Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dominationes

  • 1 dominatio

    dominātio, ōnis, f. (dominor), I) die Herrschaft, bes. die Alleinherrschaft, Oberherrschaft, in einem vorher freien Staate verhaßt, dah. gew. = Gewaltherrschaft, Zwingherrschaft, Despotie, wie τυραννίς. A) eig.: unius, Alleinherrschaft, Monarchie, Cic.: Cinnae, Cic.: crudelis, Cic.: in vos u. in vobis, Sall. fr. – Plur., dominationes adpetiverunt, Cic. de rep. 2, 48: dominationes funestae, Sen. de ira 2, 9, 3: dominationibus aliis fastiditus, Tac. ann. 13, 1: vices dominationum, Tert. apol. 26: dominationes affectabant, Sall. hist. fr. 1, 10 (11). – B) meton. = dominantes, die Herrscher, Herren, Sing., Flor. 1, 24, 3. – II) übtr.: ne (fortuna) magnam nimis in nos habeat dominationem, Cornif. rhet.: haec te omnis dominatio regnumque iudiciorum tanto opere delectat, über die G. zu gebieten u. wie ein König zu herrschen, Cic.: temperantia est rationis in libidinem firma et moderata dominatio, Cic.

    lateinisch-deutsches > dominatio

  • 2 dominatio

    dominātio, ōnis, f. (dominor), I) die Herrschaft, bes. die Alleinherrschaft, Oberherrschaft, in einem vorher freien Staate verhaßt, dah. gew. = Gewaltherrschaft, Zwingherrschaft, Despotie, wie τυραννίς. A) eig.: unius, Alleinherrschaft, Monarchie, Cic.: Cinnae, Cic.: crudelis, Cic.: in vos u. in vobis, Sall. fr. – Plur., dominationes adpetiverunt, Cic. de rep. 2, 48: dominationes funestae, Sen. de ira 2, 9, 3: dominationibus aliis fastiditus, Tac. ann. 13, 1: vices dominationum, Tert. apol. 26: dominationes affectabant, Sall. hist. fr. 1, 10 (11). – B) meton. = dominantes, die Herrscher, Herren, Sing., Flor. 1, 24, 3. – II) übtr.: ne (fortuna) magnam nimis in nos habeat dominationem, Cornif. rhet.: haec te omnis dominatio regnumque iudiciorum tanto opere delectat, über die G. zu gebieten u. wie ein König zu herrschen, Cic.: temperantia est rationis in libidinem firma et moderata dominatio, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dominatio

  • 3 dominatio

    dominātio, ōnis f. [ dominor ]
    1) господство, владычество (d. Cinnae C; d. in aliquem Sl, C и in aliquo Sl)
    2) единовластие, верховная власть
    dominationes T, Fl (= dominantes) — повелители

    Латинско-русский словарь > dominatio

  • 4 affecto

    af-fecto (ad-fecto), āvi, ātum, āre (afficio), sich an etw. machen, I) erfassen, ergreifen, 1) eig. (u. bildl.): a) im allg.: ubi nulla datur dextrā affectare (sc. navem) potestas, es zu ergreifen, zu erhaschen, Verg. Aen. 3, 670: u. (bildl.) affectare viam (iter), einen Weg einschlagen, sich einen Weg bahnen, sich Bahn brechen, um zu einem Ziele zu gelangen od. wohin zu gelangen, ad eam rem adfectas viam (du gehst darauf aus), ut etc., Plaut. Men. 686: eam adfectat viam, ut etc., Plaut. aulul. 575: quae dominatio quam viam munitet et quod iter adfectet, videtis, Cic. Rosc. Am. 140.: viam affectat Olympo (zum O. = zur Unsterblichkeit), Verg. georg. 4, 562: ad alqm aff. viam, sich Bahn brechen, Eingang suchen, Ter. heaut. 301; Phorm. 964 (kühn auf jmd. losgehen). – b) eine Frauensperson beschlafen, ancillam hospitis, Capit. Maximin. 12, 4: mulierem, Ps. Apul. de herb. 16, 3 lemm. (s. dazu Ackermann S. 316). – 2) übtr.: a) auf etw. sich einlassen, mit etw. sich befassen, eam rem, Liv. 29, 6, 2: m. ad u. Akk., ad quod (opus) Romanum non affectasset ingenium, Firm. math. 5. praef. p. 115 ed. Basil. – b) etw. erringen, sich aneignen od. verschaffen, regnum, Liv. 1, 46, 2: opes (Macht), Liv. 24, 22, 11. – c) jmd. heimsuchen, gravi morbo affectari, Liv. 29, 10, 1. – II) etw. anstreben, erstreben, 1) nach etw. trachten, streben, etw. sich anzueignen suchen, auf etw. bedacht sein, es auf etw. absehen (im guten u. üblen Sinne), a) im allg.: omni diligentiā munditiam, non affluentiam, Nep.: artem, Val. Max.: elegantiam Graecae orationis Latinis verbis, Gell.: spem potiundae Africae, zu verwirklichen suchen, hegen u. pflegen, Liv.: u. so easdem spes, Ov. – im üblen Sinne, caelum, Ov.: immortalitatem, Curt.: famam eruditionis, clementiae, Quint. u. Tac.: plausum, Quint.: non admodum commoda fisci, Eutr.: diligentiam in supervacuis, sorgfältig zu erscheinen suchen, Plin.: studium carminum, den Dichter zu machen suchen, Tac.: dicacitatem in deformibus lucris, gern Witze machen bei usw., Suet. – m. ad u. Akk., ad gloriam, Tert. apol. 39: ad omnem malitiae suae scaenam (Trugwerk), Tert. de anim. 46. – m. Infin. = darauf ausgehen, es darauf absehen, sich unterfangen, Plaut. Bacch. 377. Ov. am. 2, 39. Sil. 4, 138. Stat. Theb. 1, 132. Auson. parent. 26, 12. Amm. 25, 4, 18. Porphyr. Hor. sat. 2, 3, 275: u. so m. Nom. u. Infin., qui docti esse affectant, gelehrt erscheinen wollen, Quint. 10, 1, 97 (vgl. 5, 10, 28): tu tamen affectas, Nestor, dici atque videri pauper, Mart. 11, 32, 5: u.m. ut u. Konj., Eutr. 5, 4. Ambros. de off. 3, 16, 97. – b) in polit. Beziehung, α) übh. etw. erstreben, nach etw. streben, Gelüste tragen, es auf etw. absehen, sich um etw. bewerben, bellum Hernicum (nach der Führung des Kr.), Liv.: Galliarum societatem arte donisque, Tac.: studia militum spe successionis, Tac.: honorem, Sall.: dominationes, Sall. fr.: regnum, Curt.: imperium (Herrschaft, Thron), Liv.: tyrannidem, Quint.: regium nomen, Suet. – β) nach einem Lande usw. Gelüste tragen, es auf seine Seite zu bringen, es zu gewinnen suchen, sich zu unterwerfen suchen, Gallias, Vell.: proximas civitates, Tac.: Siciliam, Flor.: civitates formidine aut pollicitando praemia, Suet. – 2) etw. erkünsteln, erheucheln, decus in dicendo, Quint.: in verbis effusiorem cultum, Quint.: daher Partiz. affectatus, a, um, v. der Rede usw., gekünstelt, gesucht, erheuchelt, subtilitas affectata, Quint.: affectata aliis castitas, tibi ingenita atque innata, Plin. pan. – m. dopp. Acc., sunt qui se divites affectant, sich für reich ausgeben, Augustin. serm. 36, 1 u. 7. – m. Acc. u. Infin., homo, qui se divitem videri affectat, sich so stellt, daß er reich erscheint, Augustin. ep. 36, 1.

    lateinisch-deutsches > affecto

  • 5 sub

    sub, Praep. m. Abl. u. Acc. ( aus sup, vgl. ὑπό), I) m. Abl.: A) v. Raume, 1) zur Bezeichnung des Verweilens unter einem Gegenstande, unter, a) neben Verben der Ruhe, sub terra habitare, Cic.: sub vestimentis habere, Plaut.: sub pellibus hiemare, Caes.: vitam sub divo agere, Hor. – übtr., sub armis esse, Caes.: sub armis manere, Liv.: sub armis habere legiones, Cic.: legionem sub sarcinis adoriri, Caes.: sub corona, sub hasta vendere, Caes. u. Liv.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, Caecil. com. fr.: sub nomine pacis bellum latet, Cic. – b) neben Verben der Bewegung α) unter... hin, hin... unter, sub terra vivi demissi sunt, Liv.: sub hoc iugo dictator Aequos misit, Liv. – β) unter... hervor, qui sub terra erepsisti modo, Plaut.: sub terra lapides eximet, Plaut.: – γ) empor, hinauf, auf, monte sub aërio, Verg.

    2) zur Bezeichnung des Verweilens in der unmittelbaren Nähe eines höher ragenden Gegenstandes, unter, unterhalb, unten an, an, vor, sub monte esse, considere, Caes.: sub moenibus esse, Cic.: sub septemtrionibus positum esse, Caes.: est ager sub urbe, Plaut. – übtr., sub manu esse, bei der Hand sein, Cic.: sub iactu teli esse, in Schußweite sein, Liv.: sub oculis domini suam probare operam studebant, Liv.: omnia sub oculis erant, alles lag vor Augen, Caes.: sub sinistra Britanniam relictam conspexit, Caes.

    3) zur Bezeichnung des Verweilens in einem umschließenden Gegenstande, unten in, in, silvis inventa sub altis, Ov.: vidimus obscuris primam sub vallibus urbem, Verg.: tuta sub exiguo flumine nostra ratis, Prop.

    4) zur Bezeichnung einer unmittelbaren Aufeinanderfolge, unmittelbar hinter, Euryalumque Helymus sequitur; quo deinde sub ipso ecce volat calcemque terit iam calce Diores, Verg. Aen. 5, 322 sq.

    B) v. der Zeit, 1) zur Bezeichnung des unmittelbaren Zusammenfallens eines Eieignisses mit der Zeit, innerhalb, während, in, bei, cervi sub ipsa die quam maxime invia petunt, Plin.: primis spectata sub annis, Ov.: consilium sub die nasci debet, Sen.: ne sub ipsa profectione milites oppidum irrumperent, Caes.: sub somno plerique senescunt, Cels. – sub Tiberio Caesare, unter dem K.T. = unter der Regierung des Kaisers Tib., Sen.: u. so sub divo Augusto, Sen. u. Plin.: sub Vespasiano, Plin. ep.: sub Dario rege, Lact.: Herodes, qui fuit sub imperio Tiberii Caesaris, Lact.

    2) zur Bezeichnung der ungefähren Annäherung eines Ereignisses an eine Zeit, bei, gegen, faces viator sub luce reliquit, Ov.: sub luce urbem ingressus, Liv.: excesserunt urbe sub adventu Romanorum, Liv.: sub fine morbi, Cels.: sub exitu vitae, Suet.

    C) von Zuständen: 1) zur Bezeichnung einer Unterordnung, unter, bei, sub regno alcis, Cic.: cuius sub imperio phalanx erat Macedonum, Nep.: qui tribunus cohortis sub Classico fuerat, Plin. ep.: sub dicione atque imperio alcis esse, Caes.: sub manu alcis esse, Planc. b. Cic.: sub Hannibale magistro omnes belli artes edoctus, Liv.: sub rege, unter der Herrschaft eines Königs, Cic.: u. so sub optimo rege, Sen.: adhuc sub iudice lis est, Hor.

    2) zur Bezeichnung näherer Umstände, unter denen etwas geschieht unter, bei, sub frigido sudore mori, Cels.: Bacchi sub nomine risit, Ov.: sub hoc metu villicus erit in officio, Colum.: ut sub specie venationis dolus lateret, Iustin.: nuptias sub belli denuntiatione petit, Iustin.: sub pacto abolitionis, Quint.: sub ea condicione, Suet.: sub lege, Suet.: sub nomine meo duo libri ferebantur, Quint.: vitia nobis sub virtutum nomine obrepunt, Sen.: cuius commenta sub nomine Democriti falso produntur, Colum.: multa vana sub nomine celebri vulgabantur, Tac.: sub honesto patrum aut plebis nomine dominationes affectabant, Sall. fr.: ferebantur sub nominibus consularium fictae in Seianum sententiae, Tac.: sub exceptione, si, Suet.: sub exspectatione successorum rapinis studebant, Colum.: sub poena mortis, servitutis, Suet.

    II) mit Acc.: A) v. Raume, 1) zur Bezeichnung der Bewegung unter einen Gegenstand, unter, a) neben Verben der Bewegung, subdere sub solum, Plaut.: exercitum sub iugum mittere, Caes.: sub furcam ire, Hor.: manum sub vestimenta deferre, Plaut.: sub scamna dare pedem, Ov.: sub divum rapere, Hor. – übtr., sub sensum cadere non possunt, Cic.: quae sub sensus subiecta sunt, Cic.: sub iudicium sapientis et delectum cadunt, Cic. – b) neben Verben der Ruhe quidquid sub Noton et Borean hominum sumus, Lucan. 7, 364.

    2) zur Bezeichnung der Bewegung in die unmittelbare Nähe eines höher ragenden Gegenstandes, unter, unterhalb, nahe an, an, sub montem succedunt milites, Caes.: sub aciem succedunt, Caes.: hostem mediam ferit ense sub alvum, Ov.: sub orientem secutus Armenios, Flor. – übtr., sub manus succedere, unter die Hände kommen, Plaut.: hoc succedit sub manus negotium, kommt bequem, Plaut.: sub manum summittere, Auct. b. Afr.: venire sub ictum, in Schußweite kommen, Liv.

    3) zur Bezeichnung der Ausdehnung an einem höher ragenden Gegenstande hin, an... hin, bei, Iudaei sub ipsos muros struxere aciem, Tac.: arat finem sub utrumque colonus, Hor.: sub ipsum murum fons aquae prorumpebat, Hirt. b.G.

    B) von der Zeit, zur Bezeichnung der unmittelbaren Annäherung eines Ereignisses an eine Zeit, a) indem dasselbe vorhergeht = um, gegen, kurz (unmittelbar) vor (s. Fritzsche Hor. sat. 2, 1, 9. M. Müller Liv. 1, 35, 2), sub noctem naves solvit, Caes.: sub vesperum portas claudi iussit, Caes.: u. so sub noctem, Hor.: sub ortum ferme lucis, Liv.: sub idem tempus legati missi, Liv.: sub ipsum certaminis diem, Liv.: sub finem certaminis, Liv.: sub horam pugnae, Suet.: sub tempus (sc. comitiorum), Liv.: sub tempus edendi, Hor.: sub lumina prima, Hor.: sub galli cantum, Hor.: sub adventum, Liv. – b) indem dasselbe nachfolgt = nach, sogleich nach, unmittelbar nach (vgl. Fritzsche Hor. sat. 2, 8, 43. Fabri Liv. 21, 2, 1. Wölffl. Liv. 21, 18, 14), sub eas litteras statim recitatae sunt tuae, Cic.: sub hanc vocem fremitus variantis multitudinis fuit, Liv.: sub haec dicta omnes procubuerunt, Liv.: sub hoc erus... inquit, Hor.

    C) von Zuständen, zur Bezeichnung einer Unterordnung = unter, sub potestatem redigere, Nep.: matrimonium vos sub legis superbissimae vincula conicitis, Liv.

    / sub ist in Zusammensetzungen: a) = unter. – b) = etwas, ein wenig (s. Donat. Ter. Andr. 2, 6, 16.) – c) = unter der Hand, heimlich.

    lateinisch-deutsches > sub

  • 6 affecto

    af-fecto (ad-fecto), āvi, ātum, āre (afficio), sich an etw. machen, I) erfassen, ergreifen, 1) eig. (u. bildl.): a) im allg.: ubi nulla datur dextrā affectare (sc. navem) potestas, es zu ergreifen, zu erhaschen, Verg. Aen. 3, 670: u. (bildl.) affectare viam (iter), einen Weg einschlagen, sich einen Weg bahnen, sich Bahn brechen, um zu einem Ziele zu gelangen od. wohin zu gelangen, ad eam rem adfectas viam (du gehst darauf aus), ut etc., Plaut. Men. 686: eam adfectat viam, ut etc., Plaut. aulul. 575: quae dominatio quam viam munitet et quod iter adfectet, videtis, Cic. Rosc. Am. 140.: viam affectat Olympo (zum O. = zur Unsterblichkeit), Verg. georg. 4, 562: ad alqm aff. viam, sich Bahn brechen, Eingang suchen, Ter. heaut. 301; Phorm. 964 (kühn auf jmd. losgehen). – b) eine Frauensperson beschlafen, ancillam hospitis, Capit. Maximin. 12, 4: mulierem, Ps. Apul. de herb. 16, 3 lemm. (s. dazu Ackermann S. 316). – 2) übtr.: a) auf etw. sich einlassen, mit etw. sich befassen, eam rem, Liv. 29, 6, 2: m. ad u. Akk., ad quod (opus) Romanum non affectasset ingenium, Firm. math. 5. praef. p. 115 ed. Basil. – b) etw. erringen, sich aneignen od. verschaffen, regnum, Liv. 1, 46, 2: opes (Macht), Liv. 24, 22, 11. – c) jmd. heimsuchen, gravi morbo affectari, Liv. 29, 10, 1. – II) etw. anstreben, erstreben, 1) nach etw. trachten, streben,
    ————
    etw. sich anzueignen suchen, auf etw. bedacht sein, es auf etw. absehen (im guten u. üblen Sinne), a) im allg.: omni diligentiā munditiam, non affluentiam, Nep.: artem, Val. Max.: elegantiam Graecae orationis Latinis verbis, Gell.: spem potiundae Africae, zu verwirklichen suchen, hegen u. pflegen, Liv.: u. so easdem spes, Ov. – im üblen Sinne, caelum, Ov.: immortalitatem, Curt.: famam eruditionis, clementiae, Quint. u. Tac.: plausum, Quint.: non admodum commoda fisci, Eutr.: diligentiam in supervacuis, sorgfältig zu erscheinen suchen, Plin.: studium carminum, den Dichter zu machen suchen, Tac.: dicacitatem in deformibus lucris, gern Witze machen bei usw., Suet. – m. ad u. Akk., ad gloriam, Tert. apol. 39: ad omnem malitiae suae scaenam (Trugwerk), Tert. de anim. 46. – m. Infin. = darauf ausgehen, es darauf absehen, sich unterfangen, Plaut. Bacch. 377. Ov. am. 2, 39. Sil. 4, 138. Stat. Theb. 1, 132. Auson. parent. 26, 12. Amm. 25, 4, 18. Porphyr. Hor. sat. 2, 3, 275: u. so m. Nom. u. Infin., qui docti esse affectant, gelehrt erscheinen wollen, Quint. 10, 1, 97 (vgl. 5, 10, 28): tu tamen affectas, Nestor, dici atque videri pauper, Mart. 11, 32, 5: u.m. ut u. Konj., Eutr. 5, 4. Ambros. de off. 3, 16, 97. – b) in polit. Beziehung, α) übh. etw. erstreben, nach etw. streben, Gelüste tragen, es auf etw. absehen, sich um etw. bewerben, bellum Hernicum (nach der Führung des Kr.), Liv.: Gallia-
    ————
    rum societatem arte donisque, Tac.: studia militum spe successionis, Tac.: honorem, Sall.: dominationes, Sall. fr.: regnum, Curt.: imperium (Herrschaft, Thron), Liv.: tyrannidem, Quint.: regium nomen, Suet. – β) nach einem Lande usw. Gelüste tragen, es auf seine Seite zu bringen, es zu gewinnen suchen, sich zu unterwerfen suchen, Gallias, Vell.: proximas civitates, Tac.: Siciliam, Flor.: civitates formidine aut pollicitando praemia, Suet. – 2) etw. erkünsteln, erheucheln, decus in dicendo, Quint.: in verbis effusiorem cultum, Quint.: daher Partiz. affectatus, a, um, v. der Rede usw., gekünstelt, gesucht, erheuchelt, subtilitas affectata, Quint.: affectata aliis castitas, tibi ingenita atque innata, Plin. pan. – m. dopp. Acc., sunt qui se divites affectant, sich für reich ausgeben, Augustin. serm. 36, 1 u. 7. – m. Acc. u. Infin., homo, qui se divitem videri affectat, sich so stellt, daß er reich erscheint, Augustin. ep. 36, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > affecto

  • 7 sub

    sub, Praep. m. Abl. u. Acc. ( aus sup, vgl. ὑπό), I) m. Abl.: A) v. Raume, 1) zur Bezeichnung des Verweilens unter einem Gegenstande, unter, a) neben Verben der Ruhe, sub terra habitare, Cic.: sub vestimentis habere, Plaut.: sub pellibus hiemare, Caes.: vitam sub divo agere, Hor. – übtr., sub armis esse, Caes.: sub armis manere, Liv.: sub armis habere legiones, Cic.: legionem sub sarcinis adoriri, Caes.: sub corona, sub hasta vendere, Caes. u. Liv.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, Caecil. com. fr.: sub nomine pacis bellum latet, Cic. – b) neben Verben der Bewegung α) unter... hin, hin... unter, sub terra vivi demissi sunt, Liv.: sub hoc iugo dictator Aequos misit, Liv. – β) unter... hervor, qui sub terra erepsisti modo, Plaut.: sub terra lapides eximet, Plaut.: – γ) empor, hinauf, auf, monte sub aërio, Verg.
    2) zur Bezeichnung des Verweilens in der unmittelbaren Nähe eines höher ragenden Gegenstandes, unter, unterhalb, unten an, an, vor, sub monte esse, considere, Caes.: sub moenibus esse, Cic.: sub septemtrionibus positum esse, Caes.: est ager sub urbe, Plaut. – übtr., sub manu esse, bei der Hand sein, Cic.: sub iactu teli esse, in Schußweite sein, Liv.: sub oculis domini suam probare operam studebant, Liv.: omnia sub oculis erant, alles lag vor Augen, Caes.: sub sinistra Britanniam relictam conspexit, Caes.
    ————
    3) zur Bezeichnung des Verweilens in einem umschließenden Gegenstande, unten in, in, silvis inventa sub altis, Ov.: vidimus obscuris primam sub vallibus urbem, Verg.: tuta sub exiguo flumine nostra ratis, Prop.
    4) zur Bezeichnung einer unmittelbaren Aufeinanderfolge, unmittelbar hinter, Euryalumque Helymus sequitur; quo deinde sub ipso ecce volat calcemque terit iam calce Diores, Verg. Aen. 5, 322 sq.
    B) v. der Zeit, 1) zur Bezeichnung des unmittelbaren Zusammenfallens eines Eieignisses mit der Zeit, innerhalb, während, in, bei, cervi sub ipsa die quam maxime invia petunt, Plin.: primis spectata sub annis, Ov.: consilium sub die nasci debet, Sen.: ne sub ipsa profectione milites oppidum irrumperent, Caes.: sub somno plerique senescunt, Cels. – sub Tiberio Caesare, unter dem K.T. = unter der Regierung des Kaisers Tib., Sen.: u. so sub divo Augusto, Sen. u. Plin.: sub Vespasiano, Plin. ep.: sub Dario rege, Lact.: Herodes, qui fuit sub imperio Tiberii Caesaris, Lact.
    2) zur Bezeichnung der ungefähren Annäherung eines Ereignisses an eine Zeit, bei, gegen, faces viator sub luce reliquit, Ov.: sub luce urbem ingressus, Liv.: excesserunt urbe sub adventu Romanorum, Liv.: sub fine morbi, Cels.: sub exitu vitae, Suet.
    C) von Zuständen: 1) zur Bezeichnung einer Unterordnung, unter, bei, sub regno alcis, Cic.: cuius
    ————
    sub imperio phalanx erat Macedonum, Nep.: qui tribunus cohortis sub Classico fuerat, Plin. ep.: sub dicione atque imperio alcis esse, Caes.: sub manu alcis esse, Planc. b. Cic.: sub Hannibale magistro omnes belli artes edoctus, Liv.: sub rege, unter der Herrschaft eines Königs, Cic.: u. so sub optimo rege, Sen.: adhuc sub iudice lis est, Hor.
    2) zur Bezeichnung näherer Umstände, unter denen etwas geschieht unter, bei, sub frigido sudore mori, Cels.: Bacchi sub nomine risit, Ov.: sub hoc metu villicus erit in officio, Colum.: ut sub specie venationis dolus lateret, Iustin.: nuptias sub belli denuntiatione petit, Iustin.: sub pacto abolitionis, Quint.: sub ea condicione, Suet.: sub lege, Suet.: sub nomine meo duo libri ferebantur, Quint.: vitia nobis sub virtutum nomine obrepunt, Sen.: cuius commenta sub nomine Democriti falso produntur, Colum.: multa vana sub nomine celebri vulgabantur, Tac.: sub honesto patrum aut plebis nomine dominationes affectabant, Sall. fr.: ferebantur sub nominibus consularium fictae in Seianum sententiae, Tac.: sub exceptione, si, Suet.: sub exspectatione successorum rapinis studebant, Colum.: sub poena mortis, servitutis, Suet.
    II) mit Acc.: A) v. Raume, 1) zur Bezeichnung der Bewegung unter einen Gegenstand, unter, a) neben Verben der Bewegung, subdere sub solum, Plaut.: exercitum sub iugum mittere, Caes.: sub furcam ire,
    ————
    Hor.: manum sub vestimenta deferre, Plaut.: sub scamna dare pedem, Ov.: sub divum rapere, Hor. – übtr., sub sensum cadere non possunt, Cic.: quae sub sensus subiecta sunt, Cic.: sub iudicium sapientis et delectum cadunt, Cic. – b) neben Verben der Ruhe quidquid sub Noton et Borean hominum sumus, Lucan. 7, 364.
    2) zur Bezeichnung der Bewegung in die unmittelbare Nähe eines höher ragenden Gegenstandes, unter, unterhalb, nahe an, an, sub montem succedunt milites, Caes.: sub aciem succedunt, Caes.: hostem mediam ferit ense sub alvum, Ov.: sub orientem secutus Armenios, Flor. – übtr., sub manus succedere, unter die Hände kommen, Plaut.: hoc succedit sub manus negotium, kommt bequem, Plaut.: sub manum summittere, Auct. b. Afr.: venire sub ictum, in Schußweite kommen, Liv.
    3) zur Bezeichnung der Ausdehnung an einem höher ragenden Gegenstande hin, an... hin, bei, Iudaei sub ipsos muros struxere aciem, Tac.: arat finem sub utrumque colonus, Hor.: sub ipsum murum fons aquae prorumpebat, Hirt. b.G.
    B) von der Zeit, zur Bezeichnung der unmittelbaren Annäherung eines Ereignisses an eine Zeit, a) indem dasselbe vorhergeht = um, gegen, kurz (unmittelbar) vor (s. Fritzsche Hor. sat. 2, 1, 9. M. Müller Liv. 1, 35, 2), sub noctem naves solvit, Caes.: sub
    ————
    vesperum portas claudi iussit, Caes.: u. so sub noctem, Hor.: sub ortum ferme lucis, Liv.: sub idem tempus legati missi, Liv.: sub ipsum certaminis diem, Liv.: sub finem certaminis, Liv.: sub horam pugnae, Suet.: sub tempus (sc. comitiorum), Liv.: sub tempus edendi, Hor.: sub lumina prima, Hor.: sub galli cantum, Hor.: sub adventum, Liv. – b) indem dasselbe nachfolgt = nach, sogleich nach, unmittelbar nach (vgl. Fritzsche Hor. sat. 2, 8, 43. Fabri Liv. 21, 2, 1. Wölffl. Liv. 21, 18, 14), sub eas litteras statim recitatae sunt tuae, Cic.: sub hanc vocem fremitus variantis multitudinis fuit, Liv.: sub haec dicta omnes procubuerunt, Liv.: sub hoc erus... inquit, Hor.
    C) von Zuständen, zur Bezeichnung einer Unterordnung = unter, sub potestatem redigere, Nep.: matrimonium vos sub legis superbissimae vincula conicitis, Liv.
    sub ist in Zusammensetzungen: a) = unter. – b) = etwas, ein wenig (s. Donat. Ter. Andr. 2, 6, 16.) – c) = unter der Hand, heimlich.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sub

  • 8 prō-veniō

        prō-veniō vēnī, ventus, īre,    to come forth, appear, arise, be produced: proveniebant oratores novi, Naev. ap. C.: provenere ibi scriptorum magna ingenia, S.: Lana, O.: provenere dominationes, Ta.—To grow up, grow, thrive, flourish, prosper: frumentum angustius provenerat, Cs.: tantum frumenti provenerat, ut, etc., L.: Carmina proveniunt animo deducta sereno, succeed, O.: si cuncta provenissent, Ta.

    Latin-English dictionary > prō-veniō

  • 9 adfectato

    affecto (better adf-), āvi, ātum, 1, v. freq. [adficio]; constr. aliquid.
    I.
    To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):

    ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,

    you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:

    hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,

    set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:

    quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,

    Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:

    cur opus adfectas novum?

    Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:

    verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),

    Verg. A. 3, 670.—
    II.
    To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:

    munditiem, non adfluentiam adfectabat,

    Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:

    diligentiam,

    Plin. 17, 1, 1:

    magnificentiam verborum,

    Quint. 3, 8, 61:

    elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,

    Gell. 17, 20:

    artem,

    Val. Max. 8, 7, n. 1 extr.Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init.
    B.
    In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:

    dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,

    Ov. Am. 3, 8, 51:

    uniones,

    Plin. 9, 35, 56:

    regnum,

    Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:

    imperium in Latinos,

    id. 1, 50, 4:

    cruorem alicujus,

    Stat. Th. 11, 539:

    immortalitatem,

    Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:

    non ego sidereas adfecto tangere sedes,

    Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:

    qui esse docti adfectant,

    id. 10, 1, 97.—
    C.
    In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:

    civitates formidine adfectare,

    Sall. J. 66:

    Gallias,

    Vell. 2, 39:

    Galliarum societatem,

    Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—
    D.
    To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):

    crebrum anhelitum,

    Quint. 11, 3, 56:

    imitationem antiquitatis,

    id. 11, 3, 10:

    famam clementiae,

    Tac. H. 2, 63:

    studium carminum,

    id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:

    subtilitas,

    Quint. 3, 11, 21:

    scurrilitas,

    id. 11, 1, 30:

    (gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,

    id. 9, 3, 54:

    adfectata et parum naturalia,

    id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > adfectato

  • 10 adfecto

    affecto (better adf-), āvi, ātum, 1, v. freq. [adficio]; constr. aliquid.
    I.
    To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):

    ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,

    you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:

    hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,

    set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:

    quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,

    Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:

    cur opus adfectas novum?

    Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:

    verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),

    Verg. A. 3, 670.—
    II.
    To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:

    munditiem, non adfluentiam adfectabat,

    Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:

    diligentiam,

    Plin. 17, 1, 1:

    magnificentiam verborum,

    Quint. 3, 8, 61:

    elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,

    Gell. 17, 20:

    artem,

    Val. Max. 8, 7, n. 1 extr.Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init.
    B.
    In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:

    dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,

    Ov. Am. 3, 8, 51:

    uniones,

    Plin. 9, 35, 56:

    regnum,

    Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:

    imperium in Latinos,

    id. 1, 50, 4:

    cruorem alicujus,

    Stat. Th. 11, 539:

    immortalitatem,

    Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:

    non ego sidereas adfecto tangere sedes,

    Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:

    qui esse docti adfectant,

    id. 10, 1, 97.—
    C.
    In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:

    civitates formidine adfectare,

    Sall. J. 66:

    Gallias,

    Vell. 2, 39:

    Galliarum societatem,

    Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—
    D.
    To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):

    crebrum anhelitum,

    Quint. 11, 3, 56:

    imitationem antiquitatis,

    id. 11, 3, 10:

    famam clementiae,

    Tac. H. 2, 63:

    studium carminum,

    id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:

    subtilitas,

    Quint. 3, 11, 21:

    scurrilitas,

    id. 11, 1, 30:

    (gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,

    id. 9, 3, 54:

    adfectata et parum naturalia,

    id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > adfecto

  • 11 affecto

    affecto (better adf-), āvi, ātum, 1, v. freq. [adficio]; constr. aliquid.
    I.
    To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):

    ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,

    you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:

    hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,

    set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:

    quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,

    Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:

    cur opus adfectas novum?

    Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:

    verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),

    Verg. A. 3, 670.—
    II.
    To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:

    munditiem, non adfluentiam adfectabat,

    Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:

    diligentiam,

    Plin. 17, 1, 1:

    magnificentiam verborum,

    Quint. 3, 8, 61:

    elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,

    Gell. 17, 20:

    artem,

    Val. Max. 8, 7, n. 1 extr.Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init.
    B.
    In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:

    dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,

    Ov. Am. 3, 8, 51:

    uniones,

    Plin. 9, 35, 56:

    regnum,

    Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:

    imperium in Latinos,

    id. 1, 50, 4:

    cruorem alicujus,

    Stat. Th. 11, 539:

    immortalitatem,

    Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:

    non ego sidereas adfecto tangere sedes,

    Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:

    qui esse docti adfectant,

    id. 10, 1, 97.—
    C.
    In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:

    civitates formidine adfectare,

    Sall. J. 66:

    Gallias,

    Vell. 2, 39:

    Galliarum societatem,

    Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—
    D.
    To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):

    crebrum anhelitum,

    Quint. 11, 3, 56:

    imitationem antiquitatis,

    id. 11, 3, 10:

    famam clementiae,

    Tac. H. 2, 63:

    studium carminum,

    id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:

    subtilitas,

    Quint. 3, 11, 21:

    scurrilitas,

    id. 11, 1, 30:

    (gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,

    id. 9, 3, 54:

    adfectata et parum naturalia,

    id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > affecto

  • 12 provenio

    prō-vĕnĭo, vēni, ventum, 4, v. n., to come forth, appear (not in Cic.; syn. appareo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly anteclass.): proveniebant oratores novi, Naev. ap. Cic. Sen. 6, 20 (Com. Rel. p. 14 Rib.):

    scriptorum magna ingenia,

    Sall. C. 8, 3:

    in scenam,

    Plaut. Ps. 1, 5, 155:

    quibus feminis menstrua non proveniunt,

    Cels. 2, 7.—
    B.
    In partic.
    1.
    To come forth, be brought forth, be born; to originate, arise, be produced (post-Aug.; cf.

    progigno): deductis olim, quique mox provenere, haec patria est,

    were born, Tac. H. 4, 65:

    neque Artemenem Dario provenisse,

    Just. 2, 10, 4:

    nec aliud ibi animal provenit,

    Plin. 9, 10, 12, § 38; 10, 54, 75, § 152:

    insula, in quā candidum plumbum provenit,

    id. 4, 16, 30, § 104:

    lana,

    Ov. F. 4, 773; id. Am. 3, 1, 44:

    sic neque fistulosus (caseus) neque salsus neque aridus provenit,

    Col. 7, 8, 5.—
    2.
    To grow up, grow, thrive (so in Cæs. and Livy; cf.

    redeo): frumentum propter siccitates angustius provenerat,

    Caes. B. G. 5, 24; Liv. 27, 8, 19; 45, 13, 16; Quint. 5, 14, 32:

    virgas roscidas si recideris, parum prospere proveniunt,

    Col. 4, 30, 6; 1, 2, 4; 3, 18, 2; Plin. 19, 7, 36, § 120:

    arbores sponte suā provenientes,

    id. 17, 1, 1, § 1:

    cum provenisset segetum copia,

    Amm. 28, 1, 17; Sen. Ben. 1, 12, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to come forth, appear (very rare):

    malum maximum, si id provenit,

    Plaut. Capt. 2, 1, 26.—
    B.
    In partic.
    1.
    To spring, originate, arise; to come to pass, take place, to happen, occur (cf.:

    accido, evenio): carmina proveniunt animo deducta sereno,

    Ov. Tr. 1, 1, 39:

    ut ex studiis gaudium, sic studia hilaritate proveniunt,

    Plin. Ep. 8, 19, 2; cf.:

    Alexandro simile provenisset ostentum,

    Suet. Aug. 94:

    provenire certa ratione,

    Col. 4, 29, 2.—
    2.
    To go on, proceed in any manner; to succeed, prosper, flourish, turn out: decumae proveniunt male, Lucil. ap. Non. 521, 3.— Transf., of personal subjects, to whom any thing turns out in any manner:

    cum tu recte provenisti,

    since it has turned out well with you, Plaut. Truc. 2, 6, 35; id. Stich. 2, 2, 73; Ter. Ad. 5, 9, 22; cf.:

    nequiter multis modis,

    Plaut. Rud. 3, 5, 57; Vulg. Phil. 1, 19:

    novā ubertate provenire terram,

    flourish, Tac. A. 16, 2; Sen. Cons. ad Marc. 12, 2.—
    b.
    Pregn., to go on well, to prosper, succeed, = succedere:

    si destinata provenissent,

    Tac. H. 4, 18:

    si consilium provenisset,

    id. ib. 3, 41:

    provenere dominationes,

    id. A. 3, 26:

    ut proveniant sine malo,

    Plaut. Most. 2, 1, 68:

    ut initia belli provenissent,

    Tac. H. 2, 20 fin.; id. A. 14, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > provenio

  • 13 thronus

    thrŏnus, i, m., = thronos, an elevated seat, a throne (syn. solium):

    Jovis,

    Plin. 35, 9, 36, § 63; Poët. ap. Suet. Aug. 70:

    dei,

    Prud. Hamart. 10 praef.;

    Auct. Pervig. Ven. 7: Thronos Caesaris,

    one of the constellations, Plin. 2, 70, 71, § 178.—
    II.
    An angelic order:

    sive throni, sive dominationes,

    Vulg. Col. 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > thronus

См. также в других словарях:

  • Christian angelic hierarchy — The Assumption of the Virgin by Francesco Botticini at the National Gallery London, shows three hierarchies and nine orders of angels, each with different characteristics …   Wikipedia

  • Bernard Ato VI — [His first name is often spelled Bernart, his second name Aton, Atho, Otho, or Oto. He was Bernard Ato III of Nîmes.] (born c. 1159Kastner, 41.] ) was the son and successor of Bernard Ato V, Viscount of Nîmes and Agde. He reigned from 1163 until… …   Wikipedia

  • Al-Mala'ika — Dieser Artikel wurde in der Qualitätssicherung Religion eingetragen. Hilf mit, die inhaltlichen Mängel dieses Artikels zu beseitigen, und beteilige dich an der Diskussion. Der Engel (lat. angelus, von gr. άγγελος ángelos „Bote“, „Botschafter“;… …   Deutsch Wikipedia

  • Hierarchienlehre — Dieser Artikel wurde in der Qualitätssicherung Religion eingetragen. Hilf mit, die inhaltlichen Mängel dieses Artikels zu beseitigen, und beteilige dich an der Diskussion. Der Engel (lat. angelus, von gr. άγγελος ángelos „Bote“, „Botschafter“;… …   Deutsch Wikipedia

  • Messe basse — Messe Chant grégorien Plain chant Neumes Modalité grégorienne Répertoire grégo …   Wikipédia en Français

  • Messe solennelle — Messe Chant grégorien Plain chant Neumes Modalité grégorienne Répertoire grégo …   Wikipédia en Français

  • Ангел — Проверить информацию. Необходимо проверить точность фактов и достоверность сведений, изложенных в этой статье. На странице обсуждения должны быть пояснения. У этого термина существуют и другие значения, см …   Википедия

  • Воинство небесное — «Никейский ангел» (мозаика VII век) Ангел (др. греч. ἄγγελος, ангелос  «вестник, посланец») в традиции авраамических религий  духовное разумное бесполое существо, выражающее волю Бога и обладающее нечеловеческими умениями и возможностями. Библия… …   Википедия

  • Девять чинов ангельских — «Никейский ангел» (мозаика VII век) Ангел (др. греч. ἄγγελος, ангелос  «вестник, посланец») в традиции авраамических религий  духовное разумное бесполое существо, выражающее волю Бога и обладающее нечеловеческими умениями и возможностями. Библия… …   Википедия

  • Престолы — «Никейский ангел» (мозаика VII век) Ангел (др. греч. ἄγγελος, ангелос  «вестник, посланец») в традиции авраамических религий  духовное разумное бесполое существо, выражающее волю Бога и обладающее нечеловеческими умениями и возможностями. Библия… …   Википедия

  • Engel [1] — Engel (ἄγγελοι, Boten, Gesandte Gottes), sind überirdische, persönliche Wesen, ausgerüstet mit übermenschlich hoher Intelligenz und Willenskraft, eine Mittelstufe zwischen Gott und den Menschen bildend. Die Lehre von der Freiheitsprobe, welcher… …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»