-
1 dwoje
\dwoje ludzi/dzieci/drzwi/sań zwei Menschen/Kinder/Türe/Schlittenjedno z dwojga eins von beidenz dwojga złego von zwei Übelnna \dwoje babka wróżyła es kann so oder so ausgehen, wenn der Hahn kräht auf dem Mist, ändert sich das Wetter oder es bleibt, wie es ist ( prov) -
2 para
para [para] f\para wodna Wasserdampf mgotować na parze mit Dampf kochen\para butów/rękawiczek/pończoch ein Paar Schuhe/Handschuhe/Strümpfe, ein Schuhpaar/Handschuhpaar/Strumpfpaar\para oczu/rąk zwei [ lub ein Paar] Augen/Hände, ein Augenpaar/Händepaarktoś założył skarpetki nie do pary jd hat Socken nicht vom gleichen Paar angezogendobrać coś do pary etw Passendes finden [ lub aussuchen]\para nożyczek/okularów Schere f Brille f\para spodni ein Paar Hosen, Hose f\para rajstop Strumpfhose f[siedzieć] \parami paarweise sitzen, zu zweien sitzenmłoda \para Brautpaar nt, das junge Paar7) ani pary z ust! schweig still!nie puszczać pary z ust Stillschweigen bewahren, kein Wort sageniść w parze z czymś selten allein kommen -
3 entfremden
entfremden *I. vt1) ( fremd machen)zwei Menschen einander \entfremden oddalić dwoje ludzi od siebie ( przen)2) ( zweckentfremden)etw seinem Zweck \entfremden wykorzystywać [ perf wykorzystać] coś niezgodnie z celemsich jdm \entfremden oddalić się od kogoś ( przen)
См. также в других словарях:
dwoje — D. dwojejga, CMs. dwojejgu, N. dwojejgiem «liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 2, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie używanej tylko w liczbie mnogiej» Dwoje ludzi, dzieci,… … Słownik języka polskiego
para — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. parze {{/stl 8}}{{stl 7}} gazowy stan skupienia cieczy lub ciała stałego, tworzący się w czasie podgrzewania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Para wodna. Pary benzyny, ołowiu. Kłęby pary. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kochanek — m III, DB. kochaneknka, N. kochaneknkiem; lm M. kochaneknkowie, DB. kochaneknków 1. «mężczyzna utrzymujący z kobietą stosunki miłosne nie w małżeństwie; w lm także: dwoje ludzi utrzymujących ze sobą takie stosunki» Szczęśliwy, wierny kochanek.… … Słownik języka polskiego
ludzie — DB. ludziedzi, N. ludźmi; lp → człowiek, forma supletywna rzeczownika człowiek a) w zn. 1: Ludzie nauki, teatru. Ludzie pióra. Ludzie epoki odrodzenia, oświecenia. Tłum, gromada, grupka, garstka ludzi. Wiele ludzi. Dwoje, troje ludzi (o… … Słownik języka polskiego
Верхнелужицкий язык — Самоназвание: Hornjoserbšćina Страны: Германия … Википедия
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
pożenić — dk VIa, pożenićnię, pożenićnisz, pożenićżeń, pożenićnił, pożenićnieni 1. «ożenić wielu mężczyzn» Pożeniła już synów. 2. rzad. «doprowadzić do małżeństwa dwojga ludzi» Postanowiła pożenić tych dwoje. pożenić się 1. «o wielu mężczyznach: ożenić… … Słownik języka polskiego
węzeł — m IV, D. węzełzła, Ms. węźle; lm M. węzełzły 1. «zaciągnięta pętla, splot powstały przez związanie sznura, liny lub dwu, kilku, wielu sznurów, lin itp.; supeł; także: splot włosów, kok» Luźny, mocny, podwójny, skomplikowany węzeł. Węzeł na linie … Słownik języka polskiego
zbiorowy — «odnoszący się do pewnej grupy osób lub zbioru rzeczy, właściwy jakiemuś zbiorowi, złożony z wielu jednostek, składający się na jakiś zbiór; gromadny, kolektywny» Praca zbiorowa. Zbiorowe wydanie dzieł pisarza. Zbiorowa fotografia. Sceny zbiorowe … Słownik języka polskiego