Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

en+suspenso

  • 61 spolium

    spŏlĭum, ii, n. [root spal- (skal-); cf.: populor, calamitas, calvus].
    I.
    Lit., the spoil of an animal, i. e. the skin or hide of an animal stripped off (so only poet. and very rare):

    pelles et spolia ferarum,

    Lucr. 5, 954:

    serpentum,

    id. 4, 62:

    leonis,

    Ov. M. 9, 113; 3, 81:

    apri,

    id. ib. 8, 426; id. H. 4, 100:

    pecudis (i. e. arietis Phrixei),

    id. ib. 6, 13; cf. id. M. 7, 156:

    viperei monstri (i. e. Medusae),

    id. ib. 4, 615.—
    II.
    Transf., the arms or armor stripped from a defeated enemy; hence, in gen., any thing taken from the enemy, booty, prey, spoil (the predom. signif. of the word; usu. in plur.; cf.: exuviae, praeda): Salmacida spolia sine sudore et sanguine, Enn. ap. Cic. Off. 1, 18, 61 (Trag. v. 36 Vahl.):

    spolia ducis hostium caesi suspenso ferculo gerens in Capitolium ascendit ibique, Juppiter Feretri, inquit, haec tibi victor Romulus rex regia arma fero templumque dedico, sedem opimis spoliis, etc.,

    Liv. 1, 10, 6 (v. opimus):

    spoliis decorata est regia fixis,

    Ov. M. 8, 154:

    spoliorum causā hominem occidere... cruenta spolia detrahere,

    Cic. Rosc. Am. 50, 145 sq.:

    multa spolia praeferebantur,

    Caes. B. C. 2, 39:

    ad ejus spolia detrahenda,

    Cic. Sest. 24, 54:

    indutus spoliis,

    Verg. A. 10, 775:

    victores praedā Rutuli spoliisque potiti,

    id. ib. 9, 450;

    4, 93: virtutis honor spoliis quaeratur in istis,

    Ov. M. 13, 153:

    insignis spoliis Marcellus opimis Ingreditur,

    Verg. A. 6, 855:

    spolia jacentis hostium exercitus peditibus concessit,

    Liv. 44, 45:

    Q. Fabius spolia ducis Gallorum legens,

    id. 5, 36; so,

    legere,

    id. 5, 39; 8, 7; 27, 2 al.:

    spolia et praedas ad procuratores referre,

    Tac. A. 12, 54 et saep.:

    (forum) exuviis nauticis et classium spoliis (i. e. rostris) ornatum,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Flor. 1, 11, 10:

    navalia,

    Suet. Aug. 18 fin.: illud natura non patitur, ut aliorum spoliis nostras facultates, copias, opes augeamus, Cic. Off. 3, 5, 22; id. Rosc. Am. 3, 8:

    spoliis civium exstructa domus,

    Tac. A. 15, 52:

    (delatores) sacerdotia et consulatus et spolia adepti,

    id. H. 1, 2.—
    (β).
    Sing.:

    quo nunc Turnus ovat spolio,

    Verg. A. 10, 500:

    Actoris Aurunci spolium,

    id. ib. 12, 94:

    Asiam, spolium regis Antiochi, recepi,

    Sall. H. 4, 61, 11 Dietsch; Suet. Caes. 64; Just. 19, 3:

    fert secum spolium sceleris,

    Ov. M. 8, 87:

    mendici spolium,

    a beggar's rags, Petr. 13, 1.— Poet., in gen., = arma, arms, Ov. M. 13, 153.

    Lewis & Short latin dictionary > spolium

См. также в других словарях:

  • suspenso — 1. En el español de América, ‘expectación por el desarrollo de una acción o suceso, especialmente en una película, obra teatral o relato’: «Admira la técnica de la disposición de los capítulos como ingeniosa manera de mantener el suspenso hasta… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • suspenso — suspenso, sa adjetivo 1. Que no ha superado un examen: Todos los alumnos suspensos nos veremos en septiembre. 2. Que queda sin saber qué hacer o qué decir: Estábamos todos suspensos de su relato. sustantivo masculino 1. Calificación académica que …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • suspenso — suspenso, sa (Del lat. suspensus). 1. adj. Admirado, perplejo. 2. m. Nota de haber sido suspendido en un examen. 3. Am. suspense. en suspenso. loc. adv. Diferida la resolución o su cumplimiento …   Diccionario de la lengua española

  • suspenso — suspenso, sa adjetivo 1) admirado, atónito, pasmado, absorto*, sorprendido, asombrado, de una pieza (coloquial). 2) indeciso, perplejo. sustantivo masculino …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • suspenso — adj. 1. Pendurado; pendente. 2. Interrompido. 3. Hesitante. 4. Iminente. 5. Perplexo. 6. Sustado. 7. Parado. 8. Atônito. 9. Estacado …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Suspenso — (Part. pas. irreg. de suspender .) ► adjetivo 1 Que está perplejo o desconcertado: ■ el fuerte ruido nos dejó suspensos. SINÓNIMO [sorprendido] 2 Que está embelesado: ■ todos escuchaban suspensos al orador . SINÓNIMO atónito [maravillado] pasmado …   Enciclopedia Universal

  • suspenso — {{#}}{{LM S36873}}{{〓}} {{SynS37788}} {{[}}suspenso{{]}}, {{[}}suspensa{{]}} ‹sus·pen·so, sa› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} Que ha suspendido un examen. {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}2{{>}} Calificación académica que indica que no se ha superado un examen …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Suspenso — El suspenso o suspense[1] (del latín suspensus, a través del francés y éste a su vez del inglés)[2] es un recurso utilizado en obras narrativas de diferentes medios (cine, historieta, literatura, etc.) que tiene como principal objeto mantener al… …   Wikipedia Español

  • suspenso — 1 s m Tiempo de espera de una noticia, un resultado o una decisión, y especialmente en una película o un relato, la angustia o ansiedad que se experimenta esperando el desenlace: escenas de suspenso, películas de suspenso 2 En suspenso En espera… …   Español en México

  • suspenso — (m) (Intermedio) calificación académica que indica falta del conocimiento apropiado del alumno en una materia Ejemplos: Juanito ya tiene dos suspensos en matemática. El año pasado no recibí ni un suspenso. Sinónimos: insuficiente …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • suspenso — See in suspenso …   Ballentine's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»