Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

disable

  • 1 gera óhæfan

    Íslensk-ensk orðabók > gera óhæfan

  • 2 HRJÓÐA

    (hrýð; hrauð, hruðum; hroðinn), v.
    1) to unload (h. skip sín);
    2) to strip, disable, esp. a ship in a sea-fight (hann hrauð öll víkingaskipin);
    3) impers., hrýðr e-u, it clears away; mun hroðit myrkvanum, the fog will have cleared away; hrauð upp ór honum miklu vatni, he brought up much water;
    4) refl., hrauðsk ór skikkju, she threw off her mantle.
    * * *
    pret. hrauð, pl. hruðu, part. hroðinn:—to strip, disable, esp. a ship in a sea-fight; hann hrauð öll víkinga-skipin, Fms. i. 27; var þá hroðit þat skip stafna á meðal, 178; þau skip er þeir sjálfir ynni ok hryði af Ólafi konungi, ii. 303; hruðu þeir öll Dana skip þau er þeir fengu haldit, 314; hrauð Magnús konungr þat skip ok síðan hvárt at öðru, vi. 78, 84; þeir hruðu sum skipin Birkibeina, viii. 290; léttu þeir feðgar eigi fyrr en hroðit var skipit, Eg. 122.
    2. of ships, to unload; þeir hrjóða skip sín ok setja landfestar, Al. 13; ok er rétt at h. skip ok bera farm af þótt Drottins-dagr sé, af …, K. Þ. K. 82; skip skal eigi h. um helgi nema skips-háski sé, N. G. L. i. 142.
    3. to be cleared; var þá enn hroðinn valrinn, the battle-field was cleared of the slain, Fms. v. 97; mun hroðit myrkvanum ( the fog has cleared away) þar sem þeir eru, Hkr. iii. 94.
    II. impers. to belch or vomit forth, of steam, fire, expectoration, or the like; kongrinn hjó með Hneiti þá svo hrauð af eggjum báðum, so that both edges struck fire, Ór. 48; eldi hrauð ór hlunni, Lex. Poët.; kvað hann þat vera svelg ok hrauð stundum svá hátt upp ór sem fjall væri, Bret. 49 (1845); hrauð upp ór honum miklu vatni ( he brought up much water) er hann hafði drukkit, Mag. 76; hrauð í himin upp glóðum, Edda (in a verse); hrýðr um krapit, Finnb. 310
    III. reflex. hrjóðask, to be cleared, stripped, Jd., Hkm., Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > HRJÓÐA

  • 3 vana

    (að), v.
    1) to diminish, opp. to auka;
    2) to disable, spoil, destroy;
    3) refl., vanast, to wane, fail.
    * * *
    að, to make to wane, diminish; orðum aukit eðr vanat, Sks. 439 B.
    2. to disable, spoil, destroy; þar sem röng mæli-keröld finnask, vani svá at ekki sé til þess hæft síðan, Gþl. 526.
    II. reflex. vanask, to wane, fail, Gm. 25.
    2. vanaðr, disabled, sick; blinda, mállausa, vanaða, Matth. xv. 30.

    Íslensk-ensk orðabók > vana

  • 4 brek-sekð

    f. a law term, a fraudulent, mock outlawry in order to disable one from pleading his case, defined Grág. i. 121.

    Íslensk-ensk orðabók > brek-sekð

  • 5 LEMJA

    * * *
    (lem, lamda, lamiðr), v.
    1) to thrash, flog, beat (þeir lömdu hann náliga til bótleysis);
    2) l. niðr, to beat down, suppress (hafa vald til þess at niðr l. allan mátt illgjarnra anda);
    3) refl. to be severely injured (svá mikit högg, at haussinn lamdist).
    * * *
    pres. lem; pret. lamði; part. lamiðr, Glúm. 342; imperat. lem, lemdu, Skíða R. 131; lamdr, and mod. also laminn, Mar. 637: [A. S. læman; provinc. Engl. lam = to thrash; Germ. lähmen]:—to thrash, flog, beat, so as to lame or disable; urðu þar áttján menn sárir en margir lamðir, Fms. ix. 355; lemja mun ek bogann fyrir honum ef ek má, x. 362; Þorbjörn bað hann starfa betr, ella kvaðsk hann mundu lemja hann, Grett. í 20; þeir lömðu hann náliga til bótleysis, 154; lamðan til heljar, Am. 41; ok lemða (subj.) alla í liðu, Ls. 43; ok ætt jötuns alla lamði, Þkv. 31; munu eigi öll úlamið (neut. pl.), Glúm. 340; lemja í smátt, to smash, Mar.; lamða ( lame), halta ok blinda, Greg. 28; fugli með lamðum vængjum, Hom. 142: lemja á e-m, to ‘lam into one,’ give one a thrashing, Skíða R. 135.
    II. metaph. to suppress; skulu bændr taka frá segl ok lemja ( to upset) svá för þeirra, N. G. L. i. 103; hann ætlaði svá at lemja fyrir þeim smíðina, Stj. 312; viðvörun hræðslu lemr holdið, Hom. 14: lemja niðr, to beat down, suppress, Fms. ii. 199.
    III. reflex., Gunnarr hjó á hönd Hallgrimi, ok lamðisk handleggrinn, en sverðit beit ekki, Nj. 45; sverðit brotnaði en haussinn lamðisk, but the skull was fractured, Gísl. 4; svá mikit högg at haussinn lamðisk mjök, Fb. i. 400.
    2. recipr., önnur efni eru nú í váru máli, en at þér lemisk róðrinn fyrir, to break one another’s oars, Fms. viii. 216.
    3. to be ruined; allr friðr lemsk, all happiness is destroyed, Hallfred; landvörn lamðisk, the defence was paralysed, Sighvat.

    Íslensk-ensk orðabók > LEMJA

  • 6 RYÐJA

    (ryð, rudda, ruddr), v.
    1) to clear, free (land) from trees (ryðja markir; hann ruddi lönd í Haukadal);
    ryðja götu gegnum skóg, to clear, open a road through a forest;
    2) to clear, empty;
    ryðja búrit, to empty the pantry;
    ryðja skip, to unload a ship;
    ryðja höfn, to clear the harbour, leave the haven;
    impers., hvernig skjótt ruddi samnaðinn, how the flock dispersed;
    3) as a law term, to challenge;
    ryðja kvið, dóm, to challenge neighbours, jurors, out of the kviðr, dómr;
    4) with preps.:
    ryðja e-u á e-t, to throw, toss upon (þeir ruddu viðinum á hurðina);
    ryðja e-m í brott, to drive away, sweep off;
    ryðja sér til ríkis, to clear the way to a kingdom, obtain it by conquest;
    ryðja til e-s, to clear the way for a thing, prepare for (ok ruddu þeir til likgraptarins);
    ryðja e-u upp, to tear up (þeir ruddu upp jörðu ok grjóti);
    5) refl., ryðjast um, to clear one’s way, make great havoc.
    * * *
    ryð, ruddi, rutt, [this word has lost the initial h (qs. hryðja), being derived from hrjóða, denoting ‘to clear, rid of,’ cp. also hroði, hryðja, sweepings, offal; and is altogether different from rjóða = to redden; the h remains in hruðning, q. v.; see hrjóða; Engl. rid; Scot. red or redde; Dan. rydde.]
    B. To clear; taka at ryðja mörkina ok brenna, ok byggja síðan … en er spurðisk til Ólafs at hann ryðr markir, kölluðu þeir hann Trételgju, Hkr. i. 55; hann ruddi lönd í Haukadal, Landn. 103; Önundr konungr lagði á þat kapp mikit ok kostnað at ryðja markir ok byggja eptir ruðin, Hkr. i. 45; sumir konungar ruddu marklönd stór ok bygðu þar, 48; þeir ruddu markir ok bygðu stór héruð, 137; sú bygð var mjök sundrlaus, bygð við vötn en rudd í skógum, Ó. H. 174; hann lét húsa ok r. Ekreyjar, Fms. x. 154; hér eptir ruddisk landit ok siðaðisl, Fb. i. 575; hann lét r. viða í skógum ok byggja, Landn. 68; r. götu gegnum skóg, Fb. i. 72; r. land fyrir sér, to clear it, N. G. L. i. 173; r. götu, to open a road, Eb. 46 new Ed.; r. veg, stíg, to clear the way, Fms. x. 15, Eg. 293:—ryðja sér til rúms, to make oneself room, Fms. viii. 93; þar sem ek gæta rutt mér til rúms ok kippt manni ór sæti, Fb. i. 136; r. sér til ríkis. to clear the way to a kingdom, conquer it, Fms. iv. 60; r. sér til landa, Glúm, (in a verse):—r. skip, to clear, unload a ship, Fs. 182, Gullþ. 55, Eg. 100, Nj. 10, Fb. i.496, ii. 229: ryðja búrit, to empty it, Háv. 41–43 new Ed.:—to strip, disable, in fighting, Eg. 123:—r. höfn, to clear the harbour, leave the haven, Fms. ix. 45; ryðja lögréttu, to clear the court of strangers, Grág. i. 7; munu halir allir heimstöð ryðja, to clear, make empty the homestead, Vsp.; Valhöll ryðja fyr vegnu fólki, to clear Valhalla, make it ready for receiving slain heroes, Em. 1:—with dat., ryðja e-u brott, to drive away, 544. 38, Fms. iv. 231; ryðja herklæðum af sér, to strip off one’s armour, El. 102, cp. Hkm. 4:—to heap, pile, þeir ruddu viðinum á hurðina, they blocked up the door, Gullþ. 60:—r. til e-s, to clear the way for a thing; at r. til þeirra atburða er Ólafr konungr verðr við staddr, Fms.ii. 89; ok mundi þat r. til landauðnar, Bs. i. 24; ok ruddu þeir til líkagraptarins við Sléttu-karla, Fbr. 58; Þorlákr biskup ruddi til þess á sínum dögum, at þá var settr ok ritaðr Kristinna-laga þáttr, Bs. i. 73; ok ryði hvárr-tveggi sín vitni til bókar, K. Á. 184:—impers., hvernig skjótt ruddi samnaðinn, how the flock dispersed, Ó. H. 220.
    II. as a law term; ryðja kvið, dóm, or also ryðja mann ór kvið, dómi, to challenge a neighbour, juror, out of the kviðr or dómr, Grág. i. 7, 17, 34, 49, Nj. 110, 235; ef hann ryðr kvið at frændsemi, … hann skal ryðja við sjálfan sik at frændsemi ok at mægðum, skalat maðr ryðja við sjálfan sik at guðsifjum, hann skal r. við sóknar aðilja eða varnar, … ok er honum rett at r. þann upp, Grág. i. 50; sá er ór er ruddr, 31; þá er hann ruddi hann ór dómi, 31, and passim.
    III. reflex., ryðjask um, to clear one’s way, make great havoc; Atli hleypr upp á skip at Rúti ok ryðsk um fast, Nj. 9, Fb. ii. 219; eu þeir ruddusk um ágæta vel, Fas. ii. 492; andask ómaginn, ok ryðsk svá til ( it turns out) at ómaginn átti fé eptir, Grág. i. 224:—to throng, crowd, ryðjask að.

    Íslensk-ensk orðabók > RYÐJA

  • 7 vána

    (að), v.
    1) to diminish, opp. to auka;
    2) to disable, spoil, destroy;
    3) refl., vanast, to wane, fail.
    * * *
    ( vona), að, to hope; vána fulltings, Fms. vi. 165; ek vána at góð verði þessi ferð, 123; hann kvaðsk vána, at hón næði lífi at halda, Fas. i. 430.

    Íslensk-ensk orðabók > vána

  • 8 breksekt

    f. fraudulent outlawry (in order to disable one from pleading his case).

    Íslensk-ensk orðabók > breksekt

  • 9 úfœri

    n. dangerous situation; meiða til úfœris, to disable.

    Íslensk-ensk orðabók > úfœri

См. также в других словарях:

  • disable — adj. (Québec) Fam. C est pas disable: c est extraordinaire. C est pas disable comme il est beau! …   Encyclopédie Universelle

  • disable — UK US /dɪˈseɪbl/ verb [T] IT ► to turn off a part of a computer system, or stop it from working in the normal way: »To disable a program or device, right click its listing under the appropriate category and choose Disable …   Financial and business terms

  • Disable — Dis*a ble, a. Lacking ability; unable. [Obs.] Our disable and unactive force. Daniel. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • disable — dis·able vt dis·abled, dis·abl·ing 1: to deprive of legal right, qualification, or capacity 2: to make incapable or ineffective; specif: to cause to have a disability dis·able·ment n Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 …   Law dictionary

  • Disable — Dis*a ble (?; 277), v. t. [imp. & p. p. {Disabled}; p. pr. & vb. n. {Disabling}.] 1. To render unable or incapable; to destroy the force, vigor, or power of action of; to deprive of competent physical or intellectual power; to incapacitate; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • disable — mid 15c., from DIS (Cf. dis ) do the opposite of + ablen (v.) to make fit (see ABLE (Cf. able)). Related: DISABLED (Cf. Disabled); disabling. Earlier in the same sense was unable (v.) make unfit, render unsuitable (c.1400) …   Etymology dictionary

  • disable — cripple, undermine, *weaken, enfeeble, debilitate, sap Analogous words: *injure, damage, harm, hurt, impair, mar, spoil: *maim, mutilate, mangle, batter: *ruin, wreck Antonyms: rehabilitate (a disabled person) …   New Dictionary of Synonyms

  • disable — [v] render inoperative; cripple attenuate, batter, blunt, damage, debilitate, disarm, disenable, disqualify, enervate, enfeeble, exhaust, hamstring*, handicap, harm, hock*, hogtie*, hurt, immobilize, impair, incapacitate, invalidate, kibosh*,… …   New thesaurus

  • disable — ► VERB 1) (of a disease, injury, or accident) limit (someone) in their movements, senses, or activities. 2) put out of action. DERIVATIVES disablement noun …   English terms dictionary

  • disable — [dis ā′bəl, dis′ā′bəl] vt. disabled, disabling 1. to make unable, unfit, or ineffective; cripple; incapacitate 2. to make legally incapable; disqualify legally SYN. MAIM disablement n …   English World dictionary

  • disable — UK [dɪsˈeɪb(ə)l] / US verb [transitive] Word forms disable : present tense I/you/we/they disable he/she/it disables present participle disabling past tense disabled past participle disabled 1) to stop a machine or piece of equipment from working… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»