-
1 jab
[dʒæb] 1. vt2. n ( inf)to jab a finger at sb — dźgać (dźgnąć perf) kogoś palcem
to jab sth into sth — wbijać (wbić perf) coś w coś
* * *[‹æb] 1. past tense, past participle - jabbed; verb(to poke or prod: He jabbed me in the ribs with his elbow; She jabbed the needle into her finger.) dźgnąć2. noun(a sudden hard poke or prod: He gave me a jab with his finger; a jab of pain.) dźgnięcie, ukłucie -
2 prod
[prɔd] 1. vt 2. nszturchnięcie nt; ( with sth sharp) dźgnięcie nt; ( fig) przypomnienie nt* * *[prod] 1. past tense, past participle - prodded; verb1) (to push with something pointed; to poke: He prodded her arm with his finger.) dźgać, kłuć2) (to urge or encourage: He prodded her into action.) popędzać, poganiać2. noun(an act of prodding: She gave him a prod.) szturchnięcie, ukłucie -
3 spear
[spɪə(r)] 1. nwłócznia f2. vtdźgać (dźgnąć perf) włócznią* * *[spiə] 1. noun(a type of long-handled weapon, usually with an iron or steel point on the end: He was armed with a spear and a round shield.) dzida2. verb(to pierce or kill with a spear: He went out in a boat and speared some fish.) przebijać dzidą/harpunem3. verb(to lead (a movement, an attack etc).) przewodzić -
4 stab
[stæb] 1. n( with knife etc) pchnięcie nt, dźgnięcie nt; ( of pain) ukłucie nt; ( inf)2. vtto have a stab at sth/doing sth — próbować (spróbować perf) czegoś/zrobić coś
to stab sb to death — zadźgać ( perf) kogoś
* * *1. past tense, past participle - stabbed; verb(to wound or pierce with a pointed instrument or weapon: He stabbed him (through the heart / in the chest) with a dagger.) pchać, dźgać2. noun(an act of stabbing or a piercing blow.) pchnięcie- stabbing- stab someone in the back
- stab in the back
См. также в других словарях:
dźgnąć — → dźgać … Słownik języka polskiego
dźgać się – dźgnąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} dźgać jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dźgali się nożami bez opamiętania. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dźgać — ndk I, dźgam, dźgasz, dźgaj, dźgał dźgnąć dk Va, dźgnę, dźgniesz, dźgnij, dźgnął, dźgnęła, dźgnęli, dźgnięty «uderzać czymś ostrym; kłuć» Dźgać kogoś bagnetem, nożem, sztyletem. dźgać się dźgnąć się 1. strona zwrotna czas. dźgać, dźgnąć Dźgnął… … Słownik języka polskiego
dźgnięcie — ↨ dźgnięcie się n I rzecz. od dźgnąć (się) … Słownik języka polskiego
kolnąć — dk Va, kolnąćnę, kolnąćniesz, kolnąćnij, kolnąćnął, kolnąćnęła, kolnąćnęli, kolnąćnięty, kolnąćnąwszy pot. «ukłuć; dźgnąć» Kolnąć kogoś nożem. Kolnęła go zazdrość … Słownik języka polskiego
dźgać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dźgam, dźga, dźgają, dźgany {{/stl 8}}– dźgnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dźgnę, dźgnie, dźgnij, dźgnął, dźgnęli, dźgnięty {{/stl 8}}{{stl 7}} pchać, wbijać w ciało lub w jakiś przedmiot ostro zakończone… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprężynowiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. sprężynowiecwca; lm D. sprężynowiecwców {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nóż sprężynowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dźgnąć kogoś sprężynowcem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień