Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

edged

  • 1 EGG

    * * *
    I)
    (gen. pl. eggja), n. egg.
    (gen. -jar, dat. -ju; pl. -jar), f. edge; eyða (verja) oddi ok eggju, by force of arms, with might and main.
    * * *
    1.
    n. [A. S. äg; Engl. egg; Swed. ägg; Dan. æg; Germ. ei], an egg, Eg. 152, Grág. ii. 346; arnar-e., æðar-e., álptar-e., hrafns-e., dúfu-e., kriu-e., etc., an eagle’s egg, eider duck’s, swan’s, raven’s, dove’s, etc.; also, höggorms egg, a snake’s egg: eggja-hvíta, f. the white of an egg: eggja-rauða, f. or eggja-blómi, m. the yolk; verpa eggjum, to lay eggs; liggja á eggjum, to sit on eggs, brood; koma, skríða ór eggi, of the young, to come out of the egg, Fagrsk. 4 (in a verse): an egg is glænýtt fresh, stropað half-hatched, ungað hatched; vind-egg, a wind-egg, addled egg; fúl-egg, a rotten egg; vera lostinn fúlu eggi, proverb of a sad and sulky looking fellow that looks as if one had pelted him with rotten eggs, Gísl. 39 (in a verse); fullt hús matar og finnast hvergi dyrnar á, a riddle describing an egg; but fullt hús drykkjar og finnast hvergi dyrnar á, the berry: eggja-fata, f. a bucket in which to gather eggs: eggja-kaka, f. an ‘egg-cake,’ omelet: eggja-leit, f. a gathering of eggs, etc.
    2.
    f., gen. sing. and nom. pl. eggjar, old dat. eggju, mod. egg; [Lat. acies; A. S. ecg; Engl. edge; Hel. eggja; O. H. G. ecka, Germ. ecke, is the same word, although altered in sense; Swed. ägg; Dan. æg]:—an edge, Eg. 181, 183, Nj. 136: the phrase, með oddi ok eggju, with point and edge, i. e. by force of arms, with might and main, Ó. H. ch. 33, Grág. ii. 13, Nj. 149, 625. 34; oddr ok egg, ‘cut and thrust,’ Hom. 33; drepa í egg, to blunt: as the old swords of the Scandinavians were double-edged (only the sax had a single edge), egg is freq. used in pl.; takattu á eggjum, eitr er í báðum, touch not the edges, poison is in both of them, Fas. i. 522 (in a verse); the phrase, deyfa eggjar, vide deyfa: the sword is in poetry called eggjum-skarpr, m. with sharp edges; and the blade, tongue of the hilt, Lex. Poët.; sverðs-eggjar, sword edges; knífs-egg, öxar-egg, the edge of a knife, axe.
    2. metaph., fjalls-egg, the ridge of a mountain, Hkr. ii. 44; reisa á egg, to set ( a stone) on its edge, opp. to the flat side, Edda 40: eggja-broddr, m. an edged spike, Fms. x. 355.

    Íslensk-ensk orðabók > EGG

  • 2 rendr

    I)
    a. edged (skjöldr járni rendr).
    a. brimmed (skjöldr járni r.).
    * * *
    adj. [rönd], striped, edged; járni rendr, Grett. 96 new Ed.; hjálmr stáli rendr, Þiðr. 95; mó-rendr, blá-r.

    Íslensk-ensk orðabók > rendr

  • 3 skel-eggr

    adj., cp. mod. skel-þunnr; the form skeligr (skjalligr) in some Editions and paper transcripts is merely a false reading, for the vellums, even such later ones as the Fb., spell ‘-eggr;’ the derivation in Lex. Poët. s. v. is therefore erroneous:—shell-edged, thin-edged, keen, hence metaph. dauntless; ef þú hefir viljann skeleggjan, Al. 4; skeleggjum hugum (Cod. scelegiom), 677. 5; oss er úsigrinn víss, nema vér sém skeleggir sjálfir ráða-menninir, Ó. H. 214; snarpir ok skeleggir, id., as also Fb. ii. 350, l. c.; vóru formenn skeleggir (skeligir Ed.) um allt, Sturl. iii. 217; þeir vóru allir skeleg(g)ir í því at skilja eigi við hann, i. 41; þeir svara fá um, ok vóru í engu skeleggir (skéligir Ed., skjalligir C.), iii. 315; ef menn eru skeleggir til móts, Fb. i. 140; jafn-skeleggr til orrostu, Al. 183; skulu vér nú ok skeleggir á vera héðan í frá, Fb. ii. 552.

    Íslensk-ensk orðabók > skel-eggr

  • 4 snið

    n. [sníða; Germ. schnitt], a slice; meitla af endanum til sniðs fyrstu róarinnar, Mar.; nú skal hann þiggja af-snið þyrnisins, the cut-off piece, Karl. 546: a cut, of clothes, fata-snið: the phrase, á snið, askance; höggva á snið, to cut aslant.
    2. plur. the cut edges of a book; bók í gyltum, rauðum sniðum, a gilt-edged, red-edged book.

    Íslensk-ensk orðabók > snið

  • 5 ÞUNNR

    a. thin; þunnt hár, thin hair; þunn ox, a thin-edged axe; þurint veðr, clear weather; þegja þunnu hljóði, to keep a watchful silence.
    * * *
    adj., poët. form, þuðr, þuðrar, þuðri; compar. þynnri, superl. þynnstr, but also þunnari, -astr; [A. S. þyn; Engl. thin; Germ. dänn; Dan. tynd; Swed. tunn; the root word is þenja; cp. Lat. tenuis, Gr. τυννός]:— thin; þunnrar blæju, Eb. (in a verse); þú hefir haus þunnan en ek hefi öxi þunga, Eb. 294; þunn öx, or thin-edged axe, Fms. vi. 30; skel-þunnr, egg-þunnr, þunnar fylkingar, Ó. H. 204; þunnt hár, Fms. vii. 239: also of fluids, the air, and the like, þunnara lopt, Stj. 17; þunnt veðr ok hreint svá at hvergi sá ský á himni, Bs. i. 172; var þá góðr þerri-dagr ok veðr kyrrt ok þunnt svá at hvergi sá ský á himni, Eb. 94 new Ed., Fb. 14 new Ed.: of a liquor, þunn súpa, þunnr grautr: metaph. in the phrase, þegja þunnu hljóði, thin, i. e. dead, silence, Hm. 7.
    B. COMPDS: þunnbygðr, þunnbýlt, þunneggjaðr, þunngeðr, þunngörr, þunnhárr, þunnheyrðr, þunnkarr, þunnleitr, þunnmeginn, þunnskafinn, þunnskeggr, þunnskipaðr, þunnsleginn, þunnvangi, þunnvaxinn.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞUNNR

  • 6 skeleggr

    a. shell-edged, keen-edged; fig. brisk, vehement.

    Íslensk-ensk orðabók > skeleggr

  • 7 brýnn

    I)
    a. prompt, ready; ef brýn féföng lægi fyrir, ready means; brýn sök, just, cogent cause; brýn vörn, a clear case for defence; brýnn byrr, straight, fair wind.
    f. pl., from brún, brow.
    * * *
    adj. [brún], prop. edged’; but only used metaph. prompt, ready; ef brýn féföng lægi fyrir, ready means, Fms. iv. 298; brýn mála-efni, an evident, plain case, Ld. 66, Gísl. 119, 123; brýn sök, a just, cogent cause, Sturl. iii. 237; brýn vörn, a clear case of defence, Band. 15 new Ed.; brýnt erindi, a pressing errand, business; brýnn byrr, a straight, fair wind, Skúlda 163, Fagrsk. 173 (in a verse).
    2. [brún, brow], having such or such a brow, in compds, þung-brýnn, létt-brýnn, sam-brýnn, q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > brýnn

  • 8 egg-fránn

    adj. sharp-edged, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > egg-fránn

  • 9 egg-steinn

    m. an edged, sharp stone, Edda. (Ub.) 290.

    Íslensk-ensk orðabók > egg-steinn

  • 10 egg-þunnr

    adj. thin-edged; e. öx, Ann. 1362.

    Íslensk-ensk orðabók > egg-þunnr

  • 11 ein-eggjaðr

    part. one-edged, Stj. 383.

    Íslensk-ensk orðabók > ein-eggjaðr

  • 12 FER-

    in compds, in fours: fer-elingr, m. four ells long, of a fish, Finnb. 220. fer-falda, að, to make fourfold, Stj. 148. fer-faldr, adj. fourfold, Rb. 334, El. 13, Fas. ii. 215, 343, Sturl. iii. 206, 656 A. 33. fer-fætingr, m. a quadruped, 656 C. 8. fer-fættr, adj. four-footed, Stj. 56, Sks. 628, Fas. iii. 272, N. G. L. i. 82; fjór-f., id., Sks. 628 B. fer-hyrndr, part. four-cornered, square, Stj. 57, 171, 205, Al. 109. fer-hyrningr, n. a square. fer-menningr, m. a fourth cousin, vide fjór-menningr. fer-nættingr, m. a period of four nights, K. Á. 182. fer-skepta, u, f. a stuff with fourfold warp, Vm. 52, 93, 115, Am. 50, 90, Jm. 9. fer-skeyta, tt, to square, 415. 18. fer-skeyttr, part. ‘four-sheeted,’ square, Edda, 623. 24: mathem., ferskeytt tala, a square number, Alg. 366; ferskeytt vísa, a quatrain, like the common ballad metre, as in the ditty—yrkja kvæði ólán bjó | eptir flestra sögu | en gaman er að geta þó | gert ferskeytta bögu. fer-skiptr, part. divided into four parts, Stj. 148, v. l. fer-strendr, adj. four-edged, Eg. 285, Sturl. ii. 134, Magn. 450. fer-söngr, m. a quartett, Bb. 2. 11. fer-tugandi, fer-tugasti, adj. fortieth, Fms. x. 73, v. l. fertug-faldr, adj. fortyfold, Stj. 147. fer-tugr (- tögr), adj. forty years old, Stj. 624, N. G. L. i. 106, Fms. iii. 26:— measuring forty (ells, fathoms, etc.). Fas. i. 298, Stj. 563; fertug drápa, a poem of forty verses, Fms. iii. 93; f. at rúma-tali. numbering forty ‘rooms,’ Fb. ii. 277. fer-ærðr, adj. four-oared, Ísl. ii. 74. fer-æringr, m. a four-oared boat. fer-ærr, adj. four years old, Dipl. ii. 16.

    Íslensk-ensk orðabók > FER-

  • 13 fjaðra-broddr

    m. a feathered, i. e. double-edged, spike, Bárð. 170.

    Íslensk-ensk orðabók > fjaðra-broddr

  • 14 FLUG

    * * *
    n.
    1) flight (= flugr); á ferð ok flugi, all in one motion;
    * * *
    n., but in old writers usually, if not always, flugr, m. [cp. fljúga I]:—flight, Lat. volatus; fuglanna flug (acc.), Stj. 17; þá beinir hann fluginn, Edda 60; (hann) dró arnsúg í flugnum, 46; í sínum flug, Stj. 270: the phrase, á flugi, in the flight; fugl á flugi, a bird of flight, Od. xii. 62; mætir hón hamrinun á flugi, Edda 58; á ferð ok flugi, ‘faring and flying,’ all in motion, Fas. i. 6, Núm. 2. 99: metaph., var hón öll á flugi, she was all in a flutter, Fb. ii. 335.
    II. = flótti, Lat. fuga, flight, only in poetry; trauðr flugar, unwilling to flee, bold, Hkv. 1. 52, Fms. xi. 186 (in a verse); flugar-trauðr, adj. bold, Hkv. 1. 54; cp. flug-skjarr, flug-styggr, flug-trauðr, flug-varr, adj., flug-þverrir, m. firm in battle, unflinching, all epithets of heroes, Lex. Poët.
    III. neut. a sheer precipice; hann er svá hár, ok þat flug fyrir ofan at …, Fas. ii. 231; hence fluga-björg, n. pl. and fluga-hamarr (mod. flug-hamarr), m. precipices, Bs. i. 330, Fms. viii. 18. 49, Fb. iii. 408, Fas. ii. 231: also of a current, fluga-fors, m., Mag.; fluga-straumr, m. a rapid vortex, eddy, Edda 67 (in a verse):—other compds in mod. use, flug-beittr, adj. keen-edged, as a razor; flug-gáfaðr, flug-næmr, flug-skarpr, adj. keen, acute, quick to learn; flug-háll, adj. (flug-hálka, u, f.), very slippery; flug-ríkr, adj. immensely rich.

    Íslensk-ensk orðabók > FLUG

  • 15 frænu-skammr

    adj. short-edged, = bitskammr, f. er inn deigi lé, a saying, Mkv.

    Íslensk-ensk orðabók > frænu-skammr

  • 16 GYRÐA

    (-ða, -ðr), v.
    1) to gird (with a belt); g. sik, to gird oneself, fasten one’s belt (cf. gyrðr í brœkr); g. sik með sverði, to gird on a sword;
    2) to girth (g. hest, g. söðul).
    * * *
    ð or t, [A. S. gyrðan; Engl. gird; Dan. gjorde: gerða (q. v.) and gyrða are kindred words, both formed from the Goth. gairdan, gard, gurdun; gerða, as also garðr (q. v.), from the pret.; gyrða from the participle]:— to gird oneself with a belt or the like; eptir þat gyrðir Klaufi hann svá fast ( girded his belt so tight) at hélt við meiðsl, Sd. 143; síðan gyrði mærin sik með einu ríku belti, El.; hann gyrði sik með dúki, Fms. x. 314; gyrðr í brækr, with breeks girt up, vii. 143; gyrða sik, to fasten the breeks, as the ancients used belts instead of braces; gyrða lendir sínar, to gird up one’s loins, Hom. 84, Stj. passim; fésjóð er hann var gyrðr með, girt with a purse, from wearing the purse fastened to the girdle, Fms. vii. 142.
    β. to girth or saddle a horse; hann hefir ekki svá vel gyrt hest þinn, at þat muni duga, gyrtu þá betr, Ísl. ii. 340; þá setti hann söðul á hest sinn ok gyrði hann fast, Str. 47: to secure a cart load by girding it, með hlassi því er hann gyrðir eigi reipum, N. G. L. i. 379; g. hlass, taug eða reipi, 349; hann gyrði at utan, he girded it well, Fs. 66: Icel. say a horse is laus-gyrtr, fast-gyrtr, has its girths loose or tight: edged, bordered, bolli gyrðr með silfri, Hkr. iii. 81.
    γ. to gird oneself with a sword; konungr steypir brynju á sik ok gyrðir sik með sverðinu Kvernbít, Hkr. i. 155; hann gyrði sik með búnu sverði, Ó. H. 31.
    II. part. gyrðr, girt with a weapon; g. saxi, Nj. 54, Fms. ii. 83, Grett. 126; g. sverði, Eg. 285, 374, Fms. ii. 111, iv. 58, x. 201, 415, Ó. H. 116; g. skálmum, Gkv. 2. 19.

    Íslensk-ensk orðabók > GYRÐA

  • 17 harð-eggjaðr

    adj. sharp-edged, Grett. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > harð-eggjaðr

  • 18 hár-hvass

    adj. hair-edged, as a rasor, Eg. 715.

    Íslensk-ensk orðabók > hár-hvass

  • 19 HVASS

    a.
    1) sharp, keen (h. knífr, hvössøxi, hvasst vápn); pointed, tapering (h. hjálmr);
    2) fig., of the intellect, keen (hvasst næmi); of the eyes or sight (hvöss augu, hvöss sjón);
    3) sharp, acute; hvasst hljód, a sharp sound;
    4) of wind, sharp, fresh (h. byrr, hvasst veðr, andviðri).
    * * *
    adj., hvöss, hvasst, gen. pl. hvassa, Sdm. 20; [the Goth. form is supposed to be hwass, cp. hivassaba, Tit. i. 13, and hwassei = ἀποτομία, Rom. xi. 22; cp. hvessa, hvetja, hvatr, as well as O. H. G. hwassi, which seem to be kindred words]:—pointed, tapering; hvass hjálmr eða kuml, Sks. 167; hvasst niðr sem hæll, id.; með hvössu enni, 170; hvöss vörr, Sturl. ii. (in a verse); hvass hringr, Fms. v. 343; hvass þyrnir, sharp thorns.
    2. sharp, keen, whetted, of edged tools; öngull sá enn hvassi, Niðrst. 3; hvasst vápn, Grett. 137; hvassan kníf, 91; hvasst sverð, Barl. 155; h. hjörr, Fm. 6; odd-hvass, pointed; egg-hvass, q. v.
    II. metaph. of intellect, keen; hvasst næmi, Bs. i. 235; hvass í skilningi, 681; hvass í hugskoti. Hom.; hygginn ok hvass, id.
    2. of the eyes or sight; hvöss augu, Sks. 170, Skáld 160, Ó. H. 109, Hkv. 2. 2; hvöss sjón, a keen sight; hvassar sjónir, piercing eyes, Sighvat; hvassir geislar, sharp beams of light, MS. 732. 17.
    3. sharp, acute; hvöss hljóðs grein, a sharp sound, Skálda 175, 179; hvasst hljóð, 160, 169; hvöss samstafa, 175.
    4. of wind, sharp, fresh; hvasst veðr, Eg. 99; veðr var miklu hvassara, 196; hvöss sunnan veðr, Fms. vii. 310; hvasst andviðri, Eg. 87; hvass byrr, Fms. i. 165; h. útnyrðingr, hann er hvass á sunnan, það er hvasst, hann (the wind) er hvass, etc., passim; hvassir straumar, Sks. 14 new Ed.: neut. hvasst, blowing hard; þeir höfðu hvasst mjök á firðinum, Háv. 26, 42 new Ed.: freq. in mod. usage, æði-hvass, blowing very hard; bál-hvass, blowing a gale (so as to lash the sea into tongues like flame).
    5. sharp fighting, Korm., Hkv. 2. 10, Lex. Poët.; hvassir menn, Fms. v. 137; kveðsk mundu fá honum annan hest, ef nokkurir væri hvassari en sjá, Rd. 298, of a horse.
    6. neut. precisely; ekki hvasst umhyggju-laust, Fms. vi. 204; þat verðr hvasst ( precisely) tveir hlutir átjándu álnar, N. G. L. i. 78; þá taka hvárir eigi hvasst ( not quite) sjau penninga, 107: in poets, ríða, ganga, sigla, líða, skjóta hvasst, to ride, walk, sail, shoot fast, Lex. Poët.; bita hvassara, to eat heartily, Þkv. 25.
    7. coarse; hvassar hosur, Karl. 363, (rare.)
    COMPDS: hvasseygr, hvassfleygr, hvasskömbóttr, hvassleikr, hvassleitr, hvassliga, hvassligr, hvassnefjaðr, hvassoddaðr, hvassorðr, hvasstenntr, hvassviðri, hvassögnóttr.

    Íslensk-ensk orðabók > HVASS

  • 20 HÖGG

    * * *
    (dat. höggvi), n.
    1) stroke, blow; ljósta h. á dyrr, to knock at the door; skamma stund verðr hönd höggvi fegin, only a short while is the hand fain of the blow; eigi fellr tré við hit fyrsta h., no tree falls at the first stroke;
    2) beheading, execution (leiða e-n til höggs);
    3) fig. gap, breach (kom þá fljótt h. í liðit).
    * * *
    n., old dat. höggvi, Ó. H. 184, Fms. vii. 230, Nj. passim; gen. pl. höggva; [Shetl. huggie; Scot. hag; Dan. hug; Swed. hugg; cp. the verb höggva]:—a stroke, blow, esp. a stroke with an edged weapon, but also with a blunt one, Fms. vii. 191, 230, 297; laust hann selinn í svíma et fyrsta högg, Bs. i. 342; ljósta högg á dyr, to knock, Fs. 131, Nj. 28; í einu höggvi, of throwing a stone, Edda 72; högg loptsins, Skálda 174: sayings, skamma stund verðr hönd höggvi fegin, Nj. 64, 155, 213; eigi fellr tré við it fyrsta högg, Nj. 163, 224; eiga í höggvi við e-n, to have a quarrel, come to blows with a person; það sér ekki högg á vatni, a stroke in water is not seen, leaves no mark, of efforts without effect.
    2. slaughter, a beheading; leiddr til höggs, Grett. 85, Karl. 518, Clem. 58; dæma e-n til höggs, Blas. 49; slaughter of cattle, yxn er hann ætlaði til höggs, Eg. 181; strand-högg, q. v.
    3. a hewing down of trees, Dan. hugst, Grág. ii. 297; skógar-högg, 292; högg ok höfn, D. N.: a gap, kom þá skjótt högg í liðit, Fms. ix. 305.
    4. of an instrument; þela-högg, q. v.; saum-högg, q. v.; fjal-högg, a chopping-block.
    5. a ravine or a cut-like gap in a mountain. höggva-skipti, -viðskipti, n. exchange of blows, Fms. i. 38, v. 165, Eg. 581, Korm. 212, Fs. 48.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖGG

См. также в других словарях:

  • edged — adj. 1. having a specified kind of border or edge; as, a black edged card; dried sweat left salt edged patches. [Postpositional] [WordNet 1.5] 2. having a cutting edge or especially an edge or edges as specified; often used in combination; as, a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • edged — edged; knowl·edged; ac·knowl·edged·ly; …   English syllables

  • edged — adjective 1. having a specified kind of border or edge (Freq. 5) a black edged card rough edged leaves dried sweat left salt edged patches • Similar to: ↑bordered 2. (of speech) harsh or hurtful in tone or character …   Useful english dictionary

  • -edged — [[t] eʤd[/t]] COMB in ADJ GRADED edged combines with words such as sharp , raw , and dark to form adjectives which indicate that something such as a play or a piece of writing is very powerful or critical. [JOURNALISM] → See also , edged, hard… …   English dictionary

  • edged — [[t]e̱ʤd[/t]] ADJ: v link ADJ with/in n If something is edged with a particular thing, that thing forms a border around it. ...a large lawn edged with flowers and shrubs. ...blank pages edged in black. COMB in ADJ Edged is also a combining form …   English dictionary

  • edged — adjective Date: before 12th century 1. having a specified kind of edge, boundary, or border or a specified number of edges < rough edged > < two edged > 2. sharp, cutting < an edged knife > < an edged remark > …   New Collegiate Dictionary

  • Edged — Edge Edge, v. t. [imp. & p. p. {Edged}; p. pr. & vb. n. {Edging}.] 1. To furnish with an edge as a tool or weapon; to sharpen. [1913 Webster] To edge her champion s sword. Dryden. [1913 Webster] 2. To shape or dress the edge of, as with a tool.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • edged — /ejd/, adj. 1. having an edge or edges (often used in combination): dull edged; a two edged sword. 2. sarcastic; cutting: an edged reply. [1585 95; EDGE + ED3] * * * …   Universalium

  • edged — 1. verb Past tense of to edge. Already a mentally fragile boy, he now edged towards insanity. 2. adjective referring to something that has a sharp planar surface The monks were forbidden to carry edged weapons such as swords and axes …   Wiktionary

  • edged — [[t]ɛdʒd[/t]] adj. 1) cvb having an edge or edges (often used in combination): sharp edged[/ex] 2) cvb sarcastic; cutting: an edged reply[/ex] • Etymology: 1585–95 …   From formal English to slang

  • edged — mod. alcohol or drug intoxicated. □ They set out to be edged by midnight. □ We were edged and full of rich food. We needed only to sleep …   Dictionary of American slang and colloquial expressions

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»