-
1 distinctif
-VE adj. отличи́тельный, характе́рный;se reconnaître à un signe distinctif — узнава́ть/узна́ть друг дру́га по отличи́тельному зна́ку
-
2 distinctif
adj ( fém - distinctive)отличительный; характерный, различительный -
3 distinctif
-
4 distinctif
-
5 distinctif
отличительный -
6 caractère distinctif
отличительный признак, характерный признакDictionnaire polytechnique Français-Russe > caractère distinctif
-
7 fil distinctif
-
8 signe distinctif
-
9 caractère distinctif
Французско-русский универсальный словарь > caractère distinctif
-
10 fil distinctif
сущ. -
11 marqueur distinctif
сущ.выч. разделительная метка, различительная меткаФранцузско-русский универсальный словарь > marqueur distinctif
-
12 trait distinctif
сущ.общ. особая примета -
13 état distinctif
сущ.выч. различимое состояние -
14 отличительный
distinctif; caractéristique ( характерный) -
15 различительный
-
16 характерный
caractéristique; particulier, typique ( типичный); distinctif ( отличительный)характерные танцы — danses f pl de caractère -
17 caractéristique
adj. характе́рный; отличи́тельный (distinctif); типи́чный (typique); осо́бенный (particulier); специфи́чный (spécifique); сво́йственный* (+ D), прису́щий (+ D) (propre); основно́й (essentiel); своеобра́зный, индивидуа́льный (original, personnel);la silhouette caractéristique de la cathédrale — своеобра́зный <характе́рный> силуэ́т собо́ра; ce symptôme est caractéristique de la jaunisse — э́тот симпто́м характе́рен для желту́хиcette région a une agriculture caractéristique — э́то райо́н со специфи́чным се́льским хозя́йством;
■ f1. характери́стика, сво́йство; осо́бенность (particularité); при́знак, [характе́рная] черта́ (trait distinctif); ка́чество (qualité);l'une des caractéristiques de... — одна́ из характе́рных черт, оди́н из отличи́тельных при́знаков (+ G)
2. pl. характери́стики; техни́ческие да́нные ◄-'ых► techn.;les caractéristiques d'une marchandise — ка́чественные пока́затели това́раles caractéristiques du nouvel avion supersonique — хара́ктеристики <техни́ческие да́нные> но́вого сверхзвуково́го самолёта;
-
18 caractère
m1) характер, нравcaractère fort, caractère ferme — твёрдый характерmauvais caractère, caractère mal fait — дурной нрав, дурной характерcaractère bourru — угрюмый характерcaractère difficile — неуживчивый, трудный характерmontrer du caractère — проявлять твёрдый характерn'avoir point de caractère — быть слабохарактерным2) свойство, признак, характерная чертаcaractère distinctif — отличительный признак, особенностьde caractère — характерный (о роли, танце)œuvre de grand caractère — вещь, значительная по содержанию (о скульптуре, живописи)3) буква, литера; знак ( письменности)caractères gras — жирный шрифт -
19 distinctive
adj ( fém от distinctif) -
20 характерность
ж.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
distinctif — distinctif, ive [ distɛ̃ktif, iv ] adj. • 1314; de distinct ♦ Qui permet de distinguer. ⇒ caractéristique, particulier, typique. Caractère distinctif d une espèce. Attribut, signe, trait distinctif. (déb. XXe) Ling. Trait distinctif : élément… … Encyclopédie Universelle
distinctif — distinctif, ive (di stin ktif, kti v ) adj. Qui sert à distinguer. Les caractères distinctifs d un genre, d une espèce. REMARQUE Distinctif n est dans le Dictionnaire de l Académie que depuis l édition de 1740. ÉTYMOLOGIE Distinct … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
distinctif — DISTINCTIF, IVE. adj. Qui distingue. Caractère distinctif. Une marque distinctive … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
DISTINCTIF — IVE. adj. Qui distingue. Caractère, signe distinctif. Marque distinctive … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
DISTINCTIF, IVE — adj. Qui distingue. Caractère, signe distinctif. Marque distinctive. Les caractères distinctifs d’un genre, d’une espèce … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
Trait distinctif — ● Trait distinctif élément phonique ultime, qui contribue par sa présence ou par son absence à différencier les phonèmes d une langue. (Par exemple, en français les traits de voisement, d arrondissement et de nasalité.) … Encyclopédie Universelle
signe distinctif — tarptautinis šaukinys statusas T sritis Gynyba apibrėžtis Radijo stotims atpažinti vartojamas šaukinys, gaunamas pagal nustatytas taisykles iš Tarptautinės ryšių sąjungos. Pirmoji ar pirmosios dvi raidės nurodo valstybę, kurioje yra radijo stotis … NATO terminų aiškinamasis žodynas
signe distinctif — ryšio šaukinys statusas T sritis Gynyba atitikmenys: angl. signal letters pranc. indicatif d’appel international; signe distinctif … NATO terminų aiškinamasis žodynas
distinctive — ● distinctif, distinctive adjectif Qui permet de reconnaître, de distinguer ; spécifique, typique : Un signe distinctif. ● distinctif, distinctive (expressions) adjectif Fonction distinctive, fonction de différenciation des unités significatives… … Encyclopédie Universelle
caractéristique — [ karakteristik ] adj. et n. f. • 1550; gr. kharaktêristikos I ♦ Adj. 1 ♦ Qui constitue un élément distinctif reconnaissable. Différence, élément, marque, propriété, signe, trait caractéristique. ⇒ déterminant, distinctif, essentiel, particulier … Encyclopédie Universelle
marque — 1. marque [ mark ] n. f. • 1530; « droit d entrée » fin XVe; de marquer; a remplacé merc, de l a. nord. merki « marque » I ♦ 1 ♦ Signe matériel, empreinte mis(e), fait(e) sur une chose pour la distinguer, la reconnaître ou pour servir de repère.… … Encyclopédie Universelle