Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ebrĭus

  • 1 ebrius

    ebrĭus, a, um [st2]1 [-] ivre, enivré. [st2]2 [-] qui a fait bombance, rassasié. [st2]3 [-] d'un homme ivre. [st2]4 [-] inondé, saturé, pénétré. [st2]5 [-] qui inonde, abondant. [st2]6 [-] qui enivre; où l'on s'enivre. [st2]7 [-] qui est comme dans un état d'ivresse. [st2]8 [-] abreuvé de, plein de.    - sanguine civium ebrius, Plin. 14, 22, 28, § 148: enivré du sang de ses concitoyens.    - ebrius, ii, m.: un homme soûl.    - personabant omnia vocibus ebriorum, Cic.: tout retentissait de cris de gens ivres.    - regina fortunâ ebria, Hor. C. 1, 37, 12: reine enivrée de sa prospérité.    - ebria verba, Tib. 3, 6, 36: propos d'un homme ivre.    - ebria nox, Mart. 10, 47: orgie nocturne, nuit d'ivresse.    - ebria bruma, id. 13, 1: l'hiver, saison de débauches (à cause des saturnales).    - ebria cena, Plaut. Cas. 3, 6, 18: repas bien arrosé.    - ebrius curis, Lucr.: accablé de soucis.
    * * *
    ebrĭus, a, um [st2]1 [-] ivre, enivré. [st2]2 [-] qui a fait bombance, rassasié. [st2]3 [-] d'un homme ivre. [st2]4 [-] inondé, saturé, pénétré. [st2]5 [-] qui inonde, abondant. [st2]6 [-] qui enivre; où l'on s'enivre. [st2]7 [-] qui est comme dans un état d'ivresse. [st2]8 [-] abreuvé de, plein de.    - sanguine civium ebrius, Plin. 14, 22, 28, § 148: enivré du sang de ses concitoyens.    - ebrius, ii, m.: un homme soûl.    - personabant omnia vocibus ebriorum, Cic.: tout retentissait de cris de gens ivres.    - regina fortunâ ebria, Hor. C. 1, 37, 12: reine enivrée de sa prospérité.    - ebria verba, Tib. 3, 6, 36: propos d'un homme ivre.    - ebria nox, Mart. 10, 47: orgie nocturne, nuit d'ivresse.    - ebria bruma, id. 13, 1: l'hiver, saison de débauches (à cause des saturnales).    - ebria cena, Plaut. Cas. 3, 6, 18: repas bien arrosé.    - ebrius curis, Lucr.: accablé de soucis.
    * * *
        Ebrius, Adiectiuum. Cic. Yvre.
    \
        Ebria coena. Plaut. Un grand banquet où on boit bien.
    \
        Gradus ebrius. Seneca. Le marcher d'un homme yvre.

    Dictionarium latinogallicum > ebrius

  • 2 ebrius

    ēbrĭus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. root phrên; cf. sobrius], who has drunk enough, had his fill, corresp. with satur.
    I.
    Prop. (very rare):

    cum tu satura atque ebria eris, puer ut satur sit facito,

    Ter. Hec. 5, 2, 3 Ruhnk.; cf.

    saturitate,

    Plaut. Capt. 1, 1, 35.—Far more freq. and class.,
    B.
    full of drink, drunk, intoxicated (cf. also:

    potus, ebriosus, temulentus, vinolentus): homo hic ebrius est... Tu istic, ubi bibisti?

    Plaut. Am. 2, 1, 25; 1, 1, 116; id. Aul. 4, 10, 19, sq. al.; Cic. Mil. 24, 65; id. Phil. 2, 41, 105; id. Div. 2, 58, 120; Sen. Ep. 83, 18 (thrice); Quint. 11, 3, 57; Prop. 4 (5), 5, 46; Hor. S. 1, 4, 51; Ov. M. 4, 26; id. F. 2, 582.— As subst.: ebrĭus, ii, m., a drunkard, Vulg. Psa. 106, 27; id. Job, 12, 25 al. et saep.—
    b.
    Poet., of inanimate things:

    vestigia,

    Prop. 1, 3, 9; cf.

    signa,

    id. 3, 3, 48 (4, 2, 48 M.):

    verba,

    Tib. 3, 6, 36:

    nox,

    Mart. 10, 47; cf.

    bruma,

    id. 13, 1 et saep.—
    II.
    Trop., intoxicated, drunk, sated, filled:

    ebrius jam sanguine civium et tanto magis eum sitiens,

    Plin. 14, 22, 28, § 148:

    regina fortuna dulci ebria,

    intoxicated with good fortune, Hor. C. 1, 37, 12:

    dulcis pueri ebrios ocellos,

    i. e. intoxicated with love, Cat. 45, 11:

    ebria de sanguine sanctorum,

    Vulg. Apoc. 17, 6.—
    III.
    In gen., abundantly filled, full ( poet.):

    cena,

    Plaut. Cas. 3, 6, 18:

    lana de sanguine conchae,

    Mart. 14, 154; cf. id. 13, 82:

    lucerna,

    id. 10, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > ebrius

  • 3 ēbrius

        ēbrius adj.    [AMB-], full, sated (with drink): quom tu eris ebrius, T.— Full of drink, drunk, intoxicated: semper: iacebat ebrius, was dead-drunk. —Plur. as subst: domus plena ebriorum.—Fig.: Regina fortunā dulci, intoxicated, H.: pueri ocelli, intoxicated with love, Ct.
    * * *
    ebria, ebrium ADJ
    drunk, intoxicated; riotous; like a drunk, exhilarated, distraught; soaked in

    Latin-English dictionary > ēbrius

  • 4 ebrius

    ebrius ebrius, a, um пьяный

    Латинско-русский словарь > ebrius

  • 5 ebrius

    ēbrius, a, um, trunken, betrunken, berauscht, I) eig. u. meton.: A) eig. (Ggstz. sobrius), Plaut., Cic. u.a. – subst., der Betrunkene, Berauschte, P. Syr. sent. 12 R.2: öfter Plur., Cic. u.a. – poet., prägnant, v. Lebl., vestigia, trunkene, taumelnde, Prop.: ebenso gradus, Sen. poët.: nox, wo viel getrunken wird, Mart.: so bruma, Mart.: verba, im Rausche gesprochene, d.i. freie, Tibull. – B) meton., satt, übersatt, dick und voll, von Flüssigkeiten (Ggstz. satur), quom tu eris satura atque ebria, dich ganz satt, dick u. voll gegessen u. getrunken hast, Ter. Hec. 769: unde saturitate ego exivi ebrius, dick u. voll (weidlich) angetrunken, Plaut. capt. 109. – poet. v. Lebl., reichlich-, überreichlich versehen, cenam facite, ut ebria sit, Plaut.: ebria lana de sanguine Sidoniae conchae, gesättigt, getränkt mit usw., Mart.: u. so linteolum (Lampendocht) ebrium, Prud. cath. 5, 18. – II) übtr., trunken, berauscht = erfüllt von usw., ocellus, liebetrunken, Catull.: sanguine civium, Plin.: dulci fortunā, Hor.: curis, betäubt von S., weder ein noch aus wissend vor S., Lucr.

    lateinisch-deutsches > ebrius

  • 6 ebrius

    ēbrius, a, um, trunken, betrunken, berauscht, I) eig. u. meton.: A) eig. (Ggstz. sobrius), Plaut., Cic. u.a. – subst., der Betrunkene, Berauschte, P. Syr. sent. 12 R.2: öfter Plur., Cic. u.a. – poet., prägnant, v. Lebl., vestigia, trunkene, taumelnde, Prop.: ebenso gradus, Sen. poët.: nox, wo viel getrunken wird, Mart.: so bruma, Mart.: verba, im Rausche gesprochene, d.i. freie, Tibull. – B) meton., satt, übersatt, dick und voll, von Flüssigkeiten (Ggstz. satur), quom tu eris satura atque ebria, dich ganz satt, dick u. voll gegessen u. getrunken hast, Ter. Hec. 769: unde saturitate ego exivi ebrius, dick u. voll (weidlich) angetrunken, Plaut. capt. 109. – poet. v. Lebl., reichlich-, überreichlich versehen, cenam facite, ut ebria sit, Plaut.: ebria lana de sanguine Sidoniae conchae, gesättigt, getränkt mit usw., Mart.: u. so linteolum (Lampendocht) ebrium, Prud. cath. 5, 18. – II) übtr., trunken, berauscht = erfüllt von usw., ocellus, liebetrunken, Catull.: sanguine civium, Plin.: dulci fortunā, Hor.: curis, betäubt von S., weder ein noch aus wissend vor S., Lucr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ebrius

  • 7 ebrius

    ēbrius, a, um
    1) пьяный, опьянённый, хмельной (homo Pl, C etc.)
    2) напоённый, напитанный
    ebria lana de sanguine Sidoniae conchae M — шерстяная ткань, пропитанная кровью сидонской улитки (т. е. окрашенная в пурпур)
    3) перен. упоённый, преисполненный ( dulci fortunā H)

    Латинско-русский словарь > ebrius

  • 8 ebrius

    ,a,um
    пьяный

    Latin-Russian dictionary > ebrius

  • 9 ebrius

    , ebria, ebrium (m,f,n)
      пьяный

    Dictionary Latin-Russian new > ebrius

  • 10 sobrius

    sōbrĭus ( sōbrĕus), a, um ( comp. sobrior, Laber. ap. Charis. p. 64; elsewhere not compared), adj. [cf. Gr. sôphrôn, saos; Lat. sanus], not drunk, sober (freq. and class.).
    I.
    Lit., opp. vinolentus, Cic. Ac. 2, 17, 52; so id. Or. 28, 99;

    opp. vino madens,

    Plaut. Truc. 4, 4, 2;

    opp. madidus,

    id. Am. 3, 4, 18; cf. Hor. S. 2, 3, 5; Cato Utic. ap. Suet. Caes. 53; and ap. Quint. 8, 2, 9;

    opp. ebrius,

    Sen. Ep. 18, 4 (with siccus); Mart. 3, 16, 3;

    opp. temulentus,

    Tac. A. 13, 15 et saep.:

    male sobrius, i. e. ebrius,

    Tib. 1, 10, 51; Ov. F. 6, 785.—
    B.
    Transf., of things ( poet. and post-Aug. prose; cf.

    ebrius): pocula,

    Tib. 1, 6, 28 (24):

    lympha mixta mero,

    id. 2, 1, 46:

    nox,

    in which there was no drinking, Prop. 3, 17 (4, 16), 11; cf.

    convictus,

    Tac. A. 13, 15:

    uva,

    not intoxicating, Plin. 14, 3, 4, § 31:

    rura,

    that furnish no wine, Stat. S. 4, 2, 37; cf. Suet. Dom. 7:

    sobrium vicum Romae dictum putant, vel quod in eo nulla taberna fuerit, vel quod in eo Mercurio lacte, non vino supplicabatur, Fest. pp. 296 and 297 Müll.: non sobria verba,

    i. e. of a drunken person, Mart. 1, 28, 5:

    paupertas,

    Claud. IV. Cons. Hon. 411:

    lares pauperes nostros, sed plane sobrios revisamus,

    App. M. 5, p. 163, 31.—
    II.
    In gen., sober, moderate, temperate, continent:

    parcus ac sobrius,

    Ter. Ad. 1, 2, 15: vigilans ac sollers, sicca, sana, sobria, Afran. ap. Non. 21, 33 (Com. Rel. p. 148 Rib.):

    homines frugi ac sobrii,

    Cic. Verr. 2, 3, 27, § 67:

    auream quisquis mediocritatem Diligit... caret invidendā Sobrius aulā,

    Hor. C. 2, 10, 8; Vell. 2, 63, 1:

    non aestimatur voluptas illa Epicuri, quam sobria et sicca sit,

    Sen. Vit. Beat. 12, 4:

    corda,

    Stat. S. 5, 1, 78:

    vetus illa Romana virtus et sobria,

    Amm. 15, 4, 3;

    opp. libidinosus,

    Lact. 3, 26, 7.—
    B.
    Trop., of the mind, sober, even-minded, clever, sensible, prudent, reasonable, cautious (syn.:

    mentis compos, sanus): satin' sanus es aut sobrius?

    Ter. Heaut. 4, 3, 29; cf.:

    satis credis sobriam esse,

    id. Eun. 4, 4, 36:

    tu homo non es sobrius,

    id. And. 4, 4, 39:

    vigilantes homines, sobrii, industrii,

    Cic. Cael. 31, 74: [p. 1715] diligentes et memores et sobrii oratores, id. de Or. 2, 32, 140;

    opp. iracundus,

    Vell. 2, 41, 1:

    alte sobria ferre pedem,

    prudently, Ov. Am. 1, 12, 6.—Of things:

    opera Proba et sapiens et sobria,

    Plaut. Pers. 4, 5, 2:

    ingenium siccum ac sobrium,

    Sen. Ep. 114, 3:

    violenta et rapida Carneades dicebat, modesta Diogenes et sobria,

    Gell. 7, 14, 10.—Hence, adv.: sōbrĭē (acc. to II. A. and B.).
    1.
    Moderately, temperately, frugally: vivere (with parce, continenter, severe;

    opp. diffluere luxuriā),

    Cic. Off. 1, 30, 106.—
    2.
    Prudently, sensibly, circumspectly, = prudenter:

    ut hoc sobrie agatur,

    Plaut. Capt. 2, 1, 29:

    curare aliquid,

    id. Mil. 3, 1, 215:

    hanc rem accurare,

    id. Ps. 4, 1, 29; id. Pers. 4, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > sobrius

  • 11 sobrius

    sōbrius, a, um (= se-ebrius, wie socors = secors), nicht betrunken, nüchtern, I) eig. u. meton.: a) eig., v. Pers., Ggstz. vinolentus, ebrius, ebriosus, temulentus, Cic. u.a. – b) meton., v. Lebl.: pocula, nüchterne, die nicht betrunken machen, Tibull.: so auch lympha, Tibull.: convictus, Tac.: verba non sobria, die ein Betrunkener vorbringt, Mart.: uva, Wein, der nicht betrunken macht, Plin. – II) übtr. u. bildl.: 1) übtr., nüchtern, mäßig, enthaltsam, a) v. Pers. (Ggstz. libidinosus), Lact. 3, 26, 7: parcus et s., Ter.: Antonius s., Vell.: homines frugi ac sobrii, Cic.: caret invidendā sobrius aulā, Hor. – b) v. Lebl.: mensa, Sen.: vetus illa Romana virtus et sobria, Amm. – 2) bildl., vernünftig, verständig, besonnen, orator, Cic.: homo, Cic.: ingenium, Sen.: sobria ferre pedem, besonnen, vorsichtig, Ov.: sobria dicere, Gell. – Compar. sobrior, Laber, com. fr. bei Charis. 83, 20.

    lateinisch-deutsches > sobrius

  • 12 sobrius

    sōbrĭus, a, um [se + ebrius]    - Lebaigue P. 1169 et P. 1170.    - sobrior. --- Laber. d. Char. 83, 20. [st1]1 [-] qui n'a pas bu, à jeun, qui n'est pas ivre, qui n'enivre pas.    - Cic. Phil. 2, 31; Or. 99.    - sobria pocula, Tib. 1, 6, 28: coupes sobres [de vin mêlé d'eau].    - sobrii convictus, Tac. An. 13, 45: banquets sans excès.    - sobria uva, Plin. 14, 31: raisin qui n'enivre pas.    - male sobrius ipse, Tibul. 1, 10, 51: lui-même un peu ivre (entre deux vins). --- Ov. F. 6, 785. [st1]2 [-] sobre, frugal, tempérant.    - Cic. Verr. 3, 67 ; Hor. O. 2, 10, 8. [st1]3 [-] modéré, réservé, rassis.    - Cic. Cael. 74.    - sobrii oratores, Cic. de Or. 2, 140: orateurs d'esprit réglé, mesuré. --- cf. Sen. Ep. 114, 3; Gell. 7, 14, 10.
    * * *
    sōbrĭus, a, um [se + ebrius]    - Lebaigue P. 1169 et P. 1170.    - sobrior. --- Laber. d. Char. 83, 20. [st1]1 [-] qui n'a pas bu, à jeun, qui n'est pas ivre, qui n'enivre pas.    - Cic. Phil. 2, 31; Or. 99.    - sobria pocula, Tib. 1, 6, 28: coupes sobres [de vin mêlé d'eau].    - sobrii convictus, Tac. An. 13, 45: banquets sans excès.    - sobria uva, Plin. 14, 31: raisin qui n'enivre pas.    - male sobrius ipse, Tibul. 1, 10, 51: lui-même un peu ivre (entre deux vins). --- Ov. F. 6, 785. [st1]2 [-] sobre, frugal, tempérant.    - Cic. Verr. 3, 67 ; Hor. O. 2, 10, 8. [st1]3 [-] modéré, réservé, rassis.    - Cic. Cael. 74.    - sobrii oratores, Cic. de Or. 2, 140: orateurs d'esprit réglé, mesuré. --- cf. Sen. Ep. 114, 3; Gell. 7, 14, 10.
    * * *
        Sobrius, Adiectiuum. Cic. Sobre, Sobret.
    \
        Tu pol homo non es sobrius. Terent. Tu n'es pas en ton bon sens.
    \
        Non sobria diuitiis mens. Claud. Trop convoiteuse de richesses.
    \
        Nox sobria. Propert. En laquelle on a peu beu, ou point.
    \
        Dedisti virgo operam laudabilem et sobriam. Plautus. Tu m'as bien aydé de ce que tu as parlé sobrement.
    \
        Rura sobria. Stat. Esquels ne croist point de vin.
    \
        Terrae sobriae. Stat. Esquelles y a peu de vignes ou point.

    Dictionarium latinogallicum > sobrius

  • 13 sobrius

    sōbrius, a, um (= se-ebrius, wie socors = secors), nicht betrunken, nüchtern, I) eig. u. meton.: a) eig., v. Pers., Ggstz. vinolentus, ebrius, ebriosus, temulentus, Cic. u.a. – b) meton., v. Lebl.: pocula, nüchterne, die nicht betrunken machen, Tibull.: so auch lympha, Tibull.: convictus, Tac.: verba non sobria, die ein Betrunkener vorbringt, Mart.: uva, Wein, der nicht betrunken macht, Plin. – II) übtr. u. bildl.: 1) übtr., nüchtern, mäßig, enthaltsam, a) v. Pers. (Ggstz. libidinosus), Lact. 3, 26, 7: parcus et s., Ter.: Antonius s., Vell.: homines frugi ac sobrii, Cic.: caret invidendā sobrius aulā, Hor. – b) v. Lebl.: mensa, Sen.: vetus illa Romana virtus et sobria, Amm. – 2) bildl., vernünftig, verständig, besonnen, orator, Cic.: homo, Cic.: ingenium, Sen.: sobria ferre pedem, besonnen, vorsichtig, Ov.: sobria dicere, Gell. – Compar. sobrior, Laber, com. fr. bei Charis. 83, 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sobrius

  • 14 sōbrius

        sōbrius adj.    [2 se+ebrius], not drunk, sober: inter sobrios bacchari: nemo fere saltat sobrius: male sobrius, i. e. ebrius, O.— Free from drunkenness, moderate: convivium.— Sober, moderate, temperate, continent: parcus ac sobrius, T.: homines. —Fig., sober, self-possessed, sensible, prudent, reasonable, cautious: Satin' sanus est aut sobrius? T.: oratores: memento alte sobria ferre pedem, prudently, O.
    * * *
    sobria, sobrium ADJ

    Latin-English dictionary > sōbrius

  • 15 casabundus

    cāsābundus, a, um [ casso II \]
    шатающийся, близкий к падению (c. et ebrius Macr)

    Латинско-русский словарь > casabundus

  • 16 debriatus

    dēbriātus, a, um [ de+ ebrius ]
    1) хмельной, пьяный Eccl
    2) перен. опьянённый упоённый ( spirĭtus sancti gratiā Aug)

    Латинско-русский словарь > debriatus

  • 17 ebrietas

    ēbrietās, ātis f. [ ebrius ]
    1) опьянение, хмель C, H, Sen etc.

    Латинско-русский словарь > ebrietas

  • 18 ebrio

    ēbrio, —, ātum, āre [ ebrius ]
    поить допьяна ( mulieres raro ebriantur Macr); перен. опьянять, пьянить ( animas Macr)

    Латинско-русский словарь > ebrio

  • 19 ebriolus

    ēbriolus, a, um [demin. к ebrius ]

    Латинско-русский словарь > ebriolus

  • 20 ebriosus

    I ēbriōsus, a, um [ ebrius ]
    1) пьянствующий, предающийся пьянству C, Sen etc.
    II ēbriōsus, ī m.

    Латинско-русский словарь > ebriosus

См. также в других словарях:

  • ebrius — index drunk Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • qui peccat ebrius luat sobrius — /kway pekat iybriyas l(y)uwat sowbriyas/ He who sins when drunk shall be punished when sober …   Black's law dictionary

  • Qui peccat ebrius, luat sobrius — He who offends while drunk suffers punishment when sober. See Broom s Legal Maxims 17 …   Ballentine's law dictionary

  • ivre — [ ivr ] adj. • XIe; lat. ebrius 1 ♦ Qui n est pas dans son état normal, pour avoir trop bu d alcool; qui est saisi d ivresse. ⇒ aviné, enivré, soûl; fam. 1. beurré, blindé, bourré, brindezingue, cuit, cuité, noir, 2. paf, pété, pinté, plein, rond …   Encyclopédie Universelle

  • ivraie — [ ivrɛ ] n. f. • 1236; lat. pop. ebriaca, du bas lat. ebriacus, doublet du class. ebrius « ivre » ♦ Plante monocotylédone, herbacée (graminées), particulièrement nuisible aux céréales. ⇒ ray grass. Loc. (Allus. bibl.) Séparer le bon grain de l… …   Encyclopédie Universelle

  • ebrio — (Del lat. ebrius.) ► adjetivo/ sustantivo 1 Que está borracho o embriagado: ■ no paró de beber en toda la noche y terminó ebrio. SINÓNIMO [amonado] bebido borracho cocido [embriagado] ANTÓNIMO sereno sobrio ► …   Enciclopedia Universal

  • Kind — 1. Ach, dass ich meine armen Kinder so geschlagen, klagte der Bauer, und sie waren des Pfaffen. – Eiselein, 375. 2. Alle Kinder werden mit Weinen geboren. Lat.: Clamabunt E et A quotquot nascuntur ab Eva. (Binder I, 193; II, 497; Seybold, 77.) 3 …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Wein — 1. Abgelegener Wein macht ungelegene Köpfe. 2. Allezeit Wein oder Wasser trinken ist nicht lustig. – Froschm., BVI. 3. Allkant Wein ist mein Latein, wirfft den Bawren vber die Zäun vnd stosst die Burger an die Schienbein. – Fischart, Gesch., in… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • ébriété — [ ebrijete ] n. f. • v. 1330; lat. ebrietas, de ebrius « ivre » ♦ Ivresse (surtout style admin.). Être en état d ébriété. ● ébriété nom féminin (latin ebrietas, atis) État d une personne ivre ; ivresse : Être en état d ébriété. ● ébriété… …   Encyclopédie Universelle

  • ivrogne — [ ivrɔɲ ] adj. et n. • XIIIe; ivroigne « ivresse » 1160; lat. pop. °ebrionia ♦ Qui a l habitude de s enivrer, d être ivre. ⇒ alcoolique. ♢ N. C est un vieil ivrogne. ⇒ buveur; fam. alcoolo, picoleur, pochard, poivrot, soûlard, soûlaud. Une… …   Encyclopédie Universelle

  • sober — [13] Sober comes via Old French sobre from Latin sōbrius ‘not drunk’. This was the opposite of ēbrius ‘drunk’ (source of French ivre ‘drunk’ and English inebriate [15]), but where ēbrius came from, and precisely what connection the presumably… …   The Hutchinson dictionary of word origins

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»