Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

discèrnere

  • 21 discerno

    discernere, discrevi, discretus V
    see, discern; distinguish, separate

    Latin-English dictionary > discerno

  • 22 shquaj

    discernere, distinguere, scorgere, percepire

    Dizionario albanese-italiano e italiano-albanese > shquaj

  • 23 отделять

    discernere [o, crevi, cretum]; secernere; disjungere [o, nxi, nctum]; abjungere (aliquem); sejungere; dissociare [1]; divellere [o, vulsi, vulsum]; secludere [o, si, sum]; segregare [1]; separare [1]; abscindere; abjugare [1] (aliquem ab aliqua re); abrumpere [o, rupi, ruptum] (Hellespontus Asiam abrumpit Europae); auferre [aufero, abstuli, ablatum]; terminare [1] (agrum publicum a privato; locum); disterminare [1]; distinguere [o, nxi, nctum]; spernere [o, sprevi, spretum] (se a malis); sequestrare [1]

    • Армения отделяется рекой Ефратом от Каппадокии Armenia Euphrate amne aufertur Cappadociae

    • Альпы отделяют Германию от Италии Alpes Germaniam ab Italia submovent

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > отделять

  • 24 -F1013

    добраться до сути чего-л.:

    Era come la speranza ultima di toccare il fondo vero della vita quotidiana. (G. Raimondi, «La valigia delle Indie»)

    Это было как бы последней надеждой проникнуть в самую суть повседневной жизни.

    Frasario italiano-russo > -F1013

  • 25 -P2377

    отличать дурное от хорошего.

    Frasario italiano-russo > -P2377

  • 26 discerno

    discerno, ĕre, crēvi, crētum - tr. - [st2]1 [-] séparer, diviser. [st2]2 [-] discerner, distinguer, reconnaître, juger.    - aliquid ab re discernere: distinguer une chose d’une autre.    - pantheras a pardis discernere, Plin. 8, 17, 23, § 63: distinguer les panthères des léopards.    - pecuniae an famae minus parceret haud facile discerneres, Sall. C. 25, 3: il n'aurait pas été facile de discerner si elle ménageait le moins son argent ou sa renommée.    - alba et atra discernere, Cic. Tusc. 5, 39, 114: distinguer le blanc du noir.    - fas atque nefas discernere, Hor. C. 1.18.11: distinguer le bien du mal.    - suos discernere, Caes. B. G. 7.75: reconnaître ses soldats.    - non satis discernitur an... Plin.: on ne voit pas clairement si...
    * * *
    discerno, ĕre, crēvi, crētum - tr. - [st2]1 [-] séparer, diviser. [st2]2 [-] discerner, distinguer, reconnaître, juger.    - aliquid ab re discernere: distinguer une chose d’une autre.    - pantheras a pardis discernere, Plin. 8, 17, 23, § 63: distinguer les panthères des léopards.    - pecuniae an famae minus parceret haud facile discerneres, Sall. C. 25, 3: il n'aurait pas été facile de discerner si elle ménageait le moins son argent ou sa renommée.    - alba et atra discernere, Cic. Tusc. 5, 39, 114: distinguer le blanc du noir.    - fas atque nefas discernere, Hor. C. 1.18.11: distinguer le bien du mal.    - suos discernere, Caes. B. G. 7.75: reconnaître ses soldats.    - non satis discernitur an... Plin.: on ne voit pas clairement si...
    * * *
        Discerno, discernis, discreui, discretum, pen. prod. discernere. Plin. Diviser, Separer.
    \
        Litem discernere. Virgil. Appoincter et appaiser un debat et different.
    \
        Tumultum veterem discreuit. Claud. Il a appaisé un ancien discord.
    \
        Discernere. Caesar. Cic. Distinguer ou discerner et congnoistre vrayement l'un d'avec l'autre.
    \
        Discernere stultum a sapiente. Cic. Avoir congnoissance et mettre difference entre le fol et le sage.

    Dictionarium latinogallicum > discerno

  • 27 рассмотреть

    1) ( разглядеть) discernere, vedere
    2) (вглядываясь, ознакомиться) studiare
    3) (разобрать, изучить) esaminare, considerare
    * * *
    сов. В
    1) ( разглядеть) vedere vt, discernere vt
    2) aver esaminato / studiato qc; aver guardato attentamente
    3) (обдумать, обсудить) ponderare vt, analizzare vt, studiare vt

    рассмотре́ть вопрос — esaminare la questione

    * * *
    v
    gener. prendere in esame, prendere visione

    Universale dizionario russo-italiano > рассмотреть

  • 28 confundo

    cōn-fundo, fūdī, fūsum, ere, zusammengießen, zusammenschütten, I) zwei od. mehrere Ggstde. untereinander gießen, schütten, vermischen, vermengen (Ggstz. secernere, discernere), A) eig.: unā multa iura (Brühen), Plaut.: arenti ramo omnia, umrühren, Ov.: mel, mox acetum, item oleum confundere crebroque permiscere (untereinander rühren), Plin.: c. dispares undas (v. der Flut), Curt. – cum venenum ita confusum esset (verst. cum pane), ut secerni nullo modo posset, Cic. – cum alcis lacrimis lacrimas c. nostras, Ov.: u. (refl.) cum ignis oculorum cum eo igne qui est ob os offusus se confudit et contulit, Cic. – im Passiv mit Dat., wem? (mit wem?) hoc (ius) ubi confusum sectis inferbuit herbis, Hor.: aes auro argentoque confusum, Plin.: u. (medial) qui (Alpheus) nunc ore, Arethusa, tuo Siculis confunditur undis, zusammenströmt, sich vermischt, Verg. – ex pluribus corporibus in unum cruor confusus est, Val. Max.: in chaos antiquum confundimur, Ov.

    B) übtr.: 1) zwei od. mehrere Dinge in eins zusammenbringen, deutsch vereinigen, vermischen, vermengen, verschmelzen, untereinander od. durcheinander bringen, gew. im Passiv confundi = ineinander laufen, ineinander fallen, sich konzentrieren, in eins verschmelzen, a) übh. (Ggstz. discernere, distinguere, separare u. dgl.), interdum vero accessiones (febrium) confunduntur, Cels.: tantā multitudine confusā, Caes.: duo populi confusi in unum, Liv.: nunc in corpus unum confusi omnes, Liv.: sermones confunti in unum, Liv.: universorum voces confusae in unum, Lif.: multae voces et in unum confusae, Sen. – m. Dat. wem? (womit?) c. Atticis Dorica dicta, Quint.: u. 8im Bilde) summa imis, Curt.: mare caelo, Iuven.: confusa panthera camelo, Hor. – auch ideelle Objj., cuperem eQuidem utrumque (unā diiudicare), si posset; sed est difficile convundere, beides zu vereinigen, Cic.: ut (puncta argumentorum) re distinguantur, verbis confusa esse videantur, Cic.: omnes in oratione esse quasi permixtos et confusos pedes, Cic.: hoc decorum... totum illud quidem est cum virtute confusum (ist mit der T. untrennbar verbunden, eins mit der T.), sed mente et cogitatione distinguitur, Cic.: u. ea philosophia, quae confundit vera cum falsis, Cic. – b) prägn., bildend aus mehreren Ggstdn. einen Ggstd. gleichs. zusammengießen, zusammenmischen, im üblen Sinne etw. zusammenbrauen, zusammenschweißen, -würfeln, optime esse constitutam rem publicam, quae ex tribus generibus illis... confusa modice etc.: Cic.: nec eiusmodi est (ea oratio), ut a Pluribus confusa videatur, Cic.: in hac confusa et universa defensione, so verwickelten u. allgemeinen V., Cic. – c. proelia cum Marte, eingehen, bestehen, Hor.

    2) an sich getrennte od. geordnete Ggsdde. ohne Ordnung in- od. dursheinander bringen od. werfen od. wirren, verwirren, a) übh.: signa et ordines peditum atque equitum, Liv.: beluas (Elefanten), Curt.: particulas minutas primum confusas, postea in ordinem adductas a mente divina, Cic. – c. fas nefasque, Ov.: iura gentium, Liv.: ordinem militiae, disciplinae, Tac.: ordinem naturae, testamenti, Val. Max.: annum a D. Iulio ordinatum, sed postea neglegentiā conturbatum et confusum (in Unordnung und Verwirrung geratene) rursus ad pristinam rati\$1ECD\em redegit, Suet.: c. foedus, stören (wie συγχέειν), Verg. – an tu haec ita confundis et perturbac, ut, quicumque velit, quod velit, quomodo velit, possit dedicare? Cic. (vgl. confusus no. a). – novorum interpositione priora0c., Quint. – b) insbes.: α) die Linien usw. eines Bildes, die Grundzüge des menschlichEn Körpers usw. wleichs. ineinanDer fließen machen, αα) verwischen, unkenntlich machen, im üblen Sinne = (durch Verletzung usw.) entstellen, signo cerae nOn confuso, verschwommen, Plin.: confuderat oris exsanguis notas pallor, Curt.: si temporis spatio confusa corporum lineamenta essent, Iustin.: c. voltum Lunae, Ov.: fractis in ossibus ora, Ov.: oris decorem vulneribus, Val. Max. – ββ) jmd. (seine Gesichtszüge) durch Scham, confusa pudore, vor Scham errötend, Ov.: non irā solum, sed etiam pudore confusus, nicht allein vor Zorn, sondern auch vor Scham rot, Curt. – β) Körper, Geist, Gemüt in Verwirrung bringen, stören, verstören, αα) den Körper stören, neque apparet, quod corpus confuderit, und kein deutlicher Grund für eine Körperstörung vorhandEn ist, Cels. 3, 5. – ββ) den Geist im0Denken verwirren, irbe machen, confundit plerosque similitudo nominum, Plin.: quod et confundit intellectum, Plin.: nec confundent ex diversis orationem, Quint.: confunditur animus et fatigatur tot disciplinis in diversum tendentibus, Quint. – γγ) das Gemüt verwirren, verstört od. betreten od. bestürzt machen, in Bestürzung versetzen, außer Fassung brinqen, audientium animos (v. einer Rede), Liv.: ipsum quoque dicentem (v. Tränen), Liv.: alqm festis diebus (an F.), Plin. ep. – animum imagine tristi (v. der Erinnerung an etw.), Tac.: alqm dolore (v. einer Nachricht), Plin. ep. – im Passiv (Ggstz. animum od. se colligere), colligit et ipse animum confusum tantae cogitatione rei, Liv.: maerore recenti confusus, Liv.: hoc nomine vehementius confusus et sollicitus, Val. Max.: turbā querelarum confusus adulescens repente obticuit, Iustin.: nec minus Venus confusa est moriente Tibullo, Ov. Vgl. confusus no. b. – bes. vor Scham betreten machen, beschämen, oft bei den Eccl., s. Rönsch Itala p. 344 f.

    II) eine flüssige od. trockene Masse in einen Raum sich zusammen ergießen lassen, eingießen, einschütten, im Passiv auch = zusammen einfließen, -einströmen, -sich ergießen, v inum in vas, Scriptt. r. r.: cruor in fossam confusus, Hor.: per quas (portas iecoris) lapsus cibus in hoc ipso loco in eam venam, quae cava appellatur, confunditur, Cic. – c. frumentum in navem, ICt.: tela per foramina muri, in großer Menge hineinwerfen, Sil. – übtr., est hoc quidem in totam orationem confundendum, nec minime in extremam, über die ganze R. zu verteilen, nicht erst am Ende anzubringen, Cic.: vis quaedam sentiens, quae est toto confusa mundo, über die g. W. ausgegossen (verteilt) ist, Cic.

    lateinisch-deutsches > confundo

  • 29 discerno

    dis-cerno, crēvī, crētum, ere, absondern, trennen, I) eig.: a) übh.: qui (longurii) equas discernant, ne inter se pugnare possint, Varro: multis lignum hoc a carnibus discernitur tunicis, Plin.: mons, qui fines eorum discerneret, abgrenzen, Sall.; vgl. poet., ac litem ut discerneret (fern halte) arvis, v. Grenzstein, Verg.: duae urbes magno inter se maris terrarumque spatio discretae, Liv.: Gabinus ager ab reliquo discretus, Varro LL.: Agrippina discreta velo, Tac.: separati epulis, discreti cubilibus, Tac.: discretae sedes piorum, abgesondert, abgelegen, Hor.: septem discretus in ostia Nilus, Ov.: quod moenibus cingebatur, ita repente atrā nube coopertum fulguribusque discretum est, ut etc., von Blitzen zerteilt, durchzuckt, Tac.: v. polit. Trennung der Stände, omnia discrimina talia, quibus ordines discernerentur, Liv. – b) se disc., sich entfernen, e medio se conspectu, Amm. 26, 6, 3: manibus repens et pedibus longius sese discrevit, Amm. 29, 5, 54. – II) übtr.: a) unterscheiden, alba et atra d. non posse, Cic.: fas atque nefas exiguo fine libidinum, Hor. – non disc. suos, Caes.: ubi discerni stultus auditor et credulus ab religioso et sapienti iudice possit, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz (s. Liv. 7, 9, 7), animus discernit, quid sit eiusdem generis, quid alterius, Cic.: neque sui iudicii neque suarum esse virium discernere, utra pars iustiorem habeat causam, Caes.: pecuniae an famae minus parceret, haud facile discerneres, Sall.: ut discernere nequeas, utrumne... an... an etc., Lact.: nec discernatur, iussu iniussu imperatoris pugnent, Liv. – b) entscheiden, schlichten, v. Richter, hoc, Calp. ecl. 6, 91: ruricolûm lites, ibid. 8, 52. – übtr., v. Lebl., oracula dubia legimus, quae non nisi casus discrovere supremi, deren Bedeutung erst der Ausgang entschieden hat, Amm. 23, 5, 9.

    lateinisch-deutsches > discerno

  • 30 albus

    albus, alba, album [st2]1 [-] blanc, blanc pâle, blanc mat. [st2]2 [-] pâle, blême, effrayé, pâli. [st2]3 [-] pur, serein, clair, limpide. [st2]4 [-] heureux, favorable, propice.    - albae sententiae, Sen.: pensées limpides.    - albus calculus: caillou blanc (utilisé pour le vote, il indique que l'on approuve une décision ou que l'on blanchit un accusé).    - alicui rei album calculum adjicere: jeter (dans l'urne) un caillou blanc pour qqch, approuver qqch.    - lingua fuit damno: lingua faciente loquaci qui color albus erat, nunc est contrarius albo, Ov. M. 2: sa langue le perdit: à cause de cette langue loquace, sa couleur qui était blanche est maintenant le contraire du blanc.    - urbanis albus in officiis, Mart. 1, 56 fin: blême à cause des soucis de sa fonction publique.    - albus an ater sit, nescio: j'ignore s'il est blanc ou noir (= je ne le connais pas).    - albus an ater sit, non curo: qu'il soit blanc ou noir, cela m'est égal.    - alba avis: [un oiseau blanc] = un oiseau rare, une chose introuvable.    - alba et atra discernere: distinguer le blanc du noir.    - equis albis praecurrere aliquem, Hor. S. 1, 7, 8: surpasser de beaucoup qqn, devancer qqn à toute allure (allusion aux chevaux blancs du char triomphal).    - simul alba nautis stella refulsit, defluit saxis agitatus umor, Hor. C. 1, 12, 27: dès que [l'étoile blanche] = la bonne étoile a brillé aux yeux des marins, les flots agités tombent doucement du haut des rochers.
    * * *
    albus, alba, album [st2]1 [-] blanc, blanc pâle, blanc mat. [st2]2 [-] pâle, blême, effrayé, pâli. [st2]3 [-] pur, serein, clair, limpide. [st2]4 [-] heureux, favorable, propice.    - albae sententiae, Sen.: pensées limpides.    - albus calculus: caillou blanc (utilisé pour le vote, il indique que l'on approuve une décision ou que l'on blanchit un accusé).    - alicui rei album calculum adjicere: jeter (dans l'urne) un caillou blanc pour qqch, approuver qqch.    - lingua fuit damno: lingua faciente loquaci qui color albus erat, nunc est contrarius albo, Ov. M. 2: sa langue le perdit: à cause de cette langue loquace, sa couleur qui était blanche est maintenant le contraire du blanc.    - urbanis albus in officiis, Mart. 1, 56 fin: blême à cause des soucis de sa fonction publique.    - albus an ater sit, nescio: j'ignore s'il est blanc ou noir (= je ne le connais pas).    - albus an ater sit, non curo: qu'il soit blanc ou noir, cela m'est égal.    - alba avis: [un oiseau blanc] = un oiseau rare, une chose introuvable.    - alba et atra discernere: distinguer le blanc du noir.    - equis albis praecurrere aliquem, Hor. S. 1, 7, 8: surpasser de beaucoup qqn, devancer qqn à toute allure (allusion aux chevaux blancs du char triomphal).    - simul alba nautis stella refulsit, defluit saxis agitatus umor, Hor. C. 1, 12, 27: dès que [l'étoile blanche] = la bonne étoile a brillé aux yeux des marins, les flots agités tombent doucement du haut des rochers.
    * * *
        Albus, Adiectiuum. Blanc.
    \
        Album citharoedorum. Sueton. Le blanc où sont escripts les noms des joueurs de harpe.
    \
        Album iudicum. Suet. Le blanc où sont escripts les noms des juges.
    \
        Album iudicum, per metaphoram. Plinius, Non eras in hoc albo. Tu n'estois pas du nombre.
    \
        Mittere in album iudicum. Senec. Mettre au nombre, ou faire estre du nombre des juges.
    \
        Albo senatorio eradere aliquem. Cornel. Tacit. Effacer et oster du nombre des senateurs.
    \
        Albus, pro Pallido, et per metaphoram pro Anxio et solicito. Mart. Pasle, Qui est en grand soing et soulci.
    \
        Albus an ater sis, nescio. Cic. Je ne scay qui tu es, Je ne te congnoy en facon du monde, Je ne scay si tu es blanc ou noir.
    \
        Album, absolute positum. Virgil. Blancheur.
    \
        Album oculi. Celsus. Le blanc de l'oeil.
    \
        Album oui. Plin. Le blanc d'un oeuf, Aubun d'oeuf, La glaire.
    \
        Quadrigae albae. Plin. Chariot mené par quatre chevauls blancs.
    \
        Alba senecta. Propert. Blanche vieillesse.

    Dictionarium latinogallicum > albus

  • 31 ater

    [st1]1 [-] āter, ātra, ātrum: - [abcl][b]a - noir, obscur. - [abcl]b - au fig. noir, hideux, horrible, sinistre, affreux, néfaste, funèbre, funeste, odieux. - [abcl]c - méchant, horrible, malveillant. - [abcl]d - obscur, inintelligible.[/b]    - ater panis, Ter.: pain bis.    - atra bilis, Plaut. Capt. 3, 4, 64: bile noire, mélancolie.    - atrum mare, Hor. S. 2, 2, 16: mer orageuse.    - album an atrum vinum potas? Plaut. Men. 5, 5, 17: bois-tu du vin blanc ou du vin rouge?    - alba et atra discernere non poterat, Cic. Tusc. 5, 39, 114: il ne pouvait distinguer le blanc du noir.    - ater (= atratus) lictor, Hor. Ep. 1, 7, 6: licteur vêtu de noir. [st1]2 [-] Ater mons, m.: la montagne Noire (dans le voisinage de la grande Syrte).
    * * *
    [st1]1 [-] āter, ātra, ātrum: - [abcl][b]a - noir, obscur. - [abcl]b - au fig. noir, hideux, horrible, sinistre, affreux, néfaste, funèbre, funeste, odieux. - [abcl]c - méchant, horrible, malveillant. - [abcl]d - obscur, inintelligible.[/b]    - ater panis, Ter.: pain bis.    - atra bilis, Plaut. Capt. 3, 4, 64: bile noire, mélancolie.    - atrum mare, Hor. S. 2, 2, 16: mer orageuse.    - album an atrum vinum potas? Plaut. Men. 5, 5, 17: bois-tu du vin blanc ou du vin rouge?    - alba et atra discernere non poterat, Cic. Tusc. 5, 39, 114: il ne pouvait distinguer le blanc du noir.    - ater (= atratus) lictor, Hor. Ep. 1, 7, 6: licteur vêtu de noir. [st1]2 [-] Ater mons, m.: la montagne Noire (dans le voisinage de la grande Syrte).
    * * *
        Ater, atra, atrum, Adiectiuum. Noir comme un charbon.
    \
        Atrum agmen. Virg. Troupe de gendarmes qu'on ne peult veoir pour la poulsiere qui les environne.
    \
        Atra bilis. Cic. Melancolie.
    \
        Cruor ater. Horat. Sang noir et pourri ou infect.
    \
        Curae atrae. Horat. Tristes, Qui font l'homme triste.
    \
        Dies atra, Funesta. Virg. Jour malheureux.
    \
        Homo ater. Catul. Meschant.
    \
        Mare atrum. Horat. Trouble.
    \
        Atrum nemus. Virg. Forest obscure et espesse.
    \
        Atrae nubes. Virg. Noires nuees, troubles, espesses, Temps couvert.
    \
        Ater odor. Virg. Odeur infect, Mauvaise senteur, et puante.
    \
        Atrum olus. Columel. Vide OLVS ATRVM. Asche.
    \
        Ater panis. Terent. Pain bis.
    \
        Ater sanguis. Virg. Sang noir et meurtri.
    \
        Atra seges. Virg. Fertile, Plantureuse.
    \
        Signa atra. Stat. Mauvais signes.
    \
        Atrae speluncae. Virg. Fosses, ou Caves sombres et esquelles on ne voit goutte.
    \
        Tigris atra. Virg. Cruelle.
    \
        Atrum venenum. Virg. Qui rend noirs ceulx qui sont empoisonnez.
    \
        Atrum vinum. Plaut. Gros vin rouge et espez.

    Dictionarium latinogallicum > ater

  • 32 распознавать

    несов. - распознава́ть, сов. - распозна́ть
    В
    1) ( определить) determinare vt; discernere vt; identificare vt

    распознава́ть болезнь — diagnosticare la malattia

    2) ( узнать) scorgere vt, ravvisare vt
    3) тж. без доп. прост. ( выведать) carpire vt, cavare vt, tirare fuori ( da qd)
    * * *
    v
    gener. discernere, discriminare (+A), individuare, ravvisare, riconoscere, ridiscernere

    Universale dizionario russo-italiano > распознавать

  • 33 confundo

    cōn-fundo, fūdī, fūsum, ere, zusammengießen, zusammenschütten, I) zwei od. mehrere Ggstde. untereinander gießen, schütten, vermischen, vermengen (Ggstz. secernere, discernere), A) eig.: unā multa iura (Brühen), Plaut.: arenti ramo omnia, umrühren, Ov.: mel, mox acetum, item oleum confundere crebroque permiscere (untereinander rühren), Plin.: c. dispares undas (v. der Flut), Curt. – cum venenum ita confusum esset (verst. cum pane), ut secerni nullo modo posset, Cic. – cum alcis lacrimis lacrimas c. nostras, Ov.: u. (refl.) cum ignis oculorum cum eo igne qui est ob os offusus se confudit et contulit, Cic. – im Passiv mit Dat., wem? (mit wem?) hoc (ius) ubi confusum sectis inferbuit herbis, Hor.: aes auro argentoque confusum, Plin.: u. (medial) qui (Alpheus) nunc ore, Arethusa, tuo Siculis confunditur undis, zusammenströmt, sich vermischt, Verg. – ex pluribus corporibus in unum cruor confusus est, Val. Max.: in chaos antiquum confundimur, Ov.
    B) übtr.: 1) zwei od. mehrere Dinge in eins zusammenbringen, deutsch vereinigen, vermischen, vermengen, verschmelzen, untereinander od. durcheinander bringen, gew. im Passiv confundi = ineinander laufen, ineinander fallen, sich konzentrieren, in eins verschmelzen, a) übh. (Ggstz. discernere, distinguere, separare u. dgl.), interdum vero ac-
    ————
    cessiones (febrium) confunduntur, Cels.: tantā multitudine confusā, Caes.: duo populi confusi in unum, Liv.: nunc in corpus unum confusi omnes, Liv.: sermones confunti in unum, Liv.: universorum voces confusae in unum, Lif.: multae voces et in unum confusae, Sen. – m. Dat. wem? (womit?) c. Atticis Dorica dicta, Quint.: u. 8im Bilde) summa imis, Curt.: mare caelo, Iuven.: confusa panthera camelo, Hor. – auch ideelle Objj., cuperem eQuidem utrumque (unā diiudicare), si posset; sed est difficile convundere, beides zu vereinigen, Cic.: ut (puncta argumentorum) re distinguantur, verbis confusa esse videantur, Cic.: omnes in oratione esse quasi permixtos et confusos pedes, Cic.: hoc decorum... totum illud quidem est cum virtute confusum (ist mit der T. untrennbar verbunden, eins mit der T.), sed mente et cogitatione distinguitur, Cic.: u. ea philosophia, quae confundit vera cum falsis, Cic. – b) prägn., bildend aus mehreren Ggstdn. einen Ggstd. gleichs. zusammengießen, zusammenmischen, im üblen Sinne etw. zusammenbrauen, zusammenschweißen, -würfeln, optime esse constitutam rem publicam, quae ex tribus generibus illis... confusa modice etc.: Cic.: nec eiusmodi est (ea oratio), ut a Pluribus confusa videatur, Cic.: in hac confusa et universa defensione, so verwickelten u. allgemeinen V., Cic. – c. proelia cum Marte, eingehen, bestehen, Hor.
    ————
    2) an sich getrennte od. geordnete Ggsdde. ohne Ordnung in- od. dursheinander bringen od. werfen od. wirren, verwirren, a) übh.: signa et ordines peditum atque equitum, Liv.: beluas (Elefanten), Curt.: particulas minutas primum confusas, postea in ordinem adductas a mente divina, Cic. – c. fas nefasque, Ov.: iura gentium, Liv.: ordinem militiae, disciplinae, Tac.: ordinem naturae, testamenti, Val. Max.: annum a D. Iulio ordinatum, sed postea neglegentiā conturbatum et confusum (in Unordnung und Verwirrung geratene) rursus ad pristinam ratiọem redegit, Suet.: c. foedus, stören (wie συγχέειν), Verg. – an tu haec ita confundis et perturbac, ut, quicumque velit, quod velit, quomodo velit, possit dedicare? Cic. (vgl. confusus no. a). – novorum interpositione priora0c., Quint. – b) insbes.: α) die Linien usw. eines Bildes, die Grundzüge des menschlichEn Körpers usw. wleichs. ineinanDer fließen machen, αα) verwischen, unkenntlich machen, im üblen Sinne = (durch Verletzung usw.) entstellen, signo cerae nOn confuso, verschwommen, Plin.: confuderat oris exsanguis notas pallor, Curt.: si temporis spatio confusa corporum lineamenta essent, Iustin.: c. voltum Lunae, Ov.: fractis in ossibus ora, Ov.: oris decorem vulneribus, Val. Max. – ββ) jmd. (seine Gesichtszüge) durch Scham, confusa pudore, vor Scham errötend, Ov.: non irā solum, sed etiam pudore confusus, nicht
    ————
    allein vor Zorn, sondern auch vor Scham rot, Curt. – β) Körper, Geist, Gemüt in Verwirrung bringen, stören, verstören, αα) den Körper stören, neque apparet, quod corpus confuderit, und kein deutlicher Grund für eine Körperstörung vorhandEn ist, Cels. 3, 5. – ββ) den Geist im0Denken verwirren, irbe machen, confundit plerosque similitudo nominum, Plin.: quod et confundit intellectum, Plin.: nec confundent ex diversis orationem, Quint.: confunditur animus et fatigatur tot disciplinis in diversum tendentibus, Quint. – γγ) das Gemüt verwirren, verstört od. betreten od. bestürzt machen, in Bestürzung versetzen, außer Fassung brinqen, audientium animos (v. einer Rede), Liv.: ipsum quoque dicentem (v. Tränen), Liv.: alqm festis diebus (an F.), Plin. ep. – animum imagine tristi (v. der Erinnerung an etw.), Tac.: alqm dolore (v. einer Nachricht), Plin. ep. – im Passiv (Ggstz. animum od. se colligere), colligit et ipse animum confusum tantae cogitatione rei, Liv.: maerore recenti confusus, Liv.: hoc nomine vehementius confusus et sollicitus, Val. Max.: turbā querelarum confusus adulescens repente obticuit, Iustin.: nec minus Venus confusa est moriente Tibullo, Ov. Vgl. confusus no. b. – bes. vor Scham betreten machen, beschämen, oft bei den Eccl., s. Rönsch Itala p. 344 f.
    II) eine flüssige od. trockene Masse in einen
    ————
    Raum sich zusammen ergießen lassen, eingießen, einschütten, im Passiv auch = zusammen einfließen, -einströmen, -sich ergießen, v inum in vas, Scriptt. r. r.: cruor in fossam confusus, Hor.: per quas (portas iecoris) lapsus cibus in hoc ipso loco in eam venam, quae cava appellatur, confunditur, Cic. – c. frumentum in navem, ICt.: tela per foramina muri, in großer Menge hineinwerfen, Sil. – übtr., est hoc quidem in totam orationem confundendum, nec minime in extremam, über die ganze R. zu verteilen, nicht erst am Ende anzubringen, Cic.: vis quaedam sentiens, quae est toto confusa mundo, über die g. W. ausgegossen (verteilt) ist, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confundo

  • 34 discerno

    dis-cerno, crēvī, crētum, ere, absondern, trennen, I) eig.: a) übh.: qui (longurii) equas discernant, ne inter se pugnare possint, Varro: multis lignum hoc a carnibus discernitur tunicis, Plin.: mons, qui fines eorum discerneret, abgrenzen, Sall.; vgl. poet., ac litem ut discerneret (fern halte) arvis, v. Grenzstein, Verg.: duae urbes magno inter se maris terrarumque spatio discretae, Liv.: Gabinus ager ab reliquo discretus, Varro LL.: Agrippina discreta velo, Tac.: separati epulis, discreti cubilibus, Tac.: discretae sedes piorum, abgesondert, abgelegen, Hor.: septem discretus in ostia Nilus, Ov.: quod moenibus cingebatur, ita repente atrā nube coopertum fulguribusque discretum est, ut etc., von Blitzen zerteilt, durchzuckt, Tac.: v. polit. Trennung der Stände, omnia discrimina talia, quibus ordines discernerentur, Liv. – b) se disc., sich entfernen, e medio se conspectu, Amm. 26, 6, 3: manibus repens et pedibus longius sese discrevit, Amm. 29, 5, 54. – II) übtr.: a) unterscheiden, alba et atra d. non posse, Cic.: fas atque nefas exiguo fine libidinum, Hor. – non disc. suos, Caes.: ubi discerni stultus auditor et credulus ab religioso et sapienti iudice possit, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz (s. Liv. 7, 9, 7), animus discernit, quid sit eiusdem generis, quid alterius, Cic.: neque sui iudicii neque suarum esse virium discernere, utra pars iustiorem habeat causam, Caes.:
    ————
    pecuniae an famae minus parceret, haud facile discerneres, Sall.: ut discernere nequeas, utrumne... an... an etc., Lact.: nec discernatur, iussu iniussu imperatoris pugnent, Liv. – b) entscheiden, schlichten, v. Richter, hoc, Calp. ecl. 6, 91: ruricolûm lites, ibid. 8, 52. – übtr., v. Lebl., oracula dubia legimus, quae non nisi casus discrovere supremi, deren Bedeutung erst der Ausgang entschieden hat, Amm. 23, 5, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > discerno

  • 35 discriminare

    1. v/i discriminate
    2. v/t stranieri, donne discriminate against
    * * *
    1 to discriminate; to distinguish: non devi discriminare le persone secondo le loro idee politiche, you must not discriminate between people on the basis of their political beliefs; discriminare le donne, to discriminate against women
    2 (dir.) to extenuate.
    * * *
    [diskrimi'nare]
    verbo transitivo

    discriminare qcn. — to discriminate against sb

    2) (discernere) to distinguish
    * * *
    discriminare
    /diskrimi'nare/ [1]
     1 (operare una discriminazione) discriminare qcn. to discriminate against sb.
     2 (discernere) to distinguish.

    Dizionario Italiano-Inglese > discriminare

  • 36 (to) discern

    (to) discern /dɪˈsɜ:n/ (form.)
    v. t. e i.
    1 discernere, percepire: to discern the difference between two things, discernere la differenza fra due cose; to discern a pattern [the truth], individuare un modello [la verità]; to discern what is happening, percepire quello che sta succedendo
    2 scorgere; distinguere: I discerned a faint light in the distance, ho scorto un debole lume in lontananza
    discernible, discernable
    a.
    distinguibile; percepibile.

    English-Italian dictionary > (to) discern

  • 37 (to) discern

    (to) discern /dɪˈsɜ:n/ (form.)
    v. t. e i.
    1 discernere, percepire: to discern the difference between two things, discernere la differenza fra due cose; to discern a pattern [the truth], individuare un modello [la verità]; to discern what is happening, percepire quello che sta succedendo
    2 scorgere; distinguere: I discerned a faint light in the distance, ho scorto un debole lume in lontananza
    discernible, discernable
    a.
    distinguibile; percepibile.

    English-Italian dictionary > (to) discern

  • 38 discern

    [dɪ'sɜːn]
    verbo transitivo form. (see) discernere, scorgere; (deduce) percepire
    * * *
    [di'sə:n]
    (to see or realize; to notice: We could discern from his appearance that he was upset.) scorgere, percepire
    * * *
    [dɪ'sɜːn]
    verbo transitivo form. (see) discernere, scorgere; (deduce) percepire

    English-Italian dictionary > discern

  • 39 differenziare

    Большой итальяно-русский словарь > differenziare

  • 40 distinguere

    непр. vt
    1) отличать, различать
    2) различать, узнавать
    distinguere qd alla voceузнать кого-либо по голосу
    3) помечать, метить
    4) отличать, выделять
    la statura lo distingue — он отличается своим ростом, его можно узнать по росту
    5) разделять, отделять
    Syn:
    Ant:

    Большой итальяно-русский словарь > distinguere

См. также в других словарях:

  • discernere — DISCÉRNERE s.f. Acţiunea de a discerne. – v. discerne. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  discérnere s. f., g. d. art. discérnerii Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  DISCÉRNERE s.f. Acţiunea de a discerne …   Dicționar Român

  • discernere — /di ʃɛrnere/ v. tr. [dal lat. discernĕre ] (pass. rem. discernéi, ecc., raro; mancano il part. pass. e i tempi comp.), non com. 1. [vedere distintamente: d. una luce nella notte ] ▶◀ distinguere, ravvisare, (lett.) scernere, scorgere. 2. (fig.)… …   Enciclopedia Italiana

  • discernere — index discriminate (distinguish) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • discernere — di·scèr·ne·re v.tr. (io discèrno) 1. CO distinguere con la vista o con altri sensi, riconoscere: discernere una persona tra la folla, gli aromi, i sapori | fig., comprendere, conoscere: discernere il vero, il giusto Sinonimi: ravvisare,… …   Dizionario italiano

  • discernere — {{hw}}{{discernere}}{{/hw}}v. tr.  (pass. rem. io discernei , tu discernesti ; part. pass. raro discernuto , discreto ) 1 Vedere distintamente: discernere una luce nel buio. 2 Differenziare, distinguere: discernere il bene dal male …   Enciclopedia di italiano

  • discernere — v. tr. (lett.) vedere distintamente, scernere (lett.), scorgere, intravvedere □ riconoscere, ravvisare □ distinguere, differenziare, discriminare, sceverare, scegliere □ comprendere, conoscere CONTR. vedere confusamente □ confondere, mescolare,… …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • discretio est discernere per legem quid sit justum — /diskresh(iy)ow est dasarnariy par liyjam kwid sit jastam/ Discretion is to know through law what is just …   Black's law dictionary

  • discretio est discernere per legem quid sit justum — /diskresh(iy)ow est dasarnariy par liyjam kwid sit jastam/ Discretion is to know through law what is just …   Black's law dictionary

  • Discretio est discernere per legem quid sit justum — Discretion is the discernment, through the law, of that which is just. That is, to discern by the right line of law, and not by the crooked cord of public opinion. Commonwealth v Anthes, 71 Mass (5 Gray) 185, 204 …   Ballentine's law dictionary

  • Solent foeminarum ductu bellare, et sexum in imperiis non discernere — They are accustomed to wage war under the leadership of women, and they make no sex distinctions in matters of government. See 1 Bl Comm 194 …   Ballentine's law dictionary

  • discerner — [ disɛrne ] v. tr. <conjug. : 1> • XIIIe « séparer »; lat. discernere « séparer, distinguer » 1 ♦ Percevoir distinctement (un objet) de manière à éviter toute confusion. ⇒ distinguer, identifier, percevoir, reconnaître. Discerner qqn, une… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»