dzikość

См. также в других словарях:

• dzikość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. dzikośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. dziki w zn. 1.: Jabłka z powodu dzikości były cierpkie; w zn. 2.: Przerażała podróżników dzikość spotykanych zwierząt; w zn. 3.: Dzikość stepu; w zn. 4.: Dzikość… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dzikość — ż V, DCMs. dzikośćści, blm rzecz. od dziki a) w zn. 1: Dzikość okolicy. b) w zn. 2: Dzikość charakteru, usposobienia. c) w zn. 4: Zachowała jeszcze dzikość podlotka …   Słownik języka polskiego

• barbarzyństwo — n III, Ms. barbarzyństwowie, blm 1. «brak cywilizacji i kultury; nieokrzesanie, dzikość, okrucieństwo» Średniowieczne barbarzyństwo. Barbarzyństwo najeźdźcy. 2. «pierwszy okres rozwoju kultury społeczeństw następujący po okresie dzikości,… …   Słownik języka polskiego

• oswajać — ndk I, oswajaćam, oswajaćasz, oswajaćają, oswajaćaj, oswajaćał, oswajaćany oswoić dk VIa, oswoję, oswajaćisz, oswój, oswajaćił, oswojony 1. «przyzwyczajać do kogoś, do czegoś, zaznajamiać, zapoznawać z czymś» Oswoić czytelników z nowym kierunkiem …   Słownik języka polskiego

• wyzwolić — dk VIa, wyzwolićlę, wyzwolićlisz, wyzwolićzwól, wyzwolićlił, wyzwolićlony wyzwalać ndk I, wyzwolićam, wyzwolićasz, wyzwolićają, wyzwolićaj, wyzwolićał, wyzwolićany 1. «uczynić kogoś wolnym, niezależnym, obdarzyć wolnością, uwolnić kogoś, coś od… …   Słownik języka polskiego

• zdziczenie — n I 1. rzecz. od zdziczeć Zdziczenie obyczajów. 2. «stan tego, kto zdziczał; okrucieństwo, brutalność człowieka zdziczałego; dzikość» Wojenne zdziczenie …   Słownik języka polskiego

• temperować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, temperowaćruję, temperowaćruje, temperowaćany {{/stl 8}}– utemperować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} poskramiać, wpływać łagodząco na coś, na kogoś; czynić kogoś powściągliwym; kiełznać : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień