Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

elŏquor

  • 1 eloquor

    elŏquor, elŏqui, elŏcūtus sum (elŏquūtus sum) - intr. - parler, s'expliquer, s'énoncer. - tr. - exposer, exprimer, dire, énoncer, déclarer, révéler, indiquer.
    * * *
    elŏquor, elŏqui, elŏcūtus sum (elŏquūtus sum) - intr. - parler, s'expliquer, s'énoncer. - tr. - exposer, exprimer, dire, énoncer, déclarer, révéler, indiquer.
    * * *
        Eloquor, pe. corr. eloqueris, eloqui. Cice. Dire, Parler clerement, et donner bien à entendre.
    \
        Perge eloqui. Terent. Persevere de parler, Continue et poursuy ton propos.
    \
        Ipse eloquar nomen meum. Plaut. Moymesme je diray mon nom.
    \
        Ille vnum elocutus. Caes. Apres avoir dict ceste parolle seulement.
    \
        Eloqui, pro Loqui. Virgil. Parler.

    Dictionarium latinogallicum > eloquor

  • 2 eloquor

    eloquor eloquor, locutus sum, loqui красноречиво говорить

    Латинско-русский словарь > eloquor

  • 3 eloquor

    eloquor eloquor, locutus sum, loqui высказывать

    Латинско-русский словарь > eloquor

  • 4 eloquor

    ē-loquor, loquūtus (locūtus) sum, loquī depon.
    1) высказывать, излагать (rem, ut facta est Pt)
    2) произносить речь, говорить (polīte aliquid C); выражаться (ornate et copiose C)

    Латинско-русский словарь > eloquor

  • 5 eloquor

    ē-loquor, locūtus sum, loquī, I) heraussagen, herausreden, aussprechen, aufzählen, alqd, Plaut., Cic. u.a.: m. Dat., jmdm. sagen, oft bei Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 476): absol., es heraussagen, es aussprechen, mit der Sprache herausgehen, Acc. fr., Komik, u.a. – insbes., v. Redner, vortragen, ausdrücken, cogitata praeclare, Cic.: eloquendi varietas, Abwechslung des Ausdrucks, Plin. ep. – II) sich besprechen, sich unterreden, Mamert. genethl. Maxim. 11, 4. – / Partiz. Perf. elocutus passiv, Ulp. dig. 3, 2, 13. § 6.

    lateinisch-deutsches > eloquor

  • 6 eloquor

    ē-loquor, locūtus sum, loquī, I) heraussagen, herausreden, aussprechen, aufzählen, alqd, Plaut., Cic. u.a.: m. Dat., jmdm. sagen, oft bei Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 476): absol., es heraussagen, es aussprechen, mit der Sprache herausgehen, Acc. fr., Komik, u.a. – insbes., v. Redner, vortragen, ausdrücken, cogitata praeclare, Cic.: eloquendi varietas, Abwechslung des Ausdrucks, Plin. ep. – II) sich besprechen, sich unterreden, Mamert. genethl. Maxim. 11, 4. – Partiz. Perf. elocutus passiv, Ulp. dig. 3, 2, 13. § 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > eloquor

  • 7 eloquor

    eloqui, eloctus sum V DEP
    speak out, utter

    Latin-English dictionary > eloquor

  • 8 eloquor

    to speak out, express oneself, declare, speak eloquently.

    Latin-English dictionary of medieval > eloquor

  • 9 eloquor

    ē-lŏquor, ēlŏcūtus (or ēloquūtus), 3, v. dep. a., to speak out, speak plainly, to utter; to pronounce, declare, state, express:

    eloqui hoc est, omnia quae mente conceperis promere atque ad audientes perferre,

    Quint. 8 prooem. § 15 (class.).
    I.
    In gen. (so most freq. in Plautus).
    (α).
    With acc.:

    id quod sentit eloqui non posse,

    Cic. Tusc. 1, 3, 6; so,

    praeclare cogitata mentis,

    id. Brut. 72 fin.:

    audita,

    Plaut. Am. 1, 1, 45:

    nomen meum,

    id. ib. prol. 18:

    argumentum hujus tragoediae,

    id. ib. 51;

    96: rem, ut facta est,

    id. ib. 4, 5, 8 et saep.: ille unum elocutus, ut memoria tenerent milites, etc., * Caes. B. C. 2, 34, 5:

    Gratum elocuta consiliantibus Junone divis "Ilion, Ilion," etc.,

    Hor. C. 3, 3, 17 et saep.—
    (β).
    Absol., Plaut. Aul. 2, 1, 48; id. Curc. 2, 3, 29:

    perge eloqui,

    Ter. Ph. 4, 3, 36:

    eloquar an sileam?

    Verg. A. 3, 39 et saep.—
    II.
    In partic., to speak in an oratorical or eloquent manner (only absol.): et Graece ab eloquendo rhêtôr et Latine eloquens dictus est, etc., Cic. Or. 19; cf. Quint. 10, 1, 3:

    eloqui copiose melius est, quam vel acutissime sine eloquentia cogitare,

    Cic. Off. 1, 44, 156; cf.:

    composite, ornate, copiose eloqui,

    id. de Or. 1, 11, 48:

    eloquendi facultas,

    Quint. 10, 1, 69 et saep.—Hence, ēlŏquens, entis, P. a.
    I.
    Speaking, endowed with the faculty of speech:

    cum res muta fit eloquens,

    Auct. Her. 4, 53.—
    II.
    Eloquent (for syn. cf.:

    facundus, disertus, etc.): Is est eloquens, qui et humilia subtiliter et magna graviter et mediocria temperate potest dicere, etc.,

    Cic. Or. 29, 100 sq.; cf. id. ib. 36, 19:

    M. Antonius disertos ait se vidisse multos, eloquentem omnino neminem,

    id. ib. 5, 18 sq.; id. de Or. 1, 21; Quint. 8 prooem. § 13; 12, 1, 21; cf. Plin. Ep. 5, 20, 5:

    rhetor,

    Cic. N. D. 2, 1:

    senator (Cato),

    Quint. 11, 1, 36:

    vir,

    Vulg. Act. 18, 24 et saep.— Comp., Quint. 12, 6, 6; App. Mag. p. 8 Bip.— Sup., Quint. 1, 1, 21; 4, 2, 58; 5, 13, 3; 8 prooem. § 13; Cic. Brut. 39, 145; Tac. Agr. 10 al.— Adv.: ēlŏquen-ter, eloquently: eloquenter, logiôs, Gloss. — Comp.:

    eloquentius quam prius scribitur,

    Plin. Ep. 3, 18, 6.— Sup.:

    eloquentissime respondere,

    Plin. Ep. 2, 11, 17; 6, 21, 4.
    ēlŏcūtus, a, um, in pass. signif.:

    an quaedam extrinsecus sint elocuta,

    Dig. 3, 2, 13, § 6.

    Lewis & Short latin dictionary > eloquor

  • 10 eloquor

    , elocutus sum, eloqui 3
      высказывать, красноречиво говорить

    Dictionary Latin-Russian new > eloquor

  • 11 eloquens

    eloquens, entis part. prés. de eloquor. [st2]1 [-] qui parle, qui a la parole. [st2]2 [-] éloquent.
    * * *
    eloquens, entis part. prés. de eloquor. [st2]1 [-] qui parle, qui a la parole. [st2]2 [-] éloquent.
    * * *
        Eloquens, pen. corr. Nomen ex participio. Cic. Eloquent, Bien parlant et proprement.

    Dictionarium latinogallicum > eloquens

  • 12 elocutio

    ēlocūtio, ōnis f. [ eloquor ]
    1) выражение, речь
    2) способ изложения, слог, стиль C

    Латинско-русский словарь > elocutio

  • 13 elocutoria

    ēlocūtōria, ae f. [ eloquor ] (sc. ars)
    учение об ораторском искусстве, риторика Q

    Латинско-русский словарь > elocutoria

  • 14 eloquens

    ēloquēns, entis [ eloquor ]
    1) говорящий, имеющий дар речи (res mutae et eloquentes rhH.)
    M. Antonius disertos ait se vidisse raultos, eloquentem omnino neminem C M. — Антоний говорит, что речистых (ораторов) он видел много, но истинно красноречивого решительно никого

    Латинско-русский словарь > eloquens

  • 15 eloquium

    ēloquium, ī n. [ eloquor ]
    1) речь, язык (muti, quibus pro eloquio nutus est Mela)
    2) красноречие (maximus auctor eloquii Romani Tullius Lcn; eloquio tonare V)
    4) национальный (племенной) язык (aliquid ex Hebraeo in Latinum e. vertere Is)

    Латинско-русский словарь > eloquium

  • 16 exloquor

    v. l. = eloquor

    Латинско-русский словарь > exloquor

  • 17 elocutio

    ēlocūtio, ōnis, f. (eloquor), I) das Herausreden, Sprechen, die Ausrede, pluralis, im Plural, Ulp. dig. 22, 5, 12: honestior elocutio est per accusativum, Serv. Verg. Aen. 1, 47: Plur., quia hirquos Phryges suis attagos elocutionibus (in ihrem Dialekt) nuncupant, Arnob. 5, 6. – II) der Ausdruck der Gedanken durch die Sprache, die Einkleidung der Gedanken in Worte, der Stil, bes. der künstliche des Redners, griech. φράσις, ερμηνεία, Cic. u.a.: elocutionis ratio, die Stillehre, Quint.

    lateinisch-deutsches > elocutio

  • 18 elocutorius

    ēlocūtōrius, a, um (eloquor), den rednerischen Ausdruck betreffend; subst. ēlocūtōria, ae, f., als Übersetzung von ῥητορική, die Redekunst, Quint. 2, 14, 2.

    lateinisch-deutsches > elocutorius

  • 19 elocutrix

    ēlocūtrīx, trīcis, f. (eloquor), als Übersetzung von ῥητορική, die Redekunst, Quint. 2, 14, 2.

    lateinisch-deutsches > elocutrix

  • 20 eloquens

    ēloquēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. eloquor), a) mit Sprache begabt, redend, res mutae et eloquentes, Cornif. rhet. 4, 61. – b) wohlredend, beredt, ein vollkommener Redner (Ggstz. indisertus), Cic. u.a.: haudquaquam el., Cic.: qui sibi eloquentiores videntur, quam ut causas agant, Quint.: omnium eloquentissimi Ti. et C. Sempronii, Cic. – v. Lebl., ut magis loquacem quam eloquentem haberes epistulam meam, Augustin. epist. 261, 4.

    lateinisch-deutsches > eloquens

См. также в других словарях:

  • ՃԱՐՏԱՐԱԲԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0175 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 12c ն. σοφίζω, φιλοσοφέω, ἁποφθέγγομαι, ἁφορίζω eloquor, gario, nugor. Ճարտարութեամբ եւ ճոռոմութեամբ խօսել, իբր իմաստակ, եւ իբրեւ իմաստասէր. ճարտարել. *Զոր ինչ արիանոսքն …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»