedriger Geburt, Cic.: faex populi, Cic.: condicio servorum, Cic. – subst., infimus, der Niedrigste, Geringste (im Volke), Ggstz. summus, Amm. 19, 9, 2: gew. Plur. infimi (Ggstz. summi), Cic. u.a. – übtr., precibus infimis, durch demütiges Bitten, demütig, alqd impetrare ab alqo, Liv.: petere, ut etc., Liv. – / Kompar. infimior, Interpr. Iren. 2, 12, 7. Itala euang. Ioann. 2, 10.

    B) īmus, a, um, der unterste, 1) eig.: a) übh.: conviva imus, der zu unterst liegt, Hor. – subst., ab imo, von unten an, Caes. u.a.: ab imo suspirare, tief aufseufzen, Ov.: imo, unten, in der Tiefe, Ov.: ex imo, von Grund auf, Ov.: in imum deferri, zu Boden sinken, Cels. – neutr. pl. subst., ima, das Unterste (Ggstz. summa), Ov. u. Quint.: ima cornuum, die Wurzeln, Liv.: ima montis, der Fuß des B., Plin. u. Tac.; insbes., der Grund, die Tiefe, ima gurgitis, fontis, Ov.: maris, Plin.: u. prägn. = die Unterwelt, Ov. met. 10, 47. – b) partitiv, der unterste Teil = unten an, in, auf u. dgl., cauda, Schwanzspitze, Ov.: gurges, unterste Tiefe des Str., Ov.: pulmonibus imis, tief in den L., Ov.: in ima aure, Plin.: in fundo imo, Verg.: a summo (stipite) ad imum, Volc. Cass.: imo ex pectore, aus tiefer Brust, Catull., ab imo pectore, Verg.: ab imis unguibus (Fußspitzen) ad verticem summum, Cic.: so auch ad imos pedes, bis auf die Fußzehen, Suet.: subst., ab imo, am untersten Ende, Caes.: ebenso in imo, Cels., ad imum, Liv. u. Cels. – 2) übtr.: a) dem Grade nach, v. Tone, der tiefste, sonus summus, medius, imus, Plin.: vox ima (Ggstz. vox summa), Hor. u. Quint.: oratio perfecta non est, nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat, Quint. – b) der unterste der Reihe od. dem Range nach, nihil nostra intersit, utrum ab summo an ab imo an a medio nomina eorum dicere incipiamus, Cornif. rhet. 3, 30. – subst., superi imique deorum, Ov. fast. 5, 665: maximi imique, die Höchsten u. Niedrigsten, Sen. de clem. 1, 1, 9. – c) der letzte der Zeit nach, mensis, Ov. fast. 2, 52. – dah. ad imum, bis ans Ende, bis zuletzt, Hor. de art. poët. 126; u. (= franz. enfin) am Ende, zuletzt, Hor. ep. 1, 18, 35.

    lateinisch-deutsches > infer

  • 9 bref

    bʀɛf
    adj
    1) ( style) bündig
    2) ( coup d'œil) flüchtig
    3) ( temps) kurz
    bref
    bref , brève [bʀεf, bʀεv]
    kurz; (concis) knapp; Beispiel: soyez bref! fassen Sie sich kurz!; Beispiel: d'un ton bref in scharfem Ton
    Beispiel: en bref kurz; Beispiel: enfin bref kurz und gut
    ————————
    bref
    bref [bʀεf]
    Briefing neutre

    Dictionnaire Français-Allemand > bref

  • 10 décider

    deside
    v
    1) beschließen, entscheiden
    2)
    décider
    décider [deside] <1>
    1 (prendre une décision) beschließen; Beispiel: décider de faire quelque chose beschließen etwas zu tun
    2 (persuader) Beispiel: décider quelqu'un à faire quelque chose jdn dazu bewegen etwas zu tun
    Beispiel: décider de quelque chose etw bestimmen
    1 (être fixé) Beispiel: se décider chose, événement sich entscheiden
    2 (prendre une décision) Beispiel: se décider sich entscheiden; Beispiel: se décider à faire quelque chose sich dazu entschließen etwas zu tun
    3 météorologie Beispiel: va-t-il enfin se décider à neiger? wird es endlich schneien?

    Dictionnaire Français-Allemand > décider

  • 11 matérialiser

    mateʀjalize
    v
    1) darstellen, symbolisieren, konkretisieren, umsetzen
    2)

    se matérialiser — sich verwirklichen, sich erfüllen

    Mon espoir se matérialise enfin. — Meine Hoffnung erfüllt sich endlich.

    matérialiser
    matérialiser [mateʀjalize] <1>
    1 (concrétiser) realisieren, verwirklichen; Beispiel: matérialiser une idée eine Idee in die Tat umsetzen
    2 (signaliser) kennzeichnen; Beispiel: matérialiser sur l'écran auf dem Bildschirm darstellen
    Beispiel: se matérialiser Gestalt annehmen

    Dictionnaire Français-Allemand > matérialiser

  • 12 présentable

    pʀezɑ̃tabl
    adj

    Elle est enfin présentable. — So kann sie sich endlich sehen lassen.

    présentable
    présentable [pʀezãtabl]
    1 (bien présenté) Beispiel: être présentable präsentierbar [ oder vorzeigbar] sein
    2 (convenable, décent) Beispiel: être présentable tenue, coiffure sich sehen lassen können; personne vorzeigbar sein familier

    Dictionnaire Français-Allemand > présentable

  • 13 infer

    īnfer u. gew. īnferus, a, um, Compar. īnferior, Superl. īnfimus u. īmus, a, um (inferus = altindisch ádhara-h, der untere; infimus = altind. adhamá-h, der unterste), der, die, das untere, I) Posit.: A) īnfer (Ggstz. super), super inferque vicinus, Cato r. r. 149, 1. – B) īnferus, a, um (Ggstz. superus), 1) im allg.: limen superum inferumque, Plaut.: fulmina, die aus der Erde kommen sollen, Plin.: infera in loca (untere Gegend) obire, untergehen, v. Gestirnen, Cic. Arat.: mare inf., das untere Meer, d.i. das Tuskische (Ggstz. mare superum, das Adriatische), Cic. u.a. (im Briefstil auch ohne mare, z.B. iter ad superum, navigatio infero, Cic. ad Att. 9, 5, 1). – 2) insbes., der untere = der in der Unterwelt befindliche, unterirdische, a) übh.: superus an inferus deus, Liv. Andr.: inferi di (Ggstz. superi), Cic. u.a.: per flumina iuro infera, Ov. – subst., īnferus, ī, m. (sc. locus), die Unterwelt, die Hölle, Ven. Fort. carm. 3, 9, 79: porta inferi, Vulg. Isai. 38, 10 u. Matth. 16, 18. – b) v. Verstorbenen, īnferī, ōrum, u. ûm, m., die Unterirdischen, die Abgeschiedenen, Verstorbenen, Toten, die Unterwelt, di, quibus est potestas motus superûm atque inferûm, Enn. fr.: vanos esse inferorum metus (Furcht vor usw.), Sen.: elicere animas inferorum, Cic.: Cerberus apud inferos, in der Unterwelt, Cic.: ab inferis excitare od. revocare, von den Toten aufer-
    ————
    wecken, Cic.: umbras inferûm excitare, Plin.: ab inferis exsistere, von den Toten auferstehen, aus der Unterwelt kommen, Liv.
    II) Compar. īnferior, neutr. īnferius, Genet. iōris, der untere (Ggstz. superior), 1) dem Orte nach, limen, Varro: labrum, Unterlippe, Caes.: pars, Cornif. rhet. u. Caes.: locus, Caes.: in inferius ferri, herabsinken, Ov.: ex inferiore loco, auf der Erde, unten, nicht auf dem Tribunal (χαμόθεν), dicere, Cic.: Plur. subst., inferiores, die im untern Teil der Stadt Wohnenden, Auct. b. Alex. 6, 3. – 2) übtr.: a) dem Grade nach, v. Tone, gesenkter, modi inferiores (Ggstz. elati, gehobene), Quint. 11, 3, 17. – b) der Reihenfolge nach, versus, der Pentameter, Ov. am. 1, 1, 3: inferiores quinque dies, die letzteren f. T., Varro LL. 6, 13. – c) der Zeit nach später, jünger, aetate inferiores, Cic.: erant (motus nostrae civitatis) inferiores quam illorum aetas, qui loquebantur, Cic. ep. – d) der Zahl nach schwächer, inferior numero navium, Caes.: copiis inferior, Nep. – e) dem Range u. Stande nach, niederer, niedriger, tiefer, geringer, unbedeutender (Ggstz. superior), gradus, Cic.: ordo, Cic.: ordines (Stellen, Chargen), Caes.: inferioris iuris magistratus, ein niederer Beamter, Liv.: omnibus inferior, Ov.: ne inferior esset soror marito, Capit.: humanos casus virtute inferiores putare, Cic. – subst., inferior, der Niedrigere, Geringere (Ggstz. honestus, su-
    ————
    perior, par), Cic. u.a.: Plur. (Ggstz. superiores, aequi), Cornif. rhet., Cic. u.a. – f) der Kraft u. Macht nach geringer, schwächer, nachstehend, unterliegend (Ggstz. superior), oft inferiorem esse = unterliegen, nachstehen, untergeordnet sein, ei, qu affecti iniuriis ad opem iudicum supplices inferioresque confugiunt, Cic.: quemadmodum causa inferior dicendo superior esse posset, Cic.: ubi nostros non esse inferiores intellexit, Caes.: si inferiores fuissent, Auct. b. Alex. – m. Abl., inferior animo, Caes., velocitate, Iustin.: dignitate non inferior, Cic.: inferiorem esse fortunā, Cic. – m. in u. Abl., in iure civili non inferior quam magister fuit, Cic.: quem ego in hoc praesertim intellegam prudentiā non esse inferiorem quam me, usu vero etiam superiorem, Cic.: inferiorem esse in agendo (Ggstz. superiorem discedere), Cic. – zugl. m. Abl. pers., Alexandro virtute inferior, Iustin.: gens nullā Gallicā gente opibus aut famā inferior, Liv. – m. Dat. pers., vir gravis et nullā arte cuiquam inferior, Sall. hist. fr. 2, 87 (86). – subst., inferiores, Schwächere, Iustin. 5, 2, 12 u. 8, 1, 3: insbes. schwächere Schüler, Quint. 2, 3, 4.
    III) Superl. īnfimus (īnfumus), a, um, u. īmus, a, um (Ggstz. summus), A) īnfimus (īnfumus), a, um, der unterste, letzte, 1) eig.: a) übh.: solum, Caes.: terram esse infimam, Cic.: cum scripsissem haec infima, Unterste, Letzte, Cic.: ab infimo, von unten
    ————
    auf, Caes., od. ganz unten, Caes. – b) partitiv, zur Bezeichnung des untersten Teils, ad infimum Argiletum, an der untersten Stelle des A., Liv.: ad infimos montes, an den Fuß des Gebirges, Nep.: ab infima ara, vom untersten Teile des A., Cic.: in infimo foro, am untersten Ende des F., Plaut. – 2) übtr., der unterste dem Range, Stande usw. nach = geringste, niedrigste, infimo loco natus, von sehr geringer od. niedriger Geburt, Cic.: faex populi, Cic.: condicio servorum, Cic. – subst., infimus, der Niedrigste, Geringste (im Volke), Ggstz. summus, Amm. 19, 9, 2: gew. Plur. infimi (Ggstz. summi), Cic. u.a. – übtr., precibus infimis, durch demütiges Bitten, demütig, alqd impetrare ab alqo, Liv.: petere, ut etc., Liv. – Kompar. infimior, Interpr. Iren. 2, 12, 7. Itala euang. Ioann. 2, 10.
    B) īmus, a, um, der unterste, 1) eig.: a) übh.: conviva imus, der zu unterst liegt, Hor. – subst., ab imo, von unten an, Caes. u.a.: ab imo suspirare, tief aufseufzen, Ov.: imo, unten, in der Tiefe, Ov.: ex imo, von Grund auf, Ov.: in imum deferri, zu Boden sinken, Cels. – neutr. pl. subst., ima, das Unterste (Ggstz. summa), Ov. u. Quint.: ima cornuum, die Wurzeln, Liv.: ima montis, der Fuß des B., Plin. u. Tac.; insbes., der Grund, die Tiefe, ima gurgitis, fontis, Ov.: maris, Plin.: u. prägn. = die Unterwelt, Ov. met. 10, 47. – b) partitiv, der unterste Teil = unten
    ————
    an, in, auf u. dgl., cauda, Schwanzspitze, Ov.: gurges, unterste Tiefe des Str., Ov.: pulmonibus imis, tief in den L., Ov.: in ima aure, Plin.: in fundo imo, Verg.: a summo (stipite) ad imum, Volc. Cass.: imo ex pectore, aus tiefer Brust, Catull., ab imo pectore, Verg.: ab imis unguibus (Fußspitzen) ad verticem summum, Cic.: so auch ad imos pedes, bis auf die Fußzehen, Suet.: subst., ab imo, am untersten Ende, Caes.: ebenso in imo, Cels., ad imum, Liv. u. Cels. – 2) übtr.: a) dem Grade nach, v. Tone, der tiefste, sonus summus, medius, imus, Plin.: vox ima (Ggstz. vox summa), Hor. u. Quint.: oratio perfecta non est, nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat, Quint. – b) der unterste der Reihe od. dem Range nach, nihil nostra intersit, utrum ab summo an ab imo an a medio nomina eorum dicere incipiamus, Cornif. rhet. 3, 30. – subst., superi imique deorum, Ov. fast. 5, 665: maximi imique, die Höchsten u. Niedrigsten, Sen. de clem. 1, 1, 9. – c) der letzte der Zeit nach, mensis, Ov. fast. 2, 52. – dah. ad imum, bis ans Ende, bis zuletzt, Hor. de art. poët. 126; u. (= franz. enfin) am Ende, zuletzt, Hor. ep. 1, 18, 35.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infer

См. также в других словарях:

  • enfin — enfin …   Dictionnaire des rimes

  • enfin — [ ɑ̃fɛ̃ ] adv. • 1119; pour en fin 1 ♦ (Sens affectif) Servant à marquer le terme d une longue attente. ⇒ finalement (cf. À la fin). Je vous ai enfin retrouvé. Vous voilà enfin ! Enfin seuls ! (cf. Il était temps, ce n est pas trop tôt). « Enfin… …   Encyclopédie Universelle

  • enfin — ENFIN. adv. Après tout, pour conclusion, bref, en un mot. Enfin cette affaire est terminée. Enfin il m a dit que... Enfin pour abréger. Puisqu enfin vous le voulez. Car enfin que pouvoit il faire? Mais enfin que vous a t il dit? …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • enfin — Enfin. adv. Aprés tout. Pour conclusion. Bref. En un mot. Enfin cette affaire est terminée. enfin il m a dit que. enfin pour vous le faire court. puisqu enfin vous le voulez. car enfin que pouvoit il faire. mais enfin que vous a t il dit? …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Enfin — (Нанда,Швейцария) Категория отеля: Адрес: 1996 Нанда, Швейцария Описание …   Каталог отелей

  • enfin — adv. enfin …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • Enfin — (franz., spr. angfäng), endlich; kurzum …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Enfin — (frz., spr. angfäng), endlich; kurz …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Enfin — (frz. angfäng), endlich; überhaupt, kurz …   Herders Conversations-Lexikon

  • enfin — (an fin) adv. 1°   Définitivement, pour conclure. •   Mais enfin que vous a t il dit ? Enfin vous l emportez, et la faveur du roi Vous élève en un rang qui n était dû qu à moi, CORN. Cid, I, 3. •   Enfin pour son époux j ai fait choix de… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • ENFIN — adv. de temps à la fin, après un long temps, après une longue attente. Cette affaire est enfin terminée. Vous voici enfin! Enfin, je vous retrouve! Il s’emploie aussi à la fin d’une énumération et signifie Pour abréger, pour résumer. Les champs,… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»