einninn

(einn-eg, einn-og, einn-ug), in mod. pronunciation and in MSS. of the 15th century einninn or einneginn (qs. einn veginn), adv. [from einn and vegr, qs. einn veg; cp. hvernig, how; þannig, thus; hinnig, otherwise]:—in the same way, likewise, also; the subst. notion is still seen in the phrase, á einneg, in the same manner, 686 B. 12, Hom. (St.) 64; ek vil sjá hvernog þú markar þinn hlut, at eigi markim vit einnog báðir, Hkr. iii. 59; eigi þótti öllum einnug, Ísl. ii. 352; Torfa Svartsson einnig ( likewise), Sturl. i. 103; einneginn Ölver, O. likewise, Fas. iii. 470; fylgir honum ok einninn sá kappi, Fas. i. 419; létu þeir einninn syngja í kirkju, Bs. (Laur. S.)