-
1 dogryźć
dogry|źć\dogryźćzę, \dogryźćzie, \dogryźćziony сов. 1. догрызть;2. отпустить (сказать) колкость; 3. досадить+1. dojeść 2. dociąć, dogadać 3. dokuczyć
* * *dogryzę, dogryzie, dogryziony сов.1) догры́зть2) отпусти́ть (сказа́ть) ко́лкость3) досади́тьSyn: -
2 dociąć
глаг.• дорезать• съязвить* * *dotnę, dotnie, dotnij, dociął, docięła, docięty сов. 1. дорезать;\dociąć do końca дорезать до конца;
2. komu перен. задеть, уязвить кого, сказать колкость кому;\dociąć do żywego задеть за живое+2. dogryźć, przyciąć
* * *dotnę, dotnie, dotnij, dociął, docięła, docięty сов.1) доре́затьdociąć do końca — доре́зать до конца́
dociąć do żywego — заде́ть за живо́е
Syn: -
3 dogadać
глаг.• договорить• договориться* * *dogad|aćсов. komu уязвить кого, отпустить колкость по чьему адресу+dociąć, dogryźć
* * *сов. komuуязви́ть кого, отпусти́ть ко́лкость по чьему адресуSyn: -
4 dojechać
глаг.• добираться• добраться• доехать• доставать• достигать• достичь• доходить• получать• получить• притираться* * *dojadę, dojedzie сов. 1. доехать;2. komu разг. досадить кому, донять кого; 3. komu разг. стукнуть, ударить кого+2. dogryźć, dojeść 3. grzmotnąć, łupnąć, walnąć
* * *dojadę, dojedzie сов.1) дое́хать3) komu разг. сту́кнуть, уда́рить когоSyn: -
5 dojeść
глаг.• доесть* * *dojem, doje, dojedzą, dojedz, dojedli сов. 1. доесть;2. komu досадить кому, донять кого; \dojeść do żywego допечь, донять, достать pot. кого+2. dogryźć
* * *dojem, doje, dojedzą, dojedz, dojedli сов.1) дое́стьdojeść do żywego — допе́чь, доня́ть, доста́ть pot. кого
Syn:dogryźć 2) -
6 podgryźć
podgry|źć\podgryźćzę, \podgryźćzie, \podgryźćzł, \podgryźćźli, \podgryźćzionycoe. 1. подгрызть;2. подточить, разрушить; 3. kogo разг. подкопаться под кого, подсидеть кого; 4. komu разг. донять, уязвить кого+2. zniszczyć 4. dogryźć, dokuczyć
* * *podgryzę, podgryzie, podgryzł, podgryźli, podgryziony сов.1) подгры́зть2) подточи́ть, разру́шить4) komu разг. доня́ть, уязви́ть когоSyn: -
7 przyciąć
глаг.• подрезать* * *przy|ciąć\przyciąćtnę, \przyciąćtnie, \przyciąćtnij, \przyciąćcięty сов. 1. подрезать, подстричь;2. подрезать, подогнать;\przyciąć deskę подогнать доску;
3. прищемить;\przyciąć sobie język zębami прикусить язык;
4. komu сказать колкость кому, съязвить на чей счёт, по чьему адресу;● \przyciąć skrzydeł подрезать крылья+1. podciąć 3. przytrzasnąć 4. przygadać, dociąć, dogryźć
* * *przytnę, przytnie, przytnij, przycięty сов.1) подре́зать, подстри́чь2) подре́зать, подогна́тьprzyciąć deskę — подогна́ть до́ску
3) прищеми́тьprzyciąć sobie język zębami — прикуси́ть язы́к
•Syn: -
8 przygadać
глаг.• насмехаться* * *сов. 1. komu сказать колкость кому; пройтись на чей счёт, по чьему адресу;2. kogo разг. завязать знакомство с кем; подцепить кого; \przygadać dziewczynę подцепить девушку+1. dogryźć, dociąć, przymówić
* * *сов.przygadać dziewczynę — подцепи́ть де́вушку
Syn: -
9 przygryźć
глаг.• прикусить* * *przygry|źć\przygryźćziony сов. 1. прикусить, закусить;\przygryźć usta закусить губы;
2. komu раз/., сказать колкость кому, пройтись на чей счёт, по чьему адресу, съязвить+2. dogryźć, dogadać
* * *przygryziony сов.1) прикуси́ть, закуси́тьprzygryźć usta — закуси́ть гу́бы
Syn:
См. также в других словарях:
dogryźć — dk XI, dogryźćgryzę, dogryźćgryziesz, dogryźćgryź, dogryźćgryzł, dogryźćgryzła, dogryźćgryźli, dogryźćgryziony dogryzać ndk I, dogryźćam, dogryźćasz, dogryźćają, dogryźćaj, dogryźćał, dogryźćany 1. «gryząc rozerwać zębami do końca, skończyć… … Słownik języka polskiego
dobóść — dk XI, dobóśćbodę, dobóśćbodziesz, dobóśćbódź, dobóśćbódł, dobóśćbodła, dobóśćbodli «sprawić przykrość; dokuczyć, dopiec, dogryźć» Troski, kłopoty dobodły komuś. □ Kto ma księdza w rodzie, temu bieda nie dobodzie … Słownik języka polskiego
dociąć — dk Xc, dotnę, dotniesz, dotnij, dociąćciął, dociąćcięła, dociąćcięli, dociąćcięty docinać ndk I, dociąćam, dociąćasz, dociąćają, dociąćaj, dociąćał, dociąćany 1. «wyciąć do końca, do określonego miejsca; skończyć ciąć» Docinać łan (łanu) żyta. 2 … Słownik języka polskiego
dogadać — dk I, dogadaćam, dogadaćasz, dogadaćają, dogadaćaj, dogadaćał dogadywać ndk VIIIa, dogadaćduję, dogadaćdujesz, dogadaćduj, dogadaćywał «dorzucić, wtrącić swoje słowa, zwłaszcza: przymówić komuś, zrobić złośliwą albo żartobliwą aluzję; podszepnąć… … Słownik języka polskiego
dojąć — dk Xc, dojąćjmę, dojąćjmiesz, dojąćjmij, dojąćjął, dojąćjęła, dojąćjęli, dojąćjąwszy dojmować ndk IV, dojąćmuję, dojąćmujesz, dojąćmuj, dojąćował 1. «o przykrych wrażeniach zmysłowych, uczuciach: dać się odczuć w wysokim stopniu; przejąć,… … Słownik języka polskiego
dojechać — dk, dojechaćjadę, dojechaćjedziesz, dojechaćjedź, dojechaćjechał dojeżdżać ndk I, dojechaćam, dojechaćasz, dojechaćają, dojechaćaj, dojechaćał 1. «jadąc zbliżyć się do kogoś lub do czegoś; dotrzeć gdzieś, zajechać» Dojechać w porę na miejsce.… … Słownik języka polskiego
dojeść — dk, dojeśćjem, dojeśćjesz, dojeśćjedzą, dojeśćjedz, dojeśćjadł, dojeśćjedli, dojeśćjedzony, dojeśćjadłszy dojadać ndk I, dojeśćam, dojeśćasz, dojeśćają, dojeśćaj, dojeśćał, dojeśćany 1. «skończyć jeść, zjeść coś do końca» Dojadać w milczeniu… … Słownik języka polskiego
dosolić — dk VIa, dosolićlę, dosolićlisz, dosolićsól, dosolićlił, dosolićlony dosalać ndk I, dosolićam, dosolićasz, dosolićają, dosolićaj, dosolićał, dosolićany 1. «skończyć solenie» Dosolić zapasy mięsa. 2. «posolić dodatkowo coś nie dosyć słonego, więcej … Słownik języka polskiego
przyciąć — dk Xc, przytnę, przytniesz, przytnij, przyciąćciął, przyciąćcięła, przyciąćcięli, przyciąćcięty, przyciąćciąwszy przycinać ndk I, przyciąćam, przyciąćasz, przyciąćają, przyciąćaj, przyciąćał, przyciąćany 1. «skrócić, uformować, ukształtować coś… … Słownik języka polskiego
przygadać — dk I, przygadaćam, przygadaćasz, przygadaćają, przygadaćaj, przygadaćał, przygadaćany przygadywać ndk VIIIa, przygadaćduję, przygadaćdujesz, przygadaćduj, przygadaćywał, przygadaćywany 1. pot. «zrobić złośliwą aluzję; dociąć, dogryźć» Przygadywać … Słownik języka polskiego
żywy — żywywi, żywywszy 1. «taki, który żyje, który jest właściwy żyjącemu organizmowi; żyjący» Żywy organizm. Istota żywa. Żywe komórki. ∆ Inwentarz żywy «zwierzęta użytkowe znajdujące się w gospodarstwie rolnym» ∆ Przyroda żywa, świat żywy «zwierzęta… … Słownik języka polskiego