Перевод: с польского на русский

с русского на польский

dziwna+rzecz

  • 1 dziwny

    прил.
    • забавный
    • заграничный
    • зарубежный
    • иногородний
    • иноземный
    • иностранный
    • карикатурный
    • нелепый
    • необыкновенный
    • необычный
    • особенный
    • особый
    • посторонний
    • причудливый
    • пришлый
    • смехотворный
    • смешной
    • странный
    • чужой
    • эксцентричный
    * * *
    странный, удивительный
    cudowny, zadziwiający дивный
    * * *
    dziwn|y
    \dziwnyi, \dziwnyiejszy странный, удивительный;

    \dziwnyym trafem по странному стечению обстоятельств, по странному совпадению; \dziwnyе, \dziwnyа rzecz, to \dziwnye странное дело; nic \dziwnyego ничего удивительного

    + niezwykły, osobliwy

    * * *
    dziwni, dziwniejszy
    стра́нный, удиви́тельный

    dziwnym trafem — по стра́нному стече́нию обстоя́тельств, по стра́нному совпаде́нию

    dziwne, dziwna rzecz, to dziwne — стра́нное де́ло

    nic dziwnego — ничего́ удиви́тельного

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > dziwny

См. также в других словарях:

  • dziwny — dziwnyni, dziwnyniejszy «odznaczający się czymś osobliwym, zwracający na siebie uwagę tą osobliwością; niezwykły, szczególny, nieokreślony, niezrozumiały» Dziwny charakter. Dziwny sposób bycia. Dziwne imię. Dziwny zbieg okoliczności. ◊ Nic… …   Słownik języka polskiego

  • dziw — m IV, D. u, Ms. dziwwie; lm M. y 1. częściej w lm «rzecz dziwna, niezwykła, zdumiewająca; dziwna, niezwykła historia» Był to zamek zaczarowany, pełen dziwów i strachów. Opowiadano o nim istne dziwy. ◊ Dziwy nad dziwami «bardzo dziwne rzeczy,… …   Słownik języka polskiego

  • dziwactwo — n III, Ms. dziwactwowie; lm D. dziwactwoactw 1. «rzecz dziwaczna, śmieszna, osobliwa, będąca odchyleniem od normy» Dziwactwa językowe. Malować dziwactwa. 2. «czyjeś dziwne przyzwyczajenie, cecha dziwna tkwiąca w czymś albo w kimś;… …   Słownik języka polskiego

  • kto — DB. kogo, C. komu, NMs. kim, blm «zaimek pytający lub względny zastępujący nazwy osób (niezależnie od ich płci), rzadziej zwierząt, lub nawiązujący do tych nazw» a) «używany w zdaniach o formie pytajnej lub ich równoważnikach» Kto to? Kto tam?… …   Słownik języka polskiego

  • dziwowisko — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} rzecz, zjawisko, istota dziwna, cudaczna, osobliwa; obiekt przykuwający uwagę z powodu dziwacznego zachowania lub wyglądu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie rób z siebie dziwowiska! {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»