Перевод: с греческого на английский

с английского на греческий

drei

  • 1 τρεῖς

    τρεῑς (τρεῖς, τρᾰῶν, τρεῖς; τρᾰα nom., acc.)
    1 three μετὰ τριῶν τέταρτον πόνον (“ob drei πόνοι gemeint sind oder drei andere Büßer, ergibt sich aus den Worten nicht,” Wil.) O. 1.60

    τρεῖς τε καὶ δέκ' ἄνδρας ὀλέσαις O. 1.79

    πύργον ἐσαλλόμενοι τρεῖς (sc. δράκοντες) O. 8.38 τρία ἔργα ποδαρκὴς ἁμέρα θῆκε κάλλιστ' ἀμφὶ κόμαις O. 13.38 θύγατρες αἱ τρεῖς (sc. Κάδμου) P. 3.98

    Ζηνὸς υἱοὶ τρεῖς P. 4.171

    πεντάκις Ἰσθμοῖ στεφανωσάμενος, Νεμέᾳ δὲ τρεῖς (Hermann: τρίς codd.: sc. στεφανώσεις, Schr.) N. 6.20

    ἐπεί οἱ τρεῖς ἀεθλοφόροι πρὸς ἄκρον ἀρετᾶς ἦλθον N. 6.23

    εὐώνυμον ἐς δίκαν τρία ἔπεα διαρκέσει (cf. Demosth., 19. 209) N. 7.48

    ἄραντο γὰρ νίκας ἀπὸ παγκρατίου τρεῖς ἀπ' Ἰσθμοῦ I. 6.61

    εἴπερ τριῶν Ἰσθμοῖ, Νεμέᾳ δὲ δυ[οῖν fr. 6a. h. τρία κρᾶτα fr. 8. ] αν τρεῖς[ (referring to the three lamentations, vv. 6—9) Θρ. 3.. πέφνε δὲ τρεῖς καὶ δέκ' ἄνδρας· τετράτῳ δ αὐτὸς πεδάθη fr. 135. ] ον ἷκε συγγόνους τρεῖς π[ fr. 140a. 71 (45).

    Lexicon to Pindar > τρεῖς

  • 2 βέκος

    Grammatical information: m.
    Meaning: `bread' (Hdt. 2,2)
    Origin: IE [Indo-European]X [probably] [114] * bʰeg- `bake'.
    Etymology: Given by Herodotus as Phrygian, which seems confirmed by its occurrence in Phr. inscriptions. Hipponax (fr. 125 Masson) seems to give it as Cyprian (where it might have come from Phrygian?); s. Masson 167f. Solmsen KZ 34 (1897) 70. Fur. 297 compares βέσκεροι ἄρτοι ὑπο Λακώνων H.: "eine altes vorgriechisches Restwort, das sich in drei entlgenen Gebieten (Zentral-Kleinasien, Kypros, Peloponnesos) behauptet hat." This would fit Herodotus' story that it is the oldest word to be found in the world.

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βέκος

  • 3 γαμέω

    γαμέω impf. ἐγάμουν Lk 17:27; 1 aor. ἔγημα Lk 14:20, inf. γῆμαι 2 Macc 14:25, subj. γήμω 1 Cor 7:28, ptc. γήμας Mt 22:25; the form ἐγάμησα also occurs Mt 5:32; Mk 6:17; 10:11 (subj.); perf. act. γεγάμηκα 1 Cor 7:10; plpf. ἐγεγαμήκει Just., D. 140, 1; aor. mid. inf. γήμασθαι Just., A I, 29, 1; 1 aor. pass. ἐγαμήθην 1 Cor 7:39. See W-S. §15; B-D-F §101; Rob. 1213; Mlt-H. 231 (Hom.+; ins, pap; Phryn. 742 Lob.; LXX; En 106:14; TestJud 12:2; JosAs 4:15; ParJer 8:4; Just.; Tat. 8:1). In our lit., to take another person as spouse, marry.
    said of a man (Hom.+ gener.)
    α. w. acc. marry, take someone as wife (Hom. et al.; OGI 391, 8; 392, 11; IDefixAudollent 78; Demetr.: 722 Fgm. 1, 3 Jac.; Esth 10:3c; Jos., Ant. 6, 309; 7, 70; Just., D. 134, 3; Orig., C. Cels. 5, 27, 13) Lk 14:20 (the aor. form ἔγημα is exceptional in the NT, and the more usual expr. is λαβεῖν [γυναῖκα] as in ms. D of 14:20; cp. 20:28, 29, 31; 1 Cor 7:28 v.l.; GKilpatrick, JTS 18, ’67, 139f); a divorced woman Mt 5:32; Mk 6:17; Lk 16:18b; another woman Mt 19:9; Mk 10:11; Lk 16:18a; Hm 4, 1, 6.
    β. abs. marry, enter matrimony (POxy 1213, 4; PFlor 332, 24; 2 Macc 14:25; 4 Macc 16:9; Jos., C. Ap. 2, 201; Just., A I, 29, 1; Tat. 8, 1) Mt 19:10; 22:25, 30; 24:38; Mk 12:25; Lk 17:27; 20:34f; 1 Cor 7:28, 33; Hm 4, 1, 8; IPol 5:2; Agr 18.
    of a woman
    α. act.
    א. w. acc. (Eur., Med. 606 ironically; Menander, Hero 3 S.; s. also Nauck, TGF, Adespota 194 and note on the disputed pass.) Mk 10:12 (v.l. γαμηθῇ ἄλλῳ is adapted to more common usage; s. bγ).
    ב. abs. (Chariton 3, 2, 17 Ἀφροδίτη γαμεῖ) 1 Cor 7:28b, 34; 1 Ti 5:11, 14.
    β. mid. (Hom. et al.), esp. ptc. ἡ γαμουμένη (as POxy 496, 5; 905, 10; Just., A I, 29, 1 τὸ γήμασθαι) IPol 5:2.
    γ. pass. get married, be married (X., An. 4, 5, 24; Plut., Romul. 18 [2, 1]; Anton. Lib. 16, 2; 20, 7; Ps.-Apollod. 1, 147 Μήδεια γαμηθεῖσα, Αἰγεῖ παῖδα γεννᾷ; POxy 361, 1 [I A.D.]; 257, 25; 30; PGrenf II, 76, 10f ἀλλʼ ἐξεῖναι αὐτῇ γαμηθῆναι ὡς ἄν βουληθῇ; JosAs 4:15 ABH γαμηθήσομαι [γαμήσομαι DEF] τῷ υἱῷ τοῦ βασιλέως; Philo, Spec. Leg. 1, 110; Jos., Ant. 6, 308) Mk 10:12 v.l. (s. bαא); 1 Cor 7:39.—For lit. s. γαμίζω 2 and s. also HPreisker, Christent. u. Ehe in d. ersten drei Jahrh. 1927, Ehe u. Charisma b. Pls: ZST 6, 1929, 91–95; WMichaelis, Ehe u. Charisma b. Pls: ibid. 5, 1928, 426–52; HSchumacher, D. Eheideal d. Ap. Pls ’32; FBüchsel, D. Ehe im Urchristent.: ThBl 21, ’42, 113–28; AOepke, RAC IV, ’59, 650–731; AIsaksson, Marriage and Ministry in the New Temple, ’65; RSchnackenburg, Schriften zum NT, ’71, 414–34; KNiederwimmer, Askese u. Mysterium ’75; STreggiari, Roman Marriage ’91. S. also γυνή 1.
    of both sexes marry (M. Ant. 4, 32; PEleph 2, 8 [285/284 B.C.]; BGU 717, 16 οἱ γαμοῦντες) 1 Cor 7:9f, 36; 1 Ti 4:3; Hm 4, 4, 1f; Dg 5:6.—EDNT I 235–38. B. 98. DELG. M-M. TW

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > γαμέω

  • 4 προκάθημαι

    προκάθημαι (Hdt. et al.; ins)
    to be in an office of leadership, preside (over), lead (Pla. et al.; Polyb. 12, 16, 6; Plut., Rom. 14, 5; Cass. Dio 49, 40 et al.; SIG 694, 50f [129 B.C.] προκαθημέναις θεαῖς τ. πόλεως; UPZ 110, 165 [164 B.C.]; 1 Esdr). lit. of the ἐπίσκοπος IMg 6:1. Of other church officials beside the overseer/bishop οἱ προκαθήμενοι the leaders 6:2. Of the Roman congregation προκάθηται ἐν τόπῳ (s. τύπος, end) χωρίου Ῥωμαίων it presides in the land of the Romans IRo ins a (s. on this Lghtf. and Hdb. ad loc.; Harnack, SBBerlAk 1896, 111–31; JChapman, Rev. Bénéd. 13, 1896, 385ff; FFunk, Kirchengeschichtl. Abhandlungen u. Untersuchungen I 1897, 1–23; HAchelis, Das Christentum in den ersten drei Jahrhunderten 1912, I 210ff).
    to exercise preeminence, take the lead fig. ext. of 1: of the Roman church προκαθημένη τῆς ἀγάπης preeminent in love IRo ins b (s. AJülicher, GGA 1898, 4).

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > προκάθημαι

  • 5 φίλημα

    φίλημα, ατος, τό (Aeschyl.+; Pr 27:6; SSol 1:2; Philo, Div. Rer. Her. 40; Jos., Bell. 7, 391; Just., A I, 65, 2; Ath. 32, 3) a kiss (φιλέω 2) Lk 22:48 (a basic betrayal of canons of friendship, cp. Aristot. EN 8; JDöller, Der Judaskuss: Korrespondenzblatt f. d. kath. Klerus Österreichs 1918; 127–29). φίλημά τινι διδόναι give someone a kiss (Nicophon Com. [V/IV B.C.] 8) Lk 7:45. The kiss w. which Christians give expression to their intimate fellowship (Ath. 32, 3 τὸ φ., μάλλον δὲ τὸ προσκύνημα ‘the kiss, or rather the formal greeting’; here the qualification τὸ π. aims at thwarting charges of indecency) is called φίλημα ἅγιον: ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ greet one another w. a kiss of esteem Ro 16:16; 1 Cor 16:20; 2 Cor 13:12; cp. 1 Th 5:26. Also ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἀγάπης greet one another w. an affectionate kiss 1 Pt 5:14 (Just., A I, 65, 2 [without ἐν]).—HAchelis, Das Christentum in den ersten drei Jahrhunderten I 1912, 292f; Windisch on 2 Cor 13:12; RSeeberg, Aus Rel. u. Gesch. I 1906, 118–22; AWünsche, Der Kuss in Bibel, Talmud u. Midrasch 1911; K-MHofmann, Philema Hagion ’38; WLowrie, The Kiss of Peace, Theology Today 12, ’55, 236–42; KThraede, JAC 11f, ’68/69, 124–80; JEllington, Kissing in the Bible, Form and Meaning: BT 41, ’90, 409–16; WKlassen, NTS 39, ’93, 122–35.—B. 1114. DELG s.v. φίλος. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > φίλημα

См. также в других словарях:

  • drei — drei …   Kölsch Dialekt Lexikon

  • drei — [drai̮] <Kardinalzahl> (als Ziffer: 3): drei Personen; bis drei zählen. * * * drei 〈Adj.; Kardinalzahl; als Ziffer: 3〉 →a. acht ● aller guten Dinge sind drei; wir haben keine drei Worte miteinander gewechselt wir kennen uns kaum ● drei Mal …   Universal-Lexikon

  • drei — • drei Beugung: – Genitiv dreier, Dativ dreien, drei – wir sind zu dreien oder zu dritt – herzliche Grüße von uns dreien – die Interessen dreier großer, selten großen Völker – die Beförderung dreier Angestellten, seltener Angestellter Nur… …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Drei — Drei, die erste ungerade Zahl nach der Einheit und die erste ungerade Primzahl. Die Dreizahl (Trias) ist die erste, mit der die Vorstellung einer wirklichen Menge verknüpft ist, sie galt daher von jeher für eine vorzugsweise heilige Zahl, der man …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • drei — drei: Das gemeingerm. Zahlwort mhd., ahd. drī, got. Þreis, engl. three, schwed. tre geht mit Entsprechungen in den meisten anderen idg. Sprachen auf idg. *trei̯es »drei« zurück, vgl. z. B. lat. tres »drei« und griech. treīs »drei« (s. dazu die… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Drei — Drei, die; , en; eine Drei würfeln; er schrieb in Latein eine Drei; die Note »Drei«; mit [der Durchschnittsnote] »Drei Komma fünf« bestanden; vgl. 1Acht und Eins …   Die deutsche Rechtschreibung

  • drei — Zahladj; (als Ziffer) 3; ↑Anhang (4) || ID meist Er / Sie kann nicht bis drei zählen gespr; er / sie ist dumm || NB: Gebrauch Beispiele unter ↑vier drei viertel, drei viertel …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

  • drei — Num. (Grundstufe) die Ziffer 3 Beispiele: Das Kind ist drei Jahre alt. Er hat drei Geschwister …   Extremes Deutsch

  • drei — AdjNum std. (8. Jh.), mhd. drī, ahd. drī, as. thria, thrie, threa Stammwort. Aus g. * þrej(ez) drei , auch in gt. þreis, anord. þrír, ae. þrī, afr. thrē, thria, thriū (bis in mittelhochdeutsche Zeit war das Zahlwort noch flektiert); dieses aus ig …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • drei — drei·del; drei·kan·ter; …   English syllables

  • drei — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Bsp.: • Die beiden Familien machen drei Wochen Urlaub …   Deutsch Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»