discēdo

rĕ-verto ( - vort-) and rĕ-vertor ( - vort-), versus (-vors-) ( inf. paragog. revertier, Phaedr. 4, 18, 14), 3 (the authors of the ante-Aug. per. make the perfect forms, with the exception of the part. reversus, only from the active root, reverti, reverteram, revertisse, etc., Plaut. Am. 3, 2, 28: [p. 1590] Cic. Fam. 10, 28, 1; id. Att. 8, 3, 7; id. Phil. 2, 24, 59; id. Div. 1, 15, 27; id. Phil. 8, 10, 28; id. Tusc. 5, 37, 107; Caes. B. G. 1, 8; 1, 31, 2, 29; 2, 14; Sall. C. 37, 11 et saep.:

reversus,

Cic. Phil. 6, 4, 10; Caes. B. G. 6, 42; Sall. H. 4, 4 Dietsch;

but cf.: reversus sum, etc.,

Vell. 2, 42, 3; Quint. 7, 8, 2; 11, 2, 17; Tac. A. 12, 21; Front. Strat. 4, 2, 8; 4, 5, 17; Val. Max. 5, 1, 1; Nep. Them. 5, 2. But in the present tenses the active form is rare:

revortit,

Lucr. 3, 1061; 5, 1153, and Pompon. ap. Non. 476, 2;

or Com. Rel. p. 201 Rib.: revertebant,

Amm. 19, 5, 2; cf. Neue, Formenl. 2, p. 345 sq.; Zumpt, Gram. § 209 fin.) [verto], to turn back, turn about; to come back, return (syn.: redeo, revenio).

Lit.:

clamitant me ut revertar,

Plaut. Ps. 5, 1, 30:

(Deiotarus) cum ex itinere revertisset... persaepe revertit ex itinere,

Cic. Div. 1, 15, 26 sq.; cf. id. ib. 2, 8, 20:

eodem (vultu) semper se vidisse exeuntem illum domo et revertentem,

id. Tusc. 3, 15, 31:

ita maestus rediit, ut retractus, non reversus videretur,

id. Phil. 6, 4, 10:

reversus ille, etc.,

Caes. B. G. 6, 42:

(mulier) per propinquos rogata, ut rediret, non est reversa,

Quint. 7, 8, 2 et saep.:

cum ego a foro revortor,

Plaut. Ps. 1, 2, 30:

a Fabricio ponte,

Hor. S. 2, 3, 36:

a Scythiā,

Just. 9, 3, 1; 22, 3, 6:

reverti ab exsilio,

Tac. H. 1, 77; 2, 92; Suet. Calig. 59:

a bello,

Cic. Ac. 2, 1, 3; Sen. Suas. 2, 8; for which poet.:

silvā,

Ov. M. 5, 585:

jam ad te revortar,

Plaut. Aul. 2, 2, 26:

ad aliquem,

id. Ep. 3, 3, 43; id. Ps. 4, 7, 62; Caes. B. G. 2, 14 et saep.:

nisi domum revorteris,

Plaut. Men. 2, 1, 31; so,

domum,

Ter. Heaut. 1, 1, 16 (opp. egredior); 70; 2, 3, 99; Cic. Tusc. 5, 37, 107 (opp. egressi); Hor. Ep. 1, 15, 24 al.:

Formias,

Cic. Att. 8, 3, 7:

Ameriam,

id. Rosc. Am. 9, 26:

Epheso Laodiceam,

id. Fam. 3, 10, 3:

hunc in locum,

id. Rep. 6, 25, 29:

in castra,

Sall. J. 58, 7:

ad assuetas sibi sedes,

Quint. 11, 2, 6:

huc,

Plaut. Am. 2, 2, 57; 3, 2, 28; Ter. Ad. 4, 1, 9; Cic. Rep. 6, 13, 13 (opp. hinc profecti). — With double nom.:

consules praedā ingenti partā victores reverterunt,

Liv. 7, 17. —

Of things:

sol inde (sc. a brumalibus flexibus) revortens,

Lucr. 5, 616:

revertitur idem sol sub terras,

id. 5, 658:

revertitur luna ad signum quodque,

id. 5, 635:

multa videbis retro repulsa revorti,

id. 2, 130:

retroque a terrā cunctā revorti,

id. 1, 785:

quis neget... Tiberim reverti,

Hor. C. 1, 29, 12:

sol reversus,

Manil. 5, 464. —

Trop.

In gen., to return:

nescit vox missa reverti,

Hor. A. P. 390; cf. Quint. 10, 7, 14:

leti jam limine ab ipso Ad vitam possint revorti,

Lucr. 2, 961:

ad superiorem consuetudinem,

Cic. Fam. 9, 24, 2:

ad illum animum meum pristinum,

id. ib. 10, 28, 1:

ad sanitatem,

Caes. B. G. 1, 42:

ad corporis commodum,

Cic. Inv. 2, 56, 168:

haec ad easdem particulas,

Quint. 3, 6, 65:

ad Musas,

Ov. Tr. 3, 7, 9:

ad bonam vitae consuetudinem,

Dig. 34, 4, 30:

ut reverteretur in gratiam mecum,

Petr. 87:

poena in caput tuum,

Ov. A. A. 1, 340; cf. Tac. H. 3, 31. —

In partic., in speech (after a digression), to return, revert to a theme, etc.:

scribam tibi tres libros, ad quos revertare,

Varr. R. R. 1, 1, 4:

discedo parumper a somniis, ad quae mox revertar,

Cic. Div. 1, 23, 47:

sed, ut ad propositum revertamur, etc.,

id. Fin. 2, 32, 104:

ut ad me revertar,

id. Cael. 3, 6:

ad illam puellam exposititiam,

Plaut. Cas. prol. 79:

proinde ad id revertar,

Curt. 7, 1, 26:

illuc,

Nep. Dion, 4. —

In a comic equivoque: revortor rursus denuo Carthaginem, Si quid mandare voltis aut curarier,

Plaut. Poen. prol. 79.

tam-quam and tanquam, adv., as much as, so as, just as, like as, as if, as it were, so to speak, etc.

In gen.: Sa. Esne tu huic amicus? To. Tamquam di omnes, qui caelum colunt, Plaut. Pers. 4, 4, 32: Cu. Serva me. Ph. Tamquam me et genium meum, id. Curc. 5, 2, 29: Ge. Nostin' ejus natum Phaedriam? Da. Tamquam te, Ter. Phorm. 1, 2, 14:

quod video tibi etiam novum accidisse tamquam mihi,

Cic. Att. 6, 1, 5:

tenebrae ibi erant tamquam nox,

Plaut. Cas. 5, 2, 8: Si. Quālibet perambula aedes oppido tamquam tuas. Th. Tamquam? id. Most. 3, 2, 122:

inspicere tamquam in speculum in vitas omnium,

Ter. Ad. 3, 3, 61:

repente te tamquam serpens e latibulis intulisti,

Cic. Vatin. 2, 4:

ficta omnia celeriter tamquam flosculi decidunt,

id. Off. 2, 12, 43:

sensus in capite tamquam in arce mirifice conlocati sunt, nam oculi tamquam speculatores altissimum locum obtinent,

id. N. D. 2, 56, 140:

sic tamquam pilam rapiunt inter se rei publicae statum tyranni ab regibus,

id. Rep. 1, 44, 68; 1, 24, 38; id. Sen. 23, 83; id. Lael. 16, 59:

commenti sunt, se de terrā tamquam hos ex arvis musculos exstitisse,

id. Rep. 3, 15, 25.—

Esp.

With a corresp. sic or ita:

apud eum ego sic Ephesi fui, quotienscumque fui, tamquam domi meae,

Cic. Fam. 13, 69, 1:

neve te obrui tamquam fluctu, sic magnitudine negotii sinas,

id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4:

ut, tamquam poetae boni solent, sic tu diligentissimus sis,

id. ib. 1, 1, 16, §

46: tamquam levia quaedam vina nihil valent in aquā, sic Stoicorum ista magis gustata quam potata delectant,

id. Tusc. 5, 5, 13:

sic ex corporis totius naturā et figurā varios motus cieri tamquam in cantu sonos,

id. ib. 1, 10, 19:

sic tamquam,

id. Brut. 18, 71 Orell. N. cr.:

si potis est, tamquam philosophorum habent disciplinae Vocabula, parasiti ita ut Gnathonici vocentur,

Ter. Eun. 2, 2, 32:

ex vitā ita discedo, tamquam ex hospitio, non tamquam e domo,

Cic. Sen. 23, 84; cf. also: tamquam, ita, in the foll.—

With si, in a hypothetical comparison, as if, just as if, etc. (always with subj.):

tamquam si claudus sim, cum fusti est ambulandum,

Plaut. As. 2, 4, 21:

curabitur, Tamquam si intus nemo natus in aedibus habitet,

id. Most. 2, 1, 55:

tamquam si emeris me argento, liber servibo tibi,

id. Men. 5, 9, 42:

qui tamquam si offusa rei publicae sempiterna nox esset, ita ruebant in tenebris,

Cic. Rosc. Am. 32, 91; id. Q. Fr. 3, 2, 2:

qui, tamquam si arma militis inspiciunda sunt, ita probet armatum,

id. Caecin. 21, 61:

ut istum, tamquam si esset consul, salutarent,

id. Phil. 2, 41, 106; id. Div. 2, 64, 131:

ita me audias, tamquam si mihi quiritanti intervenisses,

Liv. 40, 9, 7:

tamquam si tua res agatur,

Cic. Fam. 2, 16, 7:

Plancum... sic condemnit, tamquam si illi aqua et igni interdictum sit,

id. Phil. 6, 4, 10.—Without verb:

id cum dixerat, universi, tamquam si deo, libentes parebant,

Gell. 15, 22, 6.—

Sometimes tamquam alone, without si, is joined immediately to a conditional clause of comparison, as if, just as if:

tamquam clausa sit Asia, sic nihil perfertur ad nos,

Cic. Fam. 12, 9, 1:

tamquam ceteris non sit habitura quod largiatur,

id. Inv. 2, 1, 3:

M. Atilium Captum in Africa commemorat, tamquam M. Atilius ad Africam offenderit, etc.,

Liv. 28, 43, 17; 45, 23, 12; 10, 34, 5; 29, 22, 1: quod a quibusdam sic accipi potest, tamquam haec sententia priori diversa sit, Quint. 2, 3, 10; 2, 1, 12:

qui ita dicunt, tamquam inter duas leges quaeratur,

id. 7, 4, 42; Cic. Brut. 1, 5:

tamquam regum arcanis interesset, omnia scit,

Liv. 41, 24, 3:

tamquam de regno dimicaretur, ita concurrerunt,

id. 40, 6, 6:

tamquam non idem ubique di immortales sint, sed, etc.,

id. 42, 3, 9:

ceteri, tamquam ita necesse sit, sequuntur,

Quint. 12, 10, 5:

tamquam nesciamus,

Plin. 2, 63, 63, § 154; Petr. 106.—

For instance, for example (post-Aug.):

quaedam secunda... tamquam tormentorum patientia, etc.,

Sen. Ep. 66, 5; 65, 8; id. Contr. 1, praef. § 23;

1, 8, 14: ut non aliquos progeneret, tamquam piros silvestres et prunos,

Col. 3, 11, 5; Front. Aquaed. 87.