-
1 dzwonić
глаг.• бренчать• бряцать• вызвать• вызывать• выкликать• дребезжать• зазвенеть• звать• звенеть• звонить• звучать• звякать• именовать• кликать• кликнуть• назвать• называть• наименовать• обзывать• окликнуть• позвать• призвать• призывать• прозвонить• скликать• созывать• телефонировать• шуметь* * *dzwon|ićнесов. 1. звонить;\dzwonić przez telefon звонить по телефону;
\dzwonić do kogoś звонить кому-л.;2. звенеть;● \dzwonić zębami стучать зубами; \dzwonići mi w uszach y меня в ушах звенит;
\dzwonić na alarm (na trwogę) бить тревогу+2. dźwięczeć
* * *несов.1) звони́тьdzwonić przez telefon — звони́ть по телефо́ну
dzwonić do kogoś — звони́ть кому́-л.
2) звене́ть•- dzwoni mi w uszach
- dzwonić na alarm
- dzwonić na trwogęSyn:dźwięczeć 2) -
2 dzwonić
vi1) ( bić w dzwon) läuten2) ( naciskać dzwonek) klingeln3) ( szczękać)\dzwonić kluczami mit den Schlüsseln klirren [ lub klimpern]szklanki dzwonią die Gläser klirren\dzwonić zębami ( przen) mit den Zähnen klappern4) ( brzmieć)komuś dzwoni w uszach jdm klingen die Ohren5) (pot: telefonować)\dzwonić do kogoś jdn anrufen, mit jdm telefonieren -
3 dzwonić
to ring the bell; ( kluczami) to jangle, to clink; ( szklankami) to clink; (pot: telefonować) to call, to ring (up)dzwonić do kogoś — to call sb, to ring sb (up)
dzwoniła zębami — (przen) her teeth were chattering
* * *ipf.1. (= bić w dzwon) ring a bell; dzwonić na mszę ring for church.2. (= wywoływać dźwięk) ring; ( kluczami) jangle, clink; (szklankami, kieliszkami) clink; ( dzwoneczkami) tinkle; dzwonił zębami his teeth were chattering.3. (= rozbrzmiewać) ring, resound; cisza dzwoni mi w uszach my ears are ringing with silence; dzwoni mi w uszach my ears are ringing.4. pot. (= telefonować) phone, ring up, call ( do kogoś sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dzwonić
-
4 dzwonić
zadzwonię do ciebie ich rufe dich an;dzwonić zębami mit den Zähnen klappern;dzwoni mi w uchu ich habe Ohrensausen -
5 dzwonić
• sound the bell -
6 dzwonić
1. appeler2. carillonner3. claquer4. clocheter5. corner6. grisoller7. sonne8. sonner9. tinter10. téléphoner -
7 dzwonić
1 cling 2 dola 3 fail 4 folláin 5 fáinne 6 fón 7 glaoch 8 glaoigh 9 telefón -
8 dzwonić
tringëllin -
9 dzwonić
[дзвонінь]vдзвонити, телефонувати -
10 dzwonić
skambėti -
11 dzwonić
клiкаць -
12 dzwonić
клiкаць -
13 dzwonić
дзвонити -
14 dzwonić
1 alingawngaw2 bilangguan3 dalaw4 hinugong5 kalansing6 kumalansing7 maghinugong8 magpangalan9 pagkakatugma10 sumigaw11 tawag12 tawagan13 tumawag14 tunog15 umalingawngaw16 umupa -
15 dzwonić
düňňürdemek; gylyç; halka; owaz; şagyrdy; şaňlamak; şaňňyrdamak; ses; şyňňyrdama; şyňňyrdamak; şyňňyrdy; telefon; tiňňirdemek; tiňňirdetmek; tiňňirdi; üýn; ýüzük -
16 dzwonić
τηλεφωνώ -
17 dzwonić
לוק עימשהל -
18 dzwonić na alarm
= dzwonić na trwogę бить трево́гу -
19 dzwonić na trwogę
= dzwonić na alarm -
20 dzwonić dzwo·nić
-nię, -nisz; impf -ń; pf za-vi + inst1) (dzwonkiem) to ring2) (czymś metalowym) to make a clattering noise with3) (czymś szklanym) to clink4) pot (= zatelefonować)dzwonić (zadzwonić pf) do kogoś — to give sb a ring BRIT, to give sb a call US
См. также в других словарях:
dzwonić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, dzwonićnię, dzwonićni, dzwoń – {{/stl 8}}zadzwonić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać sercem lub młotem (od zewnątrz) w ściany dzwonu, dzwonka… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dzwonić — na trwogę zob. trwoga. Dzwonić zębami; zęby dzwonią komuś zob. ząb 5. Komuś dzwoni w uszach zob. ucho 13 … Słownik frazeologiczny
dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… … Słownik języka polskiego
dzwonić [szczękać] zębami — {{/stl 13}}{{stl 7}} poruszać mimowolnie (ze strachu lub zimna) dolną szczęką tak, że przy uderzaniu o górną szczękę powstaje charakterystyczny dźwięk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzwonić, szczękać zębami z zimna, ze strachu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
podzwaniać — ndk I, podzwaniaćam, podzwaniaćasz, podzwaniaćają, podzwaniaćaj, podzwaniaćał «dzwonić z lekka, cicho, od czasu do czasu, dzwonić z przerwami; wydawać od czasu do czasu lekki metaliczny dźwięk, dźwięczeć» Podzwaniać ostrogami, wiadrami. Tramwaje… … Słownik języka polskiego
czelność — Mieć czelność coś zrobić «być na tyle zuchwałym, aby zrobić coś nagannego»: Ona miała czelność do ciebie dzwonić? W. M. Korczyńska, Wróć … Słownik frazeologiczny
trwoga — podn. Bić (w dzwony, w bębny); dzwonić, uderzać, strzelać itp. na trwogę «ostrzegać przed niebezpieczeństwem, uprzedzać o groźnej sytuacji wymagającej działania, wzywać do czujności»: Uderza (...) na trwogę, gromi rządy, nie oszczędzając zresztą… … Słownik frazeologiczny
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś … Słownik frazeologiczny
alarm — m IV, D. u, Ms. alarmmie; lm M. y 1. «sygnał, najczęściej akustyczny, ostrzegający przed niebezpieczeństwem; w wojsku: sygnał lub rozkaz ostrzegający przed niebezpieczeństwem napadu, wzywający do gotowości bojowej; stan gotowości w wypadku… … Słownik języka polskiego