-
1 причуда
сущ.• bzik• dziwactwo• fanaberia• fantazja• kaprys• urojenie• wybryk• wykrętas• wyobraźnia• zachcianka• zrządzenie• ćwierćnuta* * *bzik разг., chimera, dziwactwo -
2 чудачество
сущ.• cudactwo• cudaczność• dziwactwo• dziwaczność• ekscentryczność• ekstrawagancja• kaprys• mimośrodowość• osobliwość* * * -
3 особенность
сущ.• atrybut• cecha• charakterystyka• dziwactwo• niezwykłość• osobliwość• przymiot• rarytas• rzadkość• specjalność• specyficzność• szczególność• szczegół• właściwość* * *osobliwość, szczególność, właściwość -
4 прихоть
сущ.• bzik• dziwactwo• fantazja• kaprys• wybryk• zachcianka• zachciewajka* * *fantazja, kaprys, widzimisię, zachcianka -
5 странность
сущ.• dziwactwo• dziwaczność• dziwność• ekscentryczność• ekstrawagancja• mimośrodowość* * *bzik разг. -
6 фантазия
сущ.• bzik• dziwactwo• fantazja• imaginacja• kaprys• mrzonka• pomysł• wyobraźnia• zachcianka* * *imaginacja, chimera, fantazja -
7 экстравагантность
сущ.• dziwactwo• dziwaczność• ekscentryczność• ekstrawagancja• mimośrodowość* * * -
8 эксцентриситет
сущ.• dziwactwo• dziwaczność• ekscentryczność• ekstrawagancja• mimośrodowość• mimośród* * *mimośród мат. -
9 бзик
сущ.• cudactwo• dziwactwo• niezwykłość• osobliwość• świr -
10 эксцентричность
сущ.• dziwactwo• dziwaczność• ekscentryczność• ekstrawagancja• mimośrodowość
См. также в других словарях:
dziwactwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. dziwactwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cechujący kogoś dziwaczny styl bycia, dziwne przyzwyczajenie; ekscentryczność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć dość czyichś dziwactw. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziwactwo — n III, Ms. dziwactwowie; lm D. dziwactwoactw 1. «rzecz dziwaczna, śmieszna, osobliwa, będąca odchyleniem od normy» Dziwactwa językowe. Malować dziwactwa. 2. «czyjeś dziwne przyzwyczajenie, cecha dziwna tkwiąca w czymś albo w kimś;… … Słownik języka polskiego
cudactwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. cudactwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} charakterystyczna cecha kogoś lub czegoś (np. zachowania, wyglądu) polegająca na przesadnej oryginalności, niezwykłości, udziwnieniu;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bzik — m III, DB. a, N. bzikkiem 1. blm pot. «lekki obłęd, mania, dziwactwo» Dostać, mieć bzika (na jakimś punkcie). Posądzać kogoś o bzika. 2. lm M. i, DB. ów przestarz. «dziwak, oryginał» Mieć, uważać kogo za bzika … Słownik języka polskiego
chimera — ż IV, CMs. chimeraerze; lm D. chimeraer 1. Chimera, blm «w mitologii greckiej: potwór ziejący ogniem, o postaci lwa z głową kozy na grzbiecie i wężem zamiast ogona» 2. «przedstawienie tegoż potwora (czasem także w zmodyfikowanej postaci, np. jako … Słownik języka polskiego
cudactwo — n III, Ms. cudactwowie; lm D. cudactwoactw «dziwactwo, śmieszność» Cudactwo przyzwyczajeń. Cudactwo kostiumów … Słownik języka polskiego
dziwoląg — m III, D. a, N. dziwoląggiem; lm M. i 1. B.=D. «istota dziwaczna, osobliwa, niezwykła» Ubierać się, wyglądać jak dziwoląg. 2. B.=M. «rzecz dziwaczna, dziwactwo» Dziwoląg językowy, muzyczny. Tworzyć dziwolągi … Słownik języka polskiego
ekscentryczność — ż V, DCMs. ekscentrycznośćści; lm MD. ekscentrycznośćści 1. «ekscentryczny sposób bycia; przesadna oryginalność, dziwactwo» Ekscentryczność stroju. Odznaczać się ekscentrycznością. 2. mat. «odległość ogniska elipsy od jej środka; mimośród» … Słownik języka polskiego
ekstrawagancja — ż I, DCMs. ekstrawagancjacji; lm D. ekstrawagancjacji, (ekstrawagancjacyj) «zachowanie się, postępowanie, wygląd nacechowane dziwacznością, niezwykłością; dziwactwo, wybryk» Ekstrawagancja stroju. Ekstrawagancja reżysera. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
fantazja — ż I, DCMs. fantazjazji; lm D. fantazjazji (fantazjazyj) 1. blm «zdolność do wyobrażania sobie czegoś; wyobraźnia twórcza; zmyślenie, urojenie, pomysł» Bujna, wybujała, bogata, płodna fantazja. Fantazja artystyczna, poetycka. Twór, wytwór fantazji … Słownik języka polskiego
fioł — m IV, DB. a, Ms. fiołole 1. blm pot. «bzik, dziwactwo, mania; źle w głowie» Dostać fioła. Mieć fioła na jakimś punkcie. 2. lm M. y, DB. ów pot. «człowiek nienormalny, dziwak, oryginał» Kompletny, skończony, zupełny fioł. Zachowywać się jak fioł … Słownik języka polskiego