-
1 gewaar worden
discerner, percevoir, saisir -
2 vernemen
discerner, entendre, percevoir, saisir -
3 waarnemen
discerner, observer, percevoir, saisir -
4 bekennen
-
5 onderscheiden
-
6 bekennen
-
7 bok
♦voorbeelden:1 de bokken van de schapen scheiden • 〈 bijbel〉 discerner les brebis des boucs; 〈 figuurlijk〉 ne pas mélanger les torchons et les serviettesstinken als een bok • puer comme un bouc -
8 de bokken van de schapen scheiden
de bokken van de schapen scheidenDeens-Russisch woordenboek > de bokken van de schapen scheiden
-
9 echt van onecht (kunnen) onderscheiden
echt van onecht (kunnen) onderscheidenDeens-Russisch woordenboek > echt van onecht (kunnen) onderscheiden
-
10 onderscheiden
1 [(af)scheiden; onderkennen] distinguer2 [orde, decoratie verlenen] décorer♦voorbeelden:2 iemand met een ridderorde onderscheiden • décorer qn. d'un ordre de chevalerieII 〈wederkerend werkwoord; zich onderscheiden〉1 [gekenmerkt worden] se distinguer (par) -
11 bemerken
apercevoir, discerner, percevoir, rimarquer, saisir -
12 merken
apercevoir, désigner, discerner, marquer, percevoir, rimarquer, saisir
См. также в других словарях:
discerner — [ disɛrne ] v. tr. <conjug. : 1> • XIIIe « séparer »; lat. discernere « séparer, distinguer » 1 ♦ Percevoir distinctement (un objet) de manière à éviter toute confusion. ⇒ distinguer, identifier, percevoir, reconnaître. Discerner qqn, une… … Encyclopédie Universelle
discerner — DISCERNER.v. a. Distinguer une chose d une autre, ou en juger par comparaison. Discerner le flatteur d avec l ami, le bon du mauvais, le vrai du faux, le bien d avec le mal. L obscurité de la nuit empêche de discerner les objets. Le microscope… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
discerner — DISCERNER. v. a. Distinguer une chose d une autre, ou en juger par comparaison. Discerner l ami de l ennemi, le bon du mauvais, le vray du faux. discerner les objets. cet homme estoit trop esloigné, je ne l ay pû discerner de si loin … Dictionnaire de l'Académie française
Discerner — Dis*cern er, n. One who, or that which, discerns, distinguishes, perceives, or judges; as, a discerner of truth, of right and wrong. [1913 Webster] A great observer and discerner of men s natures. Clarendon. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
discerner — (ant.) tr. Discernir. * * * discerner. tr. desus. discernir … Enciclopedia Universal
discerner — Discerner, Separer l un d avec l autre, Discernere, Discriminare. Discerner entre une chose et autre, Delectum adhibere … Thresor de la langue françoyse
discerner — tr. desus. discernir … Diccionario de la lengua española
discerner — (di sèr né) v. a. 1° Séparer, mettre à part. • S ils disent que la grâce de Jésus Christ nous discerne, PASC. P. jés. 45. • Qui vous a discernée de ces âmes infidèles dont le monde est si plein ?, MASS. Or. fun. Prof. 1. Il se dit aussi… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
DISCERNER — v. a. Distinguer un objet d avec un autre, le voir distinctement. L obscurité de la nuit empêche de discerner les objets. À l aide du microscope, on discerne les plus petits objets. Au sens propre, on dit plus ordinairement, Distinguer. Il… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
DISCERNER — v. tr. Voir distinctement un objet de manière à ne pas le confondre avec un ou plusieurs autres. L’obscurité de la nuit empêche de discerner les objets. à l’aide du microscope, on discerne les plus petits objets. Il signifie au figuré Se rendre… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
discerner — noun see discern … New Collegiate Dictionary