Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

discursus

  • 1 discursus

        discursus    P. of discurro.
    * * *
    running about; separate lion, dispersal

    Latin-English dictionary > discursus

  • 2 discursus

        discursus ūs, m    [discurro], a running to and fro, running about, straggling: continere ab discursu militem, L.: vallem discursibus impleat, O.: subito discursu, a double flank movement, Ta.
    * * *
    running about; separate lion, dispersal

    Latin-English dictionary > discursus

  • 3 discursus

    1.
    discursus, a, um, Part., from discurro.
    2.
    discursus, ūs, m. [discurro].
    I.
    A running to and fro, a running about (mostly post-class.):

    magno clamore discursuque passim fugae se mandant,

    Hirt. B. G. 8, 29, 2; Liv. 25, 25; Quint. 1, 12, 10; Plin. Ep. 1, 9, 7; Ov. F. 2, 223; Juv. 1, 86; Val. Fl. 5, 428 al.—
    B.
    Transf.
    1.
    A pace, gait:

    acri discursu,

    Amm. 14, 7, 16. —
    2.
    Of inanimate things:

    radicum,

    Plin. 17, 20, 33, § 144:

    venarum,

    id. 34, 12, 29, § 118:

    macularum,

    id. 16, 15, 26, § 66:

    telorum,

    Val. Max. 3, 1, 1.—
    II.
    In late Lat. (acc. to discurro, III.), a conversation, discourse: redempti, Cod. Th. 9, 24, 1 (cf. It. discorso, Fr. discours).

    Lewis & Short latin dictionary > discursus

  • 4 discurro

    I
    discurrere, discucurri, discursus V INTRANS
    run off in different directions; run/dash around/about; wander; roam
    II
    discurrere, discurri, discursus V INTRANS
    run off in different directions; run/dash around/about; wander; roam

    Latin-English dictionary > discurro

  • 5 discurro

    dis-curro, curri and cucurri ( perf. discucurri, Liv. 25, 25, 9; Sen. Contr. 4, 2; Suet. Calig. 32:

    discurrisse,

    Curt. 4, 15, 5;

    oftener curri,

    Liv. 34, 37; 3, 7, 32; Sen. Ep. 90, 36; Curt. 4, 15, 10 al.), cursum, 3, v. n.
    I.
    To run different ways, to run to and fro, run about (not freq. till after the Aug. per.; in Cic not at all): in muris armata civitas, * Caes. B. C. 3, 105, 3:

    deus in montibus altis,

    Ov. F. 2, 285:

    plebs pileata tota Urbe,

    Suet. Ner. 57:

    circa deum delubra,

    Liv. 26, 9; cf.:

    circa vias,

    id. 25, 9:

    per omnes silvas,

    Ov. M. 14, 419; cf.:

    per ambitum lacus,

    Suet. Claud. 21; and:

    per Baianum sinum equis,

    id. Calig. 19:

    more victorum cum palma discucurrit,

    id. ib. 32 et saep.—Designating [p. 590] the term. ad quem:

    ad portas,

    Liv. 25, 37; Verg. A. 12, 577:

    ad arma,

    Liv. 5, 36:

    ad praedam,

    Curt. 4, 15:

    ad officia,

    Petr. 114:

    ad rapiendas virgines,

    Liv. 1, 9 et saep.:

    in latera,

    Front. Strat. 2, 3, 10; cf.:

    a media in utramque partem,

    Quint. 2, 4, 15.— Pass. impers.:

    ilicet in muros tota discurritur urbe,

    Verg. A. 11, 468:

    in tribus ad suffragium ferendum,

    Liv. 25, 2:

    ab caede ad diripiendam urbem,

    id. 27, 16 al. —

    In the pass., with a homogeneous subject: discursis magnis itineribus,

    Amm. 29, 5.—
    B.
    Of inanimate and abstract subjects:

    discurrentes maculae in gemma,

    Plin. 37, 1, 3, § 5; 13, 21, 37, § 117:

    catenae circa latera,

    id. 33, 3, 12, § 40 al.:

    (Nilus) diversa ruens septem discurrit in ora,

    Verg. G. 4, 291; Plin. 11, 37, 69, § 182:

    fama tota urbe discurrit,

    Curt. 4, 1:

    mens discurret utroque,

    Ov. R. Am. 443.—
    II.
    Transf., to traverse, run through or over, hasten through (post-class.):

    latius arva,

    Avien. Descr. Orb. 516:

    Gallias,

    Amm. 15, 5, 4:

    tramite aliquo discurso,

    id. 16, 2, 10:

    discursis itineribus magnis,

    id. 29, 5, 17.—
    III.
    Trop., like Gr. dielthein, to speak at length of a thing, to discourse of (post-class.):

    super quo nunc pauca discurram,

    Amm. 17, 4 (cf. in this sense the Romance discorrere, discourir, and v. 2, discursus, II.).

    Lewis & Short latin dictionary > discurro

  • 6 stella

    stella, ae, f. [for sterula; cf. Sanscr. staras; cf. Gr. astêr; Germ. Stern; Engl. star; perh. root ster- of sterno; Gr. storennumi].
    I.
    Lit., a star (whereas sidus denotes a group of stars, a constellation; v. sidus; cf.

    also astrum): ignes, quae sidera et stellas vocatis,

    Cic. Rep. 6, 15, 15:

    sunt stellae naturā flammeae,

    id. N. D. 2, 46, 118: o magna templa caelitum commixta stellis splendidis Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Trag. v. 227 Vahl.); cf.: caelum stellis fulgentibus aptum, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 30 Vahl.); Lucr. 6, 357:

    stellae in radiis solis (non cernuntur),

    Cic. Fin. 5, 24, 71:

    maxime sunt admirabiles motus earum quinque stellarum, quae falso vocantur errantes,

    i. e. planets, id. N. D. 2, 20, 51; so,

    errantes,

    id. Rep. 1, 14, 22; id. Tusc. 1, 25, 62; id. N. D. 1, 13, 34 (but cf. inerrantes, fixed stars, id. ib. 3, 20, 51):

    stella comans,

    i. e. a comet, Ov. M. 15, 749; cf. id. ib. 15, 850:

    dum caelum stellas vehat,

    Tib. 1, 4, 66:

    simul alba nautis Stella refulsit,

    Hor. C. 1, 12, 28:

    jam stellarum sublime coëgerat agmen Lucifer,

    Ov. M. 11, 97: usque ad diurnam stellam, Lucifer, i. e. till daybreak, Plaut. Men. 1, 2, 64.—Prov., of an impossibility:

    Terra feret stellas,

    Ov. Tr. 1, 8, 3.— Poet., sometimes for sidus, a constellation:

    Saturni,

    Verg. G. 1, 336:

    Coronae,

    id. ib. 1, 222:

    vesani Leonis,

    Hor. C. 3, 29, 19:

    Icarii stella proterva canis,

    Ov. Am. 2, 16, 4:

    stella miluus,

    id. F. 3, 793; 5, 112.—Of the sun:

    stella serena,

    Ov. F. 6, 718.—
    B.
    Esp., a meteor, shooting-star:

    saepe stellas videbis Praecipites caelo labi,

    Verg. G. 1, 365:

    de caelo lapsa per umbras Stella,

    id. A. 2, 694; Lucr. 2, 208:

    discursus stellarum,

    Plin. 2, 36, 36, § 100; cf.:

    discurrere eae (stellae) videntur,

    id. 18, 35, 80, § 351:

    videmus ergo stellarum longos a tergo albescere tractus. Hae velut stellae exsiliunt, etc.,

    Sen. Q. N. 1, 14, 2 sq. —
    II.
    Transf., of things resembling a star.
    A.
    A figure of a star:

    vitis in stellam dividatur... refert jugum in stellam decussari, etc.,

    Col. 4, 17, 4 sq.; 4, 26, 3; cf. id. 3, 13, 13: Plin. 18, 10, 23, § 97:

    chlamys distincta aureis stellis,

    Suet. Ner. 25.—
    B.
    A bright point on a precious stone, Plin. 37, 7, 25, § 96; 37, 9, 51, § 134; 37, 10, 67, § 182.—
    C.
    A starfish, Plin. 9, 60, 86, § 183; 32, 11, 53, § 151:

    marina,

    Veg. Vet. 4 (6), 12, 3.—
    D.
    A glowworm, Plin. 18, 27, 67, § 251.—
    * E.
    The pupil of the eye, Claud. Idyll. 1, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > stella

См. также в других словарях:

  • Discursus — Dis*cur sus, n. [L.] (Logic) Argumentation; ratiocination; discursive reasoning. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • discursus — discurˈsus noun (LL) Discourse, reasoned treatment • • • Main Entry: ↑discursive …   Useful english dictionary

  • ДИСКУРС — (discursus: от лат. discere блуждать) вербально артикулированная форма объективации содержания сознания, регулируемая доминирующим в той или иной социокультурной традиции типом рациональности. Неклассический тип философствования осуществляет… …   История Философии: Энциклопедия

  • DISCOURS — Le terme de discours (du latin discurrere , «courir çà et là») n’est pas à l’origine directement lié au langage. Quand, dès la fin de la latinité (cf. Codex Theodosianus , IX, XXIV, 1), discursus prend le sens de discours, c’est d’abord comme… …   Encyclopédie Universelle

  • discursif — discursif, ive [ diskyrsif, iv ] adj. • XVIe; lat. scolast. discursivus, de discursus « discours » 1 ♦ Log. Qui tire une proposition d une autre par une série de raisonnements successifs (opposé à intuitif). Méthode discursive. Connaissance… …   Encyclopédie Universelle

  • discurs — DISCÚRS, discursuri, s.n. Expunere făcută în faţa unei adunări; cuvântare. ♦ (Franţuzism înv.) Tratare în scris a unui subiect de natură ştiinţifică sau literară. – Din fr. discours, lat. discursus. Trimis de LauraGellner, 16.06.2004. Sursa: DEX… …   Dicționar Român

  • Dominicus Arumaeus — Dominicus Arumaeus, auch Arumäus, eigentlich von Arum, (* um 1579 in Leeuwarden (Niederlande); † 24. Februar 1637 in Jena) war ein deutscher Rechtsgelehrter und früher Reichspublizist. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Reichsstaatslehre 3 Werke …   Deutsch Wikipedia

  • Discurso — (Del lat. discursus.) ► sustantivo masculino 1 Exposición de cierta extensión sobre un tema pronunciado en público: ■ después de la cena pronunció un discurso de agradecimiento. SINÓNIMO alocución arenga conferencia homilía plática prédica 2 …   Enciclopedia Universal

  • discursive — ● discursif, discursive adjectif (latin scolastique discursivus, de discursus, discours) Qui repose sur le raisonnement, procède par le raisonnement, par opposition à intuitif. En linguistique, qui se rapporte au discours, à l analyse de discours …   Encyclopédie Universelle

  • Бильфингер, Георг Бернгард — (Georg Bernhard Bilfinger) известный философ, последователь Лейбница и Вольфа, член с. петербургской Имп. Академии наук; род. в вюртембергском городе Канштадте 23 января 1693 г., ум. 18 февраля 1750 г. Он изучал в Тюбингене богословие, а в Галле… …   Большая биографическая энциклопедия

  • Theatrum Chemicum — Page One of Theatrum Chemicum Volume I. Published 1602, Oberursel by Lazarus Zetzner. Theatrum Chemicum ( Chemical Theatre ), is a compendium of early alchemical writings published in six volumes over the course of six decades. The first three… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»