dokonany

См. также в других словарях:

• dokonany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} o czasowniku lub jego formach: oznaczający czynność ujmowaną jako kompletna, zakończona w przeszłości lub taka, która będzie ukończona w przyszłości {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dokonany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. dokonać (p.) dokonany w użyciu przym. 1. tylko we fraz. Fakt dokonany «to, co zaszło, co miało miejsce» 2. jęz. «oznaczający czynność skończoną» Czasownik dokonany …   Słownik języka polskiego

• dokonany — Fakt dokonany zob. fakt 1. Postawić, stawiać kogoś przed faktem dokonanym zob. fakt 5 …   Słownik frazeologiczny

• fakt dokonany — {{/stl 13}}{{stl 7}} działanie niepozostawiające komuś możliwości wyboru, stawiające kogoś w nowym, zaskakującym i często niekorzystnym położeniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uprawiać politykę faktów dokonanych. Stwarzać fakty dokonane. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• omyłkowy — «dokonany, popełniony przez omyłkę» …   Słownik języka polskiego

• perfektywny — jęz. «nadający tematowi czasownika charakter dokonany; o temacie czasownika: dokonany» Perfektywna funkcja prefiksu. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• Antoni Karwowski — Naissance 14 avril 1948 Grajewo …   Wikipédia en Français

• fakt — 1. Fakt dokonany «zdarzenie, sytuacja, które już zaistniały i nie można ich zmienić»: Wschodnią granicę Polski chciał Dmowski uregulować przy pomocy polityki faktów dokonanych. DzN 1 2/1981. 2. Fakt faktem; to fakt «istotnie, rzeczywiście, tak… …   Słownik frazeologiczny

• aoryst — m IV, D. u, Ms. aorystyście; lm M. y jęz. «czas przeszły dokonany oznaczający czynność, która doszła do skutku bez względu na to, czy rezultat jej trwa nadal; występuje np. w sanskrycie, języku greckim, staro cerkiewno słowiańskim» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• autoryzować — ndk IV, autoryzowaćzuję, autoryzowaćzujesz, autoryzowaćzuj, autoryzowaćował, autoryzowaćowany «dokonywać autoryzacji, zezwalać na wydanie, przekład, adaptację, przeróbkę itp. swego dzieła; zatwierdzać, potwierdzać, uwierzytelniać, popierać,… …   Słownik języka polskiego

• bojówka — ż III, CMs. bojówkawce; lm D. bojówkawek «oddział zbrojny tworzony i kierowany przez organizację bojową» Hitlerowskie bojówki nacjonalistyczne. Zamach dokonany przez bojówkę …   Słownik języka polskiego