-
1 efflāgitō
efflāgitō āvī, ātus, āre [ex + flagito], to demand urgently, request earnestly, solicit, insist: tribunicia potestas efflagitata est: notum ensem, V.: ab ducibus signum pugnae, L.: epistulam hanc efflagitarunt codicilli tui, required: a Dolabellā, ut se mitteret: a multis efflagitatus, dixit, etc.* * *efflagitare, efflagitavi, efflagitatus Vrequest, demand, insist, ask urgently -
2 efflagito
to plead urgently. -
3 efflagito
ef-flāgĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to demand or ask urgently, to request earnestly (class.;for syn. cf.: posco, flagito, exigo, obsecro, etc.): epistolam,
Cic. Q. Fr. 2, 11: libros, Quint. Ep. ad Tryph. §3: judicio rum desiderio tribunicia potestas efflagitata est,
Cic. Div. in Caecil. 3, 8:collationes,
Suet. Ner. 38:notum ensem,
Verg. A. 12, 759; Suet. Tib. 12 fin.:signum pugnae,
Liv. 3, 60:misericordiam alicujus (with requirere),
Cic. Mil. 34 et saep.—With ut:cum iste a Cn. Dolabella efflagitasset, ut, etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 24; Quint. Ep. ad Tryph. § 1; cf.: aliquem, ut, Auct. B. Hisp. 29, 7; and with simple subj., Suet. Tit. 5.— Absol.:a multis efflagitatus,
Cic. Verr. 2, 1, 36, 92 Zumpt N. cr.; Quint. 4, 5, 10; Suet. Dom. 3. -
4 efflāgitātiō
-
5 (efflāgitātus, ūs)
(efflāgitātus, ūs) m [efflagito], an urgent solicitation.—Only abl sing.: meo. -
6 efflagitatio
efflāgĭtātĭo, ōnis, f. [efflagito], an urgent demand, pressing request (very rare), * Cic. Fam. 5, 19, 2;Plancus,
ib. 10, 24, 6.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский