-
1 effatum
effātum, ī n. [ effor ]1) изречение, пророчество ( fatidicorum C)2) заклятие, магическая формула (e. augurum Vr)3) лог. высказывание, положение Sen -
2 effatum
effātum (ecfātum), ī, n. (effatus, Partic. v. effor), I) der Ausspruch = die Prophezeiung, fatidicorum et vatum, Cic. de legg. 2, 20 (ecfata): augurum, Weihungsformel, Varro. – II) = ἀξίωμα, der dialektische Ausspruch, Satz, Cic. Acad. 2, 95 u. (neben edictum u. enuntiatum) Sen. ep. 117, 13.
-
3 effatum
effātum (ecfātum), ī, n. (effatus, Partic. v. effor), I) der Ausspruch = die Prophezeiung, fatidicorum et vatum, Cic. de legg. 2, 20 (ecfata): augurum, Weihungsformel, Varro. – II) = ἀξίωμα, der dialektische Ausspruch, Satz, Cic. Acad. 2, 95 u. (neben edictum u. enuntiatum) Sen. ep. 117, 13. -
4 effatum
effātum, i, n., v. effor fin. -
5 effatum
pronouncement (by seer), prediction; announcement; assertion/proposition/axiom -
6 effātum (ecf-)
effātum (ecf-) ī, n [effatus], an utterance, axiom. -
7 effor
ef-for, ātus, 1, v. dep. a. ( defect. In use only: effor, Cav. ap. Diom. p. 375 P.:I.effaris,
App. M. 7, 25, p. 199, 6:effatur,
Verg. A. 10, 523 al.:effamini,
Arn. 7, 41:effantur, App. Mund. prooem. p. 56, 22: effabor,
Lucr. 5, 104:effabere,
Luc. 8, 346:effabimur,
Cic. Ac. 2, 30, 97:effantes,
App. Mund. p. 65, 5; imp.:effare,
Verg. A. 6, 560; inf.:effari,
id. ib. 4, 76; as pass., poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39; part.:effatus,
Verg. A. 3, 463 al.; as pass. v. infra:effando,
Liv. 5, 15, 10: effatu, Pl. 3, 21, 25, § 139 al.), to speak or say out, to utter.In gen. (an old relig. and poet. word; cf. Cic. de Or. 3, 38, 153; esp. freq. in Verg.): sed tamen effabor, * Lucr. 5, 104: haec effatu' pater, repente recessit, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 48 ed. Vahlen); cf. Verg. G. 4, 450; id. A. 3, 463; 4, 30; 76; 456 et saep.; Hor. Epod. 17, 37; Luc. 8, 347 et saep.:* II.et tacendo forsitan, quae dii immortales vulgari velint, haud minus, quam celanda effando, nefas contrahi,
Liv. 5, 15 fin.; Suet. Ner. 49:effatu digna nomina,
Plin. 3, 21, 25, § 139 et saep.— Absol., Vulg. Psa. 93, 2; id. Prov. 18, 23.—In partic.1.As t. t. in the language of augurs, to fix, define, determine a place for a religious purpose:2.templum,
Cic. Att. 13, 42, 3; cf. pass.:templa effari ab auguribus,
Varr. L. L. 6, 7, § 53.—In dialectics, to state a proposition:quod ita effabimur,
Aut vivet cras Hermarchus, aut non vivet, Cic. Ac. 2, 30, 97; cf. in the foll.: effatum.► effātus, a, um, in passive signif., pronounced, established, determined, designated: effata dicuntur, quod augures finem auspiciorum caelestum extra urbem agris sunt effati ubi esset;B.hinc effari templa dicuntur ab auguribus,
Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; cf. Libri Augur. ap. Gell. 13, 14; Serv. Verg. A. 6, 197; Fest. S. V. MINORA TEMPLA, p. 157, 28 Müll.; Cic. Leg. 2, 8 fin.; Liv. 10, 37 fin.:FATIDICORVM ET VATVM EFFATA INCOGNITA,
announcements, predictions, Cic. Leg. 2, 8, 20; cf. Liv. 1, 24.—In partic.: effātum, i, n., a dialectical proposition, an axiom, Cic. Ac. 2, 29 fin. (a transl. of the Gr. axiôma), Sen. Ep. 117. -
8 protasis
-
9 edictum
ēdictum, ī, n. (edico), die Aussage, I) im allg.: a) als Befehl, Ter. heaut. 623. – b) = ἀξίωμα, der dialektische Ausspruch, Satz, Sen. ep. 117, 13 (neben effatum u. enuntiatum). – II) insbes., das Edikt = die öffentliche Bekanntmachung, Kundgebung, bes. zu anderer Nachachtung, das Manifest, die Proklamation, die Verordnung, a) übh. eines Magistrats, Feldherrn, Königs, Cic., Liv. u.a.: Archilochia in illum edicta Bibuli, die E. des B. gegen ihn mit ihrer archilochischen Bitterkeit, Cic.: ed. constituere, Cic.: ed. proponere, Cic.: edictum praemittere (vor sich her gehen lassen), Caes., ex itinere, Liv. – b) des Prätors beim Antritte seines Amts, in dem er die Grundsätze angab, nach denen er Recht sprechen wollte, Cic. II. Verr. 1, 105 sq.; Flacc. 67 u.a.: ed. perpetuum, das aus den frühern Edikten der Prätoren entstandene stehende, gemeingültige Edikt, zu dem jeder neue Prätor noch neue Bestimmungen hinzufügen konnte, Eutr. 8, 17. – c) das stehende zensorische Edikt, multas res (Bestimmungen) novas in edictum addidit, Nep. Cato 2, 3. – d) der Anschlag, auf dem die öffentlichen Spiele bekanntgemacht wurden, Sen. ep. 117, 30. Pers. 1, 134 (u. dazu Jahn).
-
10 protasis
protasis, Akk. in, f. (πρότασις), I) der Ausspruch, Satz, rein lat. effatum, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 262 H. – II) der Eingang eines dramatischen Stückes (Ggstz. epitasis, catastrophe, επίτασις u. καταστροφή), Donat. de comoed. p. XVIII, 8 u. 18 ed. Klotz (in Terent. comoed. vol. I.) u. Donat. argum. ad Ter. Andr. (prol. 1.) p. 3, 15 ed. Klotz.
-
11 effata
Effata, pen. prod. Cic. Divinations, Parolles.\Templa effata. Cic. Desdiez et consacrez par certaines parolles.\Effatum, pe. prod. Enuntiatio dialectica. Cic. Proposition. -
12 edictum
ēdictum, ī, n. (edico), die Aussage, I) im allg.: a) als Befehl, Ter. heaut. 623. – b) = ἀξίωμα, der dialektische Ausspruch, Satz, Sen. ep. 117, 13 (neben effatum u. enuntiatum). – II) insbes., das Edikt = die öffentliche Bekanntmachung, Kundgebung, bes. zu anderer Nachachtung, das Manifest, die Proklamation, die Verordnung, a) übh. eines Magistrats, Feldherrn, Königs, Cic., Liv. u.a.: Archilochia in illum edicta Bibuli, die E. des B. gegen ihn mit ihrer archilochischen Bitterkeit, Cic.: ed. constituere, Cic.: ed. proponere, Cic.: edictum praemittere (vor sich her gehen lassen), Caes., ex itinere, Liv. – b) des Prätors beim Antritte seines Amts, in dem er die Grundsätze angab, nach denen er Recht sprechen wollte, Cic. II. Verr. 1, 105 sq.; Flacc. 67 u.a.: ed. perpetuum, das aus den frühern Edikten der Prätoren entstandene stehende, gemeingültige Edikt, zu dem jeder neue Prätor noch neue Bestimmungen hinzufügen konnte, Eutr. 8, 17. – c) das stehende zensorische Edikt, multas res (Bestimmungen) novas in edictum addidit, Nep. Cato 2, 3. – d) der Anschlag, auf dem die öffentlichen Spiele bekanntgemacht wurden, Sen. ep. 117, 30. Pers. 1, 134 (u. dazu Jahn). -
13 protasis
protasis, Akk. in, f. (πρότασις), I) der Ausspruch, Satz, rein lat. effatum, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 262 H. – II) der Eingang eines dramatischen Stückes (Ggstz. epitasis, catastrophe, επίτασις u. καταστροφή), Donat. de comoed. p. XVIII, 8 u. 18 ed. Klotz (in Terent. comoed. vol. I.) u. Donat. argum. ad Ter. Andr. (prol. 1.) p. 3, 15 ed. Klotz.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > protasis
-
14 effātus
effātus P. of effor.* * *Ieffata, effatum ADJpronounced, designated; determined; established; proclaimedII -
15 enuncio
ē-nuntĭo ( enuncio), āvi, ātum, 1, v. a., to say out (esp. something that should be kept secret), to divulge, disclose, to report, tell.I.Prop. (good prose):II.ut, quod meae concreditumst taciturnitati clam, ne enuntiarem, quoiquam,
Plaut. Trin. 1, 2, 106:sociorum consilia adversariis,
Cic. Rosc. Am. 40, 117; cf. Caes. B. G. 1, 17, 5:rem Helvetiis per indicium,
id. ib. 1, 4, 1; cf.:dolum Ciceroni per Fulviam,
Sall. C. 28, 2:mysteria,
Cic. Mur. 11, 25; id. de Or. 1, 47, 206; cf. Liv. 10, 38; 23, 35; Caes, B. G. 1, 31, 2; 5, 58, 1 et saep.— With acc. and inf., Plaut. Poen. 4, 2, 66.— Absol., Caes. B. G. 1, 30 fin. —Transf., in gen., to speak out, say, express, declare (for the most part only in Cic. and Quint. in the rhetor., dialect., and gram. signif.):B.cum inflexo commentatoque verbo res eadem enuntiatur ornatius,
Cic. de Or. 3, 42, 168:sententias breviter,
id. Fin. 2, 7, 20:obscena nudis nominibus,
Quint. 8, 3, 38:voluntatem aliquam,
id. 3, 3, 1; cf. id. 9, 1, 16; 8, 3, 62: fundamentum dialecticae est, quicquid enuntietur (id autem appellant axiôma, quod est quasi effatum) aut verum esse, aut falsum, etc., Cic. Ac. 2, 29 fin. —Cf. in the part. subst.: ēnuntiā-tum, i, n., a proposition, = enuntiatio, Cic. Fat. 9, 19, and 12, 28.—To pronounce, utter:(litterae) quae scribuntur aliter quam enuntiantur,
Quint. 1, 7, 28; cf. id. 1, 5, 18; 1, 11, 4; 2, 11, 4 al.: masculino genere cor, ut multa alia, enuntiavit Ennius, Caesell. ap. Gell. 7, 2, 4. -
16 enuntio
ē-nuntĭo ( enuncio), āvi, ātum, 1, v. a., to say out (esp. something that should be kept secret), to divulge, disclose, to report, tell.I.Prop. (good prose):II.ut, quod meae concreditumst taciturnitati clam, ne enuntiarem, quoiquam,
Plaut. Trin. 1, 2, 106:sociorum consilia adversariis,
Cic. Rosc. Am. 40, 117; cf. Caes. B. G. 1, 17, 5:rem Helvetiis per indicium,
id. ib. 1, 4, 1; cf.:dolum Ciceroni per Fulviam,
Sall. C. 28, 2:mysteria,
Cic. Mur. 11, 25; id. de Or. 1, 47, 206; cf. Liv. 10, 38; 23, 35; Caes, B. G. 1, 31, 2; 5, 58, 1 et saep.— With acc. and inf., Plaut. Poen. 4, 2, 66.— Absol., Caes. B. G. 1, 30 fin. —Transf., in gen., to speak out, say, express, declare (for the most part only in Cic. and Quint. in the rhetor., dialect., and gram. signif.):B.cum inflexo commentatoque verbo res eadem enuntiatur ornatius,
Cic. de Or. 3, 42, 168:sententias breviter,
id. Fin. 2, 7, 20:obscena nudis nominibus,
Quint. 8, 3, 38:voluntatem aliquam,
id. 3, 3, 1; cf. id. 9, 1, 16; 8, 3, 62: fundamentum dialecticae est, quicquid enuntietur (id autem appellant axiôma, quod est quasi effatum) aut verum esse, aut falsum, etc., Cic. Ac. 2, 29 fin. —Cf. in the part. subst.: ēnuntiā-tum, i, n., a proposition, = enuntiatio, Cic. Fat. 9, 19, and 12, 28.—To pronounce, utter:(litterae) quae scribuntur aliter quam enuntiantur,
Quint. 1, 7, 28; cf. id. 1, 5, 18; 1, 11, 4; 2, 11, 4 al.: masculino genere cor, ut multa alia, enuntiavit Ennius, Caesell. ap. Gell. 7, 2, 4. -
17 protasis
prŏtăsis, is, f., = protasis.I.An assertion, proposition (pure Lat. effatum), App. Dogm. Plat. p. 29.—II.The beginning or first part of a play, Don. Ter. And. praef.
См. также в других словарях:
Effātum — (röm. Ant.), 1) Aussage; 2) Formel, mit der ein Augur einen Platz (Templum) zu den Augurien einweihte … Pierer's Universal-Lexikon
Effatum — • Effātum, называлась формула посвящения или молитва, которую произносил римский авгур при освящении округа или какого нибудь места (templum) для своих авгурий; отсюда и самое разграничение округа посредством этой символической… … Реальный словарь классических древностей
EFFATUM — vox auguralis, vide supra Dedicandi ritus, item ubi de Auguribus … Hofmann J. Lexicon universale
José Antonio Lezcano y Ortega — auch Monseñór Lezcano (* 10. April 1865 in Granada, Nicaragua; † 6. Januar 1952 in Managua) war von 1913 bis 1952 der erste Erzbischof des Erzbistums Managua sowie 1915 bis 1916 Parlamentspräsident. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Erzbischof von… … Deutsch Wikipedia
Monseñór Lezcano — José Antonio Lezcano y Ortega auch Monseñór Lezcano (* 10. April 1865 in Granada; † 6. Januar 1952 in Managua) war von 1913 bis 1952 der erste Erzbischof des Erzbistums Managua sowie 1915 bis 1916 Parlamentspräsident. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 … Deutsch Wikipedia
Philosophe stoïcien — Stoïcisme Écoles de l’Antiquité École milésienne École pythagoricienne Atomisme École éléatique Sophistique Académie Lycée … Wikipédia en Français
Portique (philosophie) — Stoïcisme Écoles de l’Antiquité École milésienne École pythagoricienne Atomisme École éléatique Sophistique Académie Lycée … Wikipédia en Français
Stoicisme — Stoïcisme Écoles de l’Antiquité École milésienne École pythagoricienne Atomisme École éléatique Sophistique Académie Lycée … Wikipédia en Français
Stoïcien — Stoïcisme Écoles de l’Antiquité École milésienne École pythagoricienne Atomisme École éléatique Sophistique Académie Lycée … Wikipédia en Français
Stoïcienne — Stoïcisme Écoles de l’Antiquité École milésienne École pythagoricienne Atomisme École éléatique Sophistique Académie Lycée … Wikipédia en Français
Stoïciens — Stoïcisme Écoles de l’Antiquité École milésienne École pythagoricienne Atomisme École éléatique Sophistique Académie Lycée … Wikipédia en Français