Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

effluo

  • 1 effluo

    effluo, ĕre, fluxi, fluxum - intr. - [st2]1 [-] couler de, découler. [st2]2 [-] tomber, échapper. [st2]3 [-] au fig. s'écouler, se passer, passer, s'évanouir; disparaître, se perdre. [st2]4 [-] sortir (de la mémoire), être oublié. [st2]5 [-] être divulgué. [st2]6 - tr. - rejeter (en parl. d'un fleuve).
    * * *
    effluo, ĕre, fluxi, fluxum - intr. - [st2]1 [-] couler de, découler. [st2]2 [-] tomber, échapper. [st2]3 [-] au fig. s'écouler, se passer, passer, s'évanouir; disparaître, se perdre. [st2]4 [-] sortir (de la mémoire), être oublié. [st2]5 [-] être divulgué. [st2]6 - tr. - rejeter (en parl. d'un fleuve).
    * * *
        Effluo, effluis, effluxi, effluxum, effluere. Cato. Couler hors, S'escouler.
    \
        Vinum effluit. Cato. Le vin s'en va.
    \
        Ex animo effluere. Cic. Estre mis en oubli, Estre oublié.
    \
        Desyderio alicuius effluere. Ouid. Desirer aucun oultre mesure, desmesureement.
    \
        AEtas effluit. Cic. Se coule. \ Effluit aestas. Cic. Se passe.
    \
        Effluit genitura morbo. Pli. Sort et decoule maulgré qu'on en ait.
    \
        Mens effluit. Cic. Quand on oublie ce qu'on veult dire.
    \
        Effluit vita cum sanguine. Cic. S'en va.
    \
        Effluunt praeteritae voluptates. Cic. Se passent legierement.
    \
        Effluet, per translationem. Terent. Cela sortira hors, Je ne me tairay point de cela, Je ne tiendray point cela secret.
    \
        Quod totum effluxerat. Cic. Qui estoit coulé hors de ma memoire, Que j'avoye oublié.
    \
        Bona praeterita non effluere sapienti oportet. Cic. Il ne fault point qu'il oublie les biens passez qu'on luy a faict.

    Dictionarium latinogallicum > effluo

  • 2 effluo

    effluo effluo, fluxi, -, ere вытекать

    Латинско-русский словарь > effluo

  • 3 effluo

    effluo effluo, fluxi, -, ere разливаться

    Латинско-русский словарь > effluo

  • 4 effluo

    ef-flŭo, xi, 3, v. n. (and very rarely a.), to flow or run out, to flow forth (class.; esp. freq. in the trop. sense).
    I.
    Lit.:

    facit effluere imbres,

    Lucr. 6, 512:

    una cum sanguine vita,

    Cic. Tusc. 2, 24 fin.:

    umor e cavis populi nigrae,

    Plin. 24, 8, 32, § 47:

    sucina petris,

    id. 37, 2, 11, § 35:

    amnis in oceanum,

    id. ib.:

    ne qua levis effluat aura,

    escape, Ov. M. 6, 233.— Poet.:

    ambrosiae et nectari' linctus,

    Lucr. 6, 971, v. Lachm. ad h. l.—
    B.
    Act.:

    ne (amphorae) effluant vinum,

    Petr. 71, 11; cf. Claud. Prob. et Olyb. [p. 631] 52.—
    C.
    Transf., of non-fluid bodies, to go out, issue forth ( poet. and in post-Aug. prose):

    Epicuri figurae, quas e summis corporibus dicit effluere,

    Quint. 10, 2, 15 Spald.; cf. Gell. 5, 16, 3: effluit effuso cui toga laxa sinu, *Tib. 1, 6, 40 (dub.—Müll. et fluit); cf. Claud. IV. Cons. Honor. 208:

    manibus opus effluit,

    slips from, drops from, Lucr. 6, 795; cf. Ov. M. 3, 39; Curt. 8, 14.—
    2.
    To vanish, disappear:

    de pectore caedis notae,

    Ov. M. 6, 670; cf.
    * Suet.
    Aug. 97; Plin. 27, 13, 111, § 138.—
    II.
    Trop.: utrumque hoc falsum est: effluet, i. e. it will go abroad, become known = emanabit, * Ter. Eun. 1, 2, 41; cf.

    Auct. Or. pro Domo, 46, 121: impropria interim effluunt,

    slip out, Quint. 10, 3, 20:

    tanta est intimorum multitudo, ut ex iis aliquis potius effluat, quam novo sit aditus,

    Cic. Fam. 6, 19, 2:

    ne effluant haec ab oculis tuis,

    Vulg. Prov. 3, 21.—
    2.
    To pass away, disappear, vanish (cf. I. B. 2.):

    praeterita aetas quamvis longa cum effluxisset,

    Cic. de Sen. 2, 4; cf. id. ib. 19, 69; id. Att. 12, 43 fin.; Quint. 11, 2, 44:

    viso mens aegra effluxit hiatu,

    Sil. 6, 245; cf.:

    effluet in lacrimas,

    to melt, dissolve, Luc. 9, 106.—So esp. to escape from the memory:

    ut istuc veniam ante quam plane ex animo tuo effluo,

    am forgotten, Cic. Fam. 7, 14, 1; cf. id. Fin. 1, 12, 41; id. Brut. 61, 219; id. Verr. 2, 4, 26; Ov. R. Am. 646.

    Lewis & Short latin dictionary > effluo

  • 5 effluo

    ef-fluo, fluxī, —, ere
    1) вытекать, течь ( umor e cavis arboris effluens PM)
    2) изливаться ( dolor per lacrimas effluit Sen); изливать, проливать ( ne effluant — sc. amphorae — vinum Pt)
    3) растекаться, разливаться, расплываться, распространяться ( aēr effluit hue et illuc C)
    4) выходить наружу, делаться известным, обнаруживаться
    5) выскользать, выпадать (urnae effluunt manibus O; capilli effluunt PM)
    6)
    а) исчезать, стираться (prima littera nominis effluxit Su)
    quod praeteriit, effluxit C — что прошло, того уже нет
    б) протекать, проходить
    aliquid effluit ex animo C (или animo Ctl) — что-л. изглаживается из памяти
    mens ei effluit C — он забывает, что хотел сказать (теряется)

    Латинско-русский словарь > effluo

  • 6 effluo

    ef-fluo (ec-fluo), flūxī, ere (ex u. fluo), I) intr. heraus-, ausfließen, abfließen, ausströmen, entströmen, A) eig.: a) v. Flüssigkeiten: effluere imbres, Lucr.: sanguis, qui effluit, Cels.: num per nares auresve sanguis ei effluxerit, Cels.: effluit umor e cavis populi, Plin.: aquae pluviales, quae de tectis effluunt, Veget. mil.: effluit sucinum petris, Plin.: Ggstz., cum constet in Pontum influere maris aquam, non effluere de Ponto, Macr. sat. 7, 12, 34. – v. Flüssen, ausströmen, ausmünden, münden, uno ostio, Mela: totidem ostiis, Mela: singulis (alveis), Mela: manifesto exitu, Mela: per Carmanios, Mela: in medium fere latus promunturii, Mela: in oceanum, Plin.: per pinguia culta in mare purpureum, Verg. – b) v. ähnl. Strömungen, ausströmen, in eo (corpore) influente atque effluente, in ihm, der bald einen Zufluß, bald einen Abfluß hat, Cic. Tim. § 47: aër effluens huc et illuc ventos efficit, Cic. de nat. deor. 2, 101: quas (figuras) e summis corporibus effluere dicit, Ouint. 10, 2, 15: cum unā cum sanguine vitam effluere sentiret, Cic. Tusc. 2, 59. – B) übtr.: 1) unvermerkt ausfallen, entfallen, entschwinden, a) konkr.: α) ausfallen, v. den Haaren, si (capilli) effluxerint, reparat, Plin. 27, 138. – v. Stopfwerk, tomentum per sarturas veteris lintei effluens, Sen. de vit. beat. 25, 2. – β) den Händen entfallen, entschlüpfen, manibus, Lucr. 6, 795. Ov. met. 3, 39: absol. Curt. 8, 14 (50), 36. – γ) verschwinden, ictu fulminis ex inscriptione statuae eius prima nominis littera effluxit, verschwand (wurde weggeschmolzen), Suet. Aug. 97, 2. – v. Pers., aus einer Gesellschaft verschwinden, sich verziehen, tanta est enim intimorum multitudo, ut ex iis aliquis potius effluat (sich verziehen kann), quam novo sit aditus, Cic. ep. 6, 19, 2. – δ) entschlüpfen = unbenutzt bleiben, ne qua levis effluat aura, Ov. met. 6, 233. – b) abstr.: α) aus dem Gedächtnis entschwinden, dem Gedächtnis entfallen, vergessen werden, effl. ex animo alcis, Cic.: effl. animo alcis, Catull.: absol., quod totum effluxerat, Cic.: praeteritas voluptates effluere, Cic.: u. so dulces marito effluxere tori et subiere oblivia taedae, Sil. 2, 628. – β) beim Schreiben entfallen, mit in die Rede einfließen, quo fit, ut impropria effluant, Quint. 10, 3, 20. – γ) v. gemütl. u. geistigen Zuständen, entschwinden, vergehen, sich verlieren, viso mens aegra (der zagende Mut) effluxit hiatu, Sil. 6, 245: alci ex tempore dicenti solet effluere mens (die Gedanken), Cic. Brut. 219: illa praevelox (memoria, Gedächtnis) fere cito effluit, Quint. 11, 2, 44. – δ) v. der Zeit usw., unbenutzt verfließen, verrinnen, verstreichen, entschwinden (s. Frotscher Muret. op. vol. 1. p. 359), ne effluat aetas, Cic.: transmissa est pars vitae et effluxit, Sen.: multi anni mecum effluxerant, Augustin.: illud, quod praeteriit, effluxit, Sen. – 2) in die Weite hinausfließen, a) konkr.: v. Gewändern, sich aufbauschen, simili chlamys effluit auro, Claud. IV. cons. Hor. 208 (bei Tibull. 1, 6, 40 jetzt et fluit). – b) abstr.: α) v. Pers., gleichs. zerfließen, effluis amens, zerfließest (gehst auf) in Weichlichkeit, Pers. 3, 20. – effluet in lacrimas, Lucan. 9, 106. – β) v. Lebl., auskommen, an die Öffentlichkeit kommen, effluunt multa ex vestra disciplina, quae etiam ad nostras aures saepe permanant, Cic. de dom. 121: unum ex his, quae praecipiunt in vulgus effluxit, Mela 3, 2, 3 (2. § 19): utrumque hoc falsumst; effluet, Ter. eun. 121: quidquid dimittit in aula, effluit et subitis rumoribus oppida pulsat, Petron. poët. fr. 28, 3. – II) tr. ausfließen-, ausströmen lassen, ne (amphorae) effluant vinum, Petron. 71, 11: Bacche, effluas dulcem liquorem, Anthol. Lat. 245, 2 (213, 2): quantum stagna Tagi rudibus stillantia venis effluxere decus, Claud. cons. Olybr. et Prob. 52.

    lateinisch-deutsches > effluo

  • 7 effluo

    ef-fluo (ec-fluo), flūxī, ere (ex u. fluo), I) intr. heraus-, ausfließen, abfließen, ausströmen, entströmen, A) eig.: a) v. Flüssigkeiten: effluere imbres, Lucr.: sanguis, qui effluit, Cels.: num per nares auresve sanguis ei effluxerit, Cels.: effluit umor e cavis populi, Plin.: aquae pluviales, quae de tectis effluunt, Veget. mil.: effluit sucinum petris, Plin.: Ggstz., cum constet in Pontum influere maris aquam, non effluere de Ponto, Macr. sat. 7, 12, 34. – v. Flüssen, ausströmen, ausmünden, münden, uno ostio, Mela: totidem ostiis, Mela: singulis (alveis), Mela: manifesto exitu, Mela: per Carmanios, Mela: in medium fere latus promunturii, Mela: in oceanum, Plin.: per pinguia culta in mare purpureum, Verg. – b) v. ähnl. Strömungen, ausströmen, in eo (corpore) influente atque effluente, in ihm, der bald einen Zufluß, bald einen Abfluß hat, Cic. Tim. § 47: aër effluens huc et illuc ventos efficit, Cic. de nat. deor. 2, 101: quas (figuras) e summis corporibus effluere dicit, Ouint. 10, 2, 15: cum unā cum sanguine vitam effluere sentiret, Cic. Tusc. 2, 59. – B) übtr.: 1) unvermerkt ausfallen, entfallen, entschwinden, a) konkr.: α) ausfallen, v. den Haaren, si (capilli) effluxerint, reparat, Plin. 27, 138. – v. Stopfwerk, tomentum per sarturas veteris lintei effluens, Sen. de vit. beat. 25, 2. – β) den Händen entfallen, entschlüpfen, manibus, Lucr. 6, 795. Ov. met. 3,
    ————
    39: absol. Curt. 8, 14 (50), 36. – γ) verschwinden, ictu fulminis ex inscriptione statuae eius prima nominis littera effluxit, verschwand (wurde weggeschmolzen), Suet. Aug. 97, 2. – v. Pers., aus einer Gesellschaft verschwinden, sich verziehen, tanta est enim intimorum multitudo, ut ex iis aliquis potius effluat (sich verziehen kann), quam novo sit aditus, Cic. ep. 6, 19, 2. – δ) entschlüpfen = unbenutzt bleiben, ne qua levis effluat aura, Ov. met. 6, 233. – b) abstr.: α) aus dem Gedächtnis entschwinden, dem Gedächtnis entfallen, vergessen werden, effl. ex animo alcis, Cic.: effl. animo alcis, Catull.: absol., quod totum effluxerat, Cic.: praeteritas voluptates effluere, Cic.: u. so dulces marito effluxere tori et subiere oblivia taedae, Sil. 2, 628. – β) beim Schreiben entfallen, mit in die Rede einfließen, quo fit, ut impropria effluant, Quint. 10, 3, 20. – γ) v. gemütl. u. geistigen Zuständen, entschwinden, vergehen, sich verlieren, viso mens aegra (der zagende Mut) effluxit hiatu, Sil. 6, 245: alci ex tempore dicenti solet effluere mens (die Gedanken), Cic. Brut. 219: illa praevelox (memoria, Gedächtnis) fere cito effluit, Quint. 11, 2, 44. – δ) v. der Zeit usw., unbenutzt verfließen, verrinnen, verstreichen, entschwinden (s. Frotscher Muret. op. vol. 1. p. 359), ne effluat aetas, Cic.: transmissa est pars vitae et effluxit, Sen.: multi anni mecum effluxerant, Augustin.: illud, quod praeteriit, effluxit, Sen. –
    ————
    2) in die Weite hinausfließen, a) konkr.: v. Gewändern, sich aufbauschen, simili chlamys effluit auro, Claud. IV. cons. Hor. 208 (bei Tibull. 1, 6, 40 jetzt et fluit). – b) abstr.: α) v. Pers., gleichs. zerfließen, effluis amens, zerfließest (gehst auf) in Weichlichkeit, Pers. 3, 20. – effluet in lacrimas, Lucan. 9, 106. – β) v. Lebl., auskommen, an die Öffentlichkeit kommen, effluunt multa ex vestra disciplina, quae etiam ad nostras aures saepe permanant, Cic. de dom. 121: unum ex his, quae praecipiunt in vulgus effluxit, Mela 3, 2, 3 (2. § 19): utrumque hoc falsumst; effluet, Ter. eun. 121: quidquid dimittit in aula, effluit et subitis rumoribus oppida pulsat, Petron. poët. fr. 28, 3. – II) tr. ausfließen-, ausströmen lassen, ne (amphorae) effluant vinum, Petron. 71, 11: Bacche, effluas dulcem liquorem, Anthol. Lat. 245, 2 (213, 2): quantum stagna Tagi rudibus stillantia venis effluxere decus, Claud. cons. Olybr. et Prob. 52.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > effluo

  • 8 effluo

    effluere, effluxi, - V
    flow out, flow forth; disappear, vanish, escape; be forgotten

    Latin-English dictionary > effluo

  • 9 effluo

    to vanish / be forgotten / pour out, leak, seep / become known.

    Latin-English dictionary of medieval > effluo

  • 10 effluo

    , effluxi, -, effluere 3
      вытекать, исчезать

    Dictionary Latin-Russian new > effluo

  • 11 effluō (ecf-)

        effluō (ecf-) fluxī, —, ere    [ex + fluo], to flow out, flow forth, run out: cum sanguine vita: ne quā levis effluat aura, escape, O.: Effluxere urnae manibus, slipped from, O.—Fig., to transpire, become known: Utrumque hoc falsum est; effluet, T.: effluunt multa ex vestrā disciplinā.— To drop out, pass away, disappear, vanish: ex iis (intimis), be excluded: ex animo tuo, to be forgotten: quod totum effluxerat (sc. ex memoriā meā).

    Latin-English dictionary > effluō (ecf-)

  • 12 effluvium

    Латинско-русский словарь > effluvium

  • 13 effluxi

    effluxī pf. к effluo

    Латинско-русский словарь > effluxi

  • 14 effluxus

    a, um [ effluo ]
    неустойчивый, переменчивый ( mens Is)

    Латинско-русский словарь > effluxus

  • 15 pereffluo

    per-effluo, —, —, ere
    протечь, перен. утратить воспоминание Vlg

    Латинско-русский словарь > pereffluo

  • 16 supereffluo

    super-effluo, —, —, ere
    литься через край, перен. быть переполненным ( mensura supereffluens Vlg)

    Латинско-русский словарь > supereffluo

  • 17 ante

    ante (alte Form anti, wovon antidea, antideo; altind. ánti, gegenüber, angesichts, griech. ἀντί, gegenüber, got. and, entlang, auf, über), vorn, vor (Ggstz. post), Adv. u. Praep., I) Adv.: A) im Raume, vorn, voran (Ggstz. post, a tergo), ante aut post pugnare, Liv.: ut et aliquis ante et a tergo complures, qui sequantur, retinaculis eos (boves) contineant, Col.: coronatus stabit et ante calix, Tibull.: ante volans, Verg.: Morbos agit ante (vor sich her), Verg. – in der Bewegung, nach vorn, vorwärts (Ggstz. retro), ante ingredi, Cic. de fin. 5, 35: ante ferre gressum, Verg. Aen. 6, 677: neque post respiciens, neque ante prospiciens, Varr. sat. Men. 260.

    B) übtr.: 1) in der Reihenfolge, vorher (s. Drak. Liv. 37, 6, 4), quem locum paulo ante perstrinxi, Cic.: fugitivus ille, ut dixeram ante, Plaut.: quem ante diximus, Liv.: ut od. sicut ante dictum est, Liv.: ante dictus perfuga, Amm.: dies triginta ante dicti, Scrib.: ante dicta medicamenta, Scrib. – 2) in der Zeit: a) in Beziehung auf eine andere vergangene Zeit, vor, vorher (wo dann die genauere Angabe der Zeit bald im Abl., bald im Acc. steht, nach dem gew. Gebrauch dieser Kasus in Zeitverhältnissen, s. Zumpt § 395 f.u. 476 ff.), ante actum tempus, Lucr.: ante acti anni, Tibull.: ante facta (Ggstz. futura), Turpil. fr. u. Vitr.: ante partum u. ante parta (perta), Komik.: ante ad te falsum scripseram, Cic.: multis ante saeculis, Cic.: aliquot annis ante, Liv.: paucis annis ante, Cic.: paucis ante annis, Sall.: paucis ante diebus, Cic. u. Sall.: paucis mensibus ante, Caes.: ante annum, ein Jahr vorher, Col.: ante annum Troianae cladis, ein Jahr vor Trojas Fall, Iustin. – Mit versch. Advv., multo ante, Ter., od. ante multo, Cic.: longe ante, aliquanto ante u. ante aliquanto, paulo ante, Cic.: haud multum ante, Tac.: ante posteaque, Plin.: non ante consulto senatu, Liv. – Oft folgt quam auf ante (mit dem es bei vermindertem Nachdruck zu einem Wort antequam verbunden wird), eher als, ehe, bevor (m. folg. Indicat. u. Coni., s. Weißenb. § 444 u. in bezug auf den Indicat. u. Coni. des Praes. die richtigere Ansicht b. Benecke Cic. Deiot. 7. p. 90), ut te ante videret, quam a vita discederet, Cic.: veniam ante, quam plane ex animo tuo effluo, Cic.: ante quam de incommodis dico, Cic.: anno ante, quam mortuus est, Cic.: neque defatigabor ante, quam percepero, Cic.: nec ante nos hinc moverimus, quam patres acciverint, Liv.: auch m. Indicat. Imperf., nec ante, quam vires ad standum in muris ferendaque arma deerant, expugnati sunt, Liv. 23, 30, 4 (vgl. 23, 48, 1). – Bei Dichtern zuw. quam ante, Lucr., Tibull. u.a.: ebenso bei Dichtern zuw. pleon. prius... ante... quam, Verg.: u. prius... quam... ante, Prop. – non ante (nicht eher) m. folg. dum (bis), non ante absolvit, dum omnes rediere captivi, Amm. 17, 10, 8. – b) in Beziehung auf die Folge od. Gegenwart, vormals, früher, ehemals, Ov. fast. 1, 337. – c) zur Angabe der Ordnung, vorerst, zuerst (für das klassische primum), mit folg. deinde od. tum, Cels.: ante..., deinde..., tum, Cels. – d) sehr selten adjekt., neque ignari sumus ante malorum (= τῶν πρὶν κακῶν), der frühern Leiden, Verg. Aen. 1, 198: u. so Ps. Quint. decl. 5, 15.

    II) Praep. m. Acc., vor, A) im Raume: 1) eig.: post me erat Aegina, ante me Megara, Sulpic. in Cic. ep.: ut (simiae) catulos, quos impendio diligunt, ante se ferant, quoniam neglecti pone matrem haerent, Solin.: quemadmodum aliquando umbra antecedit, aliquando a tergo est, ita gloria aliquando ante nos est visendamque se praebet, aliquando in averso est, Sen.: ante pedes, Ter. u. Cic.: ante ostium, ante fores, Komik.: ante urbem, Turpil. fr.: ante oppidum, Cic.: alqm vinctum ante se agere, Nep. – bei Verben der Bewegung (s. Weißenb. Liv. 7, 41, 1; 26, 48, 10), ante signa progredi, Liv.: ante aram stetuere, Liv. – 2) übtr., zur Bezeichnung des Vorzugs in der Beurteilung od. Rangordnung (eig. die Bed. des prae, w.s., u. dah. seltener als dieses, v. Cicero u. Cäsar gar nicht gebraucht), vor, quem ante me diligo, vor mir, mehr als mich, Balb. in Cic. ep.: ante alqm od. alqd esse, jmd. od. etw. übertreffen, Sall. u.a. (s. Fabri Sall. Cat. 53, 3): u. so ante Iovem haberi, höher stehen als J., Curt. 8, 7 (25), 13. – Dah. sehr häufig a) in der Verbindung ante alios, Plaut., Liv. u.a. (s. Müller Liv. 1, 9, 12), ante omnes, Komik. u. Tac., ante cunctos, Plin. u.a., ante ceteros, Apul. flor. 16. p. 24, 17 Kr., zur Bezeichnung eines komparativ. Verhältnisses: dah. auch zuw. zur Steigerung neben Kompar. u. Superl., scelere ante alios immanior omnes, Verg.: ante alios miserandi magis, Liv.: longe ante alios acceptissimus militum animis, Liv.: ante cunctas mulieres longe deterrima coniuga, Apul. – b) ante omnia, α) vor allem andern, d.h. ehe alles andere geschieht, Liv. u.a. (vgl. Drak. Liv. 35, 34, 4). – β) komparativ, überaus, ganz besonders, ante omnia insignis, Liv.: dulces ante omnia Musae, die vor allem geliebten, überaus geliebten Musen, Verg.: ante omnia deplorati erant equites, Liv. – γ) im Anfang abzuhandelnder Gegenstände od. aufzuführender Gründe, zuvörderst, zunächst (ac primum quidem, καὶ πρῶτον μὲν οὖν), Quint. ö.; vgl. Spalding Quint. 4, 2, 4. Frotscher Quint. 10, 2, 4.

    B) in der Zeit (Ggstz. post), vor, ante lucem, Komik., Cic. u.a.: ante hunc diem, Ter.: ante brumam, Ter.: cum ante meridiem dictioni operam dedissemus, post meridiem in Academiam descendimus, Cic.: verum nec ante tertium neque post quintum annum iuvencos domari placet, Col.: solus omnium ante se principum, Tac. hist. 1, 50: omnium ante se primus, Flor. 3, 5, 22: omnium ante se genitorum diligentissimus vitae, Plin. 25, 5. – m. Zeitadvv., multo ante noctem, Liv.: paulo ante lucem, Sulpic. in Cic. ep. – seinem Kasus (bes. bei qui) zuw. nachgesetzt, diem statuo, quam ante, Cic. – Häufig auch die Zeitbestimmung umschrieben, entweder durch eine Person, qui honos togato habitus ante me est nemini, Cic.: oder durch einen Gegenstand, der in jene Zeit fällt, ante has meas litteras, vor Empfang dieser meiner Briefe, Cic.: oder durch Angabe des Amtes einer Person, ante aedilitatem meam, Cic.: oft auch solchen Substst. zur Verdeutlichung ein partic. perf. od. futur. pass. beigefügt, ante hanc urbem conditam, Cic.: ante decemviros creatos, Liv. – Besondere Ausdrücke sind noch: a) ante rem, vor dem Kampfe, Liv. 9, 40, 5. – b) ante finem,vor Ende, Plin. ep. 1, 13, 2. – c) ante annum, vor einem Jahre, ein Jahr vorher, Plin. ep. 8, 23, 7. Col. arb. 4, 2: so auch ante quadriennium, vier Jahre vorher, Tac. Agr. 45, 6: ante aliquot dies, einige Tage vorher, Nep. Dat. 11, 2 (dazu Nipp.). – d) ante tempus, d.i. α) vor der rechten Zeit, Liv. 31, 36, 3. – β) vor der festgesetzten, gesetzlichen Zeit, Cic. u. Suet. – e) ante diem (poet.), d.i. α) vor der Zeit, Ov. u. Stat. – β) vor der vom Schicksal bestimmten Zeit, Verg. u. Ov.: u. so ante annos suos, Ov. am. 2, 2, 46. – f) ante id tempus, bis zu dieser Zeit, quod ante id tempus accidit nulli, Caes.: qui honos huic uni ante id tempus contigit, Nep.: ebenso armorum quantum quaeque civitas domi quodque ante tempus (bis zu welcher Zeit) efficiat, constituit, Caes. – u. ante hoc, bis dahin, Tac. Germ. 13. – ante hunc diem numquam,bisher nie, Plaut. u. Ter.: dass. non ante usquam prius, Plaut. – g) ante certam diem, vor Ablauf eines bestimmten Tages, binnen einer bestimmten Zeit, equites ante certam diem decederent, Cic.: ante quem diem iturus sit, Caes. – h) ante verb. mit dies ( abgekürzt a.d.) und einer Ordnungszahl zur Angabe des Datums u. zwar nicht des vorhergehenden, sondern eben dieses Tages, zB. a.d. VIII Kalendas Decembres, den 8. (nicht den 9.) Tag vor den Kalenden des Dezembers, d.i. den 24. November, Cic.: a.d. IV Id. Mart. (ante diem quartum Idus Martias), d.i. den 12. März, Cic. Urspr. gehört ante zu Kalendas u. man sagte entweder ante die octavo Kalendas (d.i. octavo die ante Kalendas) od. ante diem octavum Kalendas (wie auch wir sagen: am achten od. den achten); letztere Redeweise wurde die herrschende, u. ante verwuchs mit dem diem so sehr, daß ihm (gleichs. antediem, wie proconsule), noch die Präpositionen in u. ex beigefügt werden konnten, u. so sagte man in ante diem (differre u. dgl.), Cic. u. Liv.: ex ante diem, von dem Tage an, Varr., Cic. u.a. Vgl. Manuzzi Cic. ep. 3, 12. Benecke Cic. Cat. 1, 7. p. 34. – / Im Vulgärlat. m. Abl. zB. ante oculis omnium, Itala 2. Mach. 2, 23. – ante nachgestellt, caput ante, Tibull. 2, 5, 66.

    lateinisch-deutsches > ante

  • 18 effluesco

    ef-fluēsco, ere (effluo), in etw. schwelgen, sumptuosis conviviis, Ambros. de off. 2, 21, 109.

    lateinisch-deutsches > effluesco

  • 19 effluus

    effluus, a, um (effluo), ausfließend, Avien. perieg. 1162 u.a.

    lateinisch-deutsches > effluus

  • 20 effluvium

    effluvium, iī, n. (effluo), der Ausfluß, a) aus dem Körper, als krankhafte Erscheinung, umoris e corpore, Plin. 7, 171: protinus pariter sanguinis cerebrique effluvio exspirare, Vell. 2, 120, 4. – b) aus einem Gewässer, als Ausgangspunkt, convivium effluvio lacus appositum, Tac. ann. 12, 57.

    lateinisch-deutsches > effluvium

См. также в других словарях:

  • ԲՂԽԵՄ — (եցի.) NBH 1 492 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. եւ չ. ԲՂԽԵՄ կամ ԲԽԵՄ. Ծագել, ծագիլ՝ ըստ նմանութեան բազում իրաց. ʼի դուրս բերել, բերիլ՝ ո՛ր եւ է օրինակաւ. որում հանգէտ ընդհանուր… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԶԵՂՈՒՄ — (զեղի, զե՛ղ.) NBH 1 0730 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c ն. եւ կր. ԶԵՂՈՒՄ կամ ԶԵՂԱՆԻՄ. καταχέω, διαχέω , ἑπιχέω, ὐπερχύω, ἑκχύω, ἑκχύομαι effundo, perfundo, or; effluo ἑπιβάλλω , ἑκτείνω superjicio,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԹՕԹԱՓԵՄ — (եցի.) NBH 1 0824 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 8c, 11c, 12c, 13c ն. ἑκτινάσσω, ἁποτινάσσω excutio ἁποσείω amoveo. կամ ἑκρυέω effluo, defluo ἑκπίπτω excido եւն. կամ Թափելով թափել. ʼի բաց թափել. ʼի վայր հոսել ցնցելով… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀՈՍԵՄ — (եցի.) NBH 2 0120 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. ῤύω, ἑκχέω effluo, effundo κατάγω deduco. Հեղուլ առատութեամբ. վայթել յորդութեամբ. բղխել, ʼի վայր իջուցանել զլոյծ իրս. վազցընել, թափել. ...… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅՈՐԴԵՄ — (եցի.) NBH 2 0371 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 12c ն. ῤυέω fluo, influo. Առատացուցանել. հեղուլ. բղխել. հոսել. ծաւալել. յաճախել. հուռ հուռ ագտըրմագ. չօղալթմագ. *Բղխեսցեն լերինք զքաղցրութիւն, եւ բլուրք… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊՐԾԱՆԻՄ — (պրծայ կամ ծեայ.) NBH 2 0666 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c, 11c, 13c ձ. συμφεύγω, διαφεύγω, ἁπαλλάγομαι , λύτρουμαι fugio, effugio, evito, effluo, dimittor, redimor. որ եւ ՓՐԾԱՆԻԼ, ՓՐԹԱՆԻԼ .Զերծանիլ. ճողոպրիլ. խոյս… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍԱՀԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0687 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 12c, 14c ձ. διέρχομαι, διαπορεύομαι, περιφέρομαι , σαλεύομαι transeo, dimoveor, agitor ῤέω fluo ἑκρέω effluo. Քերել անցանել. յածիլ, թափառիլ, շարժլիլ. տարուբերիլ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՑՆԴԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0914 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c կր.ձ. ῤέω, ἑκχέομαι, διαχέομαι, συγχέομαι ruo, effluo, diffundo եւն. որ եւ ՑՆԴԱՆԻԼ. Ցրուիլ. սփռիլ. հոսիլ. զեղանիլ. լուծանիլ. ցնորիլ. զբաղիլ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»