Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ecqui

  • 1 ecqui

    1.
    ecqui, ecquae, or ecqua (cf. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 11, § 25, and v. aliqui), ecquod ( gen. is not in use), pron. interr. adj. [ec, cf. ecce, and qui], Is there any one who? Any? in impassioned interrogation, i. q. num qui, quae (qua) quod.
    I.
    Prop. (with a subst.; class.):

    ecqui pudor est? ecquae religio, Verres? ecqui metus?

    Cic. Verr. 2, 4, 8; cf. id. Sest. 52.—In the fem.:

    ecquae,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 1; id. Stich. 2, 2, 42; Cic. Ac. 2, 26 fin.; id. Att. 8, 12, 4; Ov. H. 16, 341;

    but: ecqua,

    Plaut. Most. 3, 2, 83; id. Men. 1, 2, 86; id. Mil. 3, 1, 199; Ter. Eun. 3, 3, 15; Cic. Verr. 2, 1, 24 fin.; id. Att. 7, 8, 4; id. Inv. 2, 12 fin. (thrice); Verg. A. 3, 341 al.:

    rus Sunii ecquod haberem,

    Ter. Eun. 3, 3, 13; so,

    ecquod,

    Cic. Verr. 2, 3, 57; id. Inv. 2, 12 fin.; Liv. 1, 9; Ov. P. 3, 1, 3 al.:

    ecquem trapezitam,

    Plaut. Curc. 2, 3, 62; so,

    ecquem,

    id. Poen. 5, 2, 84; id. Rud. 1, 2, 37; 2, 2, 7 al.; Ter. Hec. 5, 3, 6; cf.

    ecquam,

    Plaut. Epid. 3, 4, 5; id. Mil. 3, 1, 187; id. Merc. 2, 3, 56 al.:

    ecquas,

    id. Ps. 1, 5, 69:

    ecqui silices,

    Ov. P. 4, 10, 3.—With suffixed nam:

    Ecquaenam origo,

    Lucr. 5, 1211:

    accessio,

    Cic. Fin. 4, 24, 67:

    ecquodnam curriculum,

    id. Brut. 6, 22:

    ecquonam modo, ecquonam loco,

    id. Part. 14.—
    * II.
    Without a subst.:

    quis cenā poscit? ecqui poscit prandio?

    Does any one bid a breakfast? Plaut. Stich. 1, 3, 69.
    2.
    ecqui, adv.; see the foll. art. II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > ecqui

  • 2 ecqui

    1. ec-quī, ecquae od. ecqua, ecquod, Pron. interrog. adi. = num qui, d.i. etwa-, wohl irgend einer, ecqui pudor est? hast du wohl einige Sch.? Cic.: hospitem ecquem Pampholum hic habes? Ter.: quaeris, ecqua spes sit, ob einige H. sei, Cic.: mit angehängtem nam, visam ecquaenam advenerit (navis)? Plaut.: ecquaenam accessio, denn wohl eine usw., Cic.: ecquodnam curriculum aliquando sit habitura tua natura admirabilis, Cic. – ecqua res apud civitates Siculas expetitur, quin etc.? Cic. Verr. 2, 120: ecquod in Sicilia bellum gessimus, quin Syracusanis hostibus utereremur? Cic. Verr. 5, 84. – subst., ecqui poscit prandio, ladet einer zum Frühstück, Plaut. Stich. 222.
    ————————
    2. ecquī, Adv., f. ecquis.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ecqui

  • 3 ecqui [1]

    1. ec-quī, ecquae od. ecqua, ecquod, Pron. interrog. adi. = num qui, d.i. etwa-, wohl irgend einer, ecqui pudor est? hast du wohl einige Sch.? Cic.: hospitem ecquem Pampholum hic habes? Ter.: quaeris, ecqua spes sit, ob einige H. sei, Cic.: mit angehängtem nam, visam ecquaenam advenerit (navis)? Plaut.: ecquaenam accessio, denn wohl eine usw., Cic.: ecquodnam curriculum aliquando sit habitura tua natura admirabilis, Cic. – ecqua res apud civitates Siculas expetitur, quin etc.? Cic. Verr. 2, 120: ecquod in Sicilia bellum gessimus, quin Syracusanis hostibus utereremur? Cic. Verr. 5, 84. – subst., ecqui poscit prandio, ladet einer zum Frühstück, Plaut. Stich. 222.

    lateinisch-deutsches > ecqui [1]

  • 4 ecqui

    I ec-quī ( = num aliqui)
    ли
    II ec-qui (-quis), ecquae (-qua), ecquod pron. interr. adj. (= numqui) и subst. (= numquis)
    какой-нибудь (quaeris ecqua spes sit? C)

    Латинско-русский словарь > ecqui

  • 5 ecqui [2]

    2. ecquī, Adv., f. ecquis.

    lateinisch-deutsches > ecqui [2]

  • 6 ecqui

    , ecquae, ecquod (m,f,n)
      какой? какой же?

    Dictionary Latin-Russian new > ecqui

  • 7 ecquis

    ecquis (qqf. ecqui), ecquid, pron. inter. est-ce que quelqu'un? y a-t-il quelqu'un qui? est-ce que quelque chose?    - ecquis hic est? ecquis hoc aperit ostium? Plaut.: y a-t-il qqn ici? y a-t-il qqn pour ouvrir cette porte?    - quis cenâ poscit? ecqui poscit prandio? Plaut. Stich. 1, 3, 69: qui en réclame pour le dîner? y a-t-il quelqu'un qui en réclame pour le déjeuner? (en → de bons mots)    - rogato ecquid in statuam contulerit, Cic.: demande s'il a apporté quelque contribution pour la statue?    - ecqua res esset cibi (= ecquid cibi), Phaedr. (inter. indir.):... s'il y avait quelque nourriture.    - voir ecqui, ecquid.
    * * *
    ecquis (qqf. ecqui), ecquid, pron. inter. est-ce que quelqu'un? y a-t-il quelqu'un qui? est-ce que quelque chose?    - ecquis hic est? ecquis hoc aperit ostium? Plaut.: y a-t-il qqn ici? y a-t-il qqn pour ouvrir cette porte?    - quis cenâ poscit? ecqui poscit prandio? Plaut. Stich. 1, 3, 69: qui en réclame pour le dîner? y a-t-il quelqu'un qui en réclame pour le déjeuner? (en → de bons mots)    - rogato ecquid in statuam contulerit, Cic.: demande s'il a apporté quelque contribution pour la statue?    - ecqua res esset cibi (= ecquid cibi), Phaedr. (inter. indir.):... s'il y avait quelque nourriture.    - voir ecqui, ecquid.
    * * *
        Ecquis, ecqua, ecquod et ecquid, pro Et quis, T in C mutato. Heus ecquis in villa est? Plaut. Qui est ce qui est en, etc.
    \
        Percontabor ecquis adolescentem nouerit. Plaut. S'il y a point aucun qui, etc.
    \
        Ecquo de homine? Cic. De quel homme?
    \
        Inuestigent ecqua virgo sit, an mulier, etc. Cic. S'il y a aucune vierge, etc.
    \
        Ecquid de illo quod dudum tecum egi? Terent. Que dis tu, etc.
    \
        Quaero, Ecquid literarum? Cic. Je demande, Avez vous des lettres?
    \
        Ecquid animaduertis horum silentium? Cice. N'appercois tu point, etc.
    \
        - ecquid nos amas De fidicina istac? Terent. Combien nous aimes tu de t'avoir, etc. Ne nous scais tu point quelque gré de, etc.
    \
        Ecquid sit, ne oblaesis manum. Plaut. Quoy qu'il en soit.
    \
        Ecquodnam principium putatis libertatis capessendae? Cic. Et quel commencement pensez vous qu'il faille prendre, etc.

    Dictionarium latinogallicum > ecquis

  • 8 ecqua

    1.
    ecqui, ecquae, or ecqua (cf. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 11, § 25, and v. aliqui), ecquod ( gen. is not in use), pron. interr. adj. [ec, cf. ecce, and qui], Is there any one who? Any? in impassioned interrogation, i. q. num qui, quae (qua) quod.
    I.
    Prop. (with a subst.; class.):

    ecqui pudor est? ecquae religio, Verres? ecqui metus?

    Cic. Verr. 2, 4, 8; cf. id. Sest. 52.—In the fem.:

    ecquae,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 1; id. Stich. 2, 2, 42; Cic. Ac. 2, 26 fin.; id. Att. 8, 12, 4; Ov. H. 16, 341;

    but: ecqua,

    Plaut. Most. 3, 2, 83; id. Men. 1, 2, 86; id. Mil. 3, 1, 199; Ter. Eun. 3, 3, 15; Cic. Verr. 2, 1, 24 fin.; id. Att. 7, 8, 4; id. Inv. 2, 12 fin. (thrice); Verg. A. 3, 341 al.:

    rus Sunii ecquod haberem,

    Ter. Eun. 3, 3, 13; so,

    ecquod,

    Cic. Verr. 2, 3, 57; id. Inv. 2, 12 fin.; Liv. 1, 9; Ov. P. 3, 1, 3 al.:

    ecquem trapezitam,

    Plaut. Curc. 2, 3, 62; so,

    ecquem,

    id. Poen. 5, 2, 84; id. Rud. 1, 2, 37; 2, 2, 7 al.; Ter. Hec. 5, 3, 6; cf.

    ecquam,

    Plaut. Epid. 3, 4, 5; id. Mil. 3, 1, 187; id. Merc. 2, 3, 56 al.:

    ecquas,

    id. Ps. 1, 5, 69:

    ecqui silices,

    Ov. P. 4, 10, 3.—With suffixed nam:

    Ecquaenam origo,

    Lucr. 5, 1211:

    accessio,

    Cic. Fin. 4, 24, 67:

    ecquodnam curriculum,

    id. Brut. 6, 22:

    ecquonam modo, ecquonam loco,

    id. Part. 14.—
    * II.
    Without a subst.:

    quis cenā poscit? ecqui poscit prandio?

    Does any one bid a breakfast? Plaut. Stich. 1, 3, 69.
    2.
    ecqui, adv.; see the foll. art. II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > ecqua

  • 9 ecquae

    1.
    ecqui, ecquae, or ecqua (cf. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 11, § 25, and v. aliqui), ecquod ( gen. is not in use), pron. interr. adj. [ec, cf. ecce, and qui], Is there any one who? Any? in impassioned interrogation, i. q. num qui, quae (qua) quod.
    I.
    Prop. (with a subst.; class.):

    ecqui pudor est? ecquae religio, Verres? ecqui metus?

    Cic. Verr. 2, 4, 8; cf. id. Sest. 52.—In the fem.:

    ecquae,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 1; id. Stich. 2, 2, 42; Cic. Ac. 2, 26 fin.; id. Att. 8, 12, 4; Ov. H. 16, 341;

    but: ecqua,

    Plaut. Most. 3, 2, 83; id. Men. 1, 2, 86; id. Mil. 3, 1, 199; Ter. Eun. 3, 3, 15; Cic. Verr. 2, 1, 24 fin.; id. Att. 7, 8, 4; id. Inv. 2, 12 fin. (thrice); Verg. A. 3, 341 al.:

    rus Sunii ecquod haberem,

    Ter. Eun. 3, 3, 13; so,

    ecquod,

    Cic. Verr. 2, 3, 57; id. Inv. 2, 12 fin.; Liv. 1, 9; Ov. P. 3, 1, 3 al.:

    ecquem trapezitam,

    Plaut. Curc. 2, 3, 62; so,

    ecquem,

    id. Poen. 5, 2, 84; id. Rud. 1, 2, 37; 2, 2, 7 al.; Ter. Hec. 5, 3, 6; cf.

    ecquam,

    Plaut. Epid. 3, 4, 5; id. Mil. 3, 1, 187; id. Merc. 2, 3, 56 al.:

    ecquas,

    id. Ps. 1, 5, 69:

    ecqui silices,

    Ov. P. 4, 10, 3.—With suffixed nam:

    Ecquaenam origo,

    Lucr. 5, 1211:

    accessio,

    Cic. Fin. 4, 24, 67:

    ecquodnam curriculum,

    id. Brut. 6, 22:

    ecquonam modo, ecquonam loco,

    id. Part. 14.—
    * II.
    Without a subst.:

    quis cenā poscit? ecqui poscit prandio?

    Does any one bid a breakfast? Plaut. Stich. 1, 3, 69.
    2.
    ecqui, adv.; see the foll. art. II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > ecquae

  • 10 ecquod

    1.
    ecqui, ecquae, or ecqua (cf. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 11, § 25, and v. aliqui), ecquod ( gen. is not in use), pron. interr. adj. [ec, cf. ecce, and qui], Is there any one who? Any? in impassioned interrogation, i. q. num qui, quae (qua) quod.
    I.
    Prop. (with a subst.; class.):

    ecqui pudor est? ecquae religio, Verres? ecqui metus?

    Cic. Verr. 2, 4, 8; cf. id. Sest. 52.—In the fem.:

    ecquae,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 1; id. Stich. 2, 2, 42; Cic. Ac. 2, 26 fin.; id. Att. 8, 12, 4; Ov. H. 16, 341;

    but: ecqua,

    Plaut. Most. 3, 2, 83; id. Men. 1, 2, 86; id. Mil. 3, 1, 199; Ter. Eun. 3, 3, 15; Cic. Verr. 2, 1, 24 fin.; id. Att. 7, 8, 4; id. Inv. 2, 12 fin. (thrice); Verg. A. 3, 341 al.:

    rus Sunii ecquod haberem,

    Ter. Eun. 3, 3, 13; so,

    ecquod,

    Cic. Verr. 2, 3, 57; id. Inv. 2, 12 fin.; Liv. 1, 9; Ov. P. 3, 1, 3 al.:

    ecquem trapezitam,

    Plaut. Curc. 2, 3, 62; so,

    ecquem,

    id. Poen. 5, 2, 84; id. Rud. 1, 2, 37; 2, 2, 7 al.; Ter. Hec. 5, 3, 6; cf.

    ecquam,

    Plaut. Epid. 3, 4, 5; id. Mil. 3, 1, 187; id. Merc. 2, 3, 56 al.:

    ecquas,

    id. Ps. 1, 5, 69:

    ecqui silices,

    Ov. P. 4, 10, 3.—With suffixed nam:

    Ecquaenam origo,

    Lucr. 5, 1211:

    accessio,

    Cic. Fin. 4, 24, 67:

    ecquodnam curriculum,

    id. Brut. 6, 22:

    ecquonam modo, ecquonam loco,

    id. Part. 14.—
    * II.
    Without a subst.:

    quis cenā poscit? ecqui poscit prandio?

    Does any one bid a breakfast? Plaut. Stich. 1, 3, 69.
    2.
    ecqui, adv.; see the foll. art. II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > ecquod

  • 11 ecquid

    ecquis, ecquid (abl. ecqui, v. infra, II. B.), pron. interrog. subst., Is there any one who? Any, any one, any body, any thing? in impassioned interrogation, i. q. num quis, quid (class.).
    I.
    Prop.:

    aperite hoc: heus, ecquis hic est? ecquis hoc aperit ostium?

    Plaut. Am. 4, 1, 12; so,

    ecquis,

    id. Bacch. 4, 1, 9 sq.; id. Most. 4, 2, 19 sq.; id. Capt. 2, 3, 99 et saep.; Ter. Eun. 3, 3, 16 sq.; Liv. 3, 68; Verg. A. 9, 51; Hor. S. 2, 7, 34 al.:

    ecquid,

    Plaut. As. 3, 3, 58; id. Curc. 1, 2, 39; Ter. Heaut. 3, 3, 34; Cic. Verr. 2, 2, 62; id. Att. 12, 7; id. Fam. 7, 11; Liv. 40, 40 al.: [p. 625] eccui, Cic. Mur. 33:

    ecquem,

    Plaut. Cist. 4, 2, 42; Cael. in Cic. Fam. 8, 15 et saep.— With suffix nam, Cic. Vatin. 16; id. Fin. 4, 24; id. Top. 21; Auct. Her. 2, 17:

    quid huc tantum hominum incedunt? ecquidnam afferunt?

    Plaut. Poen. 3, 3, 5.—
    B.
    Adj. for ecqui:

    ecquis alius Sosia intu'st,

    Plaut. Am. 2, 2, 226; id. Most. 2, 1, 7; id. Men. 4, 2, 110; Liv. 23, 12 fin.; Verg. E. 10, 28; Ov. Am. 3, 1, 15 al.—
    II.
    Hence, derivv. the adverbs,
    A.
    ecquid, i. q. numquid, num, whether, perchance, in direct and indirect interrogation:

    ecquid audis?

    Do you hear? Plaut. Am. 2, 1, 29; id. Aul. 2, 3, 3; id. Curc. 2, 8, 19; id. Bacch. 1, 2, 53 al.; Ter. And. 5, 2, 30; id. Eun. 2, 2, 48; Cic. Clu. 26, 71; id. Ac. 2, 39, 122; id. Rep. 3, 11; id. Tusc. 1, 8; id. Att. 2, 2, 3; Liv. 3, 11 fin.; 4, 3; 5, 52; Verg. A. 3, 342; Hor. Ep. 1, 18, 82 et saep.; cf.

    with tandem,

    Cic. Rosc. Am. 16, 46: Tr. Ecquid placent (aedes)? Th. Ecquid placeant me rogas? Plaut. Most. 3, 3, 4; id. Bacch. 4, 10, 10; id. Mil. 3, 1, 114; 4, 2, 3; Cic. Fam. 7, 16, 3; Liv. 27, 10; 44, 27.—Rarely (like quid) for cur, Liv. 42, 26.—
    * B.
    ecqui, i. q. num aliqui, whether? in indirect interrog.: coepi observare, ecqui majorem filius mi honorem haberet, etc., whether, etc., Plaut. Aul. prol. 16 (but the true reading, Cic. Tusc. 1, 8, 15, and Plin. Ep. 6, 4, 2, is ecquid, v. Draeger, Hist Synt. I. p. 318).—
    C.
    ec-quo, i. q. num aliquo, anywhere? ecquo te tua virtus provexisset? ecquo industria? Cic. Phil. 13, 11, 24, cf. on these adverbs Hand, Turs. II. pp. 351-355.

    Lewis & Short latin dictionary > ecquid

  • 12 ecquis

    ecquis, ecquid (abl. ecqui, v. infra, II. B.), pron. interrog. subst., Is there any one who? Any, any one, any body, any thing? in impassioned interrogation, i. q. num quis, quid (class.).
    I.
    Prop.:

    aperite hoc: heus, ecquis hic est? ecquis hoc aperit ostium?

    Plaut. Am. 4, 1, 12; so,

    ecquis,

    id. Bacch. 4, 1, 9 sq.; id. Most. 4, 2, 19 sq.; id. Capt. 2, 3, 99 et saep.; Ter. Eun. 3, 3, 16 sq.; Liv. 3, 68; Verg. A. 9, 51; Hor. S. 2, 7, 34 al.:

    ecquid,

    Plaut. As. 3, 3, 58; id. Curc. 1, 2, 39; Ter. Heaut. 3, 3, 34; Cic. Verr. 2, 2, 62; id. Att. 12, 7; id. Fam. 7, 11; Liv. 40, 40 al.: [p. 625] eccui, Cic. Mur. 33:

    ecquem,

    Plaut. Cist. 4, 2, 42; Cael. in Cic. Fam. 8, 15 et saep.— With suffix nam, Cic. Vatin. 16; id. Fin. 4, 24; id. Top. 21; Auct. Her. 2, 17:

    quid huc tantum hominum incedunt? ecquidnam afferunt?

    Plaut. Poen. 3, 3, 5.—
    B.
    Adj. for ecqui:

    ecquis alius Sosia intu'st,

    Plaut. Am. 2, 2, 226; id. Most. 2, 1, 7; id. Men. 4, 2, 110; Liv. 23, 12 fin.; Verg. E. 10, 28; Ov. Am. 3, 1, 15 al.—
    II.
    Hence, derivv. the adverbs,
    A.
    ecquid, i. q. numquid, num, whether, perchance, in direct and indirect interrogation:

    ecquid audis?

    Do you hear? Plaut. Am. 2, 1, 29; id. Aul. 2, 3, 3; id. Curc. 2, 8, 19; id. Bacch. 1, 2, 53 al.; Ter. And. 5, 2, 30; id. Eun. 2, 2, 48; Cic. Clu. 26, 71; id. Ac. 2, 39, 122; id. Rep. 3, 11; id. Tusc. 1, 8; id. Att. 2, 2, 3; Liv. 3, 11 fin.; 4, 3; 5, 52; Verg. A. 3, 342; Hor. Ep. 1, 18, 82 et saep.; cf.

    with tandem,

    Cic. Rosc. Am. 16, 46: Tr. Ecquid placent (aedes)? Th. Ecquid placeant me rogas? Plaut. Most. 3, 3, 4; id. Bacch. 4, 10, 10; id. Mil. 3, 1, 114; 4, 2, 3; Cic. Fam. 7, 16, 3; Liv. 27, 10; 44, 27.—Rarely (like quid) for cur, Liv. 42, 26.—
    * B.
    ecqui, i. q. num aliqui, whether? in indirect interrog.: coepi observare, ecqui majorem filius mi honorem haberet, etc., whether, etc., Plaut. Aul. prol. 16 (but the true reading, Cic. Tusc. 1, 8, 15, and Plin. Ep. 6, 4, 2, is ecquid, v. Draeger, Hist Synt. I. p. 318).—
    C.
    ec-quo, i. q. num aliquo, anywhere? ecquo te tua virtus provexisset? ecquo industria? Cic. Phil. 13, 11, 24, cf. on these adverbs Hand, Turs. II. pp. 351-355.

    Lewis & Short latin dictionary > ecquis

  • 13 ecquis

    ec-quis, ecquid, Pron. interrog. subst. = num quis, d.i. wohl (etwa) irgend jemand, -irgend etwas? ecquis in aedibus est? Plaut.: heus ecquis hic est? ist irgend jemand da? Plaut.: ecquis me hodie vivit fortunatior? gibt es heute einen Glücklichern, als ich bin? Ter.: ecquis rettulit aliquid ad coniugem ac liberos praeter odia? wo hat einer W.u.K. etwas mitgebracht als usw., Liv.: rogato, ecquid in tuam statuam contulerit, Cic. – mit angehängtem nam, wie ecquisnam tibi dixerit C. Caesarem nuper Aquileiae dixisse etc., Cic.: ecquidnam afferunt? Plaut.: secernere autem a corpore animum ecquidnam aliud est nisi mori discere, Cic.: ecquid... an, Liv. 4, 40, 8. – ecquis fuit quin lacrimaret? Cic. Verr. 5, 121. – adi. = ecqui, zB. ecquis alius Sosia intust, Plaut.: velim respondeat, ecquis Latini nominis populus defecerit ad nos? Liv. – Dav. Adv.:. A) ecquid = numquid od. num, d.i. etwa, wohl, in direkter u. indirekter Frage, ecquid attendis horum silentium? Cic.: fac sciam, ecquid venturi sitis? Cic. – B) ecquī = num aliqui, in indir. Frage, ob wohl irgendwie? Plaut. aul. prol. 16. – C) ecquō, wohin wohl? ecquo te tua virtus provexisset? ecquo genus? Cic. Phil. 13, 24.

    lateinisch-deutsches > ecquis

  • 14 pudor

    pŭdŏr, ōris, m. [pudeo] [st1]1 [-] sentiment de pudeur, de honte, de réserve, de retenue, de délicatesse, de retenue.    - pudorem rubor consequitur, Cic. Tusc. 4, 19: la rougeur accompagne le sentiment de honte.    - quantum ineuntis aetatis meae patiebatur pudor, Cic. de Or. 2, 3: autant que la timidité de ma jeunesse le permettait.    - pudor civium, Enn. d. Non. 160, 6: timidité en présence des citoyens.    - pudor famae, Cic. Prov. Cons. 6, 14: la honte d'une mauvaise réputation.    - paupertatis pudor, Hor. Ep. 1, 18, 24: la honte de la misère.    - sit tandem pudor, aut eamus in jus, Mart. 12, 98: un peu de pudeur, enfin, ou allons au tribunal.    - detractandi certaminis pudor, Liv. 8, 7, 8: la honte de refuser le combat.    - pudor est promissa precesque (meas) referre, Ov. M. 14, 18: j'ai honte de te rappeler mes promesses, mes prières.    - narrare pudori est, qua (telum) tulerit mercede, Ov. M. 7 667: il a honte de dire à quel prix il a eu ce dard.    - me pudor habet + inf. Arn. 5, 28: j'éprouve de la honte à. [st1]2 [-] sentiment moral, moralité, honneur.    - ex hac enim parte pudor pugnat, illinc petulantia; hinc pudicitia, illinc stuprum, Cic. Cat. 2, 25: dans notre camp combat l'honneur, dans l'autre l'impudence, chez nous les bonnes moeurs, chez eux les mauvaises. [st1]3 [-] honneur, point d'honneur.    - ecqui pudor est? Cic. Verr. 4, 18: as-tu qq sentiment de l'honneur ?    - aliquid pudore ferre, Cic. Tusc. 2, 46: supporter qqeh par respect humain. --- cf. Caes. BG. 1, 40, 14. [st1]4 [-] [poét.] = pudicitia.    - Ov. M. 6, 616, etc. [st1]5 [-] honte, déshonneur, opprobre.    - vulgare alicujus pudorem, Ov. H. 11, 79: divulguer la honte de qqn.    - pudori esse alicui, Liv. 34, 58, 7: être un objet de honte pour qqn. --- cf. Liv. 40, 15, 6.    - pro pudor ! Stat. Th. 10, 871: ô honte !    - pro pudor imperii ! Sen. Pol. 17, 4: quelle honte pour la puissance souveraine ! [st1]6 [-] parties sexuelles, sexe (c. pudenda).    - Tert. de virg. vel. 11; Tert. de spect. 21.
    * * *
    pŭdŏr, ōris, m. [pudeo] [st1]1 [-] sentiment de pudeur, de honte, de réserve, de retenue, de délicatesse, de retenue.    - pudorem rubor consequitur, Cic. Tusc. 4, 19: la rougeur accompagne le sentiment de honte.    - quantum ineuntis aetatis meae patiebatur pudor, Cic. de Or. 2, 3: autant que la timidité de ma jeunesse le permettait.    - pudor civium, Enn. d. Non. 160, 6: timidité en présence des citoyens.    - pudor famae, Cic. Prov. Cons. 6, 14: la honte d'une mauvaise réputation.    - paupertatis pudor, Hor. Ep. 1, 18, 24: la honte de la misère.    - sit tandem pudor, aut eamus in jus, Mart. 12, 98: un peu de pudeur, enfin, ou allons au tribunal.    - detractandi certaminis pudor, Liv. 8, 7, 8: la honte de refuser le combat.    - pudor est promissa precesque (meas) referre, Ov. M. 14, 18: j'ai honte de te rappeler mes promesses, mes prières.    - narrare pudori est, qua (telum) tulerit mercede, Ov. M. 7 667: il a honte de dire à quel prix il a eu ce dard.    - me pudor habet + inf. Arn. 5, 28: j'éprouve de la honte à. [st1]2 [-] sentiment moral, moralité, honneur.    - ex hac enim parte pudor pugnat, illinc petulantia; hinc pudicitia, illinc stuprum, Cic. Cat. 2, 25: dans notre camp combat l'honneur, dans l'autre l'impudence, chez nous les bonnes moeurs, chez eux les mauvaises. [st1]3 [-] honneur, point d'honneur.    - ecqui pudor est? Cic. Verr. 4, 18: as-tu qq sentiment de l'honneur ?    - aliquid pudore ferre, Cic. Tusc. 2, 46: supporter qqeh par respect humain. --- cf. Caes. BG. 1, 40, 14. [st1]4 [-] [poét.] = pudicitia.    - Ov. M. 6, 616, etc. [st1]5 [-] honte, déshonneur, opprobre.    - vulgare alicujus pudorem, Ov. H. 11, 79: divulguer la honte de qqn.    - pudori esse alicui, Liv. 34, 58, 7: être un objet de honte pour qqn. --- cf. Liv. 40, 15, 6.    - pro pudor ! Stat. Th. 10, 871: ô honte !    - pro pudor imperii ! Sen. Pol. 17, 4: quelle honte pour la puissance souveraine ! [st1]6 [-] parties sexuelles, sexe (c. pudenda).    - Tert. de virg. vel. 11; Tert. de spect. 21.
    * * *
        Pudor, pudoris, pen. prod. Cic. Honte, soit en bien, ou en mal.
    \
        Pudor. Ouid. Acte honteux et vilain, Deshonneur, Vitupere.
    \
        Afflictus. Stat. Honte perdue.
    \
        Infans. Horat. Quand de honte on ne scait qu'on doibt dire.
    \
        Profugus. Ouid. Honte qui s'en est allee, Honte beue.
    \
        Nominibus adest pudor. Ouid. Les noms sont vilains et deshonnestes.
    \
        Vultus deiecti pudore. Seneca. De honte.
    \
        Notat ora pudor. Ouid. Honte fait rougir le visage, Il rougit de honte.
    \
        Pensare pudorem nece. Ouid. Recompenser sa virginité perdue par mort.
    \
        Ponere pudorem. Stat. Perdre sa virginité et son pucelage.
    \
        Ponere pudorem. Martial. S'eshonter, Oster ou perdre toute honte.
    \
        Rapere pudorem puellae. Ouid. La despuceler.
    \
        Sollicitare tenerum pudorem. Claud. Chasteté.
    \
        Sed quae impetrata, gloriae sibi, non pudori sit. Liu. Qui luy soit à gloire, et non pas à deshonneur.
    \
        Pudor est mihi dicere. Ouid. J'ay honte de le dire.

    Dictionarium latinogallicum > pudor

  • 15 ecquis

    ec-quis, ecquid, Pron. interrog. subst. = num quis, d.i. wohl (etwa) irgend jemand, -irgend etwas? ecquis in aedibus est? Plaut.: heus ecquis hic est? ist irgend jemand da? Plaut.: ecquis me hodie vivit fortunatior? gibt es heute einen Glücklichern, als ich bin? Ter.: ecquis rettulit aliquid ad coniugem ac liberos praeter odia? wo hat einer W.u.K. etwas mitgebracht als usw., Liv.: rogato, ecquid in tuam statuam contulerit, Cic. – mit angehängtem nam, wie ecquisnam tibi dixerit C. Caesarem nuper Aquileiae dixisse etc., Cic.: ecquidnam afferunt? Plaut.: secernere autem a corpore animum ecquidnam aliud est nisi mori discere, Cic.: ecquid... an, Liv. 4, 40, 8. – ecquis fuit quin lacrimaret? Cic. Verr. 5, 121. – adi. = ecqui, zB. ecquis alius Sosia intust, Plaut.: velim respondeat, ecquis Latini nominis populus defecerit ad nos? Liv. – Dav. Adv.:. A) ecquid = numquid od. num, d.i. etwa, wohl, in direkter u. indirekter Frage, ecquid attendis horum silentium? Cic.: fac sciam, ecquid venturi sitis? Cic. – B) ecquī = num aliqui, in indir. Frage, ob wohl irgendwie? Plaut. aul. prol. 16. – C) ecquō, wohin wohl? ecquo te tua virtus provexisset? ecquo genus? Cic. Phil. 13, 24.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ecquis

  • 16 pudor

    ōris m. [ pudeo ]
    1) стыд, стыдливость
    p. alicujus rei C, H, J — стыд за что-л.
    p. alicujus Enn — стыд перед кем-л.
    2) почтительность, уважение
    3) совестливость, чувство чести ( homo summo pudore C)
    ad coērcenda peccata plus p., quam timor, valuit Ap — от правонарушений удерживала скорее совесть, чем страх
    5) честь (p. defuncti PJ)
    6) причина стыда, т. е. позорное пятно, позор (pudore non caret culpa O; p. evulgatus T)
    7) румянец, краска стыда O, Cld
    8) Eccl = pudenda 2. и 3.

    Латинско-русский словарь > pudor

  • 17 fortis

    fortis, e (altlat. forctis [XII tabb. b. Fest. p. 348, 15, wo forctes = die Vornehmen in Rom; vgl. Paul. ex Fest. 84, 8], vielleicht verwandt mit fīrmus, frētus), stark, I) eig., im physischen Sinne = A) stark, dauerhaft und tüchtig, malleus fortis, Amm.: fortior pons, Auct. b. Alex.: ligna fortissima, Caes.: caput leonis forte, Plin.: stomachus fortis, Plin.: fortes ad opera boves, tüchtige, Col. – B) v. Menschen u. Pflanzen = von dauerhafter Gesundheit u. Körperbeschaffenheit, gesund, kraftvoll, rüstig, stramm, virgo, Afran. fr.: coloni, Verg.: u. Hor.: agricola, Hor.: ecquî [tibi] fortis visa est (eius soror)? Plaut.: contingat modo te filiamque tuam fortes invenire, bei vollem Wohlsein, Plin. ep.: plantae fortiores fient, werden erstarken, Pallad.: corpora fortissima, Quint. – dah. meton., stark, kräftig dem Gehalt nach = nährend, solidus ac fortis cibus, Lact.: fortiora legumina in cibo, Plin. – C) stark an Streitkräften, cum accessione virium fortior (verstärkt) ad alios transiret, Iustin. – II) übtr.: A) stark der Macht usw. nach, Compar. fortior = κρείττων, stärker = schwerer zu überwinden, adeo illis fortior taciturnitatis cura, quam vitae, Iustin.: quānam verborum industriā causa infirmior fortior fieret, Gell. (vgl. τον ἥττω λόγον κρείττω ποιειν). – B) dem Charakter nach = kraftvoll, tüchtig, wacker, gediegen, voll Kraft u.Mut, voll Energie, energisch, mutvoll, mutig, tapfer (Ggstz. timidus, ignavus), 1) von Pers.u. deren Gesinnung: familia, Plaut.: animus, Cic.: animus contra calamitates fortis et contumax, Sen.: fortior in dolore, Cic.: ut erat in dicendo non solum sapiens, sed etiam fortis, Cic.: vilicum assidue sedulum et fortem in operibus administrandis cognosse, Col.: vir fortissimus contra audaciam, Cic.: fortis ad pericula, Cic.: fortis ad arma, Ov.: nondum erant tam fortes ad sanguinem civilem, Liv.: poet. m. Infin., tractare serpentes, Hor. carm. 1, 37, 26. – ut virum fortem decet, einem Ehrenmanne, Ter.: viri fortissimi, ehrenhafte, Cic. – ironisch, fortis! o du tapferer Mann! welch ein Heldenmut! Ter. Andr. 702. – insbes., von Soldaten = tapfer, wacker (Ggstz. ignavus), Cic. u.a.: manu fortis, persönlich tapfer, Nep.: oft verb. fortis ac strenuus, Cic., Liv. u.a. (vgl. Fabri Liv. 21, 4, 4. Fabri Sall. Cat. 51, 16): m. Genet., fortissimus animi bellique, von hohem Mut u. großer Tapferkeit, Vell. 2, 27, 1. – Sprichw., fortes fortuna adiuvat, dem Mutvollen steht das Glück bei (vgl. unser »Frisch gewagt ist halb gewonnen«), Ter. Phorm. 203. Cic. Tusc. 2, 11: u. elliptisch fortuna fortes, Cic. de fin. 3, 16. – 2) v. lebl. Subjj.: a) mit Energie ausgesprochen, -ausgeführt, energisch, tapfer, sententia, Cic.: consilia, Cic.: factum, Cic., u. öfter Plur. facta, Kriegstaten, Liv., Verg. u.a. (s. Mützell Curt. 7, 1 [3], 23): forte conatu opus, eine tapfere Tat, Vell.: alcis forti operā utor, es leistet mit jmd. wackere Dienste, Liv. – neutr. pl. subst., serae ad fortia (Kriegstaten) vires, Verg.: et facere et pati fortia Romanum est, mit Heldenmut zu handeln u. zu dulden, Liv. – b) Energie-, Mut verratend, energisch, mutvoll, oculi, cupiditas, oratio, genus dicendi, Cic.: ingenium (Ggstz. ingenium tenue), Quint.

    lateinisch-deutsches > fortis

  • 18 quaero

    quaero, quaesīvī, quaesītum, ere, I) suchen, aufsuchen, 1) eig.: α) v. leb. Wesen: αα) leb. Wesen: te, Enn. fr.: te ipsum, Ter.: suos, Caes.: suos notos hospitesque, Caes.: Hectora per acies, Ov.: iuvencum per nemora et lucos, Verg.: quaerens per arva piorum invenit Eurydicen, Ov.: quaeritur huic alius (ein Gegner), Verg.: quaeritur (man sucht einen), qui tantae pondera molis sustineat, Ov.: Gutrua- tus celeriter omnium curā quaesitus, Caes.: quaesitus matri (von der M.) agnus, Verg.: u. so filia matri est quaesita, Ov. – liberos ad necem, Cic. Sest. 54: alqm ad poenam, Eutr. 7, 15. – ββ) Lebl.: cibum (v. Hunde), Varro: portum, Caes.: Indiam, Curt.: terras, Ov.: viam, quā etc., Ov.: locum, in quo etc., Curt.: sibi hospitium, Plaut.: domicilia sibi, Curt.: escam in sterquilino, Phaedr. – β) v. lebl. Subjj.: quod natura cibum quaerit cuiusque animantis, Lucr. 4, 856: per imas quaerit (Ufens) iter valles, sucht sich Bahn (= strömt dahin), Verg. Aen. 7, 802: te decisa suum dextera quaerit, Verg. Aen. 10, 395: mutilatae cauda colubrae... moriens dominae vestigia quaerit, Ov. met. 6, 560. – 2) übtr.: a) suchen, α) = aufzutreiben suchen, sich zu verschaffen-, zu erwerben suchen, zu gewinnen suchen, erstreben od. = etw. sich verschaffen, gewinnen, erringen, αα) leb. Wesen: sibi novum imperatorem, Sall.: alci generum, Plin. ep.: antiquis de moribus alci uxorem, Iuven.: heredem in regnum, Verg.: adversus externos militem, Tac. – liberos, zu zeugen suchen, erzielen, Plaut. u. Suet.: iustissimos viros ad administrandam rem publicam, zu gewinnen suchen, Eutr.: u. so melius visum amicos quam servos quaerere, Sall. – ββ) Lebl.: pecuniam (vom Borger), Nep.: opus (Arbeit), Cic. u. Liv.: alci venenum (jmd. zu vergiften suchen), Cic.: mortem, den T. suchen, Vell.: vitam, das L. zu erhalten suchen, Vell.: remedium sibi ad alqd, Cic.: locum (Gelegenheit) iniuriae, Liv., od. insidiis, Liv. u. Curt.: tempus aut locum pugnae, Sall.: tempus atque occasionem fraudis ac doli, passen auf usw., Caes.: armis gloriam atque divitias, Sall.: gloriam bello, Cic., belli domique, Eutr.: sibi dignitatem, Hirt. b. G.: alci od. sibi honores, Cic. u. Liv.: nobilitatem laboribus atque periculis, Sall.: bello concordiam, Sall. fr.: principatum armis, Vell.: immortalitatem sibi morte, Cic.: iustum amorem omni sibi liberalitate et docilitate, Eutr.: victoria quaeritur sollicitis armis, Ov.: quaesita per hoc dignitas, Sen. ep. 68, 11. – v. Lebl., quid sibi hic vestitus quaerit? was soll das Kleid bedeuten? Ter. eun. 558. – β) suchen = zu bewerkstelligen-, zu bereiten suchen, od. = bewerkstelligen, bereiten, fugam ex Italia, Cic.: itineribus diversis fugam nequiquam, Caes.: alci ignominiam, Liv.: alci salutem malo, Ter.: dedecore potius quam manu salutem lieber sein Heil suchen in usw., Sall.: invidiam in alqm, zu erregen suchen, Cic.: u. so ex habitu invidiam Midiae (dem Midias), Quint.: ultionem, Veranlassung zur Rache suchen, Vell. – γ) nach jmd. od. etw. Verlangen tragen, trachten, etw. verlangen, begehren, erwarten, Caesarem, Hor. carm. 4, 5, 16: pocula aurea, Hor.: solacia, Curt.: novum statum, novam rem publicam, Vell.: non tam mortis quam belli remedium, Curt.: eas se tamen balneas non ex libris patris, sed ex tabulis et ex censu quaerere, Cic. – m. folg. ut u. Konj., quaeris (du verlangst, wünschest), ut suscipiam cogitationem, quidnam istis agendum putem, Cic. ad Att. 14, 20, 4 zw. (Wesenb. quod vis): u. so verb. quaerere et petere, ut etc., Gell. 13, 18 (17), 2. – δ) nach etw. sich umsehen = auf etw. sinnen, denken, consilium, Ter.: omisso veteri consilio novum, Sall.: consilia belli, Hirt. b. G.: aliquid duram in dominam, Prop. – mit folg. indir. Fragesatz, quaerere ipse secum et agitare cum suis coepit, quibusnam rebus in ea provincia maximam uno anno pecuniam facere posset, Cic. Verr. 2, 17: ut quaeramus, quonam modo maxime ulti sanguinem nostrum pereamus, Sall. Cat. 33, 5. – ε) mit folg. Infin., suchen = sich bemühen zu usw., od. = begehren, wünschen zu usw., bibere in somnis, Lucr.: abrumpere lucem, Verg.: mitibus mutare tristia, Hor.: mori, Sen., honeste mori, Iustin.: e monte aliquo in alium transilire, Plin.: mutare sedes, Tac. – b) beratend, besprechend untersuchen, zum Gegenstande der Beratung od. Untersuchung od. Betrachtung machen, profectionis tempus, Caes. b. c. 1, 67, 1: rationem perficiendi (consilii), Caes. b. G. 7, 37, 6: sed quaeramus unamquamque reliquorum sententiam, Cic. Tusc. 5, 48. – m. de u. Abl., Socratem de vita et de moribus solitum esse quaerere, Cic. de rep. 1, 16: iuvabat de aeternitate animarum quaerere (nachzudenken), Sen. ep. 102, 2. – absol., quaero, ich sinne darüber nach, Ter. Andr. 683. – c) zu erfahren od. zu ergründen suchen, wissen wollen, sich erkundigen, Erkundigung einziehen, fragen, forschen, α) übh.: αα) alqm, zB. alqm a ianua, ab ostio, nach jmd. an der Haustür fragen, Cic. de or. 2, 276. – ββ) alqd ab, ex od. de alqo, gew. m. folg. Fragesatz, quaerit ex solo ea, quae in conventu dixerat;... eadem secreto ab aliis quaerit, Caes.: a quo cum quaesivisset, quo duci se vellet, Nep.: quaero abs te teneasne memoriā etc., Cic.: quaero a te, utrum hoc adduxerit caeli temperatura an terrae bonitas? Varro fr.: de te ipso, Vatini, quaero, utrum... an etc., Cic.: ex me quaesieras, nonne putarem etc., Cic.: ex quibus quaererent scirentne etc., Cic. – dum inter se invicem quaerunt, quae sit huius perseverantiae causa, Lact. – quaere, cur? Cic.: quaerant, num quid etc., Cic.: quaesivit, si (ob) incolumis evasisset, Liv.: cum quaereretur, ecqui Campanorum bene meritus de re publica nostra esset, Liv. – nachaug. m. folg. an u. Konj. quaesitum est, an danda esset inquisitio, Plin. ep. 6, 29, 8 (u. so 7, 11, 1; 7, 19, 5 u.a.): quaesito (Abl. absol.), an Caesar venisset, Tac. ann. 2, 9. – cura tibi de quo quaerere nulla fuit, nach dem zu fragen, Ov. ex Pont. 4, 3, 18. – quid quaeris? was fragst du noch? = kurz, mit einem Worte, Cic. u. Hor.: ebenso noli quaerere, Cic. – si quaeris, wenn du weiter (nach dem weiteren Erfolge) fragst, das Weitere wissen willst, genauer auf die Frage eingehst, Cic.: ebenso si quaerimus, si quaeritis? Cic.: u. si verum quaeris, Cic. – Partiz. subst., quaesītum, ī, n., die Frage, Ov. met. 4, 794. Ov. fast. 1, 278. – als Übersetzung von πύσμα (als rhet. Fig.), Aquil. Rom. de fig. sent. § 12. Mart. Cap. 5. § 524. – β) von der wissenschaftl. Frage, an jmd. eine Frage richten, eine Frage aufstellen, -aufwerfen, multa ex eo saepe quaesivi, Cic.: si quis quid quaereret, Cic.: naturā fieret laudabile carmen, an arte, quaesitum est, Hor.: quaeritur inter medicos, cuius generis aquae sint utilissimae, Plin. – d) gerichtl. befragen, mit jmd. od. über etw. ein Verhör anstellen (halten), etw. gerichtl. untersuchen, wegen od. über etw. eine Untersuchung anstellen, rem per tormenta, Suet.: coniurationem, Liv.: de morte alcis, Cic.: absol., coëgit consules circa fora proficisci ibique quaerere et iudicia exercere, Liv. 39, 18, 2. – de servo in dominum, den Sklaven peinlich befragen wegen des H. (über den H.), Cic.: aber de Philota (mit Ph.), Curt.

    II) prägn.: a) suchen = durch Arbeit, Verdienst zu erwerben suchen, erwerben, verdienen, tam facile victum, Ter.: victum vulgo (v. einer Buhldirne), Ter.: u. so victum sibi obscoenissimum, Lact.: victum sibi aegre quaesisse eumque sordide invenisse comparandis mulis et vehiculis, quae etc., Gell. 15, 4, 3: argentum, Hor.: pecuniam, Plaut.: nummos aratro et manu, Cic.: rem honeste mercaturis faciendis, Cic.: fruges boum labore quaesitae, Curt.: iam diu nihil quaesivisse, Cic.: ea, quae voce quaesierat, Quint.: miser homo est, qui ipsus sibi quod edit quaerit et id aegre invenit, Plaut.: ego quaero quod edim, his (= hi) quaerunt quod cacent, Pompon. com. fr.: alius quantum aleā quaesierit tantum bibit, Plin. – absol., conserva, quaere, parce, Ter.: laborans, quaerens, parcens, Ter.: nec minor est virtus quam quaerere, parta tueri, Ov.: contrivi in quaerendo vitam, Ter.: denique sit finis quaerendi, Hor.: quis hunc non putet confiteri sibi quaesito opus esse? er müsse etwas verdienen, Cic. – Partiz. subst., quaesītum, ī, n. u. Plur. quaesīta, ōrum, n., das Erworbene, quaesiti tenax, et qui quaesita reservent, Ov. met. 7, 657: asper et attentus quaesitis, Hor. sat. 2, 6, 82: bes. erworbene (gesammelte) Schätze, ante quaesita, Hor. sat. 1, 1, 38. – b) etw. vergebens suchen, sich vergebens nach etw. umse hen, etw. vermissen, Siciliam in Sicilia, Cic.: saepe Persas et Indos et imbellem Asiam, Liv.: optatos Tyndaridas, Prop.: occasionem omissam od. praetermissam, Liv.: quaerit Boeotia Dircen, Ov.: amnes quaerunt armenta, Stat.: soleo non numquam quaerere M. Regulum, nolo enim dicere desiderare, Plin. ep. 6, 2, 1: hic ego virtutem vestram quaero, sapientiam desidero, veterem consuetudinem requiro, Cornif. rhet. 4, 49. – c) etw. verlangen, erfordern; nötig machen (v. Lebl.), sic alia, quae umidum locum quaerunt, Varro r. r. 1, 23, 4: quia (alter collis) magnā parte editus et praeceps pauca munimenta quaerebat, Sall. Iug. 98, 3: ne limites ex litibus iudicem quaerant, Varro r. r. 1, 15 in.: nego ego quicquam a testibus dictum, quod cuiusquam oratoris eloquentiam quaereret, Cic. II. Verr. 1, 29: quod bellum repens aut dictatoriam maiestatem aut Quinctium rectorem quaesisset, Liv. 4, 14, 2.

    lateinisch-deutsches > quaero

  • 19 etwa

    etwa, aliquando (irgend einmal; bei vorausgehendem [846] si od. ne steht quando). – circiter. fere od. ferme (bei ungefähren Zahlen- und Zeitbestimmungen, s. »beinahe« u. »ungefähr« das Nähere; fere u. ferme auch übh. bei unbestimmten Angaben, z.B. er redete etwa folgendermaßen, in hanc fere sententiam locutus est). – fortasse. forsitan (vielleicht; ersteres auch bei Zahlen = ungefähr). – Nach si, nisi, ne, num setzen die Lateiner nicht fortasse, sondern forte, z.B. wenn nicht etwa, nisi forte; nisi si: wenn etwa, si forte; si qua. – Nach den Verben »fragen (quaerere), forschen (percontari) etc.« wird ab etwa einer, eine, eines durch ecquis (od. ecqui), ecquae (od. ecqua), ecquid (od. ecquod) und ob etwa allein durch ecquid (nie durch si quid) ausgedrückt, z.B. du fragst, ob etwa eine Hoffnung sei, quaeris, ecqua spes sit?: laß mich wissen, ob ihr etwa kommen werdet, fac sciam, ecquid venturi estis.etwa weil etc. an quod oder an quia?etwa nicht? (am Anfange eines Hauptsatzes, in direkter Frage, die zugleich als Antwort dient), an (s. Cic. de off. 1, 48). – nicht etwa... sondern oder aber doch, non... quidem, sed; non dico od. non dicam... sed; auch non modo... sed (oder verum) etiam.etwa einer, etwa jemand, forsitan quispiam; aliquis forte (s. einno. II, A am A.). – Wenn bei Angabe mehrerer Zahlen »etwa« = »auf u. ab« ist, so drücken es die Lateiner durch aliqui aus, z.B. schicke mir etwa drei oder fünf Bücher, mitte mihi tres aliquos aut quinque libros.

    deutsch-lateinisches > etwa

  • 20 vielleicht

    vielleicht, fortasse. forsitan (letzteres immer mit folg. Konjunktiv). – haud scio an. nescio an (ich weiß nicht, ob etc., als Ausdruck der bescheidenen Behauptung [auf die jedoch die Verneinungen nullus, nemo, numquam folgen, wo wir ullus, quisquam, umquam setzen möchten], z.B. sie wurde zum Tode geführt, v. unschuldig, ad supplicium, nescio an innocens, ducta est). vel (wenn man will, bei Superlativen, z.B. huius domus est vel optima Messanae: u. huius victoriae vel maxima fuit laus, quod etc.). – ob v. einer, eine, eins, wird nach den Verben »fragen (quaerere)« u. »forschen (percontari etc.)« durch ecquis (od. ecqui), ecquae (od. ecqua), ecquid (nie durch si quis etc.) ausgedrückt, z.B. [2567] du fragst, ob v. eine Hoffnung sei? quaeris, ecqua spes sit?: laß mich wissen, ob ihr v. kommen werdet, fac sciam, ecquid venturi estis. – wenn v., wenn nicht v., si forte; nisi forte. – daß oder damit nicht v., ne forte. – v. einer oder jmd., forsitan quispiam: aliquis forte. – v. daß etc., fieri potest od. potest fieri, ut etc.; u. bl. potest, ut etc.

    deutsch-lateinisches > vielleicht

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»