-
1 дисидент
dysydentч.dysydent політ. -
2 диссидент
-
3 dissident
['dɪsɪdnt] 1. adj 2. ndysydent(ka) m(f)* * *['disidənt]noun, adjective((a person) disagreeing, especially with a ruling group or form of government: a demonstration by a large number of dissidents.) dysydent -
4 вероотступник
apostata, dysydent ист. -
5 dissident
1. dysydencki2. dysydent3. odstępczy4. przeciwnik
См. также в других словарях:
dysydent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. dysydentncie; lm M. dysydentnci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w systemach totalitarnych (szczególnie w komunizmie) człowiek jawnie przeciw stawiający się panującej ideologii i … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dysydent — m IV, DB. a, Ms. dysydentncie; lm M. dysydentnci, DB. ów 1. «osoba otwarcie występująca przeciwko panującemu systemowi politycznemu i narażona z tego powodu na represje» 2. hist. «odstępca od dogmatów kościoła panującego na danym terenie; w… … Słownik języka polskiego
dysydencki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, dysydenckiccy, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. dysydent, zwłaszcza w zn. 1.: Pisma, książki dysydenckie. Wkrótce ruch dysydencki stanie się przestarzały. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień