Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dispĭcĭo

  • 1 dispicio

    dispĭcĭo, ĕre, spexi, spectum [di + specio] - tr. et intr. - [st2]1 [-] voir autour de soi, ouvrir les yeux. [st2]2 [-] voir distinctement, distinguer. [st2]3 [-] prendre conscience, considérer, examiner, faire attention, prendre garde; être attentif.    - dispicere verum, Cic. Div. 2, 39: discerner le vrai.    - quid velit, non dispicio, Cic. Q. Fr. 2, 2: je ne vois pas bien ce qu'il veut.    - de aliqua re dispicere: faire attention à qqch.    - dispicere ne: prendre garde de.    - ad dispectum aequi verique inhabilis (ira), Sen. Ira, 1, 2: colère incapable d'examiner le juste et le vrai.    - quod sperem non dispicio, Cic. Q. Fr. 1, 3: je ne vois pas bien ce que je dois espérer.    - virtus est dispicere, Plaut. Pers. 2.3.15: c'est un mérite d'être sur ses gardes.
    * * *
    dispĭcĭo, ĕre, spexi, spectum [di + specio] - tr. et intr. - [st2]1 [-] voir autour de soi, ouvrir les yeux. [st2]2 [-] voir distinctement, distinguer. [st2]3 [-] prendre conscience, considérer, examiner, faire attention, prendre garde; être attentif.    - dispicere verum, Cic. Div. 2, 39: discerner le vrai.    - quid velit, non dispicio, Cic. Q. Fr. 2, 2: je ne vois pas bien ce qu'il veut.    - de aliqua re dispicere: faire attention à qqch.    - dispicere ne: prendre garde de.    - ad dispectum aequi verique inhabilis (ira), Sen. Ira, 1, 2: colère incapable d'examiner le juste et le vrai.    - quod sperem non dispicio, Cic. Q. Fr. 1, 3: je ne vois pas bien ce que je dois espérer.    - virtus est dispicere, Plaut. Pers. 2.3.15: c'est un mérite d'être sur ses gardes.
    * * *
        Dispicio, dispicis, pen. corr. dispexi, dispectum, dispicere. Cic. Regarder de toutes pars et de tous costez.
    \
        Dispicere, per translationem. Terent. Penser de tous costez et bien adviser ou prevoir, Regarder bien soingneusement en son esprit.

    Dictionarium latinogallicum > dispicio

  • 2 dispicio

    dispicio dispicio, spexi, spectum, ere увидеть, усмотреть

    Латинско-русский словарь > dispicio

  • 3 dispicio

    dispicio dispicio, spexi, spectum, ere понять

    Латинско-русский словарь > dispicio

  • 4 dīspiciō

        dīspiciō spēxī, spectus, ere    [SPEC-], to descry, discern, perceive, make out, distinguish, detect (by the sight): ne scintillam quidem ullam ad dispiciendum reliquerunt: acie mentis: catuli, qui iam dispecturi sunt: summo ab aethere terras, O.: dispecta est et Thule, Ta.—Fig., to perceive, discern, discover, detect (by the mind): libertatem ex servitute: verum: quorum nihil cum dispexisset caecata mens, L.: quid velit: quod sperem.— To consider, reflect upon, look about, regard: iam aliquid dispiciam, T.: res Romanas: insidiatorem, L.
    * * *
    dispicere, dispexi, dispectus V
    look about (for), discover espy, consider

    Latin-English dictionary > dīspiciō

  • 5 dispicio

    dī-spicio, spēxī, spectum, ere (dis u. specio), I) die Augenlider auseinanderziehend anfangen zu sehen, die Augen öffnen, die Gegenstände um sich her mit den Augen unterscheiden, von vorher blinden jungen Tieren, von Ohnmächtigen, auch von solchen, die aus der Dunkelheit ans Licht treten, catuli, qui iam dispecturi sint, Cic.: ubi primum dispexit, Cic.: tanta oborta caligo est, ut dispicere non posset, daß er die Gegenstände um sich her nicht unterscheiden konnte, Suet. Ner. 19, 1. – II) prägn.: A) intr. mit weit geöffneten Augen, mit Aufmerksamkeit nach den Gegenständen umhersehen, sich umsehen, umherspähen, 1) eig.: longe cunctas in parteis, Lucr. 6, 648: absol., ad terram aspice, dispice, Plaut. cist. 693 (Schöll liest despice). – 2) übtr., eine genaue Untersuchung anstellen, alles genau untersuchen, dispicientibus consistorianis et militaribus, Amm. 15, 5, 12: de hereditatibus, Iustin. inst. 2, 9, 6: de his obligationibus, ibid. 3, 27, 1. – B) tr. mit weit geöffneten Augenlidern anfangen, einen Gegenstand zu unterscheiden, mit den Augen erspähen, erblicken, wahrnehmen, ausfindig machen, 1) eig.: ut nequit ullam dispicere ipse oculus rem, Lucr. 3, 562: praedam celsius (von der Höhe), Amm. 14, 4, 1: dispecta est et Thule, Tac. Agr. 10, 4. – 2) übtr.: a) übh.: populus Romanus libertatem iam ex diutina servitute dispiciens, einen Schimmer von Fr. erblickend, Cic. Sest. 118. – b) mit dem Auge des Geistes ausfindig machen, ermitteln, herausfinden, erkennen, durchschauen, iam aliquid dispiciam, Ter.: disp. voluntatem (den guten Willen), Rutil. Lup.: illa in cognitione mentem principis, Tac.: discerne, dispice insidiatorem et petitum insidiis, Liv.: si dispicere quid coepero, Cic. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, sed ego quod sperem non dispicio, Cic.: in ea re Pompeius quid velit non dispicio (ist mir nicht klar), Cic.: dispicies, quid renuntiandum Regulo putes, Plin. ep. – c) im Geiste umherspähend etw. in Überlegung ziehen, überlegen, erwägen, prüfen, res Romanas, Cic.: quorum nihil cum dispexisset caecata mens subito terrore, Liv. 44, 6, 17. – dispice m. folg. ne u. Konj., Plin. ep. 2, 10, 5: dispice m. folg. num, Plin. ep. 7, 33, 5: dispice m. folg. an, Plin. ep. 1, 18, 5 u. 10, 17 (28), 4.

    lateinisch-deutsches > dispicio

  • 6 dispicio

    dī-spicio, spēxī, spectum, ere (dis u. specio), I) die Augenlider auseinanderziehend anfangen zu sehen, die Augen öffnen, die Gegenstände um sich her mit den Augen unterscheiden, von vorher blinden jungen Tieren, von Ohnmächtigen, auch von solchen, die aus der Dunkelheit ans Licht treten, catuli, qui iam dispecturi sint, Cic.: ubi primum dispexit, Cic.: tanta oborta caligo est, ut dispicere non posset, daß er die Gegenstände um sich her nicht unterscheiden konnte, Suet. Ner. 19, 1. – II) prägn.: A) intr. mit weit geöffneten Augen, mit Aufmerksamkeit nach den Gegenständen umhersehen, sich umsehen, umherspähen, 1) eig.: longe cunctas in parteis, Lucr. 6, 648: absol., ad terram aspice, dispice, Plaut. cist. 693 (Schöll liest despice). – 2) übtr., eine genaue Untersuchung anstellen, alles genau untersuchen, dispicientibus consistorianis et militaribus, Amm. 15, 5, 12: de hereditatibus, Iustin. inst. 2, 9, 6: de his obligationibus, ibid. 3, 27, 1. – B) tr. mit weit geöffneten Augenlidern anfangen, einen Gegenstand zu unterscheiden, mit den Augen erspähen, erblicken, wahrnehmen, ausfindig machen, 1) eig.: ut nequit ullam dispicere ipse oculus rem, Lucr. 3, 562: praedam celsius (von der Höhe), Amm. 14, 4, 1: dispecta est et Thule, Tac. Agr. 10, 4. – 2) übtr.: a) übh.: populus Romanus libertatem iam ex diutina servitute dispi-
    ————
    ciens, einen Schimmer von Fr. erblickend, Cic. Sest. 118. – b) mit dem Auge des Geistes ausfindig machen, ermitteln, herausfinden, erkennen, durchschauen, iam aliquid dispiciam, Ter.: disp. voluntatem (den guten Willen), Rutil. Lup.: illa in cognitione mentem principis, Tac.: discerne, dispice insidiatorem et petitum insidiis, Liv.: si dispicere quid coepero, Cic. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, sed ego quod sperem non dispicio, Cic.: in ea re Pompeius quid velit non dispicio (ist mir nicht klar), Cic.: dispicies, quid renuntiandum Regulo putes, Plin. ep. – c) im Geiste umherspähend etw. in Überlegung ziehen, überlegen, erwägen, prüfen, res Romanas, Cic.: quorum nihil cum dispexisset caecata mens subito terrore, Liv. 44, 6, 17. – dispice m. folg. ne u. Konj., Plin. ep. 2, 10, 5: dispice m. folg. num, Plin. ep. 7, 33, 5: dispice m. folg. an, Plin. ep. 1, 18, 5 u. 10, 17 (28), 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dispicio

  • 7 dispicio

    di-spicio, spēxī, spectum, ere [ specio ]
    catuli, qui jam dispecturi sunt C — щенята, которые вот-вот прозреют
    2) увидать, узреть, разглядеть, усмотреть ( rem Lcr)
    3) внимательно рассматривать, разбирать (res Romanas C; de aliquā re G)
    4) понимать, постигать ( verum C)
    quid velit, non dispicio C — не понимаю, чего он хочет

    Латинско-русский словарь > dispicio

  • 8 dispicio

    di-spĭcĭo, spexi, spectum, 3, v. n. and a., to see through all parts (cf. Lachm. ad Lucr. vol. 2, p. 236 and 237), to see with an effort, to open wide the eyes in order to see, to look through, to see; to glance, to gaze; and actively, to descry, discern, perceive (class.; esp. freq. in Cic. Lachm. l. l. prefers dispicere in many passages where the best editions have despicere, e. g. Verg. A. 1, 224; id. G. 2, 187; Ov. M. 2, 178; 3, 44; 7, 223; id. F. 4, 569; Col. 1, 6, 23; cf. Conington ad Verg. A. 1, 224; Munroad Lucr. 4, 418 N. cr.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Neutr.:

    isti autem tantis effusis tenebris ne scintillam quidem ullam ad dispiciendum reliquerunt,

    Cic. Ac. 2, 19, 61; cf.:

    tanta oborta caligo est ut dispicere non posset,

    Suet. Ner. 19; Cic. Tusc. 1, 19 fin.:

    catuli, qui jam dispecturi sunt, caeci aeque et hi, qui modo nati,

    id. Fin. 4, 23 fin.:

    ut primum dispexit,

    id. ib. 2, 30, 97:

    ad terram aspice et dispice, Oculis investigans astute augura,

    Plaut. Cist. 4, 2, 25.—
    (β).
    Act.:

    nubila,

    Lucr. 4, 418 Lachm.:

    longe cunctas in partis,

    id. 6, 648:

    dispecta est et Thule,

    Tac. Agr. 10:

    ut nequit ullam dispicere oculus rem,

    Lucr. 3, 564.—
    B.
    Transf., to investigate, make an examination:

    dispicientibus consistorianis et militaribus,

    Amm. 15, 5, 12.—
    II.
    Trop., to perceive mentally, discern, discover (commonly as act.):

    si imbecilli animi verum dispicere non possint,

    Cic. Div. 2, 39; cf. Liv. 44, 6 fin.:

    mentem principis,

    Tac. A. 3, 22:

    merita,

    id. ib. 13, 27:

    in ea re Pompeius quid velit, non dispicio,

    Cic. Q. Fr. 2, 2 fin.:

    sine jam aliquid dispiciam,

    to find out, Ter. And. 3, 5, 16; cf. Cic. Att. 2, 20.—
    B.
    Meton. (mostly in the imperat.), to consider, think, reflect upon:

    nunc velim dispicias res Romanas,

    Cic. Att. 6, 8:

    discerne et dispice insidiatorem et petitum insidiis,

    Liv. 40, 10; Just. Inst. 1, 8 pr.:

    dispice, an tu, etc.,

    Plin. Ep. 1, 18, 5:

    dispice, ne sit, etc.,

    id. ib. 2, 10, 5:

    prius dispiciamus de his, quae, etc.,

    Gai. Inst. 1, § 143; cf. Dig. 14, 1, 1; and absol.:

    virtus est, ubi occasio admonet, dispicere,

    Plaut. Pers. 2, 3, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > dispicio

  • 9 dispectus

    [st1]1 [-] dispectus, a, um: part. passé de dispicio; discerné. [st1]2 [-] dispectus, a, um [dis + pactus]: rompu.    - dispectae nuptiae, Apul. M. 4, 26: mariage rompu. [st1]3 [-] dispectŭs, ūs, m.: Sen. discernement, considération, examen.
    * * *
    [st1]1 [-] dispectus, a, um: part. passé de dispicio; discerné. [st1]2 [-] dispectus, a, um [dis + pactus]: rompu.    - dispectae nuptiae, Apul. M. 4, 26: mariage rompu. [st1]3 [-] dispectŭs, ūs, m.: Sen. discernement, considération, examen.
    * * *
        Dispectus, huius dispectus, Verbale. Seneca, Neglecto dispectu officiorum. Sans avoir esgard à ce qu'on doibt faire.
    \
        Quibus dispectum vtilitatis, timor in periculis excutit. Senec. Ausquels la crainte oste l'esgard, ou le regard et consideration du prouffit.

    Dictionarium latinogallicum > dispectus

  • 10 dispectus

    1. dīspectus, ūs, m. (dispicio), die allseitige Erwägung, Berücksichtigung, Sen. ep. 94, 36; de ira 1, 1, 2 u. ö.
    ————————
    2. dispectus, a, um (dis u. pango), auseinander gesteckt, Gromat. vet. 362, 13 sq.
    ————————
    3. dīspectus, a, um (dispicio) = despectus, verachtet, gemein, dispectis piscibus, Anthol. Lat. 583, 15 M. zw. (Riese 390, 15 despectis).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dispectus

  • 11 dispectus

    1.
    dispectus, a, um, Part., from dispicio.
    2.
    dispectus, ūs, m. [dispicio], regard, consideration, examination, Sen. de Ira, 2, 9, 2; id. Ep. 94 med.

    Lewis & Short latin dictionary > dispectus

  • 12 dispecto

    —, —, āre [intens. к dispicio ]

    Латинско-русский словарь > dispecto

  • 13 dispectus

    I ūs m. [ dispicio ] II dispectus, a, um v. l. = despectus III dis-pectus, a, um [ paciscor ]
    расторгнутый, расстроенный ( nuptiae Ap)

    Латинско-русский словарь > dispectus

  • 14 dispectio

    dīspectio, ōnis, f. (dispicio), die allseitige Erwägung, Tert. de res. carn. 39.

    lateinisch-deutsches > dispectio

  • 15 dispector

    dīspector, ōris, m. (dispicio), der Erwäger, cordis, der aufs Herz sieht, Tert. de anim. 15: dispectores alienarum sententiarum, Tert. ad uxor. 2, 8.

    lateinisch-deutsches > dispector

  • 16 dispectus [1]

    1. dīspectus, ūs, m. (dispicio), die allseitige Erwägung, Berücksichtigung, Sen. ep. 94, 36; de ira 1, 1, 2 u. ö.

    lateinisch-deutsches > dispectus [1]

  • 17 dispectus [3]

    3. dīspectus, a, um (dispicio) = despectus, verachtet, gemein, dispectis piscibus, Anthol. Lat. 583, 15 M. zw. (Riese 390, 15 despectis).

    lateinisch-deutsches > dispectus [3]

  • 18 aufgehen

    aufgehen, I) sich aufwärts bewegen, wie Rauch, Staub, Nebel: se attollere. – in Feuer (Flammen), in Rauch au., s. Feuer, Rauch. – dah. a) heranwachsen, v. Sämereien und Pflanzen: exsistere; emergere: erumpere; nasci; enasci. – von selbst au., suā sponte nasci. – b) sichtbar werden, v. Gestirnen u. v. Feuer (incendium): oriri: exoriri. – Uneig., jetzt geht mir ein Licht auf, s. Licht. – II) geöffnet werden: aperiri. se aperire (plötzlich, subito). – patefieri. patescere (plötzlich, von selbst, subito, suā sponte). – expandi (weit aufgesperrt werden, plötzlich, repente; alle diese v. einer Tür, v. einem Tor). – florem aperire (aufblühen, v. Blumen). – solvi (auseinandergehen, v. einem Strick). – rumpi (aufbrechen, v. einem Geschwür). – liquescere. liquefieri (auftauen, v. Eise). – resolvi (sich auflösen, schmelzen, v. Schnee, Eis; u. auftauen, von Flüssen, in denen das Eis schmilzt, z. B. plötzlich, repente). – Uneig, jetzt gehen mir die Augen auf, iam dispicio, quid rei sit. – III) verzehrt, verbraucht werden: consumi; absumi. – für Unkosten au., in sumptus abire: für etw. au. lassen, impendĕre in alqd: viel Geld au. lassen, magnos sumptus facere; pecuniam profundere (das Geld vergeuden). – IV) nichts übrig lassen: a) als t. t. der Arithm. = keinen Rest lassen: nihil reliqui od. nihil reliquum facere. – b) in etw. aufg. = sich mit etw. verschmelzen; z. B. mein Privathaß geht im gemeinschaftlichen Hasse aller auf, in communi odio paene aequaliter versatur odium meum. Aufgehen, das, s. Aufgang no. I.

    deutsch-lateinisches > aufgehen

  • 19 dispectio

    dīspectio, ōnis, f. (dispicio), die allseitige Erwägung, Tert. de res. carn. 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dispectio

  • 20 dispector

    dīspector, ōris, m. (dispicio), der Erwäger, cordis, der aufs Herz sieht, Tert. de anim. 15: dispectores alienarum sententiarum, Tert. ad uxor. 2, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dispector

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»