Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

e+ligno+ag

  • 61 sacrificium

    sacrificium (altlat. sacruficium), iī, n., (sacrifico), I) das Opfer, in sacruficiis remansit guttus et simpulum, Varro: illud ludorum epulare sacr., Cic.: sollemne et statum sacrificium, Cic.: sacrificia anniversaria, Cic.: sacrificia nocturna, Cic.: facere sacrificium u. sacrificia, Cic.: sacrificia facere Libero Liberaeque, Colum.: quaedam occulta sollemnia sacrificia Iovi Elicio facere, Liv.: sacrificium lustrale parare, Liv.: id sacrificium instaurare, Liv.: sacrificio perfecto, Liv.: sacrificio rite perpetrato, Liv.: sacrificium violare, Cic.: ligno eius (arboris) nec ad sacrificia uti fas habetur, Plin. – II) meton., das Opfertier, sacrificia occīdere, Schol. Iuven. 12, 14.

    lateinisch-deutsches > sacrificium

  • 62 sudo

    sūdo, āvi, ātum, āre (vgl. altind. svēdatē, schwitzt, svēda-h, Schweiß, griech. ἱδρώς = σϝιδρως, ahd. sweiz), I) intr. schwitzen, 1) eig.: puer sudavit et alsit, Hor.: cum Cumis Apollo (die Apollobildsäule) sudavit, Cic. (u. so deorum sudasse simulacra, Cic.): si sudare corpus coepit, Cels.: cum sudare inceperunt boves, Varro: sudare desiit bos, Colum.: sudare in balneo, Cels.: multum sudare maximeque frigido sudore, Cels.: in montem sudantes conscendimus, Petron. – 2) übtr.: a) von etw. schwitzen = von etw. dunsten, triefen, scuta duo sanguine sudasse, Liv.: sudarit sanguine litus, Verg.: cavae tepido sudant umore lacunae, Verg.: cum umore continuo Cumanus Apollo sudaret, Flor. – b) hervorschwitzen, herausschwitzen, per agros iam sponte sudent irriguae spirantia balsama venae, Claud.: balsama odorato sudantia ligno, Verg.: dulcis odoratis umor sudavit ab uvis, Sil. – 3) schwitzen = es sich sauer werden lassen, sich abmühen, sich abarbeiten, sudabis satis, si etc., Ter.: vides, sudare me iam dudum laborantem, quo modo ea tuear, quae etc., Cic.: sudandum est his pro communibus commodis, Cic.: ipsi sudabant (es soll ihnen die Hölle heiß werden), si di volunt, Cic.: se sine causa sudare, im Doppelsinn (eig. u. bildl.), Cic. de or. 2, 223: poet., mit folg. Infin., claustra remoliri, Stat. silv. 10, 526. – impers., ad supervacua sudatur, Sen. ep. 4, 11. – II) tr.: A) schwitzen, schwitzend von sich geben, ausschwitzen, 1) eig. (s. Bünem. Lact. 7, 24, 7. Muncker Fulg. myth. 3, 8. p. 123), durae quercus sudabunt mella, Verg.: arbores balsamum sudant, Iustin.: ut viles virgulae balsama pretiosa sudarent, Hieron.: ut iam nobis latissimi colles balsama sudent, Solin.: et (Iesus) sudavit sanguinem, Augustin.: in Sicilia scuta duo sanguinem sudasse, Val. Max.: ubi tura balsamaque sudantur, Tac. – 2) bildl., gleichs. im Schweiße seines Angesichts-, mühevoll bereiten, -verfertigen, -verrichten, proelium, Prud. – Öfter im Partiz., multo labore Cyclopum sudatus thorax, Sil.: zona manibus sudata Serenae, Claud.: sudatus labor, Stat. – B) beschwitzen, durch Schweiß benetzen, vestis sudata, Quint. 11, 3, 23. – C) schwitzend verbringen, durchschwitzen, aestates inter bella sudatae, Pacat. pan. 8, 3.

    lateinisch-deutsches > sudo

  • 63 teredo

    terēdo, inis, f. (τερηδών), der nagende Wurm, a) im Holze, der Holzwurm, Vitr. u. Ov.: teredo, vermis in ligno, Gloss. IV, 182, 49 u.ö. – b) in Kleidern, die Motte, Plin. – c) im Fleische, die Made, Plin.

    lateinisch-deutsches > teredo

  • 64 tero

    tero, trīvī, trītum, ere (Stamm ter, tri, griech. τείρω), reiben, I) im allg.: A) eig.: 1) übh.: oculos, sich die Augen reiben, um Tränen herauszubringen, Ter.: dentes in stipite, Ov. (vgl. eos [dentes] inter se terendo stridorem edere, Plin.): lignum ligno, Plin.: sinapi ex aceto, Scrib.: calcem, jmds. Ferse streifen = ihn im Laufe einholen, Verg.: calamo labellum, die Lippe an der Flöte reiben = Flöte blasen, Verg.: bis frugibus area trita est, es ist zweimal Ernte gewesen, Ov. – 2) insbes.: a) reinigend, putzend reiben, glätten, blank machen, crura pumice, Ov.: oculos, Plaut. – b) mit dem Dreiheisen reiben = abdrehen, drechseln, aliud (vitrum) torno teritur, Plin.: radios rotis, Verg. – c) das Getreide tretend dreschen, austreten,frumentum, Varro: messes, Tibull.: milia frumenti, Hor. – d) eine Örtl. oft betreten, -besuchen, ianuam, Catull.: viam, Ov.: iter, Verg.: semitas humanis vestigiis tritas, Plin.: fenestra trita nocturnis dolis, Prop.: interiorem metam curru, nach der inneren Spitzsäule zufahren, bildl., nicht auschweifen, sich in Schranken halten, Ov.: nec iam clarissimorum virorum receptacula (Landhaüser) habitatore servo teruntur, werden nicht mehr von Sklaven als Insassen bewohnt, Plin. pan. 50, 3. – e) im obszönen Sinne = futuere, Plaut. capt. 888. Prop. 3, 11, 30. Petron. 87, 8. – B) übtr., in den Händen reiben = oft gebrau chen, -lesen, 1) eig.: catillus Euandri manibus tritus, Hor.: liber ubique teritur, Mart.: quod legeret tereretque viritim publicus usus, Hor. – 2) in der Rede oft gebrauchen, bekannt-, geläufig machen, verbum, Cic.: nomina consuetudo diuturna terit, Cic.: tritum vulgi sermone proverbium, Hieron. epist. 57, 12 u. 117, 1. – II) prägn.: A) reiben = reibend zermalmen, zerreiben, 1) eig.: piper, Petron.: alqd in mortario, Plin.: bacam, Verg.: teri in ventre (von der Speise), Cels.: papaver tritum, Ov.: vita trita, rotis, Ov. – 2) bildl., gleichs. mit Füßen treten, verletzen, maiestatem deorum, Claud. in Ruf. 1, 228. – B) reibend vermindern, abreiben, abnutzen, abtragen, 1) eig.: silices, Ov.: trita colla bovis, Ov.: collum tritum habet (v. Cicero), Sen. suas. 6, 12: ferrum, abstumpfen, Ov.: in purpura, quae teritur (sich abträgt), absumitur (sich abnutzt), Liv.: trita vestis, trita subucula (Ggstz. pexa tunica), Hor.: Partiz. subst., trīta, ōrum, n., abgetragene Kleider, Mart. 2, 58. – 2) übtr.: a) mürbe machen, aufreiben, se in opere longinquo, Liv.: plebem in armis, Liv.: in foro verisque litibus teil, Plin. ep. Vgl. Korte Plin. ep. 7, 5, 2. – b) eine Zeit zubringen, interea tempus, Cic.: diem sermone, Plaut.: otium conviviis comissationibusque inter se, Liv.: ibi triennium frustra, Sall. fr.: aetatem in his discendis rebus, Cic.: aevum ferro, Verg.: segne otium, Tac.: dies noctesque in continuis precibus, Arnob. – / Perf. terui (neben trivi), Apul. bei Charis. 248, 4. – Synk. Perf. tristi, Catull. 66, 30.

    lateinisch-deutsches > tero

  • 65 timor

    timor, ōris, m. (timeo), die Furcht, Befürchtung, Besorgnis, bisw. auch Furchtsamkeit, Schüchternheit (Ggstz. animus [Mut], fortitudo [Entschlossenheit], audacia, fiducia), I) eig.: a) im allg., verb. metus ac timor, feige Furcht, Cic. Verr. 4, 41: timor anxius, Verg.: caecus, Cic. u. Phaedr.: externus = vor einem auswärtigen Feinde, Liv.: maestus, Verg.: pavidus, Ov.: solitus, Ov.: vanus, Liv.: virgineus, Ov. – timore aeger, Tac.: timore vacuus, Cic.: prae timore (vor F.), Plaut.: propter timorem, aus F., Caes.: timoris causā, Caes.: hoc timore, quo timore, aus F. davor, Caes. – m. ab (vor) u. Abl., a principibus suis, Liv. 45, 26, 7. – m. de (in betreff) u. Abl., timor de illo meus, Brut. in Cic. ep.: de nobis, Brut. et Cass. in Cic. ep. – m. pro (für) u. Abl., pro me, Verg. Aen. 6, 352. – m. obj. Genet. (= vor, wegen), zB. belli Parthici, Caes.: poenae, Caes.: mortis, Ov.: externi hostis, Hirt. b.G. (vgl. unten mit Verben). – timor omnis abesto quod superest (in bezug auf das, was noch weiter zu tun ist), Verg.: postquam timor sibi cuique futurae inopiae abiit, Liv.: omnem timorem abicere, Cic.: pedibus timor addidit alas, Verg.: afficere alqm maximo od. summo timore (v. einem Umstand), Brut. et Cass. in Cic. ep. u. Cic.: auges tu mihi timorem, Caecin. in Cic. ep. (u. so verum ea non animum eius augebant, sed timorem, Cic.): colligere se ex maximo timore, Caes.: convertere se aliquando ad timorem, Cic.: dare alqm in timorem dolis atque mendaciis, Plaut.: hominibus perturbatis inanem religionem timoremque deicere, die bestürzten M. von ihrer abergläubischen Furcht befreien, Cic.: dempto timore, Liv.: omni timore deposito, Brut. in Cic. ep. (vgl. deposito pariter cum veste timore, Ov.): timorem si quem habetis deponite, Cic.: hunc mihi timorem eripe, Cic.: neque tanti sum animi, ut etc.... neque tanti timoris, ut etc., ich bin weder so tollkühn, daß usw.... noch so feig, daß usw., Caes.: causa haec fuit timoris, Caecin. in Cic. ep.: scis Domitio comitiorum diem timori esse, Cael. in Cic. ep.: gaudet tamen esse timori tam magno populis, so große F. einflöße, Lucan.: u. so militibus ita timori fuit, ut etc., Vopisc.: tanto apud orientales populos timori mulierem fuisse, ut etc.,Treb. Poll.: tamen in magno timore sum, Cic.: cuius rei tanto in timore fui, ut etc., Lentul. in Cic. ep.: ea (aestas) quae sequitur magno est in timore, für den nächsten (Sommer) fürchtet man desto mehr, Cic.: quo minore essent timore, damit sie desto geringere F. hätten (= zu ihrer größeren Beruhigung), Caes.: timore poenae exterreri (exterritus), Caes.: quae (res) mihi quoque facit timorem, Planc. in Cic. ep. (vgl. unten mit ne): quo sola timorem ferre modo posses? Ov.: itaque non solum spem in eo habebant maximam, sed etiam timorem, quod et obesse plurimum et prodesse poterat, Nep.: tantus eo facto timor incessit, ut etc., Caes.: magnus omnium incessit timor animos, Caes.: quia belli magni timor impendet, Cic.: timor incutitur aut ex ipsorum periculis aut ex communibus, Cic.: inicere timorem Parthis, Cic., bonis omnibus, Cic.: inicere multitudini magnum timorem, Nep.: equitatum omnibus locis iniciendi timoris causā ostentare, Caes.: hoc primum in luco nova res oblata timorem leniit, Verg.: suorum timorem consolatione et ratione minuebat, Auct. b. Alex.: maestum timorem mittite (laßt fahren), Verg.: tantus subito timor omnem exercitum occupavit, ut etc., Caes.: stupidi timore obmutuerunt, Cornif. rhet.: animus timore obstupuit, Ter.: omitte timorem, fürchte dich nicht, Cic.: pelle (verscheuche) timorem, Verg.: percelli (perculsus) timore, Cic.: perfundi vano timore, Liv.: perterreri (perterritus) timore, Caes.: pone (lege ab) timorem, Ov.: sic omnino animos timor praeoccupaverat, ut etc., Caes.: timor praepedit dicta linguae, Plaut.: proponi alci ad timorem, Cic.: recreare se ex magno timore, Cic., se paulum ab illo timore, Auct. b. Alex.: quem timorem Caesaris adventus sustulit, Caes. (u. so repentinae incursionis timore sublato, Caes.): timore torpeo, Plaut.: quae (nefaria Catonis promulgatio) animos a minore cura ad summum timorem traduceret, Cic.: versari in timore ruinae (wegen des Einsturzes), Cic.: summam in sollicitudinem ac timorem Parthici belli provincia cum venisset, Caes.: cum timore aut vana spe vivere, Cael. in Cic. ep.: timoris suspicionem vitare, Caes.: cum maior a Romanis metus timorem a principibus suis vicisset, Liv.: quorum gressus vinxerat (gelähmt hatte) timor, Amm. – m. folg. ne u. Konj., timor patribus incessit, ne civitatem vis aliqua externa adoriretur, Liv. 1, 17, 4: ubi timor est, ne autumnalis satio hiemis gelicidiis peruratur, Colum. 11, 3, 63: maria aspera iuro non ullum pro me tantum cepisse timorem, ne etc., Verg. Aen. 6, 351 sqq.: quam ut (locus insignis memoriā cladis) timorem faciat, ne qua terra sit nefasta victoriae suae, Liv. 6, 28, 8. – m. folg. Infin., afflictumque fuit tantus adire timor, Ov. trist, 1, 8, 12: unde mare et terras ipsi mihi saepe videre fit timor, kommt mich F. an, Ov. met. 2, 65. – m. folg. Acc. u. Infin., in timore civitas fuit obsides captivosque Poenorum ea moliri, Liv. 32, 26, 16: sed vincit utilitas plerumque, cum subest ille timor eā neglectā ne dignitatem quidem posse retineri, Cic. de or. 2, 334: haud dubius timor incessit animos consilia sua emanasse, Liv. 7, 39, 4. – Plur. timores, Befürchtungen, multi et varii timores, Liv.: cui, quia privato sunt oppositi timores, dantur imperia, Cic.: molestiae, laetitiae, timores similiter omnium mentes pervagantur, Cic.: mentemque lymphatam Mareotico redegit in veros timores Caesar, Hor. (u. so oft bei Dichtern, s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 650. – Personif., Timor (Sohn des Äther u. der Erde, Hyg. fab. praef. in. p. 2 M.). Hor. carm. 3, 1, 37: ater, Verg. Aen. 9, 719: Plur., consternati Timores, Ov. met. 12, 60. – b) die religiöse Scheu, divûm, Lucr. 5, 1221 (1223): deorum, religiöser Aberglaube (griech. δεισιδαιμονία), Hor. sat. 2, 3, 295: sacer, Sil. 3, 31: primus in orbe deos fecit timor, Stat. Theb. 3, 661. – II) meton.: a) (wie φόβος) was Furcht macht, der Schrecken, Cacus Aventinae timor atque infamia silvae, Ov.: aquilo raptae timor Orithyiae, Prop.: magnus uterque timor latronibus, Hor. (aber quin [animal] et medetur huic timori = aber es heilt auch die Furcht vor denselben [vor diesen Krankheiten], Plin. 8, 119). – b) der Gegenstand der zärtlichen Besorgnis, tot gracili ligno complexa timores, Stat. silv. 3, 2, 80. – / Archaist. Nbf. timōs, ōris, m., Naev. tr. 43; vgl. Non. 487, 6.

    lateinisch-deutsches > timor

  • 66 transfluo

    trāns-fluo, flūxī, ere, I) heraus-, durchfließen, si vas fiat e ligno eius, vina transfluere ac remanere aquam, si quā fuerit mixta, Plin. 16, 155. – Plin. 11, 224 Jan u. Detl. profluere. – II) vorbeifließen, praeter (neben) caput Iuliae transfluit aqua, quae vocatur Crabra, Frontin. aqu. 9. – bildl., verfließen, transfluxere dies, Claud. epist. 4, 5. – III) hinüberfließen, bildl., premebam oculos eius et confluebat in praecordia mea maestitudo ingens et transfluebat (ergoß sich) in lacrimas, Augustin. conf. 9, 12, 29.

    lateinisch-deutsches > transfluo

  • 67 transfodio

    trāns-fodio, fōdī, fossum, ere, durchstechen, durchbohren, alci latus, Liv.: alqm, Caes.: se, Liv. epit.: parietem (fornicum), Liv.: Partic. m. Acc. resp., pectora duro transfossi ligno, Verg.

    lateinisch-deutsches > transfodio

  • 68 aneinanderreiben

    aneinanderreiben, inter se fricare (schabend, z. B. duo ligna diutius). – terere inter se (wetzend, z. B. dentes). – terere alqd alqā re (wetzend, z. B. lignum ligno). aneinanderreichen, contingere inter se. aneinanderreihen, iungere od. coniungere mit u. ohne inter se (unter sich verbinden). – conectere mit u. ohne inter se (aneinanderhesten, -fügen). – continuare (aneinanderbauen, z. B. domos). aneinanderrennen, s. zusammenrennen. – aneinanderschlagen, s. zusammenschlagen. – aneinanderschließen, sich, continuari (in einem fortlaufen, von Bauwerken, Völkerschaften). – applicare corpora corporibus (Körper an Körper anschließen). – applicare corpora corporibus armaque armis iungere (Körper an Körper anschließen und Waffen eng an Waffen halten, v. Soldaten in Reih' u. Glied). – iungi inter se od. bl. iungi (sich miteinander vereinigen). – inter se conciliari coniungique (sich freundschaftlich miteinander verbinden). – aneinandersetzen, I) zusammenstellen: componere. – II) = aneinanderfügen, w. s. – aneinanderstehen, [101] contingere inter se (v. Lebl., z. B. v. Balken; u. v. Pers., z. B. Posten). aneinanderstehend, continuus (in einem fortlaufend, z. B. tecta).

    deutsch-lateinisches > aneinanderreiben

  • 69 Holzschuh

    Holzschuh, calceus ex ligno factus. – Holzschuhe, ligneae soleae (bloße Sohlen v. Holz, die untergebunden wurden). – sculponĕae (Art hoher Holzschuhe).

    deutsch-lateinisches > Holzschuh

  • 70 schnitzen

    schnitzen, scalpere; sculpere (von tieferer Arbeit). – etw. aus Holz sch., exsculpere alqd ex ligno.

    deutsch-lateinisches > schnitzen

  • 71 хромлигносульфонат

    Универсальный русско-английский словарь > хромлигносульфонат

  • 72 щелочная вытяжка бурого угля

    Универсальный русско-английский словарь > щелочная вытяжка бурого угля

  • 73 calones

        Calones, Calcei ex ligno facti. Festus. Des sabos.
    \
        Calones, pen. prod. Liu. Vallets de gensdarmes.
    \
        Calo argutus. Horat. Subtil.

    Dictionarium latinogallicum > calones

  • 74 cuneo

    cŭnĕo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] fendre avec un coin. [st2]2 [-] façonner en forme de coin. [st2]3 [-] intercaler de force, comme avec un coin. [st2]4 [-] serrer (lier, maintenir, soutenir) avec un coin.    - Hispania cuneatur ibi inter duo maria, Plin. 3, 3, 4, § 29: là l'Espagne se rétrécit en forme de coin entre les deux mers.    - latera inclinata cuneare, Sen. Ep. 118, 16: soutenir les briques avec un coin.    - per vim cuneare, Quint. 4, 3, 4: faire entrer de force, comme avec un coin.
    * * *
    cŭnĕo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] fendre avec un coin. [st2]2 [-] façonner en forme de coin. [st2]3 [-] intercaler de force, comme avec un coin. [st2]4 [-] serrer (lier, maintenir, soutenir) avec un coin.    - Hispania cuneatur ibi inter duo maria, Plin. 3, 3, 4, § 29: là l'Espagne se rétrécit en forme de coin entre les deux mers.    - latera inclinata cuneare, Sen. Ep. 118, 16: soutenir les briques avec un coin.    - per vim cuneare, Quint. 4, 3, 4: faire entrer de force, comme avec un coin.
    * * *
        Cuneo, cuneas, cuneare. Plin. Siquid cuneandum sit in ligno. Coigner, ou Cuigner.
    \
        Per vim cuneari. Quintil. Estre coigné à force.
    \
        Hispania cuneatur angustiis. Plin. Est pleine d'encoigneures au moyen des lieux estroicts estant en icelle, Est poinctue.

    Dictionarium latinogallicum > cuneo

  • 75 stamen

    stāmĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] chaîne (du métier vertical des tisserands anciens). [st2]2 [-] fil (de la quenouille, du fuseau, des Parques...). [st2]3 [-] fil (en gén.). [st2]4 [-] fil (d'araignée). [st2]5 [-] fibre (végétale), filament; étamine. [st2]6 [-] Ov. corde (de la lyre). [st2]7 [-] cordon, bandelette; tissu, habit.    - purpureo fallebam stamine somnum, Prop. 1: je trompais le sommeil en brodant la pourpre.    - stamina ducere (torquere, deducere): filer.    - de legibus queri Fatorum et nimio de stamine, Juv. 10: se plaindre des rigueurs du destin et d'un fil interminable d'années.    - voir hors site stamen.
    * * *
    stāmĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] chaîne (du métier vertical des tisserands anciens). [st2]2 [-] fil (de la quenouille, du fuseau, des Parques...). [st2]3 [-] fil (en gén.). [st2]4 [-] fil (d'araignée). [st2]5 [-] fibre (végétale), filament; étamine. [st2]6 [-] Ov. corde (de la lyre). [st2]7 [-] cordon, bandelette; tissu, habit.    - purpureo fallebam stamine somnum, Prop. 1: je trompais le sommeil en brodant la pourpre.    - stamina ducere (torquere, deducere): filer.    - de legibus queri Fatorum et nimio de stamine, Juv. 10: se plaindre des rigueurs du destin et d'un fil interminable d'années.    - voir hors site stamen.
    * * *
        Stamen, staminis, pen. corr. neut. gene. Plin. Estain de laine, La filace qu'on met en la quenouille pour filer, Quenouillee, Une pouppe de filace.
    \
        Aurea stamina. Stat. Fils d'or.
    \
        Tenuissima. Ouid. Filets fort deliez.
    \
        Laeuia stamina ducere versato fuso. Ouid. Filer.
    \
        Gracili stamine intedere telas. Ouid. Ourdir de fil fort delié.
    \
        Minuunt colos stamina. Ouid. Les filets qu'on file vuident et evacuent les quenouilles.
    \
        Nere stamina. Ouid. Filer.
    \
        Sollicitat stamina docto pollice. Ouid. Il touche les cordes de sa harpe, Il joue doctement de la harpe.
    \
        Torquere stamina digitis. Ouid. Filer.
    \
        Pretioso stamine Serum velare aliquem. Claud. Le vestir de drap de soye.
    \
        Stamina in ligno, vel herbis. Pli. Petits filaments du bois fort deliez et menuz comme lin.

    Dictionarium latinogallicum > stamen

  • 76 sudatus

    sudātus, a, um part. passé de sudo. [st2]1 [-] qui a coulé, qui a dégoutté. [st2]2 [-] qui a coûté beaucoup de sueur, laborieux. [st2]3 [-] trempé de sueur.    - sudatus labor, Stat.: travail pénible.    - sudata vestis, Quint.: vêtement trempé de sueur.
    * * *
    sudātus, a, um part. passé de sudo. [st2]1 [-] qui a coulé, qui a dégoutté. [st2]2 [-] qui a coûté beaucoup de sueur, laborieux. [st2]3 [-] trempé de sueur.    - sudatus labor, Stat.: travail pénible.    - sudata vestis, Quint.: vêtement trempé de sueur.
    * * *
        Sudatus, pen. prod. Participium: vt Labor gelido sudatus in AEmo. Statius. La grande peine et labeur qu'on a porté et souffert en la montaigne nommee AEmus.
    \
        Thus ligno sudatum. Ouid. Sortant de l'arbre en maniere de sueur, Sué de l'arbre.
    \
        Vestis sudata. Quintil. Moite de sueur.
    \
        Fibula sudata marito. Clau. A laquelle faire son mari avoit pris grande peine, Faicte par grand art et maistrise.

    Dictionarium latinogallicum > sudatus

  • 77 дерево

    де́рево
    1. arbo;
    2. (материал) ligno;
    кра́сное \дерево mahagono;
    чёрное \дерево ebono.
    * * *
    с. (мн. дере́вья)
    1) árbol m

    хво́йное, ли́ственное де́рево — árbol conífero, foliáceo

    плодо́вое де́рево — árbol frutal

    ка́рликовое де́рево — árbol enano

    иу́дино де́рево — árbol del amor (de Judas)

    хле́бное де́рево — árbol de pan

    низкоро́слое де́рево — arbúsculo m

    2) ( материал) madera f

    кра́сное де́рево — caoba f

    чёрное де́рево — ébano m

    резьба́ по де́реву — grabado en madera

    ••

    родосло́вное де́рево — árbol genealógico (del linaje, gentilicio, de costados)

    * * *
    с. (мн. дере́вья)
    1) árbol m

    хво́йное, ли́ственное де́рево — árbol conífero, foliáceo

    плодо́вое де́рево — árbol frutal

    ка́рликовое де́рево — árbol enano

    иу́дино де́рево — árbol del amor (de Judas)

    хле́бное де́рево — árbol de pan

    низкоро́слое де́рево — arbúsculo m

    2) ( материал) madera f

    кра́сное де́рево — caoba f

    чёрное де́рево — ébano m

    резьба́ по де́реву — grabado en madera

    ••

    родосло́вное де́рево — árbol genealógico (del linaje, gentilicio, de costados)

    * * *
    n
    1) gener. (ìàáåðèàë) madera, árbol, arbol, palo, àrbol
    2) eng. madera
    3) Cub. mata

    Diccionario universal ruso-español > дерево

  • 78 древесина

    древеси́на
    ligno, lignaĵo.
    * * *
    ж.
    madera f; бот. lignina f

    превраще́ние в древеси́ну бот.lignificación f

    делова́я древеси́на — madera industrial (de valor)

    * * *
    ж.
    madera f; бот. lignina f

    превраще́ние в древеси́ну бот.lignificación f

    делова́я древеси́на — madera industrial (de valor)

    * * *
    n
    1) gener. palo, fuste, madera
    2) eng. leñame, leño

    Diccionario universal ruso-español > древесина

  • 79 лес

    лес
    1. arbaro, forsto;
    2. (материал) ligno.
    * * *
    м. (мн. леса́)
    1) bosque m

    тропи́ческий лес — selva f

    дрему́чий лес — bosque espeso (denso, tupido)

    густо́й лес — boscaje m

    запове́дный лес — bosque vedado

    де́вственный лес — bosque virgen

    сосно́вый лес — pinar m

    хво́йный, ли́ственный лес — bosque conífero, foliáceo

    сме́шанный лес — bosque mixto

    2) перен. ( множество) multitud f, mar f

    лес штыко́в перен.bosque de bayonetas

    3) ( материал) madera f

    лес на корню́ — madera en pie

    строево́й лес — bosque maderable

    ма́чтовый лес — bosque para mástiles

    корабе́льный лес — bosque para construcción de barcos

    сплавно́й лес — armadía f, maderada f

    сплавля́ть лес — conducir armadías (maderadas); aguar la madera

    ••

    как (сло́вно) в тёмном лесу́ — como en un laberinto, a oscuras

    для меня́ (для него́) э́то тёмный лес разг. — esto para mí (para él) es un lugar oscuro, para mí (para él) es un berenjenal

    за дере́вьями (из-за дере́вьев) ле́са не ви́деть погов.los árboles no dejan ver (tapan) el bosque

    кто в лес, кто по дрова́ погов. — unos por el cierzo, otros por el solano

    лес ру́бят - ще́пки летя́т посл. — donde pan se come, migajas caen

    * * *
    м. (мн. леса́)
    1) bosque m

    тропи́ческий лес — selva f

    дрему́чий лес — bosque espeso (denso, tupido)

    густо́й лес — boscaje m

    запове́дный лес — bosque vedado

    де́вственный лес — bosque virgen

    сосно́вый лес — pinar m

    хво́йный, ли́ственный лес — bosque conífero, foliáceo

    сме́шанный лес — bosque mixto

    2) перен. ( множество) multitud f, mar f

    лес штыко́в перен.bosque de bayonetas

    3) ( материал) madera f

    лес на корню́ — madera en pie

    строево́й лес — bosque maderable

    ма́чтовый лес — bosque para mástiles

    корабе́льный лес — bosque para construcción de barcos

    сплавно́й лес — armadía f, maderada f

    сплавля́ть лес — conducir armadías (maderadas); aguar la madera

    ••

    как (сло́вно) в тёмном лесу́ — como en un laberinto, a oscuras

    для меня́ (для него́) э́то тёмный лес разг. — esto para mí (para él) es un lugar oscuro, para mí (para él) es un berenjenal

    за дере́вьями (из-за дере́вьев) ле́са не ви́деть погов.los árboles no dejan ver (tapan) el bosque

    кто в лес, кто по дрова́ погов. — unos por el cierzo, otros por el solano

    лес ру́бят - ще́пки летя́т посл. — donde pan se come, migajas caen

    * * *
    n
    1) gener. (ìàáåðèàë) madera, algarrobal, coscojal, soto, bosque, floresta, monte
    2) liter. (ìñî¿åñáâî) multitud, mar
    3) eng. madera, madera viva
    4) mexic. manigua

    Diccionario universal ruso-español > лес

  • 80 орех

    оре́х
    1. (плод) nukso;
    гре́цкий \орех juglando;
    2. (дерево) nuksarbo;
    juglanda arbo (грецкого ореха);
    \ореховый nuksa, juglanda;
    \ореховое де́рево (материал) nuksligno, juglanda ligno.
    * * *
    м.
    1) ( плод) nuez f ( грецкий); avellana f ( лесной)

    коко́совый оре́х — nuez de coco, coco m

    кедро́вый оре́х — nuez (piñón, agalla) de ciprés

    земляно́й оре́х — cacahuete m, cacahuate m, cacahuey m

    муска́тный оре́х — nuez moscada (de especia)

    2) ( дерево) noguera f; nogal m (тж. древесина); avellano m ( орешник)
    ••

    ему́ доста́лось на оре́хи разг. — le cascaron las nueces (las liendres); le pusieron como un trapo

    разде́лать (отде́лать) под оре́х разг.poner a alguien de vuelta y media (de oro y azul)

    * * *
    м.
    1) ( плод) nuez f ( грецкий); avellana f ( лесной)

    коко́совый оре́х — nuez de coco, coco m

    кедро́вый оре́х — nuez (piñón, agalla) de ciprés

    земляно́й оре́х — cacahuete m, cacahuate m, cacahuey m

    муска́тный оре́х — nuez moscada (de especia)

    2) ( дерево) noguera f; nogal m (тж. древесина); avellano m ( орешник)
    ••

    ему́ доста́лось на оре́хи разг. — le cascaron las nueces (las liendres); le pusieron como un trapo

    разде́лать (отде́лать) под оре́х разг.poner a alguien de vuelta y media (de oro y azul)

    * * *
    n
    gener. (äåðåâî) noguera, avellana (лесной), avellano (орешник), nogal (тж. древесина), nuez (грецкий)

    Diccionario universal ruso-español > орех

См. также в других словарях:

  • ligno — Element prim de compunere savantă, cu semnificaţia (referitor la) lemn , lemnos . [var. ligni . / < fr., it. ligni , germ. ligno , cf. lat. lignum]. Trimis de LauraGellner, 18.05.2005. Sursa: DN  LIGNO elem. ligni . Trimis de raduborza, 15.09 …   Dicționar Român

  • LIGNO — fluv. Galliae, vulgo Laignon. Oritur apud Castellum Lamberti Chasteau Lambert, alluit Novamvillam Neusville, Gonantium Gonans, Bellam vallem Ballevaux, Olantium Olans, Rupem Roche, Marniacum, Balantionem, Montem Ramberti Montrember, Montiniacum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ligno- — ligni , ligno ❖ ♦ Élément de mots didactiques, du lat. lignum « bois ». Voir à l ordre alphabétique; cf. aussi ligniforme (in Littré), lignivore (1805, Cuvier) …   Encyclopédie Universelle

  • ligno- — combining form see lign …   New Collegiate Dictionary

  • ligno- — var. of ligni : lignocellulose. * * * …   Universalium

  • ligno- — lì·gno conf. 1. legno, del legno 2. TS chim. lignina, relativo alla lignina {{line}} {{/line}} ETIMO: dal lat. lĭgnu(m) …   Dizionario italiano

  • ligno- — combining form 1》 relating to wood: lignotuber. 2》 representing lignin: lignocellulose. Origin from L. lignum wood …   English new terms dictionary

  • ligno-tuber — lig·no tuber …   English syllables

  • ligno- — a word element meaning wood . {combining form representing Latin lignum} …  

  • ligno-tuber — |lig(ˌ)nō+ noun Etymology: lign + tuber : burl 2a …   Useful english dictionary

  • ligno- — combining form see lign …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»