-
1 disjunctus
disjunctus, a, um, Part. and P. a., from disjungo. -
2 dijuncte
dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).I.Lit.A.Esp., to unyoke draught cattle:B.asinum, bovem ab opere,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:bovem opere,
Col. 6, 15, 2;and simply bovem,
id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—To wean sucklings:C.agnos a mamma,
Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—In gen., to divide, separate, part, remove.(α).With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:(β).intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,
Cic. Fam. 1, 7:quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,
Sall. J. 92, 5 et saep.—With ab:(γ).nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,
Cic. Verr. 2, 4, 53:qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,
Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—* (δ).With inter se, Lucr. 3, 803.—II.Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).(α).With acc. only (very rarely):(β).sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,
Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—With ab:A.ea res disiunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:eos a colonis,
Cic. Sull. 21:populum a senatu,
id. Lael. 12, 41:Pompeium a Caesaris amicitia,
id. Phil. 2, 9 fin.:me ab orationibus,
id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),
id. Tusc. 1, 31:pastionem a cultura,
Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:honesta a commodis (opp. commiscere),
Cic. N. D. 1, 7, 16:artem a scientia,
Quint. 2, 15, 2:veterem amicitiam sibi ab Romanis,
Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.Lit.:B.Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,
Cic. Pis. 37, 91; cf.:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
id. de Imp. Pomp. 4.—Trop.1.In gen., apart, different, remote.(α).With ab:(β).vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,
Cic. Rosc. Am. 14, 39:homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,
id. Sest. 67, 141:mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,
id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:nihil est ab ea cogitatione dijunctius,
id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—Absol.:2.neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,
id. de Or. 3, 15, 57:ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,
id. Fin. 2, 14, 45.—Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:3.conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21; cf.of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,
Tac. Or. 18.—In dialectics, opposed:a.disjuncta conjungere,
Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:b.non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,
Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al. -
3 disjunctum
dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).I.Lit.A.Esp., to unyoke draught cattle:B.asinum, bovem ab opere,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:bovem opere,
Col. 6, 15, 2;and simply bovem,
id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—To wean sucklings:C.agnos a mamma,
Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—In gen., to divide, separate, part, remove.(α).With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:(β).intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,
Cic. Fam. 1, 7:quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,
Sall. J. 92, 5 et saep.—With ab:(γ).nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,
Cic. Verr. 2, 4, 53:qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,
Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—* (δ).With inter se, Lucr. 3, 803.—II.Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).(α).With acc. only (very rarely):(β).sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,
Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—With ab:A.ea res disiunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:eos a colonis,
Cic. Sull. 21:populum a senatu,
id. Lael. 12, 41:Pompeium a Caesaris amicitia,
id. Phil. 2, 9 fin.:me ab orationibus,
id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),
id. Tusc. 1, 31:pastionem a cultura,
Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:honesta a commodis (opp. commiscere),
Cic. N. D. 1, 7, 16:artem a scientia,
Quint. 2, 15, 2:veterem amicitiam sibi ab Romanis,
Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.Lit.:B.Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,
Cic. Pis. 37, 91; cf.:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
id. de Imp. Pomp. 4.—Trop.1.In gen., apart, different, remote.(α).With ab:(β).vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,
Cic. Rosc. Am. 14, 39:homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,
id. Sest. 67, 141:mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,
id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:nihil est ab ea cogitatione dijunctius,
id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—Absol.:2.neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,
id. de Or. 3, 15, 57:ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,
id. Fin. 2, 14, 45.—Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:3.conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21; cf.of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,
Tac. Or. 18.—In dialectics, opposed:a.disjuncta conjungere,
Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:b.non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,
Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al. -
4 disjungo
dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).I.Lit.A.Esp., to unyoke draught cattle:B.asinum, bovem ab opere,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:bovem opere,
Col. 6, 15, 2;and simply bovem,
id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—To wean sucklings:C.agnos a mamma,
Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—In gen., to divide, separate, part, remove.(α).With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:(β).intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,
Cic. Fam. 1, 7:quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,
Sall. J. 92, 5 et saep.—With ab:(γ).nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,
Cic. Verr. 2, 4, 53:qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,
Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—* (δ).With inter se, Lucr. 3, 803.—II.Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).(α).With acc. only (very rarely):(β).sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,
Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—With ab:A.ea res disiunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:eos a colonis,
Cic. Sull. 21:populum a senatu,
id. Lael. 12, 41:Pompeium a Caesaris amicitia,
id. Phil. 2, 9 fin.:me ab orationibus,
id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),
id. Tusc. 1, 31:pastionem a cultura,
Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:honesta a commodis (opp. commiscere),
Cic. N. D. 1, 7, 16:artem a scientia,
Quint. 2, 15, 2:veterem amicitiam sibi ab Romanis,
Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.Lit.:B.Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,
Cic. Pis. 37, 91; cf.:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
id. de Imp. Pomp. 4.—Trop.1.In gen., apart, different, remote.(α).With ab:(β).vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,
Cic. Rosc. Am. 14, 39:homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,
id. Sest. 67, 141:mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,
id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:nihil est ab ea cogitatione dijunctius,
id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—Absol.:2.neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,
id. de Or. 3, 15, 57:ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,
id. Fin. 2, 14, 45.—Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:3.conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21; cf.of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,
Tac. Or. 18.—In dialectics, opposed:a.disjuncta conjungere,
Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:b.non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,
Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al. -
5 disjungo
disjungere, disjunxi, disjunctus Vunyoke; disunite, sever, divide, separate, part, estrange; put assunder (Ecc) -
6 disjunctio
I.In gen.:II.in tanta disjunctione meorum, tanta acerbitate,
Cic. Sest. 21, 47; cf.(amicorum), with alienatio,
id. Lael. 21:animorum disjunctio dissensionem facit,
i. e. the diversity, difference, id. Agr. 2, 6, 14; cf.sententiae,
id. Prov. Cons. 17, 40.—In partic.A.In philos. lang., an opposition of two propositions disjunctively connected in a syllogism, Cic. N. D. 1, 25, 70; id. Top. 14, 56; id. Ac. 2, 30, 97; id. Fat. 16, 37; cf. disjunctus.—B.In rhet., a fig. of speech.1.Corresp. to the Gr. diezeugmenon, Cic. de Or. 3, 54, 207 (quoted in Quint. 9, 1, 35); Auct. Her. 4, 27; Gell. 2, 7 fin. —2.Corresp. to the Gr. sunônumia, i. e. the use of different words or phrases having the same import, Quint. 9, 3, 45. -
7 indisjunctim
indisjunctim, adv. [2. in-disjunctus, i. e. not separated in time], immediately (late Lat.), Claud. Mam. Stat. Anim. 1, 12. -
8 munitio
mūnītĭo, ōnis, f. [1. munio], a defending, fortifying, protecting (class.).I.Lit.:B.milites munitione prohibere,
Caes. B. G. 1, 49:oppidi,
Suet. Galb. 10:operis,
a fortifying, erection of fortifications, Caes. B. G. 1, 8:fluminum,
a bridging over, Tac. A. 1, 56:munitionis multa sunt genera,
enclosure, fencing, hedging, Pall. 1, 34.—Transf.1.Concr., a means of fortification or defence, a fortification, rampart, bulwark, intrenchment, walls (syn. munimentum):2.nisi munitione ac mole lapidum a mari (fons) disjunctus esset,
Cic. Verr. 2, 4, 53, § 118:munitiones multiplices Piraei portus,
Vell. 2, 23, 3:urbem operibus munitionibusque sepire,
Cic. Phil. 13, 9, 20: demoliri, Sall. Fragm. ap. Non. 2, 204:facere,
Caes. B. G. 1, 10:incendere,
Nep. Eum. 5, 7:per munitionem introire,
Sall. J. 38, 6:munitiones in urbem spectantes,
Liv. 5, 5:munitiones et castella,
Tac. A. 3, 74:multum munitionis,
of the walls, Nep. Them. 7, 2.—(Acc. to munio, I. B. 2.) A making passable of roads, by opening, paving, etc.:II.ex viarum munitione quaestum facere,
repairing the roads, work on the roads, Cic. Font. 4, 7:multos ad munitiones viarum condemnavit,
Suet. Calig. 27.—Trop., a support:aditus ad causam et munitio aut quoddam ornamentum,
support to the cause, Cic. de Or. 2, 79, 320 (al. communitio).—(The gloss. of Fest. is prob. corrupt: munitio morsicatio ciborum, Paul. ex Fest. p. 143 Müll.)
См. также в других словарях:
Croton disjunctus — Croton disjunctus … Wikipédia en Français
Odontotaenius disjunctus — Patent leather beetle Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum … Wikipedia
disjunctum — , disjunctus L. disjunco, separate. 1) Occurring in widely separated localities. Paspalidium disjunctum 2) panicle interrupted. Sporobolus disjunctus, Trisetum disjunctum … Etymological dictionary of grasses
Passalidae — Taxobox image width = 250px image caption = Adult Odontotaenius disjunctus image2 width = 250px image2 caption = Larva of Odontotaenius disjunctus regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Coleoptera superfamilia =… … Wikipedia
Passalidae — Zuckerkäfer Odontotaenius disjunctus Systematik Überordnung: Neuflügler (Neoptera) Ordnung … Deutsch Wikipedia
Zuckerkäfer — Odontotaenius disjunctus Systematik Überordnung: Neuflügler (Neoptera) Ordnung: Käfer … Deutsch Wikipedia
Сахарные жуки — ? Сахарные жуки Odontotaenius disjunctus … Википедия
Passalidae — Saltar a navegación, búsqueda ? Passalidae Adulto Odontotaenius disjunctus … Wikipedia Español
Zweibrütiger Würfel-Dickkopffalter — ( Pyrgus armoricanus) Systematik Klasse: Insekten (Insecta) … Deutsch Wikipedia
Disjunct — Dis*junct (d[i^]s*j[u^][ng]kt ), a. [L. disjunctus, p. p. of disjungere to disjoin. See {Disjoin}, and cf. {Disjoint}.] 1. Disjoined; separated. [R.] [1913 Webster] 2. (Zo[ o]l.) Having the head, thorax, and abdomen separated by a deep… … The Collaborative International Dictionary of English
Disjunct tetrachords — Disjunct Dis*junct (d[i^]s*j[u^][ng]kt ), a. [L. disjunctus, p. p. of disjungere to disjoin. See {Disjoin}, and cf. {Disjoint}.] 1. Disjoined; separated. [R.] [1913 Webster] 2. (Zo[ o]l.) Having the head, thorax, and abdomen separated by a deep… … The Collaborative International Dictionary of English