Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

discernen-ter

  • 1 discerno

    dis-cerno, crēvi, crētum, 3, v. a., to separate, set apart.
    I.
    Lit., to separate, part, divide (freq. since the Aug. per.):

    equas, ne inter se pugnare possint,

    Varr. R. R. 2, 7, 10: ordines (preceded by senatus a populo secretus), Liv. 34, 54:

    lignum a carnibus,

    Plin. 13, 4, 7, § 33:

    Lusitaniam a Baetica,

    id. 4, 21, 35, § 116:

    neque mons erat, qui fines eorum discerneret,

    i. e. to mark out, determine, Sall. J. 79, 3; cf. poet.:

    (saxum) telas auro,

    to interweave with gold, Verg. A. 4, 264; 11, 75:

    haec ipsa fortuna huc illucve discernit,

    divides, distributes, Cels. 7, 3.—In the part. perf., divided, separated:

    duae urbes, magno inter se spatio discretae,

    Liv. 27, 39 fin.; cf.:

    Peraea a ceteris Judaeis Jordane amne,

    Plin. 5, 14, 15, § 70:

    Philippus mari tantum Ionio discretus,

    Liv. 23, 33; so,

    sol tanto intervallo,

    Plin. 2, 11, 8, § 50:

    uxor velo,

    id. Ep. 4, 19, 3:

    ager saxo,

    Stat. Th. 5, 559:

    decurias pluribus nominibus,

    Plin. 33, 2, 7, § 31 et saep.— Of the hair, parted:

    discretaque collo Caesaries,

    Grat. Cyn. 272:

    divisa discretaque tellus,

    divided and separated, Lucr. 5, 1441:

    tellus (opp. permixta),

    id. 691:

    ubi discretas insula rumpit aquas,

    Ov. F. 2, 194:

    sedes piorum,

    set apart, retired, Hor. C. 2, 13, 23:

    quae cum sint turpissima discreta ac separata, turpius junguntur,

    Plin. Ep. 2, 6 fin.:

    septem discretus in ostia Nilus,

    Ov. M. 5, 324 (for which: septem digestum in cornua Nilum, id. ib. 9, 774); cf. Quint. 7, 1, 1.
    II.
    Trop.
    A.
    To separate things according to their different qualities, to distinguish between, discern (freq. and class.):

    alba et atra,

    Cic. Tusc. 5, 39, 114:

    discernere et dispicere insidiatorem et petitum insidiis,

    Liv. 40, 10:

    jus et injuriam,

    Tac. A. 2, 66:

    probanda atque improbanda,

    Quint. 2, 2, 11:

    fas atque nefas,

    Hor. C. 1, 18, 11 et saep.:

    id quod visum erit a falso,

    Cic. Ac. 2, 8, 25:

    pantheras a pardis solo candore,

    Plin. 8, 17, 23, § 63 et saep.:

    verba discerni articulatim,

    Lucr. 4, 555: suos, * Caes. B. G. 7, 75:

    piceam visu,

    Plin. 16, 10, 18, § 40:

    temperantiam duobus modis,

    Cic. Part. Or. 22, 77 et saep.:

    animus discernit, quid sit ejusdem generis, quid alterius,

    id. Univ. 8:

    pecuniae an famae minus parceret haud facile dis cerneres,

    Sall. C. 25, 3; so with an, Tac. A. 5, 6; id. H. 3, 28; Suet. Calig. 25; cf.: nec discernatur, jussu injussu imperatoris pugnent, [p. 587] Liv. 8, 34 fin.
    B.
    To determine, settle:

    limes agro positus litem ut discerneret arvis,

    Verg. A. 12, 898:

    discerne causam meam,

    Vulg. Psa. 42, 1.—
    C.
    To except, omit, Amm. 14, 8, 7.—Hence, *
    1.
    discernen-ter, adv., with a distinction, Cael. Aur. Tard. 1, 4, no. 81.—
    2.
    discrētim, adv., separately, distinctly, App. M. 6, p. 173:

    singillatim ac discretim,

    id. Flor. 9, p. 347:

    adoriri,

    Amm. 29, 6:

    tradi,

    id. 28, 1; Hilar. in Psa. 138, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > discerno

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»