ekwipunek

См. также в других словарях:

• ekwipunek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. ekwipuneknku, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} ogół przedmiotów stanowiących czyjeś wyposażenie (na wyprawę, podróż, do pracy w trudnych warunkach itp.) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ekwipunek myśliwski, turystyczny. Spakować… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ekwipunek — m III, D. ekwipuneknku, N. ekwipunekkiem, blm «przedmioty stanowiące czyjeś wyposażenie (zwykle na podróż, wyprawę)» Myśliwski, turystyczny ekwipunek. Ekwipunek dla żołnierzy. Przygotować ekwipunek. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• ekwipunkowy — rzad. przym. od ekwipunek …   Słownik języka polskiego

• kowbojski — kowbojskiscy przym. od kowboj Ekwipunek, strój kowbojski. Film kowbojski …   Słownik języka polskiego

• moderunek — m III, D. moderuneknku, N. moderuneknkiem; lm M. moderuneknki daw. «ekwipunek, zwłaszcza żołnierski; czasem: uprząż końska» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• narciarski — narciarskiscy «dotyczący narciarza lub narciarstwa» Sport narciarski. Turystyka narciarska. Tereny narciarskie. Trener narciarski. Zawody, biegi narciarskie. Kurs, klub narciarski. Buty, spodnie narciarskie …   Słownik języka polskiego

• pionierski — pionierskiscy przym. od pionier a) w zn. 1: Pionierska działalność, praca. Przedsięwzięcie pionierskie. Odegrać pionierską rolę w czymś. b) w zn. 2: Organizacje pionierskie. c) w zn. 3: Pionierskie osadnictwo. d) …   Słownik języka polskiego

• podróżny — przym. od podróż Bagaż, ekwipunek podróżny. Torba podróżna. Ubranie podróżne. podróżny, podróżna w użyciu rzecz. «osoba odbywająca podróż, będąca w podróży» Podróżni na statku, w pociągu. Poczekalnia dla podróżnych. W przedziale siedziały dwie… …   Słownik języka polskiego

• rynsztunek — m III, D. rynsztuneknku, N. rynsztuneknkiem; lm M. rynsztuneknki 1. «wyekwipowanie i uzbrojenie żołnierza (dawniej także i konia), zbroja; dziś także ekwipunek zawodowy strażaka, marynarza itp.» Rynsztunek bojowy. Żołnierz w pełnym rynsztunku.… …   Słownik języka polskiego

• zaopatrzenie — n I 1. rzecz. od zaopatrzyć. 2. «to, w co kogoś zaopatrzono; środki do życia, żywność, sprzęt, ekwipunek stanowiący wyposażenie kogoś lub czegoś» Zaopatrzenie materiałowo techniczne. Otrzymywać zaopatrzenie. Stan zaopatrzenia magazynów. ∆… …   Słownik języka polskiego

• ciążyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, ciążyćżę, ciążyćży {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odczuwanym jako męczący ciężar; przygniatać, męczyć kogoś swoim ciężarem; zamykać się, opadać pod własnym ciężarem : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień