dorosła

См. также в других словарях:

• dorosły — dorosłyrośli, dorosłyroślejszy 1. «taki, który osiągnął odpowiedni wiek, odpowiedni rozwój fizyczny i psychiczny; dojrzały, pełnoletni» Dorosła kobieta. Dorośli mężczyźni. Dorosłe bażanty, kuropatwy. 2. «właściwy dorosłemu, dojrzałemu człowiekowi …   Słownik języka polskiego

• amfibia — ż I, DCMs. amfibiabii; lm D. amfibiabii (amfibiabij) 1. biol. «zwierzę przystosowane do życia w wodzie w okresie larwalnym a na lądzie jako postać dorosła lub żyjące zarówno w jednym, jak i w drugim środowisku» 2. techn. wojsk. «pojazd… …   Słownik języka polskiego

• beniaminek — m III, DB. beniamineknka, N. beniamineknkiem; lm M. te beniamineknki a. ci beniamineknkowie, DB. beniamineknków «ulubione, zwykle najmłodsze, najbardziej pieszczone dziecko; także osoba dorosła, najmłodsza w jakimś gronie, którą się faworyzuje;… …   Słownik języka polskiego

• człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… …   Słownik języka polskiego

• dekoltować się — ndk IV, dekoltować siętuję się, dekoltować siętujesz się, dekoltować siętuj się, dekoltować sięował się «nosić bluzki, suknie itp. z dekoltem; odsłaniać szyję, ramiona, piersi, plecy» Dekoltowała się jak dorosła kobieta …   Słownik języka polskiego

• kidnaper — m IV, DB. a, Ms. kidnapererze; lm M. kidnapererzy, DB. ów «przestępca, który porwał dziecko lub osobę dorosłą w celu wymuszenia okupu» ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

• krowa — ż IV, CMs. krowawie; lm D. krów 1. «dorosła samica ssaków rogatych przeżuwających, z gromady parzystokopytnych; przeważnie o samicy bydła domowego» Krowa holenderka. Krowa dojna, cielna. Stado krów. Paść krowy. ∆ Krowa mleczna «krowa dająca dużo… …   Słownik języka polskiego

• locha — ż III, CMs. losze; lm D. loch «dorosła samica świni domowej lub dzika; maciora» Prośna locha …   Słownik języka polskiego

• minóg — m III, DB. minógnoga, N. minógnogiem; lm M. minógnogi, D. minógnogów zool. minogi «Petromyzoniformes, rząd ryb z gromady krągłoustych, o ciele walcowatym, mających 7 par otworów skrzelowych, przechodzących w swym rozwoju stadium larwy, zwanej… …   Słownik języka polskiego

• panna — ż IV, CMs. pannannie; lm D. pannanien 1. «kobieta niezamężna, najczęściej młoda, dziewczyna» Dorosła panna. Dziewczynka wyrosła na piękną pannę. Panny wychodziły za mąż. ◊ Panna młoda «kobieta w dniu swego ślubu» ◊ Panna na wydaniu, pot. panna do …   Słownik języka polskiego

• pannica — ż II, DCMs. pannicacy; lm D. pannicaic «dorosła panna, duża, wybujała dziewczyna (często z odcieniem nieżyczliwości, pogardliwie)» Dorodna pannica. Nieznośna, zarozumiała pannica. Wyrosła na dużą pannicę …   Słownik języka polskiego