-
1 discordia
discordia ae, f [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord: confingis causas ad discordiam, T.: civilis, S.: facultas discordiae concitandae: duas ex unā civitate discordia fecerat, L.: perfecta tibi bello, V.: fratrum, O.: inter ipsos, L.: erga alqm, Ta.: non sedebantu<*> discordiae: tacitae: incertae mentis, inconsistency, O.: Idae et Phoebo, Eveni filia, the subject of strife, Pr.— Mutiny, rebellion, Ta.—Person., the goddess of discord, V.* * *disagreement, discord -
2 (coepiō)
(coepiō) coepī, coeptus, ere [com- + 1 AP-], to begin, commence: non Prius olfecissem, quam ille quicquam coeperet? T.: mecum cogitare, T.: cum ver esse coeperat: Fluctus coepit albescere, V.: oppugnare, Cs.: alia fieri coepere, S.: cum Lacedaemoniis pugnari coepit, N.: urbanus haberi, H.: res agi coepta est: ante petitam esse pecuniam, quam esset coepta deberi: obsidione coepti premi hostes, L.: bello premi sunt coepti, N.: mitescere discordiae intestinae coeptae, L.: si quicquam hic turbae coeperis, T.: illud, quod coepimus, videamus: illa quae coepta sunt ab isto: coeptum bellum foret, S.: se non ante coepturum, quam, etc., L.: perge quo coepisti (sc. ire): dimidium facti, qui coepit, habet, H.: ita coepit tyrannus (sc. dicere), L.: Ilioneus placido sic pectore coepit, V.: coepit cum talia vates (sc. fari), V. — P. coeptus, begun, commenced, undertaken: consilium fraude coeptum, L.: iussis Carmina coepta tuis, V.: quaedam (animalia) modo coepta, in process of creation, O.: mors, sought, O. — Of things, to begin, be begun, take a beginning, commence, originate, arise: post, ubi silentium coepit... verba facit, etc., S.: cum deditio coepit, S.: pugna coepit, L. -
3 internus
-
4 coepio
coepĭo, coepi, coeptum, 3 (the tempp. press. only a few times in the ante-class. period, and coepturus, Liv. 30, 5, 6; 42, 47, 3; Quint. 10, 1, 46; Plin. 16, 25, 41, § 98; Suet. Calig. 46; the tempp. perff., both in act. and pass. form, very freq.;I.a trisyl. coëpit,
Lucr. 4, 619 Lachm. N. cr.), v. a. and n. [contr. from co-ăpio = apo; hence coapias for coepias in Cod. Ambros.; Plaut. Trin. 4, 3, 46; v. in the foll., and cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 248], lit. to lay hold of something on different sides, to lay hold of; hence of an action, to begin, commence, undertake ( = incipio, which is the class. pres.).Act.1.Tempp. press.: coepiam seditiosa verba loqui, Cato ap. Paul. ex Fest. p. 59, 10 Müll. lubido extemplo coepere est convivium, Plaut. Pers. 1, 3, 41:2.mage si exigere coepias,
id. Trin. 4, 3, 46 Ritschl N. cr.:neque pugnas neque ego lites coepio,
id. Men. 5, 5, 57:ubi nihil habeat, alium quaestum coepiat,
id. Truc. 2, 1, 23: mane coepiam, Caecil. ap. Non. p. 89, 17: non Prius olfecissem, quam ille quicquam coeperet, Ter. Ad. 3, 3, 43 Fleck.; cf.Neue, Formenl. 2, 616: se Hasdrubalem adgressurum, ceterum non ante coepturum, quam, etc.,
Liv. 30, 5, 6:nos rite coepturi ab Homero videmur,
Quint. 10, 1, 46:nemine opinante quidnam coepturus esset,
Suet. Calig. 46.—Tempp. perff. act.; the object usu. an inf.; so always in Cic. and Cæs.; mostly an inf. act.; rarely pass.; sometimes the acc. of a noun or pronoun.(α).With inf. act.:(β).cum ver esse coeperat,
Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27; Ov. A. A. 1, 615 sq.:discere coepit, Enn. Ann. ap. Fest. s. v. sam, p. 325, 24 Müll. (v. 228 Vahl.): amare coepi,
Ter. Eun. 3, 5, 20:oppugnare,
Caes. B. G. 2, 6:ire foras coeperunt,
Lucr. 4, 531:coeperit inter se vesci, etc.,
id. 5, 72 et saep.—With inf. pass. (in the poets and histt.):(γ).per terrarum orbem fruges coepisse creari,
Lucr. 2, 614:alia hujuscemodi fieri coepere,
Sall. C. 51, 40:cum Lacedaemoniis pugnari coepit,
Nep. Epam. 10, 3; so,urbanus haberi,
Hor. Ep. 1, 15, 27:verti,
id. ib. 2, 1, 149:institui,
id. A. P. 21:moveri,
Ov. M. 3, 106; Suet. Tib. 75:expleri,
id. Caes. 26:eligi,
Tac. H. 1, 16:occidi,
id. ib. 3, 34:prohiberi,
Just. 14, 5, 9: coeptum est fieri, Auct. B. Afr. 69; 78; Liv. 24, 49, 4; 25, 34, 13; 27, 42, 5.—With acc. (rare in prose; cf. B. infra): coepit cursum, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45:(δ).novam mapalibus urbem,
Sil. 15, 420:cur non ego id perpetrem, quod coepi?
Plaut. Cas. 3, 5, 57:si quicquam hodie hic turbae coeperis,
Ter. Eun. 4, 7, 30:quae coeperamus,
Quint. 6, prooem. 15:hujuscemodi orationem,
Tac. A. 4. 37:(Sabinus) obsidium coepit per praesidia,
id. ib. 4, 39.—Absol.:(ε).nam primum... Non coepisse fuit: coepta expugnare secundum est,
Ov. M. 9, 619:dimidium facti, qui coepit, habet,
Hor. Ep. 1, 2, 40:Titus Livius hexametri exordio coepit,
Quint. 9, 4, 74; cf. id. 9, 4, 117:si coepisset a toto corpore,
id. 9, 4, 23; cf. id. 7, 1, 2; 8, 6, 50:pro vallo castrorum ita coepit (sc. dicere),
Tac. H. 1, 36:Civilis ita coepit,
id. ib. 5, 26; id. A. 1, 41; 2, 37.—With an ellipsis for dicere coepi, to begin to speak:B.ita coepit tyrannus,
Liv. 34, 31, 1; 39, 15, 2:coram data copia fandi, Maximus Ilioneus placido sic pectore coepit,
Verg. A. 1, 521; 6, 372:tum ita coepit: numquam mihi, etc.,
Liv. 28, 27, 1; Tac. A. 1, 41 fin.:ad hunc modum coepit,
id. ib. 2, 37; id. H. 1, 36 fin.; Phaedr. 4, 23, 2.—Pass. in the tempp. perff. and with the inf. pass. (cf. Zumpt, Gram, §II.221): jure coepta appellari est Canis,
Plaut. Men. 5, 1, 18:ante petitam esse pecuniam, quam esset coepta deberi,
Cic. de Or. 1, 37, 168; id. Div. 2, 2, 7; id. Brut. 67, 236; 88, 301; id. Verr. 2, 3, 90, § 209; 2, 5, 4, § 9; id. Fam. 13, 29, 1; id. Att. 3, 15, 5; 6, 1, 3; Liv. 1, 57, 3; 2, 1, 4; 3, 38, 2;9, 7, 7: quae (res) inter eos agi coeptae, neque perfectae essent,
Caes. B. G. 1, 47; 4, 18:bello premi sunt coepti,
Nep. Timoth. 3, 1; Cat. 95, 2.—With inf. act.:mitescere discordiae intestinae coeptae,
Liv. 5, 17, 10; cf. Weissenb. ad loc.— Hence, coeptus, a, um, Part., begun, commenced, undertaken. consilium fraude coeptum, Liv. 35, 36, 5:coeptum atque patratum bellum foret,
Sall. J. 21, 2:jussis Carmina coepta tuis,
Verg. E. 8, 12; so,coepti fiducia belli,
id. A. 2, 162; Liv. 35, 23, 1:amor,
Ov. H. 17, 189:iter,
id. F. 1, 188:arma,
Tac. H. 2, 6; 4, 61:coeptam deinde omissam actionem repetere,
id. ib. 4,44:dies,
id. A. 4, 25 (cf. infra II.):luce,
id. ib. 1, 65;15, 55: nocte,
id. ib. 2, 13:hieme,
id. ib. 12, 31. —Hence, subst.: coeptum, i, n., a work begun, a beginning, undertaking (most freq. after the Aug. per. and in the plur.; perh. never in Cic.;also not in Hor.): ut repetam coeptum pertexere dictis,
Lucr. 1, 418:nec taedia coepti Ulla mei capiam,
Ov. M. 9, 616:coepti paenitentia,
Quint. 12, 5, 3; Suet. Oth. 5:manus ultima coepto Defuit,
Ov. Tr. 2, 555: ne audaci coepto deessent; Liv. 42, 59, 7; cf. Verg. G. 1, 40:feroci,
Sil. 11, 202.—With adv.:bene coepto,
Liv. 45, 15, 7:bene coepta,
Vell. 2, 14; and:temere coepta,
Liv. 36, 15, 2.— Plur.:coeptis meis,
Ov. M. 1, 2:nostris,
id. ib. 9, 486:immanibus,
Verg. A. 4, 642 al. —Without adj., Ov. M. 8, 67; 8, 463; Liv. 23, 35, 16; 23, 41, 4; 24, 13, 4; Tac. H. 2, 85; 3, 52; Suet. Ner. 34; id. Vesp. 6 et saep.—Neutr., to begin, take a beginning, commence, originate, arise (most freq. since the Aug. per.; not in Cic.): neve inde navis incohandae exordium coepisset, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. Rel. v. 282 Vahl.):sic odium coepit glandis,
Lucr. 5, 1416:post, ubi silentium coepit... verba facit, etc.,
Sall. J. 33, 4:cum primum deditio coepit,
id. ib. 62, 7:ubi dies coepit,
id. ib. 91, 4 (cf. supra, I. 2. d):vere coepturo,
Plin. 16, 25, 41, § 98:postquam apud Cadmiam pugna coepit,
Nep. Epam. 10, 3; so,pugna,
Liv. 2, 6, 10; Quint. 2, 4, 42; 9, 4, 50; cf. id. 9, 4, 55:quando coeperit haec ars,
id. 2, 17, 8:obsidium coepit per praesidia,
Tac. A. 4, 49:a quo jurgium coepit,
Quint. 5, 10, 72; so with ab, Tac. H. 2, 47; and with ex, id. A. 15, 54 and 68; cf.:quibus, uti mihi, ex virtute nobilitas coepit,
Sall. J. 85, 17. -
5 dijudico
dī-jūdĭco, āvi, ātum, 1, v. a.1.With the idea of the verb predominating, to judge by discerning or distinguishing; to decide, determine (class.).A.Prop.:B.ego dicam, quod mihi in mentem venit: tu dijudica,
Ter. Heaut. 5, 2, 33; so absol., Quint. 12, 7, 8 al.:aliena melius quam sua,
Ter. Heaut. 3, 1, 98:callide verbis controversias, non aequitate,
Cic. Caecin. 17, 49; so,controversiam,
id. Fin. 3, 2, 6:causam,
Liv. 40, 16:litem,
Hor. C. 3, 5, 54 et saep.—With acc. and inf.:quam (sc. uxorem) omnium Thebis vir unam esse optimam dijudicat,
judges, accounts, Plaut. Am. 2, 2, 45.—With rel. clause:neque dijudicari posset, uter utri virtute anteferendus videretur,
Caes. B. G. 5, 44 fin. al.—Transf., to decide by arms:II.dijudicatā belli fortunā,
Caes. B. C. 2, 32, 6:discordiae civium ferro,
Vell. 2, 3, 3.—With the idea of the particle predominating, to discern by judging; to distinguish (between two):vera et falsa,
Cic. Ac. 2, 33, 107; cf.:recta ac prava,
id. de Or. 3, 50, 195:jus et injuriam, honesta ac turpia (shortly before: legem bonam a mala dividere),
id. Leg. 1, 16, 44:amorem verum et fictum,
id. Fam. 9, 16, 2:benevolum et simulatorem,
Q. Cic. Pet. Cons. 10;also: vera a falsis, veri similia ab incredibilibus (with distinguere),
Cic. Part. 40, 139:inter has sententias,
id. Tusc. 1, 11, 23;for which simply: sententias subtilissime,
Gell. 2, 7, 2.—With rel. clause:dijudicandum est, immodicum sit an grande,
Plin. Ep. 9, 26, 6. -
6 discidium
discĭdĭum, ii, n. [discindo].I.A tearing asunder, dividing, parting (freq. in Lucr., elsewh. rare):II.partibus ejus (sc. corporis) discidium parere et nexus exsolvere,
Lucr. 1, 220; cf. id. 249; 452; 2, 120;3, 839 al.: nubis,
id. 6, 293:humi,
Sol. 1 med.:terrarum,
Amm. 27, 4 al. —A separation of persons or things, a disagreement, discord; also divorce (freq. and class.; see Madvig. ad Cic. Fin. 1, 13, 44, and the Excurs. ib. p. 812 sq.):neque per vinum umquam ex me exoritur discidium in convivio,
Plaut. Mil. 3, 1, 60; Cic. Att. 1, 17, 7; id. Balb. 13, 30:qui inter nos discidium volunt,
Ter. And. 4, 2, 14;so of the separation of lovers (of man and wife),
id. Hec. 3, 5, 26; 5, 2, 16; Cic. Att. 15, 29, 2; Tac. A. 2, 86; 11, 30; Suet. Dom. 3; Ov. M. 5, 530; 14, 79 et saep.; cf.:divortia atque affinitatum discidia,
Cic. Clu. 67:desiderium alicujus discidii,
id. Phil. 2, 18, 45; cf. id. Att. 4, 1; Sen. de Const. Sap. 8 fin.; Cic. Sull. 21:amicorum discidia,
id. Lael. 21, 78; cf. id. ib. 7, 23;10, 35: ex cupiditatibus odia, discidia, discordiae, bella nascuntur,
id. Fin. 1, 13, 44; id. Ac. 1, 12, 43; id. de Or. 3, 16, 61; Liv. 25, 18; Tac. A. 14, 60 al. -
7 Discordia
discordĭa, ae, f. [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord (class.), Plaut. Truc. 2, 4, 66; Ter. Hec. 4, 4, 71; Cic. Tusc. 4, 9, 21; id. Lael. 7, 24; id. Off. 1, 25, 85; id. Mur. 39, 83; Sall. C. 5, 2; Liv. 2, 24 et saep.; Verg. E. 1, 72; id. A. 7, 545; Hor. Epod. 4, 2; id. S. 1, 4, 60 et saep. —In plur., Cic. Lael. 7, 23; id. Off. 1, 25, 86; id. Fin. 1, 13, 44; id. Mur. 23, 47; Suet. Calig. 26; id. Claud. 25; Vulg. Prov. 6, 19 et saep.—B.Transf.1.The subject of strife:2.Idae et Phoebo discordia Eveni filia,
Prop. 1, 2, 17.—Of inanimate things:II.principiorum,
Lucr. 5, 440:rerum,
id. 6, 366:ponti,
Luc. 5, 646:incertae mentis,
Ov. M. 9, 630 et saep.—Personified: Discordia, the goddess of discord, the Greek Eris, Verg. A. 6, 280; 8, 702 Serv.; Stat. Th. 5, 74; Petr. 124, 27 sq.; Hyg. Fab. praef.—Hence, Discordiae malum, the famous apple of Eris in the fable, the apple of discord, Just. 12, 15, 11. -
8 discordia
discordĭa, ae, f. [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord (class.), Plaut. Truc. 2, 4, 66; Ter. Hec. 4, 4, 71; Cic. Tusc. 4, 9, 21; id. Lael. 7, 24; id. Off. 1, 25, 85; id. Mur. 39, 83; Sall. C. 5, 2; Liv. 2, 24 et saep.; Verg. E. 1, 72; id. A. 7, 545; Hor. Epod. 4, 2; id. S. 1, 4, 60 et saep. —In plur., Cic. Lael. 7, 23; id. Off. 1, 25, 86; id. Fin. 1, 13, 44; id. Mur. 23, 47; Suet. Calig. 26; id. Claud. 25; Vulg. Prov. 6, 19 et saep.—B.Transf.1.The subject of strife:2.Idae et Phoebo discordia Eveni filia,
Prop. 1, 2, 17.—Of inanimate things:II.principiorum,
Lucr. 5, 440:rerum,
id. 6, 366:ponti,
Luc. 5, 646:incertae mentis,
Ov. M. 9, 630 et saep.—Personified: Discordia, the goddess of discord, the Greek Eris, Verg. A. 6, 280; 8, 702 Serv.; Stat. Th. 5, 74; Petr. 124, 27 sq.; Hyg. Fab. praef.—Hence, Discordiae malum, the famous apple of Eris in the fable, the apple of discord, Just. 12, 15, 11. -
9 dividia
dīvĭdĭa, ae, f. [dividus] (ante-class.; most freq. in Plaut.; not found in Ter.), division; hence trop.,I.Dissension, discord: ne horum dividiae et discordiae dissipent divitias, Att. ap. Non. 101, 20 (Rib. Trag. Fragm. p. 212; cf.: dissensiones, Non.); cf.: dividiam discordiam, Paul. ex Fest. p. 70, 15.—II.(Like the Gr. merimna, from meris, merizô, to divide, qs.: affectus animum dividens diverseque trahens; cf. Ter. [p. 602] And. 1, 5, 25; Verg. A. 4, 285.) Care, trouble, disquiet, vexation:dividia ab dividendo dicta, quod divisio distractio est doloris,
Varr. L. L. 7, 60 M.: dividias mentis conficit omnis amor, Poëta ap. Fulg. 564, 28:nam quod tibi est Aegre, idem mihi est dividiae,
Plaut. Cas. 2, 2, 11; id. Bacch. 4, 6, 1; id. Stich. 1, 1, 19 (with senio, Turp. ap. Non. 96, 23; Rib. Com. Fragm. p. 92); cf. Plaut. Truc. 4, 4, 3: hujus me dividia cogit plus quam est par loqui, Att. ap. Non. 96, 21 (Rib. Trag. Fragm. p. 155): dividia est taedium, Non. ib. -
10 exitiabilis
exĭtĭābĭlis, e, adj. [exitium], destructive, fatal, deadly (rare but class.):exitiabilem illi faciam diem,
Plaut. Ep. 4, 2, 36: bellum suis civibus, * Cic. Att. 10, 4, 3; so,bellum,
Eutr. 9, 7:tyrannus,
Liv. 29, 17, 19:clades,
Suet. Aug. 23:discordiae,
id. Claud. 25:reipublicae,
Tac. H. 2, 69:morbus,
id. A. 16, 5:fames,
Vell. 2, 112, 3:telum,
Ov. M. 6, 257:animus in suos,
Tac. A. 6, 24:superstitio,
id. ib. 15, 44.— Adv.: exĭtĭā-bĭlĭter, perniciously, fatally, August. Civ. D. 1, 17. -
11 exitiabiliter
exĭtĭābĭlis, e, adj. [exitium], destructive, fatal, deadly (rare but class.):exitiabilem illi faciam diem,
Plaut. Ep. 4, 2, 36: bellum suis civibus, * Cic. Att. 10, 4, 3; so,bellum,
Eutr. 9, 7:tyrannus,
Liv. 29, 17, 19:clades,
Suet. Aug. 23:discordiae,
id. Claud. 25:reipublicae,
Tac. H. 2, 69:morbus,
id. A. 16, 5:fames,
Vell. 2, 112, 3:telum,
Ov. M. 6, 257:animus in suos,
Tac. A. 6, 24:superstitio,
id. ib. 15, 44.— Adv.: exĭtĭā-bĭlĭter, perniciously, fatally, August. Civ. D. 1, 17. -
12 Flamma
1.flamma, ae (archaic gen. sing. flammaï, Lucr. 1, 725; 900; 5, 1099), f. [for flagma, v. flagro; cf. Gr. phlegma, from phlegô], a blazing fire, a blaze, flame (cf. ignis).I.Lit.: fana flammā deflagrata, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 116 ed. Vahl.); Lucr. 6, 1169:b.dicere aiunt Ennium, flammam a sapiente facilius ore in ardente opprimi quam bona dicta teneat,
Cic. de Or. 2, 54, 222:flammam concipere,
to take fire, Caes. B. C. 2, 14, 2:flammā torreri,
id. B. G. 5, 43, 4:flamma ab utroque cornu comprehensa, naves sunt combustae,
id. B. C. 3, 101, 5:circumventi flammā,
id. B. G. 6, 16, 4:effusa flamma pluribus locis reluxit,
Liv. 30, 6, 5:flammam sedare,
Cic. Rep. 1, 42 fin.:lumina illa non flammae, sed scintillis inter fumum emicantibus similia,
Quint. 8, 5, 29:solis flammam per caeli caerula pasci,
the blazing light, Lucr. 1, 1090:erat is splendidissimo candore inter flammas circulus elucens,
i. e. among the blazing stars, Cic. Rep. 6, 16:polo fixae flammae,
Ov. Tr. 4, 3, 15:deum genitor rutilas per nubila flammas Spargit,
i. e. flashing lightnings, id. F. 3, 285:flammam media ipsa tenebat Ingentem,
i. e. a torch, Verg. A. 6, 518; so,armant picis unguine flammas,
Val. Fl. 8, 302;for ignis: modum ponere iambis flammā,
Hor. C. 1, 16, 3:flamma ferroque absumi,
by fire and sword, Liv. 30, 6; Juv. 10, 266.—Provv.(α).Flamma fumo est proxima:(β).Fumo comburi nihil potest, flamma potest,
i. e. the slightest approach to impropriety leads to vice, Plaut. Curc. 1, 1, 53. —E flamma cibum petere, to snatch [p. 757] food from the flames, i. e. to be reduced to extremities for want of it, Ter. Eun. 3, 2, 38 (cf. Cat. 59).—(γ).Prius undis flamma (sc. miscebitur), sooner will fire mingle with water, of any thing impossible, Poët. ap. Cic. Phil. 13, 21, 49.—(δ).Unda dabit flammas, Ov. Tr. 1, 8, 4.—(ε).flamma recens parva sparsa resedit aqua, = obsta principiis, Ov. H. 17, 190.—B.Transf.1.Of color, flame-color:2.reddit flammam excellentis purpurae,
Plin. 35, 6, 27, § 46:stant lumina (i. e. oculi) flammā,
his eyes glare with fire, Verg. A. 6, 300; cf.:rubrā suffusus lumina flammā,
Ov. M. 11, 368.—Fever-heat, Ov. M. 7, 554.—II.Trop., viz., acc. as the notion of glowing heat or of destructive power predominates (cf. flagro, II.).—A.The flame or fire of passion, esp. of love, the flame or glow of love, flame, passion, love:B.amoris turpissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92:cuncto concepit pectore flammam Funditus,
Cat. 64, 92; cf.:excute virgineo conceptas pectore flammas,
Ov. M. 7, 17:digne puer meliore flammā,
Hor. C. 1, 27, 20:ira feri mota est: spirat pectore flammas,
Ov. M. 8, 355; Sil. 17, 295:omnis illa vis et quasi flamma oratoris,
Cic. Brut. 24, 93; cf.:scilicet non ceram illam neque figuram tantam vim in sese habere, sed memoria rerum gestarum eam flammam egregiis viris in pectore crescere,
Sall. J. 4, 6.—A devouring flame, destructive fire, suffering, danger:C.incidi in ipsam flammam civilis discordiae vel potius belli,
Cic. Fam. 16, 11, 2:invidiae,
id. de Or. 3, 3, 11:is se tum eripuit flammā,
id. Brut. 23, 90:implacatae gulae,
i. e. raging hunger, Ov. M. 8, 849.—Flamma Jovis, the name of a red flower, Plin. 27, 7, 27, § 44.2.Flamma, ae, m., a Roman surname, Tac. H. 4, 45. -
13 flamma
1.flamma, ae (archaic gen. sing. flammaï, Lucr. 1, 725; 900; 5, 1099), f. [for flagma, v. flagro; cf. Gr. phlegma, from phlegô], a blazing fire, a blaze, flame (cf. ignis).I.Lit.: fana flammā deflagrata, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 116 ed. Vahl.); Lucr. 6, 1169:b.dicere aiunt Ennium, flammam a sapiente facilius ore in ardente opprimi quam bona dicta teneat,
Cic. de Or. 2, 54, 222:flammam concipere,
to take fire, Caes. B. C. 2, 14, 2:flammā torreri,
id. B. G. 5, 43, 4:flamma ab utroque cornu comprehensa, naves sunt combustae,
id. B. C. 3, 101, 5:circumventi flammā,
id. B. G. 6, 16, 4:effusa flamma pluribus locis reluxit,
Liv. 30, 6, 5:flammam sedare,
Cic. Rep. 1, 42 fin.:lumina illa non flammae, sed scintillis inter fumum emicantibus similia,
Quint. 8, 5, 29:solis flammam per caeli caerula pasci,
the blazing light, Lucr. 1, 1090:erat is splendidissimo candore inter flammas circulus elucens,
i. e. among the blazing stars, Cic. Rep. 6, 16:polo fixae flammae,
Ov. Tr. 4, 3, 15:deum genitor rutilas per nubila flammas Spargit,
i. e. flashing lightnings, id. F. 3, 285:flammam media ipsa tenebat Ingentem,
i. e. a torch, Verg. A. 6, 518; so,armant picis unguine flammas,
Val. Fl. 8, 302;for ignis: modum ponere iambis flammā,
Hor. C. 1, 16, 3:flamma ferroque absumi,
by fire and sword, Liv. 30, 6; Juv. 10, 266.—Provv.(α).Flamma fumo est proxima:(β).Fumo comburi nihil potest, flamma potest,
i. e. the slightest approach to impropriety leads to vice, Plaut. Curc. 1, 1, 53. —E flamma cibum petere, to snatch [p. 757] food from the flames, i. e. to be reduced to extremities for want of it, Ter. Eun. 3, 2, 38 (cf. Cat. 59).—(γ).Prius undis flamma (sc. miscebitur), sooner will fire mingle with water, of any thing impossible, Poët. ap. Cic. Phil. 13, 21, 49.—(δ).Unda dabit flammas, Ov. Tr. 1, 8, 4.—(ε).flamma recens parva sparsa resedit aqua, = obsta principiis, Ov. H. 17, 190.—B.Transf.1.Of color, flame-color:2.reddit flammam excellentis purpurae,
Plin. 35, 6, 27, § 46:stant lumina (i. e. oculi) flammā,
his eyes glare with fire, Verg. A. 6, 300; cf.:rubrā suffusus lumina flammā,
Ov. M. 11, 368.—Fever-heat, Ov. M. 7, 554.—II.Trop., viz., acc. as the notion of glowing heat or of destructive power predominates (cf. flagro, II.).—A.The flame or fire of passion, esp. of love, the flame or glow of love, flame, passion, love:B.amoris turpissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92:cuncto concepit pectore flammam Funditus,
Cat. 64, 92; cf.:excute virgineo conceptas pectore flammas,
Ov. M. 7, 17:digne puer meliore flammā,
Hor. C. 1, 27, 20:ira feri mota est: spirat pectore flammas,
Ov. M. 8, 355; Sil. 17, 295:omnis illa vis et quasi flamma oratoris,
Cic. Brut. 24, 93; cf.:scilicet non ceram illam neque figuram tantam vim in sese habere, sed memoria rerum gestarum eam flammam egregiis viris in pectore crescere,
Sall. J. 4, 6.—A devouring flame, destructive fire, suffering, danger:C.incidi in ipsam flammam civilis discordiae vel potius belli,
Cic. Fam. 16, 11, 2:invidiae,
id. de Or. 3, 3, 11:is se tum eripuit flammā,
id. Brut. 23, 90:implacatae gulae,
i. e. raging hunger, Ov. M. 8, 849.—Flamma Jovis, the name of a red flower, Plin. 27, 7, 27, § 44.2.Flamma, ae, m., a Roman surname, Tac. H. 4, 45. -
14 fretus
1.frētus, a, um, adj. [root dhar-, Sanscr. dhar-ā-mi, hold, support; v. frēnum], leaning or supported on something, in a good or bad sense; relying or depending upon, trusting to; daring (class.; cf.: fultus, nixus).—Constr. with abl., rarely with dat., with inf. ( poet.), and with objectclause.(α).With abl.: omnes mortales dis [p. 781] sunt freti, Plaut. Cas. 2, 5, 38 sq.:(β).magnanimi viri freti virtute et viribus,
id. Am. 1, 1, 56:ingenio ejus,
id. Capt. 2, 2, 100:dote,
id. Men. 5, 2, 17:vobis,
Ter. Eun. 5, 8, 33:vobis fretus,
Cic. Planc. 42, 103:fretus intellegentiā vestrā,
id. N. D. 1, 19, 49:fretus conscientiā officii mei,
id. Fam. 3, 7, 6:gratiā Bruti,
id. Att. 5, 21, 12:ingenio,
id. de Or. 2, 24, 103:juventā,
Verg. A. 5, 430 al.:amicitiis,
Q. Cic. Petit. Cons. 7, 25:pondere enim fretae (res) stant,
Lucr. 6, 1058:ferro et animis,
Liv. 9, 40, 4:malitiā suā,
Ter. Phorm. 2, 1, 43:multitudine solā,
Liv. 9, 35, 3.—With dat. (only in Liv.;(γ). (δ).v. Zumpt, Gram. § 413): multitudo hostium, nulli rei praeterquam numero freta,
Liv. 6, 13, 1; cf.:tamquam constantissimae rei, fortunae,
id. 4, 37, 6; so,discordiae hostium,
id. 6, 31, 6:haec civitas Samnitium infidae adversus Romanos societati freta,
id. 8, 22, 7.—With object-clause:2. 3.satis fretus esse etiam nunc tolerando certamini legatum,
Liv. 10, 5, 5:fretus excipi posse (hostem), qua venturum sciebat,
Curt. 7, 7, 31.frĕtus, ūs, m., a strait; v. fretum. -
15 funereus
fūnĕrĕus, a, um, adj. [funus], of or belonging to a funeral, funeral - ( poet. for the class. funebris, q. v.).I. II.Transf., deadly, destructive, fatal:torris,
Ov. M. 8, 511:dextra (Discordiae),
Val. Fl. 7, 468:bubo,
i. e. ill-boding, dismal, Ov. M. 10, 453:os bubonis,
id. ib. 226. -
16 incitamentum
I.In abstr. with gen. or ad: et periculorum et laborum, * Cic. Arch. 10, 23:II.educandi,
Plin. Pan. 27, 1:turbarum,
Amm. 21, 12 al.:ad honeste moriendum,
Curt. 9, 5, 4; so,ad incessendum,
id. 3, 11, 5.— With quo and comp.:inclinatio senatus incitamentum Tiberio fuit quo promptius adversaretur,
Tac. A. 2, 38.— In plur.:incitamenta irarum,
Tac. A. 1, 55:victoriae,
id. Agr. 32:spei,
Curt. 4, 14, 1 al. —In concr., of persons (in Tac.):Sextia uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit,
that instigated, Tac. A. 6, 29 fin. —In plur.:acerrima seditionum ac discordiae incitamenta interfectores Galbae,
id. H. 2. 23. -
17 insociabilis
in-sŏcĭābĭlis, e, adj., that cannot be joined together, unsociable, incompatible (mostly post-Aug.):gens,
Liv. 37, 1:diversae, insociabilesque naturae arborum,
Plin. 17, 19, 30, § 137:anum insociabilem nurui efficiebat,
Tac. A. 4, 12 fin.:regnum (with discordiae),
id. ib. 13, 17; 15, 68. -
18 interna
I.Adj.A. B.Trop., domestic, civil, internal:II.discordiae,
Tac. A. 2, 26:certamina,
id. ib. 54:internum simul externumque bellum,
id. H. 2, 69:mala,
Sall. H. Fragm. 4, 61, 13.—Subst.: interna, ōrum, n. plur.A.Interior parts:B. C. D.mundi,
Plin. 2, 1, 1, § 4.—Trop.:veritatis,
the very depths of truth, Amm. 15, 5, 23.— Adv.: interne, inwardly, internally (post-class.), Aus. Ep. 5, 21; id. Clar. Urb. 14. -
19 internus
I.Adj.A. B.Trop., domestic, civil, internal:II.discordiae,
Tac. A. 2, 26:certamina,
id. ib. 54:internum simul externumque bellum,
id. H. 2, 69:mala,
Sall. H. Fragm. 4, 61, 13.—Subst.: interna, ōrum, n. plur.A.Interior parts:B. C. D.mundi,
Plin. 2, 1, 1, § 4.—Trop.:veritatis,
the very depths of truth, Amm. 15, 5, 23.— Adv.: interne, inwardly, internally (post-class.), Aus. Ep. 5, 21; id. Clar. Urb. 14. -
20 malum
1.mălum, i, v. 1. malus, fin. 1.2.mālum, i, n., = mêlon (Doric ma lon), an apple, i. e. any tree-fruit fleshy on the outside, and having a kernel within (opp. nux); hence, applied also to quinces, pomegranates, peaches, oranges, lemons, etc.I.In gen., Plin. 15, 14, 14, § 47; Col. 5, 10, 19; Verg. G. 2, 127 al.: malis orbiculatis pasci, Cael. ad Cic. Fam. 8, 15.—In a pun with mălum, a calamity, Plaut. Am. 2, 2, 89; 91 al.—Prov.: ab ovo usque ad mala, i. e. from beginning to end (from the Roman custom to begin meals with eggs and end with fruit), Hor. S. 1, 3, 7.— Trop.:II.malum discordiae,
an apple of discord, Just. 12, 15, 11.—Malum terrae, a plant (the Aristolochia), having four varieties, Plin. 25, 8, 54, § 95; Scrib. Comp. 202;also called malum terrenum,
Veg. Vet. 4, 13.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Joseph Justus Scaliger — (August 5, 1540, Agen – January 21, 1609, Leiden) was a French religious leader and scholar, known for expanding the notion of classical history from Greek and Ancient Roman history to include Persian, Babylonian … Wikipedia
Leopold Genicot — Léopold Genicot (Forville 18 March 1914 Ottignies 11 May 1995) A Renowned Historian Léopold Genicot was born in Forville (Belgium) in 1914. After earning his BA in political economics, he worked as an archivist for 9 years (1935 1944) in the… … Wikipedia
Aechmea — aquilegia, eine Trichterbromelie mit ihrem dekorativen Blütenstand. Systematik Monokotyledonen … Deutsch Wikipedia
Apfel der Zwietracht — Das Urteil des Paris, Peter Paul Rubens, ca 1636 (National Gallery (London)) Der Begriff Zankapfel (auch Apfel der Zwietracht oder Erisapfel) beschreibt umgangssprachlich den Kern eines strittigen Themas, den zentralen Punkt der… … Deutsch Wikipedia
Erisapfel — Das Urteil des Paris, Peter Paul Rubens, ca 1636 (National Gallery (London)) Der Begriff Zankapfel (auch Apfel der Zwietracht oder Erisapfel) beschreibt umgangssprachlich den Kern eines strittigen Themas, den zentralen Punkt der… … Deutsch Wikipedia
Liste lateinischer Phrasen/M — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V Inhaltsverzeichnis 1 … Deutsch Wikipedia
Modus Procedendi — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P … Deutsch Wikipedia
Mutatis mutandis — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P … Deutsch Wikipedia
Zankapfel — Das Urteil des Paris, Peter Paul Rubens, ca. 1636 (National Gallery (London)) Der Begriff Zankapfel (auch Apfel der Zwietracht oder Erisapfel) beschreibt umgangssprachlich den Kern eines strittigen Themas, den zentralen Punkt der… … Deutsch Wikipedia
яблоко раздора — (иноск.) предмет спора Ср. Между ним и Линкиным есть яблоко раздора, и это яблоко сама Дарья Михайловна. Салтыков. Невинные рассказы. Приезд ревизора. Ср. В числе движимости был и знаменитый тарантас, едва не послуживший яблоком раздора между… … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона
Яблоко раздора — (иноск.) предметъ спора. Ср. Между нимъ и Линкинымъ есть яблоко раздора, и это яблоко сама Дарья Михайловна. Салтыковъ. Невинные разсказы. Пріѣздъ ревизора. Ср. Въ числѣ движимости былъ и знаменитый тарантасъ, едва не послужившій яблокомъ раздора … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)