dziczyzna

См. также в других словарях:

• dziczyzna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. dziczyznayźnie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} jadalne mięso ubitych dzikich zwierząt {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dziczyzna — ż IV, CMs. dziczyznayźnie, blm «mięso ubitej zwierzyny łownej mające dużą wartość dietetyczną i smakową» …   Słownik języka polskiego

• kruszeć — ndk III, kruszećeje, kruszećszał «stawać się kruchym» Mur kruszał na deszczu. Dziczyzna kruszeje na mrozie …   Słownik języka polskiego

• odleżeć — dk VIIb, odleżećżę, odleżećżysz, odleżećleż, odleżećżał, odleżećżeli, odleżećżany rzad. odlegiwać ndk VIIIb, odleżećguję, odleżećgujesz, odleżećguj, odleżećiwał, odleżećiwany 1. «poleżeć odpowiednio długo w celu pozbycia się jakiejś dolegliwości …   Słownik języka polskiego

• uraczyć — dk VIb, uraczyćczę, uraczyćczysz, uracz, uraczyćczył, uraczyćczony «poczęstować kogoś czymś ulubionym przez niego; przyjąć kogoś obfitym, smacznym jedzeniem; ufetować» Uraczyć kogoś dziczyzną, dobrym winem, wyborną kolacją. uraczyć się «zjeść coś …   Słownik języka polskiego

• kruszeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, kruszećeję, kruszećeje, kruszećszał, kruszećszeli {{/stl 8}}– skruszeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się kruchym, tracić spoistość : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień