Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

drooping

  • 1 marceo

    marcĕo, ēre, v. n. [Sanscr. root mar, die; Gr. marainô, marasmos; cf. also morbus, morior], to wither, droop, shrink, shrivel
    I.
    Lit. ( poet.): marcebant coronae, [p. 1113] Claud. Rapt. Pros. 3, 244:

    silva comis,

    Stat. S. 5, 5, 29.—
    II.
    Transf., to be faint, weak, drooping, feeble, languid, lazy (not in Cic. or Cæs.):

    annis corpus jam marcet,

    Lucr. 3, 946:

    marcent luxuria, vino, et epulis per totam hiemem confecti,

    Liv. 23, 45:

    otio ac desidia corrupti marcebant,

    Just. 30, 1:

    pavore,

    Curt. 4, 13, 18; Vell. 2, 84:

    si marcet animus, si corpus torpet,

    Cels. 2, 2:

    amor,

    Claud. Laud. Seren. 226:

    juventa,

    Nemes. Ecl. 1, 60.—Hence, marcens, entis, P. a., withering, drooping, feeble, wasted away, exhausted, weak, languid, indolent (mostly poet.).
    A.
    Lit.:

    marcentes coronae, Claud. Epithal. Pall. et Celer. 96: marcentes tibi porrigentur uvae,

    Mart. 5, 78, 12:

    bracchia marcentia vino,

    Col. 10, 428.—
    B.
    Transf.:

    colla,

    Stat. Th. 2, 630:

    guttura,

    Ov. M. 7, 314:

    senex marcentibus annis,

    Sil. 15, 746:

    visus,

    Sen. Agam. 788:

    stomachus,

    Suet. Calig. 58:

    terga,

    Mart. Cap. 6, § 704.— Absol.:

    tostis marcentem squillis recreabis,

    Hor. S. 2, 4, 58:

    Vitellius deses et marcens,

    Tac. H. 3, 36:

    pocula,

    i. e. enfeebling, Stat. S. 4, 6, 56:

    pax,

    Tac. G. 36: flamma cupiditatis, Mam. Grat. Act. ad Julian. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > marceo

  • 2 dēmissus

        dēmissus adj. with comp.    [P. of demitto].— Of places, lowered, sunken, low-lying, low: loca, Cs. — Drooping, falling, hanging down, low: Demissis umeris esse, T.: labia, T.: si demissior ibis, fly too low, O.: demisso capite: demisso voltu. S.: demisso crine, O.: Dido voltum demissa, V.— Fig., downcast, dejected, dispirited, low: animus: demissā voce loqui, V.: nihilo demissiore animo, L.: videsne illum demissum? — Lowly, humble, unassuming, shy, retiring: multum demissus homo, H.: sit apud vos demissis hominibus perfugium.—Of style, modest, reserved: orator ornamentis demissior.— Humble, poor: qui demissi in obscuro vitam habent, S.
    * * *
    demissa -um, demissior -or -us, demississimus -a -um ADJ
    low/low-lying; of low altitude; keeping low (people); slanting/hanging/let down; lowly/degraded/abject; downhearted/low/downcast/dejected/discouraged/desponden

    Latin-English dictionary > dēmissus

  • 3 languēns

        languēns entis, adj.    [P. of langueo], faint, weak, feeble, inert, powerless, inactive, languid: incitare languentīs: manus, O.: vox: hyacinthus, drooping, V.: cor, heavy, Ct.

    Latin-English dictionary > languēns

  • 4 lassus

        lassus adj.    [LAG-], faint, languid, weary, tired, exhausted: animus, T.: ab equo indomito, H.: marris ac vomere, Iu.: lassus maris et viarum, H.: Fructibus adsiduis lassa humus, exhausted, O.: verba onerantia lassas aurīs, H.: collum, drooping, V.
    * * *
    lassa, lassum ADJ
    tired, weary; languid

    Latin-English dictionary > lassus

  • 5 declinis

    declinis, decline ADJ
    moving/bending/drooping down; declining/ebbing; turning/bending; skewed/averted

    Latin-English dictionary > declinis

  • 6 dejectus

    I
    dejecta, dejectum ADJ
    downcast/dismayed/subdued/dejected; drooping/hanging/sunk/cast down; low lying
    II
    slope, sloping surface, declivity; act of throwing/causing to fall/felling

    Latin-English dictionary > dejectus

  • 7 elanguens

    (gen.), elanguentis ADJ
    growing weak; drooping, flagging; slackening, relaxing

    Latin-English dictionary > elanguens

  • 8 pallens

    pale, wan, pale yellow, pale green / weak, drooping

    Latin-English dictionary of medieval > pallens

  • 9 convalescentes

    con-vălesco, lŭi, 3, v. inch. n., to recover from a disease, to regain health, to grow strong, gain strength, etc. (very freq., and class.).
    I.
    Lit., with ex, de, ab, or absol.:

    ex morbo,

    Cic. Fat. 12, 28 sq.; so id. Fam. 13, 29, 4; Suet. Aug. 59; cf.:

    de vulnere,

    Ov. H. 21, 211:

    nec omnes, qui curari se passi sunt, continuo etiam convalescant,

    Cic. Tusc. 3, 3, 5: eum sustulere (defatigatum vulneribus), isque convaluit, Cat. ap. Gell. 3, 7, 19:

    ne aegri quidem quia non omnes convalescunt, idcirco ars nulla medicina est,

    Cic. N. D. 2, 4, 12:

    a solis ardoribus,

    Plin. 23, 1, 27, § 54; so in part. pres.: con-vălescentes, subst., those who are convalescent, Plin. 20, 5, 17, §§ 34 and 35;

    31, 9, 45, § 102 al.: agni,

    Varr. R. R. 2, 2, 15; Col. 7, 3, 19:

    arbores,

    to thrive, grow, Varr. R. R. 1, 23, 6:

    semina,

    Col. 3, 3, 4; 4, 16, 1:

    caulis,

    Pall. Febr. 24, 6:

    planta,

    Sen. Ep. 2, 2; cf.

    , of drooping branches of trees: veterrimae ilicis demissos jam ad terram languentesque ramos convaluisse adventu suo,

    Suet. Aug. 92:

    pestifer ignis,

    Ov. M. 8, 478; cf.:

    flamma magnā congerie,

    Quint. 5, 13, 13.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    ut convalescere aliquando et sanari civitas posset,

    Cic. Sull. 27, 76; so,

    civitas,

    Just. 3, 4, 1:

    Milo in dies convalescebat,

    gained strength, Cic. Mil. 9, 25:

    Caesar,

    id. Att. 7, 3, 4:

    ut tandem annona convaluit,

    grew better, became cheaper, Suet. Aug. 42:

    mens mea,

    Ov. H. 16, 73:

    mala per longas moras,

    id. R. Am. 92:

    opinio inveterata,

    Col. 3, 7, 2; so,

    opinio vetus,

    Gell. 4, 11, 1:

    fama mortis suae apud barbaros,

    Curt. 9, 6, 1.—
    B.
    Esp. in the jurists, to receive or possess value, become valid:

    testamentum,

    Dig. 29, 1, 33:

    donatio,

    ib. 24, 1, 33:

    libertas servo data,

    ib. 28, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > convalescentes

  • 10 convalesco

    con-vălesco, lŭi, 3, v. inch. n., to recover from a disease, to regain health, to grow strong, gain strength, etc. (very freq., and class.).
    I.
    Lit., with ex, de, ab, or absol.:

    ex morbo,

    Cic. Fat. 12, 28 sq.; so id. Fam. 13, 29, 4; Suet. Aug. 59; cf.:

    de vulnere,

    Ov. H. 21, 211:

    nec omnes, qui curari se passi sunt, continuo etiam convalescant,

    Cic. Tusc. 3, 3, 5: eum sustulere (defatigatum vulneribus), isque convaluit, Cat. ap. Gell. 3, 7, 19:

    ne aegri quidem quia non omnes convalescunt, idcirco ars nulla medicina est,

    Cic. N. D. 2, 4, 12:

    a solis ardoribus,

    Plin. 23, 1, 27, § 54; so in part. pres.: con-vălescentes, subst., those who are convalescent, Plin. 20, 5, 17, §§ 34 and 35;

    31, 9, 45, § 102 al.: agni,

    Varr. R. R. 2, 2, 15; Col. 7, 3, 19:

    arbores,

    to thrive, grow, Varr. R. R. 1, 23, 6:

    semina,

    Col. 3, 3, 4; 4, 16, 1:

    caulis,

    Pall. Febr. 24, 6:

    planta,

    Sen. Ep. 2, 2; cf.

    , of drooping branches of trees: veterrimae ilicis demissos jam ad terram languentesque ramos convaluisse adventu suo,

    Suet. Aug. 92:

    pestifer ignis,

    Ov. M. 8, 478; cf.:

    flamma magnā congerie,

    Quint. 5, 13, 13.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    ut convalescere aliquando et sanari civitas posset,

    Cic. Sull. 27, 76; so,

    civitas,

    Just. 3, 4, 1:

    Milo in dies convalescebat,

    gained strength, Cic. Mil. 9, 25:

    Caesar,

    id. Att. 7, 3, 4:

    ut tandem annona convaluit,

    grew better, became cheaper, Suet. Aug. 42:

    mens mea,

    Ov. H. 16, 73:

    mala per longas moras,

    id. R. Am. 92:

    opinio inveterata,

    Col. 3, 7, 2; so,

    opinio vetus,

    Gell. 4, 11, 1:

    fama mortis suae apud barbaros,

    Curt. 9, 6, 1.—
    B.
    Esp. in the jurists, to receive or possess value, become valid:

    testamentum,

    Dig. 29, 1, 33:

    donatio,

    ib. 24, 1, 33:

    libertas servo data,

    ib. 28, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > convalesco

  • 11 demitto

    dē-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to send down; to drop; to let, sink, or bring down; to cause to hang or fall down; to lower, put down, let fall (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    picis e caelo demissum flumen,

    Lucr. 6, 257; cf.:

    caelo imbrem,

    Verg. G. 1, 23:

    caelo ancilia,

    Liv. 5, 54 et saep.:

    barbam malis,

    Lucr. 5, 673:

    latum clavum pectore,

    Hor. S. 1, 6, 28; cf.:

    monilia pectoribus,

    Verg. A. 7, 278:

    laenam ex humeris,

    id. ib. 4, 263: Maia genitum demittit ab alto, Verg. A. 1, 297; cf.:

    ab aethere currum, Ov M. 7, 219: e muro sporta,

    Sall. Hist. 2, 53:

    aliquem in sporta per murum,

    Vulg. 2 Cor. 11, 33:

    taleam (sc. in terram),

    to put into the ground, plant, Cato R. R. 45, 2;

    arbores altius,

    Plin. 17, 11, 16, § 81:

    puteum alte in solido,

    i. e. to sink deep, Verg. G. 2, 231:

    triginta pedes in terram turrium fundamenta,

    Curt. 5, 1, 31:

    arbusta certo demittunt tempore florem,

    Lucr. 5, 670:

    demisit nardini amphoram cellarius (i. e. deprompsit),

    Plaut. Mil. 3, 2, 12:

    fasces,

    Cic. Rep. 2, 31; cf. id. ib. 1, 40:

    cibos (sc. in alvum),

    Quint. 10, 1, 19; cf. Ov. M. 8, 835.—Naut. t. t., to lower, demittere antennas, Sall. Hist. 4, 41 Dietsch.;

    Auct. B. Alex. 45, 2: cornua (i.e. antennas),

    Ov. M. 11, 482; cf.:

    effugit hibernas demissa antenna procellas,

    id. Tr. 3, 4, 9:

    arma, classem, socios Rheno,

    Tac. A. 1, 45 fin.; cf.: farinam doliis secundā aquā Volturni fluminis, Frontin. Strat. 3, 14, 2;

    and pecora secundā aquā,

    id. ib. 3, 14, 4:

    manum artifices demitti infra pectus vetant,

    Quint. 11, 3, 112; cf.

    brachia,

    id. 2, 13, 9:

    frontem (opp. attolli),

    id. 11, 3, 78:

    supercilia (opp. allevari), ib. § 79: aures,

    Hor. Od. 2, 13, 34; cf.

    auriculas,

    id. S. 1, 9, 20:

    caput,

    Ov. M. 10, 192:

    crinem,

    id. ib. 6, 289:

    demisso capite,

    Vulg. Job 32, 6 al.:

    aliquos per funem,

    Verg. A. 2, 262; Hor. A. P. 461:

    vestem,

    id. S. 1, 2, 95; cf.

    tunicam,

    id. ib. 25:

    stolam,

    id. ib. 99 et saep.; often in a violent manner, to cast down, to cast, throw, thrust, plunge, drive, etc.:

    equum in flumen,

    Cic. Div. 1, 33, 73; cf.:

    equos a campo in cavam viam,

    Liv. 23, 47:

    aliquem in carcerem,

    Liv. 34, 44 fin.; cf. Sall. C. 55, 4:

    aliquem ad imos Manes,

    Verg. A. 12, 884:

    hostem in ovilia,

    Hor. Od. 4, 4, 10:

    gladium in jugulum,

    Plaut. Merc. 3, 4, 28; cf.:

    ferrum in ilia,

    Ov. M. 4, 119:

    sublicas in terram,

    Caes. B. G. 3, 49, 4; cf.:

    huc stipites,

    id. ib. 7, 73, 3 and 6:

    huc caementa,

    Hor. Od. 3, 1, 35:

    nummum in loculos,

    to put, id. Ep. 2, 1, 175:

    calculum atrum in urnam,

    Ov. M. 15, 44:

    milia sex nummum in arcam nummariam,

    Nov. Com. v. 108 Rib.: caput ad fornicem Fabii, to bow, stoop, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 66, 267: tunicam ad talos, Varr. ap. Non. 286, 19; cf. Cic. Clu. 40, 111; Quint. 5, 13, 39 et saep.:

    quove velim magis fessas demittere naves,

    Verg. A. 5, 29; cf.:

    navem secundo amni Scodam,

    Liv. 44, 31.— Poet. with dat.:

    corpora Stygiae nocti tormentis,

    Ov. M. 3, 695; cf.:

    aliquem neci,

    Verg. A. 2, 85:

    aliquem Orco,

    id. ib. 2, 398; Hor. Od. 1, 28, 11:

    aliquem umbris,

    Sil. 11, 142:

    ferrum jugulo,

    Ov. H. 14, 5:

    ferrum lacubus,

    id. M. 12, 278:

    offa demittitur faucibus boum,

    Plin. 27, 11, 76, § 101.—
    b.
    Se, or in the pass. form with middle signif., to let one's self down, stoop, descend:

    (venti vortex) ubi se in terras demisit,

    Lucr. 6, 446:

    se inguinibus tenus in aquam calidam,

    Cels. 1, 3:

    se ad aurem alicujus,

    Cic. Verr. 2, 2, 30; cf.:

    cum se demittit ob assem,

    Hor. Ep. 1, 16, 64:

    concava vallis erat, qua se demittere rivi Assuerant,

    Ov. M. 8, 334 al.:

    nonullae (matres familias) de muris per manus demissae,

    Caes. B. G. 7, 47, 6.— Prov.: demitti de caelo, or simply caelo, to be sent down from heaven, i. e. to be of celestial origin, Liv. 10, 8, 10; Quint. 1, 6, 16.—
    B.
    Esp., milit. t. t.
    1.
    To send, bring, or lead down soldiers into a lower place:

    in loca plana agmen demittunt,

    Liv. 9, 27; cf.:

    agmen in vallem infimam,

    id. 7, 34:

    equites Numidas in inferiorem campum,

    id. 27, 18:

    agmen in Thessaliam,

    id. 32, 13; 38, 2: exercitum in planitiem, Frontin. Strat. 1, 2, 7 al.; and without in:

    agmen,

    Liv. 9, 2:

    levem armaturam,

    id. 22, 28 al.:

    cum se major pars agminis in magnam convallem demisisset,

    had descended, Caes. B. G. 5, 32 fin.;

    so with se,

    id. ib. 6, 40, 6; 7, 28, 2; id. B. C. 1, 79, 4; Cic. Fam. 15, 4, 4 al.—
    2.
    Arma demittere, in making a military salute: armis demissis salutationem more militari faciunt, with grounded arms, Auct. B. Afr. 85, 6. —
    II.
    Trop., to cast down, let sink, etc.:

    demisere oculos omnes gemitumque dedere,

    Ov. M. 15, 612; cf.:

    vultu demisso,

    Vulg. Isa. 49, 23:

    demissis in terram oculis,

    Liv. 9, 38, 13;

    also in sleep: cadit inscia clavo Dextera, demittitque oculos,

    Val. Fl. 3, 41:

    vultum,

    Val. Max. 8, 14, 5; Curt. 6, 32, 1:

    vultum animumque metu,

    Ov. M. 7, 133; cf.

    vultus,

    id. ib. 10, 367; Liv. 2, 58. hoc in pectus tuum demitte, impress this deeply on your mind, Sall. J. 102 fin.; cf.:

    eas voces in pectora animosque,

    Liv. 34, 50; and:

    dolor hoc altius demissus, quo minus profiteri licet,

    Just. 8, 5, 11: cum in eum casum me fortuna demisisset, ut, etc., had reduced, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 2:

    dignitatem in discrimen,

    Liv. 3, 35:

    vim dicendi ad unum auditorem (opp. supra modum sermonis attolli),

    Quint. 1, 2, 31; to engage in, enter upon, embark in, meddle with:

    me penitus in causam,

    Cic. Att. 7, 12, 3; cf.:

    me in res turbulentissimas,

    id. Fam. 9, 1, 2: cogita ne te eo demittas, unde, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16 fin.:

    se in comparationem,

    Suet. Rhet. 6:

    se in adulationem,

    to descend to, Tac. A. 15, 73:

    se usque ad servilem patientiam,

    id. ib. 14, 26:

    se ad minora illa,

    Quint. 1 prooem. § 5: re in secunda tollere animos et in mala demittere, to let it sink, i. e. to be disheartened, Lucil. ap. Non. 286, 7; cf.:

    si vicerint, efferunt se laetitia: victi debilitantur animosque demittunt,

    Cic. Fin. 5, 15, 42; so,

    animos (with contrahere),

    id. Tusc. 4, 6 fin.; and:

    animum (with contrahere),

    id. Q. Fr. 1, 1, § 4:

    mentes,

    Verg. A. 12, 609 (desperant, sicut e contra sperantes aliquid erigunt mentes, Serv.); and with abl.:

    ne se admodum animo demitterent,

    Caes. B. G. 7, 29.—In geom., t. t., to let fall a line, Vitr. 3, 5, 5.—Hence, dēmissus, a, um, P. a., brought down, lowered.
    A.
    Lit.
    1.
    Of localities, sunken, low-lying, low (cf. dejectus, P. a., no. I.):

    campestribus ac demissis locis,

    Caes. B. G. 7, 72, 3; cf.:

    loca demissa ac palustria,

    id. B. C. 3, 49, 5.—
    2.
    Of other things, drooping, falling, hanging down:

    demissis umeris esse,

    Ter. Eun. 2, 3, 22 Ruhnk.:

    tremulus, labiis demissis,

    with flabby lips, id. ib. 2, 3, 44:

    demisso capite discedere,

    Cic. Clu. 21, 58; cf.:

    tristes, capite demisso,

    Caes. B. G. 1, 32:

    demisso vultu,

    with downcast looks, Sall. C. 31, 7.— Poet. in Gr. constr.:

    Dido vultum demissa,

    Verg. A. 1, 561.—Also deep:

    demissa vulnera,

    Sen. Ep. 67 fin.
    B.
    Trop.
    1.
    Downcast, dejected, dispirited, low (freq.):

    erigebat animum jam demissum,

    Cic. Clu. 21, 58:

    esse fracto animo et demisso,

    id. Fam. 1, 9, 16:

    (homines) animo demisso atque humili,

    id. Font. 11; cf. id. Tusc. 2, 21:

    demisso animo fuit,

    Sall. J. 98 al.:

    demissa voce loqui,

    Verg. A. 3, 320.—In the comp.:

    nihilo demissiore animo causa ipse pro se dicta,

    Liv. 4, 44.— Transf. to the person:

    quis P. Sullam nisi moerentem, demissum afflictumque vidit?

    Cic. Sull. 26 fin.:

    videsne illum demissum?

    id. Mur. 21, 45; Quint. 1, 3, 10 al.— Comp.:

    orator in ornamentis et verborum et sententiarum demissior,

    Cic. Or. 24, 81.—
    2.
    Lowly, humble, unassuming, shy, retiring (opp. elatus, lofty, proud):

    ea omnia, quae proborum, demissorum, non acrium sunt, valde benevolentiam conciliant,

    Cic. de Or. 2, 43, 182; cf.:

    multum demissus homo,

    Hor. S. 1, 3, 57:

    sit apud vos modestiae locus, sit demissis hominibus perfugium, sit auxilium pudori,

    Cic. Mur. 40, 87.—
    3.
    Rarely of external condition, humble, poor:

    qui demissi in obscuro vitam habent (opp. qui magno imperio praediti in excelso aetatem habent),

    Sall. C. 51, 12.—
    4.
    Poet., and in Tacitus, of genealogical descent, descended, derived, sprung:

    ab alto Demissum genus Aenea,

    Hor. S. 2, 5, 63; so Verg. G. 3, 35: id. A. 1, 288; Stat. Th. 2, 613; Tac. A. 12, 58.— Sup. does not occur. — Adv.: dēmisse.
    1.
    Lit., low:

    hic alte, demissius ille volabat,

    Ov. Tr. 3, 4, 23.—
    2.
    Trop., humbly, modestly, abjectly, meanly:

    non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,

    Cic. Tusc. 5, 9, 24:

    suppliciter demisseque respondere,

    id. Fl. 10, 21:

    se tueri,

    id. Att. 2, 18, 3.— Sup.: haec quam potest demississime atque subjectissime exponit, * Caes. B. C. 1, 84 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > demitto

  • 12 langueo

    languĕo, ēre, 2, v. n. [root lag-; Gr. lagaros, lagnos, lewd; Lat. laxare, lactes; cf. Sanscr. lang-a, prostitute; Gr. lagôs, hare, lagones, the flanks, womb], to be faint, weary, languid (cf.: languesco, marceo, torpeo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    cum de via languerem,

    was fatigued with my journey, Cic. Phil. 1, 5, 12:

    per assiduos motus languere,

    to be wearied, Ov. H. 18, 161.— Poet.:

    flos languet,

    droops, Prop. 4 (5), 2, 46; Val. Fl. 7, 24 al.:

    languet aequor,

    the sea is calm, Mart. 10, 30, 12:

    lunae languet jubar,

    is enfeebled, obscured, Stat. Th. 12, 305.—
    B.
    In partic., to be weak, faint, languid from disease ( poet. and in post-Aug. prose):

    languent mea membra,

    Tib. 3, 5, 28:

    tristi languebunt corpora morbo,

    Verg. G. 4, 252:

    sub natalem suum plerumque languebat,

    Suet. Aug. 81: si te languere audierimus, Aug. ap. Suet. Tib. 21 fin.:

    ego langui et aegrotavi per dies,

    Vulg. Dan. 8, 27; Luc. 7, 10; cf. languesco.—
    II.
    Trop., to be languid, dull, heavy, inactive, listless:

    languet juventus, nec perinde atque debebat in laudis et gloriae cupiditate versatur,

    Cic. Pis. 33, 82:

    nec eam solitudinem languere patior,

    to pass in idleness, to be wasted, id. Off. 3, 1, 3:

    otio,

    id. N. D. 1, 4, 7; cf.:

    in otio hebescere et languere,

    id. Ac. 2, 2, 6:

    si paululum modo vos languere viderint,

    to be without energy, Sall. C. 52, 18:

    languet amor,

    Ov. A. A. 2, 436:

    mihi gratia languet,

    Sil. 17, 361.—Hence, languens, entis, P. a., faint, weak, feeble, inert, powerless, inactive, languid:

    incitare languentes,

    Cic. Leg. 2, 15, 38; cf.: commovere languentem id. de Or. 2, 44, 186:

    nostris languentibus atque animo remissis,

    Caes. B. C. 2, 14: languenti stomacho esse, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13:

    irritamentum Veneris languentis,

    Juv. 11, 167:

    vox languens,

    Cic. Off. 1, 37, 133:

    cor,

    Cat. 64, 97:

    hyacinthus,

    drooping, Verg. A. 11, 69; so,

    ramus,

    Suet. Aug. 92.

    Lewis & Short latin dictionary > langueo

  • 13 lassus

    lassus, a, um, adj. [etym. dub.; acc. to Bopp, Gloss. 112, 6, for glassus from glasnus; kindred to Sanscr. glasnu, fessus, defessus, lassus; but more prob. collat. form of laxus; cf. langueo], faint, languid, weary, tired, exhausted (syn.: fessus, fatigatus, defatigatus; mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.:

    lassus de via,

    Plaut. Ps. 2, 2, 66:

    opere faciundo,

    id. As. 5, 2, 23:

    lassus jam sum durando miser,

    id. Truc. 2, 3, 6; cf.:

    Romani itinere atque opere castrorum et proelio fessi lassique erant,

    Sall. J. 53:

    recto itinere lassi,

    Quint. 2, 3, 9: assiduo gaudio, Plin. 37, 1, 1, § 3:

    ab equo indomito,

    Hor. S. 2, 2, 10:

    lasso mihi subvenire,

    Plin. Ep. 9, 36, 5:

    alieno aratro,

    Juv. 8, 246:

    marris ac vomere,

    id. 15, 167.—Prov.:

    a lasso rixam quaeri (because tired persons are easily vexed),

    Sen. Ira, 3, 9, 5.—
    (β).
    With gen.:

    lassus maris et viarum Militiaeque,

    Hor. C. 2, 6, 7; cf.:

    ita me amor lassum animi ludificat,

    Plaut. Cist. 2, 1, 8.—
    (γ).
    With acc.:

    lassus pondus,

    Sen. Herc. Oet. 1599. —
    (δ).
    With inf.:

    nec fueris nomen lassa vocare meum,

    Prop. 2, 13, 28 (3, 5, 12); 2, 15 (3, 7), 46; 2, 33 (3, 31), 26.—
    II.
    Transf., of things:

    fructious assiduis lassa humus,

    exhausted, Ov. P. 1, 4, 14; cf.:

    lassa et effeta natura,

    Plin. Ep. 6, 21, 2:

    aurae spatio ipso,

    id. ib. 5, 6, 14:

    stomachus,

    Hor. S. 2, 8, 8:

    verba onerantia lassas aures,

    id. ib. 1, 10, 10:

    collum,

    drooping, Verg. A. 9, 436:

    lasso collo jumenta,

    Juv. 14, 146:

    undae,

    i. e. become calm again, Luc. 2, 618:

    mons,

    gently sloping, Stat. Th. 1, 330:

    si res lassa labat, Itidem amici collabascunt,

    Plaut. Stich. 4, 1, 16.— Comp., sup., and adv. seem not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > lassus

  • 14 marcidulus

    marcĭdŭlus, a, um, adj. dim. [marcidus], somewhat drooping, somewhat faint or languid (post-class.):

    marcidulis luminibus,

    Mart. Cap. 7, § 727.

    Lewis & Short latin dictionary > marcidulus

  • 15 praegravo

    prae-grăvo, āvi, ātum, 1, v. a., to press heavily upon, to oppress with weight, to encumber (perh. not before the Aug. period).
    I.
    Lit.:

    exonerare praegravante turbā regnum cupiens,

    Liv. 5, 34:

    praegravata telis scuta,

    burdened, heavy, id. 7, 23:

    caper praegravantibus auribus,

    drooping, Col. 7, 6.—
    B.
    Transf., to exceed in weight, preponderate:

    ne praegravet fructus parte aliquā,

    Plin. 17, 22, 35, § 184.—
    II.
    Trop., to weigh down, depress: qui praegravat artes, Infra se positas, qs. presses them down by his own superiority, Hor. Ep. 2, 1, 13.—
    B.
    To preponderate:

    cito apparebit, pars civitatis deterior quanto praegravet,

    Sen. Clem. 1, 24, 1; Suet. Caes. 76.

    Lewis & Short latin dictionary > praegravo

См. также в других словарях:

  • drooping — drooping; un·drooping; …   English syllables

  • drooping — index languid, powerless Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Drooping — Droop Droop (dr[=oo]p), v. i. [imp. & p. p. {Drooped}; p. pr. & vb. n. {Drooping}.] [Icel. dr[=u]pa; akin to E. drop. See {Drop}.] 1. To hang bending downward; to sink or hang down, as an animal, plant, etc., from physical inability or exhaustion …   The Collaborative International Dictionary of English

  • drooping — 1. noun An instance of something drooping 2. adjective That droops or droop. drooping flowers …   Wiktionary

  • drooping — adj. Drooping is used with these nouns: ↑eyelid, ↑lid …   Collocations dictionary

  • drooping — adjective 1. weak from exhaustion • Syn: ↑flagging • Similar to: ↑tired 2. hanging down (as from exhaustion or weakness) • Syn: ↑droopy, ↑sagging …   Useful english dictionary

  • Drooping Brome — Bromus tectorum Drooping brome (Eu), Cheat Grass (N.Am) Left: Drooping Brome Bromus tectorum Right: Field Brome Bromus arvensis Scientific classification …   Wikipedia

  • drooping lily sign — a deformity seen on excretory urography of a duplex kidney, with the forcing of the lower collecting system and ureter outward and downward to resemble the shape of a drooping lily; it is caused by obstruction and dilation of the upper collecting …   Medical dictionary

  • drooping brome — smiltyninė dirsuolytė statusas T sritis vardynas apibrėžtis Miglinių šeimos pašarinis augalas (Anisantha tectorum), paplitęs šiaurės Afrikoje, pietvakarių Azijoje ir pietų Europoje. atitikmenys: lot. Anisantha tectorum angl. bronco grass;… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • drooping tulip — paprastoji margutė statusas T sritis vardynas apibrėžtis Lelijinių šeimos dekoratyvinis nuodingas augalas (Fritillaria meleagris), paplitęs pietų ir vidurio Europoje. atitikmenys: lot. Fritillaria meleagris angl. checkered fritillary; checkered… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • drooping juniper — smilkalinis kadagys statusas T sritis vardynas apibrėžtis Kiparisinių šeimos augalas (Juniperus recurva), paplitęs pietų Azijoje. Naudojamas smilkalams gaminti. atitikmenys: lot. Juniperus recurva angl. drooping juniper šaltinis Valstybinės… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»