-
1 ebrius
ebrĭus, a, um [st2]1 [-] ivre, enivré. [st2]2 [-] qui a fait bombance, rassasié. [st2]3 [-] d'un homme ivre. [st2]4 [-] inondé, saturé, pénétré. [st2]5 [-] qui inonde, abondant. [st2]6 [-] qui enivre; où l'on s'enivre. [st2]7 [-] qui est comme dans un état d'ivresse. [st2]8 [-] abreuvé de, plein de. - sanguine civium ebrius, Plin. 14, 22, 28, § 148: enivré du sang de ses concitoyens. - ebrius, ii, m.: un homme soûl. - personabant omnia vocibus ebriorum, Cic.: tout retentissait de cris de gens ivres. - regina fortunâ ebria, Hor. C. 1, 37, 12: reine enivrée de sa prospérité. - ebria verba, Tib. 3, 6, 36: propos d'un homme ivre. - ebria nox, Mart. 10, 47: orgie nocturne, nuit d'ivresse. - ebria bruma, id. 13, 1: l'hiver, saison de débauches (à cause des saturnales). - ebria cena, Plaut. Cas. 3, 6, 18: repas bien arrosé. - ebrius curis, Lucr.: accablé de soucis.* * *ebrĭus, a, um [st2]1 [-] ivre, enivré. [st2]2 [-] qui a fait bombance, rassasié. [st2]3 [-] d'un homme ivre. [st2]4 [-] inondé, saturé, pénétré. [st2]5 [-] qui inonde, abondant. [st2]6 [-] qui enivre; où l'on s'enivre. [st2]7 [-] qui est comme dans un état d'ivresse. [st2]8 [-] abreuvé de, plein de. - sanguine civium ebrius, Plin. 14, 22, 28, § 148: enivré du sang de ses concitoyens. - ebrius, ii, m.: un homme soûl. - personabant omnia vocibus ebriorum, Cic.: tout retentissait de cris de gens ivres. - regina fortunâ ebria, Hor. C. 1, 37, 12: reine enivrée de sa prospérité. - ebria verba, Tib. 3, 6, 36: propos d'un homme ivre. - ebria nox, Mart. 10, 47: orgie nocturne, nuit d'ivresse. - ebria bruma, id. 13, 1: l'hiver, saison de débauches (à cause des saturnales). - ebria cena, Plaut. Cas. 3, 6, 18: repas bien arrosé. - ebrius curis, Lucr.: accablé de soucis.* * *Ebrius, Adiectiuum. Cic. Yvre.\Ebria coena. Plaut. Un grand banquet où on boit bien.\Gradus ebrius. Seneca. Le marcher d'un homme yvre. -
2 ebrius
ēbrĭus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. root phrên; cf. sobrius], who has drunk enough, had his fill, corresp. with satur.I.Prop. (very rare):B.cum tu satura atque ebria eris, puer ut satur sit facito,
Ter. Hec. 5, 2, 3 Ruhnk.; cf.saturitate,
Plaut. Capt. 1, 1, 35.—Far more freq. and class.,full of drink, drunk, intoxicated (cf. also:b.potus, ebriosus, temulentus, vinolentus): homo hic ebrius est... Tu istic, ubi bibisti?
Plaut. Am. 2, 1, 25; 1, 1, 116; id. Aul. 4, 10, 19, sq. al.; Cic. Mil. 24, 65; id. Phil. 2, 41, 105; id. Div. 2, 58, 120; Sen. Ep. 83, 18 (thrice); Quint. 11, 3, 57; Prop. 4 (5), 5, 46; Hor. S. 1, 4, 51; Ov. M. 4, 26; id. F. 2, 582.— As subst.: ebrĭus, ii, m., a drunkard, Vulg. Psa. 106, 27; id. Job, 12, 25 al. et saep.—Poet., of inanimate things:II.vestigia,
Prop. 1, 3, 9; cf.signa,
id. 3, 3, 48 (4, 2, 48 M.):verba,
Tib. 3, 6, 36:nox,
Mart. 10, 47; cf.bruma,
id. 13, 1 et saep.—Trop., intoxicated, drunk, sated, filled:III.ebrius jam sanguine civium et tanto magis eum sitiens,
Plin. 14, 22, 28, § 148:regina fortuna dulci ebria,
intoxicated with good fortune, Hor. C. 1, 37, 12:dulcis pueri ebrios ocellos,
i. e. intoxicated with love, Cat. 45, 11:ebria de sanguine sanctorum,
Vulg. Apoc. 17, 6.—In gen., abundantly filled, full ( poet.):cena,
Plaut. Cas. 3, 6, 18:lana de sanguine conchae,
Mart. 14, 154; cf. id. 13, 82:lucerna,
id. 10, 38. -
3 ēbrius
ēbrius adj. [AMB-], full, sated (with drink): quom tu eris ebrius, T.— Full of drink, drunk, intoxicated: semper: iacebat ebrius, was dead-drunk. —Plur. as subst: domus plena ebriorum.—Fig.: Regina fortunā dulci, intoxicated, H.: pueri ocelli, intoxicated with love, Ct.* * *ebria, ebrium ADJdrunk, intoxicated; riotous; like a drunk, exhilarated, distraught; soaked in -
4 ebrius
ebrius ebrius, a, um пьяный -
5 ebrius
ēbrius, a, um, trunken, betrunken, berauscht, I) eig. u. meton.: A) eig. (Ggstz. sobrius), Plaut., Cic. u.a. – subst., der Betrunkene, Berauschte, P. Syr. sent. 12 R.2: öfter Plur., Cic. u.a. – poet., prägnant, v. Lebl., vestigia, trunkene, taumelnde, Prop.: ebenso gradus, Sen. poët.: nox, wo viel getrunken wird, Mart.: so bruma, Mart.: verba, im Rausche gesprochene, d.i. freie, Tibull. – B) meton., satt, übersatt, dick und voll, von Flüssigkeiten (Ggstz. satur), quom tu eris satura atque ebria, dich ganz satt, dick u. voll gegessen u. getrunken hast, Ter. Hec. 769: unde saturitate ego exivi ebrius, dick u. voll (weidlich) angetrunken, Plaut. capt. 109. – poet. v. Lebl., reichlich-, überreichlich versehen, cenam facite, ut ebria sit, Plaut.: ebria lana de sanguine Sidoniae conchae, gesättigt, getränkt mit usw., Mart.: u. so linteolum (Lampendocht) ebrium, Prud. cath. 5, 18. – II) übtr., trunken, berauscht = erfüllt von usw., ocellus, liebetrunken, Catull.: sanguine civium, Plin.: dulci fortunā, Hor.: curis, betäubt von S., weder ein noch aus wissend vor S., Lucr.
-
6 ebrius
ēbrius, a, um, trunken, betrunken, berauscht, I) eig. u. meton.: A) eig. (Ggstz. sobrius), Plaut., Cic. u.a. – subst., der Betrunkene, Berauschte, P. Syr. sent. 12 R.2: öfter Plur., Cic. u.a. – poet., prägnant, v. Lebl., vestigia, trunkene, taumelnde, Prop.: ebenso gradus, Sen. poët.: nox, wo viel getrunken wird, Mart.: so bruma, Mart.: verba, im Rausche gesprochene, d.i. freie, Tibull. – B) meton., satt, übersatt, dick und voll, von Flüssigkeiten (Ggstz. satur), quom tu eris satura atque ebria, dich ganz satt, dick u. voll gegessen u. getrunken hast, Ter. Hec. 769: unde saturitate ego exivi ebrius, dick u. voll (weidlich) angetrunken, Plaut. capt. 109. – poet. v. Lebl., reichlich-, überreichlich versehen, cenam facite, ut ebria sit, Plaut.: ebria lana de sanguine Sidoniae conchae, gesättigt, getränkt mit usw., Mart.: u. so linteolum (Lampendocht) ebrium, Prud. cath. 5, 18. – II) übtr., trunken, berauscht = erfüllt von usw., ocellus, liebetrunken, Catull.: sanguine civium, Plin.: dulci fortunā, Hor.: curis, betäubt von S., weder ein noch aus wissend vor S., Lucr. -
7 ebrius
ēbrius, a, um1) пьяный, опьянённый, хмельной (homo Pl, C etc.)2) напоённый, напитанныйebria lana de sanguine Sidoniae conchae M — шерстяная ткань, пропитанная кровью сидонской улитки (т. е. окрашенная в пурпур)3) перен. упоённый, преисполненный ( dulci fortunā H)curis e. Lcr — угнетённый (снедаемый) заботами -
8 ebrius
,a,umпьяный -
9 ebrius
, ebria, ebrium (m,f,n)пьяный -
10 sobrius
sōbrĭus ( sōbrĕus), a, um ( comp. sobrior, Laber. ap. Charis. p. 64; elsewhere not compared), adj. [cf. Gr. sôphrôn, saos; Lat. sanus], not drunk, sober (freq. and class.).I.Lit., opp. vinolentus, Cic. Ac. 2, 17, 52; so id. Or. 28, 99;B.opp. vino madens,
Plaut. Truc. 4, 4, 2;opp. madidus,
id. Am. 3, 4, 18; cf. Hor. S. 2, 3, 5; Cato Utic. ap. Suet. Caes. 53; and ap. Quint. 8, 2, 9;opp. ebrius,
Sen. Ep. 18, 4 (with siccus); Mart. 3, 16, 3;opp. temulentus,
Tac. A. 13, 15 et saep.:male sobrius, i. e. ebrius,
Tib. 1, 10, 51; Ov. F. 6, 785.—Transf., of things ( poet. and post-Aug. prose; cf.II.ebrius): pocula,
Tib. 1, 6, 28 (24):lympha mixta mero,
id. 2, 1, 46:nox,
in which there was no drinking, Prop. 3, 17 (4, 16), 11; cf.convictus,
Tac. A. 13, 15:uva,
not intoxicating, Plin. 14, 3, 4, § 31:rura,
that furnish no wine, Stat. S. 4, 2, 37; cf. Suet. Dom. 7:sobrium vicum Romae dictum putant, vel quod in eo nulla taberna fuerit, vel quod in eo Mercurio lacte, non vino supplicabatur, Fest. pp. 296 and 297 Müll.: non sobria verba,
i. e. of a drunken person, Mart. 1, 28, 5:paupertas,
Claud. IV. Cons. Hon. 411:lares pauperes nostros, sed plane sobrios revisamus,
App. M. 5, p. 163, 31.—In gen., sober, moderate, temperate, continent:B.parcus ac sobrius,
Ter. Ad. 1, 2, 15: vigilans ac sollers, sicca, sana, sobria, Afran. ap. Non. 21, 33 (Com. Rel. p. 148 Rib.):homines frugi ac sobrii,
Cic. Verr. 2, 3, 27, § 67:auream quisquis mediocritatem Diligit... caret invidendā Sobrius aulā,
Hor. C. 2, 10, 8; Vell. 2, 63, 1:non aestimatur voluptas illa Epicuri, quam sobria et sicca sit,
Sen. Vit. Beat. 12, 4:corda,
Stat. S. 5, 1, 78:vetus illa Romana virtus et sobria,
Amm. 15, 4, 3;opp. libidinosus,
Lact. 3, 26, 7.—Trop., of the mind, sober, even-minded, clever, sensible, prudent, reasonable, cautious (syn.:1.mentis compos, sanus): satin' sanus es aut sobrius?
Ter. Heaut. 4, 3, 29; cf.:satis credis sobriam esse,
id. Eun. 4, 4, 36:tu homo non es sobrius,
id. And. 4, 4, 39:vigilantes homines, sobrii, industrii,
Cic. Cael. 31, 74: [p. 1715] diligentes et memores et sobrii oratores, id. de Or. 2, 32, 140;opp. iracundus,
Vell. 2, 41, 1:alte sobria ferre pedem,
prudently, Ov. Am. 1, 12, 6.—Of things:opera Proba et sapiens et sobria,
Plaut. Pers. 4, 5, 2:ingenium siccum ac sobrium,
Sen. Ep. 114, 3:violenta et rapida Carneades dicebat, modesta Diogenes et sobria,
Gell. 7, 14, 10.—Hence, adv.: sōbrĭē (acc. to II. A. and B.).Moderately, temperately, frugally: vivere (with parce, continenter, severe;2.opp. diffluere luxuriā),
Cic. Off. 1, 30, 106.—Prudently, sensibly, circumspectly, = prudenter:ut hoc sobrie agatur,
Plaut. Capt. 2, 1, 29:curare aliquid,
id. Mil. 3, 1, 215:hanc rem accurare,
id. Ps. 4, 1, 29; id. Pers. 4, 1, 1. -
11 sobrius
sōbrius, a, um (= se-ebrius, wie socors = secors), nicht betrunken, nüchtern, I) eig. u. meton.: a) eig., v. Pers., Ggstz. vinolentus, ebrius, ebriosus, temulentus, Cic. u.a. – b) meton., v. Lebl.: pocula, nüchterne, die nicht betrunken machen, Tibull.: so auch lympha, Tibull.: convictus, Tac.: verba non sobria, die ein Betrunkener vorbringt, Mart.: uva, Wein, der nicht betrunken macht, Plin. – II) übtr. u. bildl.: 1) übtr., nüchtern, mäßig, enthaltsam, a) v. Pers. (Ggstz. libidinosus), Lact. 3, 26, 7: parcus et s., Ter.: Antonius s., Vell.: homines frugi ac sobrii, Cic.: caret invidendā sobrius aulā, Hor. – b) v. Lebl.: mensa, Sen.: vetus illa Romana virtus et sobria, Amm. – 2) bildl., vernünftig, verständig, besonnen, orator, Cic.: homo, Cic.: ingenium, Sen.: sobria ferre pedem, besonnen, vorsichtig, Ov.: sobria dicere, Gell. – Compar. sobrior, Laber, com. fr. bei Charis. 83, 20.
-
12 sobrius
sōbrĭus, a, um [se + ebrius] - Lebaigue P. 1169 et P. 1170. - sobrior. --- Laber. d. Char. 83, 20. [st1]1 [-] qui n'a pas bu, à jeun, qui n'est pas ivre, qui n'enivre pas. - Cic. Phil. 2, 31; Or. 99. - sobria pocula, Tib. 1, 6, 28: coupes sobres [de vin mêlé d'eau]. - sobrii convictus, Tac. An. 13, 45: banquets sans excès. - sobria uva, Plin. 14, 31: raisin qui n'enivre pas. - male sobrius ipse, Tibul. 1, 10, 51: lui-même un peu ivre (entre deux vins). --- Ov. F. 6, 785. [st1]2 [-] sobre, frugal, tempérant. - Cic. Verr. 3, 67 ; Hor. O. 2, 10, 8. [st1]3 [-] modéré, réservé, rassis. - Cic. Cael. 74. - sobrii oratores, Cic. de Or. 2, 140: orateurs d'esprit réglé, mesuré. --- cf. Sen. Ep. 114, 3; Gell. 7, 14, 10.* * *sōbrĭus, a, um [se + ebrius] - Lebaigue P. 1169 et P. 1170. - sobrior. --- Laber. d. Char. 83, 20. [st1]1 [-] qui n'a pas bu, à jeun, qui n'est pas ivre, qui n'enivre pas. - Cic. Phil. 2, 31; Or. 99. - sobria pocula, Tib. 1, 6, 28: coupes sobres [de vin mêlé d'eau]. - sobrii convictus, Tac. An. 13, 45: banquets sans excès. - sobria uva, Plin. 14, 31: raisin qui n'enivre pas. - male sobrius ipse, Tibul. 1, 10, 51: lui-même un peu ivre (entre deux vins). --- Ov. F. 6, 785. [st1]2 [-] sobre, frugal, tempérant. - Cic. Verr. 3, 67 ; Hor. O. 2, 10, 8. [st1]3 [-] modéré, réservé, rassis. - Cic. Cael. 74. - sobrii oratores, Cic. de Or. 2, 140: orateurs d'esprit réglé, mesuré. --- cf. Sen. Ep. 114, 3; Gell. 7, 14, 10.* * *Sobrius, Adiectiuum. Cic. Sobre, Sobret.\Tu pol homo non es sobrius. Terent. Tu n'es pas en ton bon sens.\Non sobria diuitiis mens. Claud. Trop convoiteuse de richesses.\Nox sobria. Propert. En laquelle on a peu beu, ou point.\Dedisti virgo operam laudabilem et sobriam. Plautus. Tu m'as bien aydé de ce que tu as parlé sobrement.\Rura sobria. Stat. Esquels ne croist point de vin.\Terrae sobriae. Stat. Esquelles y a peu de vignes ou point. -
13 sobrius
sōbrius, a, um (= se-ebrius, wie socors = secors), nicht betrunken, nüchtern, I) eig. u. meton.: a) eig., v. Pers., Ggstz. vinolentus, ebrius, ebriosus, temulentus, Cic. u.a. – b) meton., v. Lebl.: pocula, nüchterne, die nicht betrunken machen, Tibull.: so auch lympha, Tibull.: convictus, Tac.: verba non sobria, die ein Betrunkener vorbringt, Mart.: uva, Wein, der nicht betrunken macht, Plin. – II) übtr. u. bildl.: 1) übtr., nüchtern, mäßig, enthaltsam, a) v. Pers. (Ggstz. libidinosus), Lact. 3, 26, 7: parcus et s., Ter.: Antonius s., Vell.: homines frugi ac sobrii, Cic.: caret invidendā sobrius aulā, Hor. – b) v. Lebl.: mensa, Sen.: vetus illa Romana virtus et sobria, Amm. – 2) bildl., vernünftig, verständig, besonnen, orator, Cic.: homo, Cic.: ingenium, Sen.: sobria ferre pedem, besonnen, vorsichtig, Ov.: sobria dicere, Gell. – Compar. sobrior, Laber, com. fr. bei Charis. 83, 20. -
14 sōbrius
sōbrius adj. [2 se+ebrius], not drunk, sober: inter sobrios bacchari: nemo fere saltat sobrius: male sobrius, i. e. ebrius, O.— Free from drunkenness, moderate: convivium.— Sober, moderate, temperate, continent: parcus ac sobrius, T.: homines. —Fig., sober, self-possessed, sensible, prudent, reasonable, cautious: Satin' sanus est aut sobrius? T.: oratores: memento alte sobria ferre pedem, prudently, O.* * *sobria, sobrium ADJ -
15 casabundus
cāsābundus, a, um [ casso II \]шатающийся, близкий к падению (c. et ebrius Macr) -
16 debriatus
dēbriātus, a, um [ de+ ebrius ]1) хмельной, пьяный Eccl2) перен. опьянённый упоённый ( spirĭtus sancti gratiā Aug) -
17 ebrietas
-
18 ebrio
ēbrio, —, ātum, āre [ ebrius ]поить допьяна ( mulieres raro ebriantur Macr); перен. опьянять, пьянить ( animas Macr) -
19 ebriolus
ēbriolus, a, um [demin. к ebrius ]подвыпивший Pl -
20 ebriosus
I ēbriōsus, a, um [ ebrius ]1) пьянствующий, предающийся пьянству C, Sen etc.II ēbriōsus, ī m.пьяница C
См. также в других словарях:
ebrius — index drunk Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
qui peccat ebrius luat sobrius — /kway pekat iybriyas l(y)uwat sowbriyas/ He who sins when drunk shall be punished when sober … Black's law dictionary
Qui peccat ebrius, luat sobrius — He who offends while drunk suffers punishment when sober. See Broom s Legal Maxims 17 … Ballentine's law dictionary
ivre — [ ivr ] adj. • XIe; lat. ebrius 1 ♦ Qui n est pas dans son état normal, pour avoir trop bu d alcool; qui est saisi d ivresse. ⇒ aviné, enivré, soûl; fam. 1. beurré, blindé, bourré, brindezingue, cuit, cuité, noir, 2. paf, pété, pinté, plein, rond … Encyclopédie Universelle
ivraie — [ ivrɛ ] n. f. • 1236; lat. pop. ebriaca, du bas lat. ebriacus, doublet du class. ebrius « ivre » ♦ Plante monocotylédone, herbacée (graminées), particulièrement nuisible aux céréales. ⇒ ray grass. Loc. (Allus. bibl.) Séparer le bon grain de l… … Encyclopédie Universelle
ebrio — (Del lat. ebrius.) ► adjetivo/ sustantivo 1 Que está borracho o embriagado: ■ no paró de beber en toda la noche y terminó ebrio. SINÓNIMO [amonado] bebido borracho cocido [embriagado] ANTÓNIMO sereno sobrio ► … Enciclopedia Universal
Kind — 1. Ach, dass ich meine armen Kinder so geschlagen, klagte der Bauer, und sie waren des Pfaffen. – Eiselein, 375. 2. Alle Kinder werden mit Weinen geboren. Lat.: Clamabunt E et A quotquot nascuntur ab Eva. (Binder I, 193; II, 497; Seybold, 77.) 3 … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Wein — 1. Abgelegener Wein macht ungelegene Köpfe. 2. Allezeit Wein oder Wasser trinken ist nicht lustig. – Froschm., BVI. 3. Allkant Wein ist mein Latein, wirfft den Bawren vber die Zäun vnd stosst die Burger an die Schienbein. – Fischart, Gesch., in… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
ébriété — [ ebrijete ] n. f. • v. 1330; lat. ebrietas, de ebrius « ivre » ♦ Ivresse (surtout style admin.). Être en état d ébriété. ● ébriété nom féminin (latin ebrietas, atis) État d une personne ivre ; ivresse : Être en état d ébriété. ● ébriété… … Encyclopédie Universelle
ivrogne — [ ivrɔɲ ] adj. et n. • XIIIe; ivroigne « ivresse » 1160; lat. pop. °ebrionia ♦ Qui a l habitude de s enivrer, d être ivre. ⇒ alcoolique. ♢ N. C est un vieil ivrogne. ⇒ buveur; fam. alcoolo, picoleur, pochard, poivrot, soûlard, soûlaud. Une… … Encyclopédie Universelle
sober — [13] Sober comes via Old French sobre from Latin sōbrius ‘not drunk’. This was the opposite of ēbrius ‘drunk’ (source of French ivre ‘drunk’ and English inebriate [15]), but where ēbrius came from, and precisely what connection the presumably… … The Hutchinson dictionary of word origins