-
1 percellō
percellō culī, culsus, ere [1 CEL-], to beat down, throw down, overturn, upset: perculeris iam tu me, T.: eos Martis vis perculit.— To strike, smite, hit: femur, L.: deam, O.—Fig., to cast down, overthrow, ruin, destroy: adulescentiam.— To strike with consternation, deject, daunt, dispirit, discourage, dishearten: metu perculsi, S.: haec te vox non perculit?: Mentes perculsae stupent, H.: quos pavor perculerat in silvas, drove in dismay, L.* * *percellere, perculi, perculsus Vstrike down; strike; overpower; dismay, demoralize, upset -
2 percello
per-cello, cŭli, culsum, 3 (perculsi for perculi, Amm. 17, 8, 4; 25, 8, 13), v. a. [cf.: procella, celer], to beat down, throw down; to overturn, upset (class.; syn.: percutio, deicio).I.Lit.: ventus Cercius plaustrum oneratum percellit, Cato ap. Gell. 2, 22, 29; cf.: vento perculsam ratem, Afran. ap. Fest. p. 273 Müll. (Com. Rel. p. 154 fin. Rib.): magnas quercus, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.): abietem, Varr. ap. Non. 152, 11: alii adnutat... alii percellit pedem, Naev. ap. Isid. Orig. 1, 25 (Com. Rel. p. 17 Rib.):B.perii! perculit me prope,
Plaut. Pers. 5, 2, 28; Ter. Eun. 2, 3, 87:radicibus arborum,
Plin. 18, 34, 77, § 334:Mars communis saepe spoliantem jam et exsultantem evertit et perculit ab abjecto,
Cic. Mil. 21, 56:eos Martis vis perculit,
id. Marc. 6, 17.—Prov.: Perii, plaustrum perculi! I've upset my cart, i. e. I've done for myself, Plaut. Ep. 4, 2, 22.—Transf., to strike, smite, hit:II.fetiali Postumius genu femur perculit,
Liv. 9, 10 fin.; cf. id. 9, 11, 11:aliquem cuspide,
Ov. Am. 2, 9, 7; 1, 7, 32.— Poet.:vox repens perculit urbem,
struck, reached, Val. Fl. 2, 91.—Trop.A.To cast down, overthrow, ruin, destroy:B.adulescentiam perculisse atque afflixisse,
Cic. Cael. 32, 80; id. Cat. 2, 1, 2; id. Leg. 3, 8, 24:rem publicam,
Tac. A. 2, 39:aliquem,
Suet. Tib. 55.—To strike with consternation, to deject, daunt, dispirit, discourage, dishearten:C.haec te vox non perculit? non perturbavit?
Cic. Verr. 2, 3, 57, § 132:timore perculsi membra,
Lucr. 5, 1223:civitates atrocibus edictis,
Tac. H. 1, 53; Flor. 1, 10, 2:animos (timor),
Val. Fl. 4, 651.—To urge on, excite, impel:volucres perculsae corda tuā vi,
Lucr. 1, 13:aliquem ad turpitudinem,
App. Mag. p. 281.— Perf.:perculit, in a neutr. signif., for perculsus est,
Flor. 3, 10, 8.
См. также в других словарях:
Dispirit — Dis*pir it, v. t. [imp. & p. p. {Dispirited}; p. pr. & vb. n. {Dispiriting}.] [Pref. dis + spirit.] 1. To deprive of cheerful spirits; to depress the spirits of; to dishearten; to discourage. [1913 Webster] Not dispirited with my afflictions.… … The Collaborative International Dictionary of English
dispirit — index depress, discourage, dissuade, harass, intimidate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
dispirit — 1640s; see DIS (Cf. dis ) + SPIRIT (Cf. spirit). Related: Dispirited; dispiriting … Etymology dictionary
dispirit — *discourage, dishearten, deject Analogous words: *depress, weigh Antonyms: inspirit Contrasted words: *encourage, hearten, embolden, cheer, nerve, steel … New Dictionary of Synonyms
dispirit — [di spir′it] vt. to lower the spirits of; make sad, discouraged, or apathetic; depress; deject dispirited adj. dispiritedly adv … English World dictionary
dispirit — transitive verb Etymology: dis + spirit Date: 1647 to deprive of morale or enthusiasm • dispirited adjective • dispiritedly adverb • dispiritedness noun … New Collegiate Dictionary
dispirit — /di spir it/, v.t. to deprive of spirit, hope, enthusiasm, etc.; depress; discourage; dishearten. [1635 45; DI 2 + SPIRIT] * * * … Universalium
dispirit — verb Lower the morale of; make despondent; dishearten … Wiktionary
dispirit — Synonyms and related words: beat down, cast down, chill, damp, dampen, dampen the spirits, darken, dash, deject, demoralize, depress, discourage, dishearten, disparage, knock down, lower, lower the spirits, oppress, press down, sadden, sink,… … Moby Thesaurus
dispirit — I (New American Roget s College Thesaurus) v. t. discourage, dishearten. See dejection. II (Roget s Thesaurus II) verb 1. To make less hopeful or enthusiastic: discourage, dishearten. See HELP. 2. To make sad or gloomy: deject, depress, oppress,… … English dictionary for students
dispirit — dis·pir·it || dɪ spɪrɪt v. dishearten, discourage, cause to lose hope or enthusiasm … English contemporary dictionary