-
1 dobywać
dobywać się głos, dźwięk lit hervordringen -
2 dobywać
impf dobyć* * *ipf.- am -asz1. (= wyjmować) (np. portfel) produce, get out; dobyć broni/miecza draw a gun/sword; dobyć głosu speak; nie móc dobyć głosu be (left) speechless; dobyć resztek sił make an all-out effort.2. przest. górn. (= wydobywać) mine ( coś (for) sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dobywać
-
3 dobywać
глаг.• вырабатывать• выработать• добывать* * *несов. czego книжн. вынимать, вытаскивать что; ср. dobyć 2+wyjmować, wydobywać
* * *несов. czego книжн.Syn: -
4 dobywać
produire -
5 dobywać
üretmek -
6 dobywać
gaminti -
7 dobywać
адбыцца -
8 dobywać
адбыцца -
9 dobywać
παράγω -
10 dobyć*
-
11 dobyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dobyć
-
12 dob|yć
pf — dob|ywać impf (dobędę — dobywam) książk. Ⅰ vt (wyjąć) to take out, to draw- z szybów dobywano rudę ore was extracted from the shafts- dobyć szabli/miecza to draw one’s sabre/sword- dobyć coś ze wspomnień a. z pamięci a. to think back to sth- nie mógł dobyć głosu przen. he couldn’t say a word a. find his voice- dobył resztek a. ostatka sił, żeby się podnieść he summoned (up) all his strength to stand upⅡ dobyć się — dobywać się (wydostawać się) [dym, woda] to escape, to get out; [głos, dźwięk] to come out, to issueThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dob|yć
См. также в других словарях:
dobywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dobywaćam, dobywaća, dobywaćają, dobywaćany {{/stl 8}}– dobyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIIb, dobywaćbędę, dobywaćbędzie, dobywaćbądź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pozostawać w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dobywać się – dobyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wydobywszy się z jakiegoś miejsca, rozchodzić się w powietrzu; wydostawać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z otworu dobywała się para. Zza ściany dobywa się hałas. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dobywać — → dobyć … Słownik języka polskiego
dobyć — dk, dobyćbędę, dobyćbędziesz, dobyćbędą, dobyćbądź, dobyćbył, dobyćbyty dobywać ndk I, dobyćam, dobyćasz, dobyćają, dobyćaj, dobyćał, dobyćany 1. «dotrwać do pewnego czasu; pozostać» Dobyć do końca zebrania. 2. przestarz. «wydobyć, wydostać»… … Słownik języka polskiego
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
ostatni — 1. «znajdujący się na końcu; kończący jakiś cykl, szereg, jakąś serię itp.; taki, po którym nie będzie innego» Ostatni z rodu. Ostatni szereg. Ostatni seans. Ostatni pociąg. Ostatnie egzemplarze książki. ∆ praw. Ostatnia instancja «instancja… … Słownik języka polskiego
siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… … Słownik języka polskiego
dobyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. dobywać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień