einurð

[εi:nʏrð̬]

f einurðar

f. = einörð.

[εi:nʏrðarlεi:sɪ]

n einurðarleysis

[εi:nʏrðarg̊ou:ðʏr̬]

mod. einurð (Norse form einarð), f. [einarðr], frankness, boldness, fairness; vit ok e., Fms. ix. 333; ef þú vilt heldr trúa lygi … en e., rather to believe a lie than simple truth, Eg. 63; e. ok vinátta, frankness and friendship, Ísl. ii. 234; þá munu þér ætla, at sá muni eigi e. til hafa við at ganga, that he has not the fairness ( boldness) to confess, Ld. 172, Fms. ii. 32; nú vilju vér sýna e. várrar frásagnar, we will shew the fairness of our story, viii. 48.

β. faith, fidelity; at engi skjoplisk í einurðinni ( fidelity) við annan, Ó. H. 61; að landfólkit mundi snúit frá einörðinni við konung, 177; fáir munu nú vera í Noregi þeir er einörð sinni haldi nú við mik, 194.

γ. in mod. usage, einurð means frankness, as opp. to shyness; thus einarðar-lauss, adj. = shy: einarðar-leysi, n. shyness, einarðar-lítill, adj. rather shy, whereas in old writers these words mean faithless or irresolute; verða einarðar fátt, to fail in courage, Nj. 208; einarðar-lauss, wavering, Al. 71, Sks. 357, N. G. L. ii. 420: einarðar-maðr, m. a stedfast, trusty man, Sturl. ii. 64: einarðar-skortr, m. = einurðarleysi, Nj. 208, v. l.

or hannyrð, f., esp. used in pl. and sounded hannyrðir; [this word is formed from hannr or hannar in the same way as einörð or einurð from einarðr]:—handiness, skill, fine work, esp. used of ladies’ needlework, embroidery, or the like, and freq. in mod. usage; enda er hannorð (skill, beauty) á hvívetna því er þú tekr þínum höndum til at göra, Clem. 24; hannörðir (pl.), 25; svá skyldi hans kona bera af öllum konum hannyrðir sem hón var hverri þeirra fríðari, Vígl. 48 new Ed.; kyrtill gullofinn ok gerr hannyrðum, hannyrð vefnaðar, Konr. (MS.); hón saumaði ok tefldi eða vann aðrar hannyrðir, Bs. i. 241; kenna konu við hannyrðir, Edda ii. 513; merkit var gert af miklum hannyrðum ok ágætum hagleik, Orkn. 28; hafa á skriptum ok hannyrðum, Gkv. 2. 15; hón hafði heima verit ok numit hannorðe (i. e. hannörð), Völs. S. 135 new Ed.; hón vandisk við borða ok hannyrðir, Fas. i. 523. hannyrða-kona, u, f. a woman skilled in needlework. ☞ This word is to be distinguished from hönd as it is spelt and sounded nn not nd, cp. Bugge’s interesting remarks in Hist. Tidskrift.

* * *

(-da, -dr), v.

1) to try, prove (lengi skal manninn r.); hann lét Gunnar r. ymsar íþróttir við menn sína, he let G. essay divers feats against his men; ef við Þorsteinn skulum r. með okkr, if Thorstein and I shall make trial of each other; r. eptir e-u, to search, pry, inquire into (hann reyndi eptir mörgum hlutum); r. til, to make trial (Bróðir reyndi til með forneskju, hversu ganga mundi orrostan);

2) to experience (reynt hefi ek brattara); hefi ek þik reynt at góðum drengi, I have proved (found) thee to be a good fellow; r. e-t af e-m, to meet with (hann hafði reynt af Böðvari vináttu mikla);

3) refl., reynast, to turn out, prove to be (reyndist Gunnlaugr hinn hraustasti); þat mun þó síðar r., but this will be put to the proof by and by; also with dat., ef mér reynist Þórólfr jamnvel mannaðr, if I find Thorolf as well accomplished.

* * *

d, [raun; Norse röyna; for the etymology see rún]:—to try; hann lét Gunnar reyna ýmsar íþróttir við sína menn, Nj. 46: segir sik vera búinn at þeir reyni þat, Fms. i. 59; menn eru við beygarð þinn, ok reyna desjarnar, Boll. 348; ef þat þarf at reyna inn skipti vár sona Eireks, Eg. 524:—with the notion of ‘trial,’ danger, spurði hvar hann hefði þess verit at hann hefði mest reynt sik, Eg. 687; ef vit skulum reyna með okkr, 715:—to experience, Hm. 95, 101; sannyndum ok einurð, er hann mun reyna at mér, Eg. 63; þykkir mér undarligt ef konungr ætlar mik nú annan mann en þá reyndi hann mik, 65: the saying, sá veit görst er reynir.

2. to examine; reynit (rønit) ef ér elskið Guð sannliga, Greg. 18: to explore, fjöld ek reynda regin, Vþm.: as a law term, to challenge, síðan skolu þeir reyna dóminn, Grág. i. 165; reyna sekð í dómi, 488.

3. reyna eptir, to search, pry, enquire into; hann hét þó at fara sjálfr ok reyna eptir honum, Nj. 131, v. l.: esp of a person endowed with second sight or power of working charms, Þorkell spakr bjó í Njarðvík, hann reyndi eptir mörgum hlutum, Dropl. 34; engan bíðr minn líka í fræði ok framsýni, at reyna eptir því sem stolit er, Stj. 218:—reyna til, id.; Bróðir reyndi til með forneskju hversu ganga mundi orrostan, Nj. 273 (eptir-reyning).

II. reflex. to be proved or shewn, turn out by experience; þat mun síðar reynask, Nj. 18; e-m reynisk e-t, it proves; ef mér reynisk Þórólfr jamnvel mannadr, Eg. 28; þá skal svá fara um arfekjur sem þat reynisk, according to the evidence, Grág. i. 219; ok er þegar rétt at stefna um, er reynisk för úmaga, 258; hann deildi við Karla um oxa, ok reyndisk svá, at Karli átti, Landn. 165; hann bar fé undir höfðingja sem síðan reyndisk. Fms. x. 397:—part. reyndr, nú em ek at nokkuru reyndr, put on my trial, Nj. 46: tried, afflicted: experienced.

n. pl.

1) truth, verity (ef hann vill heldr trúa lygi en sannindum); e-t er með sannindum, it is true (biskup trúði, at þat mundi með sannindum, er sagt var frá); fara með sannindum, to tell the truth; reynast með sannindum, to prove true; með sannindum at segja, to tell the truth; unna e-m sanninda um e-t, to give one his due;

2) evidence, proof (engi önnur s. hafa menn till þess, nema þau); til sanninda e-s, um e-t, as a proof of.

* * *

n. pl. (sing., Sks. 500, 505, 570, Hom. 117, but rare), sannendi, sannyndi, sooth, truth, verity; með sannendum, for sooth, K. Á. 200; með sannindum at segja, Ísl. ii. 201; vita með sannindum, to know for sooth, Fms. ii. 260; er þat sagt með miklum sannindum, Ísl. ii. 344; ef hann vill heldr trúa lygi en sannindum ok einurð, Eg. 63; manndómr ok s., Fms. ix. 333; unna e-m sanninda um e-t, to give one his due, viii. 149; flytja mál af skynsemi ok sannindum, ix. 451.

2. an evidence, proof; engi önnur sannindi hafa menn til þess, Eb. 332; vér sám ok vissum fyrir full s., with full certainty, Dipl. ii. 16; en vita hver s. til eru, af þeim er þér kennit málit, Lv. 77; nú er þat meirr til sanninda þessa fundar, as a token of this battle, Fs. 18; en þó þykki mér þat merkiligast til sanninda, er berum orðum er sagt á kvæðum … ef eigi væri kvæði bæði ný ok forn, þau er menn tæki þar af s. fræðinnar, proof of, Ó. H. (pref.); með sannindum, Sks. 593; görit sem yðr finnask s. til, Eg. 66; sem honum þætti þar engin s. til, 39; innti hann upp hver s. hann hafði í tilkalli fjár þess, 341; þeir gengu þar til er dómrinn sat, at flytja fram s. sín, 340.

COMPDS: sannindamaðr, sannindasamliga, sannindasögn, sannindisumræða.

(að), v. to cloud, cover with clouds; impers., en nú skýjar á heldr, but now it clouds over.

* * *

að, to cloud; skýja ok skyggva fyrir ljósit, Sks. 208; ek hefir himininn skýja látið, Stj. 62; skýjat ok ú-skygnað, 142: vel hefir þú einurð haldit hér til, en nú skýjar á heldr, but now it clouds over, Glúm. 367: part. clouded, Sks. 226; skýjað veðr, Ó. H. 108: shaded, of a helmet, Sks. 42.

u, f. cloudiness; ef þú ferr enga skýju fyrir honum, Konr.

f. doubt, suspicion, incredulity, 623. 26; nú skulu vér hnekkja þeirri t. ok sýna einurð várrar frásagnar, Fms. viii. 48; skulu þeir vera vitnis-menn ok ef nokkur verðr t. þar á, ok skal fé virða, Jb. 406; hafa t. á e-m, to suspect, Str. 16, 76; t. leikr á e-u, Js. 26; e-m er t. á, Þiðr. 128, passim.