-
1 подразумеваемый
-
2 догадливый
прил.• bystry• chytry• domyślny• inteligentny• jaskrawy• jasny• przenikliwy• sprytny• żwawy• żywy* * * -
3 сообразительный
прил.• bystry• chytry• domyślny• gwałtowny• inteligentny• pojętny• przebiegły• przenikliwy• prędki• rozumny• ruchliwy• rześki• rączy• skory• sprytny• szybki• wnikliwy• zwinny• żwawy• żywy* * *bystry перен., domyślny, zmyślny -
4 предполагаемый
прил.• hipotetyczny• przewidywalny• przypuszczalny• rzekomy* * *domniemany, domyślny, przypuszczalny -
5 проницательный
прил.• badawczy• bystry• chytry• dolegliwy• domyślny• gwałtowny• misterny• ostry• pikantny• przebiegły• przenikliwy• rozumny• skory• sprytny• subtelny• uszczypliwy• wnikliwy* * *badawczy, przenikliwy -
6 умный
прил.• bystry• chytry• cwany• domyślny• dorzeczny• inteligentny• mądry• pojętny• pomysłowy• przemyślny• przenikliwy• racjonalny• rozsądny• roztropny• rozumny• rozumowy• rozważny• sensowny• sprytny• słodki• wykwintny• wymyślny• zdolny• zgrabny• zmyślny• zręczny• łebski• śliczny* * *inteligentny, mądry, myślący, rozumny
См. также в других словарях:
domyślny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, domyślnyni, domyślnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obdarzony umiejętnością przewidywania, intuicją : {{/stl 7}}{{stl 10}}Domyślny pies. Domyślni goście, rodzice. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
domyślny — domyślnyni, domyślnyniejszy 1. «łatwo domyślający się; przenikliwy, bystry, przewidujący» Domyślny nauczyciel, opiekun. Domyślni uczniowie. Matka jest domyślniejsza (bardziej domyślna) niż ojciec. 2. «taki, którego trzeba się domyślić; domniemany … Słownik języka polskiego
Мицнер, Пётр — Пётр Мицнер Piotr Mitzner … Википедия
międzywierszowy — «znajdujący się między wierszami, wpisany między wiersze tekstu; interlinearny» Dopiski międzywierszowe. przen. «dający się odczytać między wierszami tekstu; wyrażony domyślnie; domyślny» Międzywierszowe aluzje … Słownik języka polskiego
niech — «partykuła będąca częścią składową form opisowych trybu rozkazującego w 3. osobie lp i lm, rzadziej w 1. osobie lp» Niech państwo wejdą. Niech pan pozwoli. Niech dzieci będą grzeczne. Niech już będzie zgoda. Niech on natychmiast wyjdzie. ∆ Niech… … Słownik języka polskiego
podmiot — m IV, D. u, Ms. podmiotocie; lm M. y 1. jęz. «imienna część zdania, imienna grupa wyrazowa nazywająca przedmiot (pojęcie), o którym się w zdaniu orzeka, połączona związkiem zgody z orzeczeniem» ∆ Podmiot bierny «podmiot łączący się z orzeczeniem… … Słownik języka polskiego
