-
1 dis-sociō
dis-sociō āvī, ātus, āre, to put out of union, disjoin, disunite: Dissociata locis concordi pace ligavit, O.: montes ni dissocientur opacā Valle, H.—Fig., to separate in sentiment, disunite, set at variance, estrange: amicitias: homines antea dissociatos conligavit: copias, divide in factions, Ta.: disertos a doctis: causam suam, to isolate, Ta. -
2 dissocio
I.Lit. (almost exclusively poet.):II.artas partis,
Lucr. 5, 355; cf.:dissociata locis concordi pace ligavit,
Ov. M. 1, 25: montes opaca valle, * Hor. Ep. 1, 16, 5:Bruttia ora profundo,
Stat. S. 1, 3, 32.—Trop., to separate in sentiment, to disunite, set at variance, estrange (freq. in Cic.):morum dissimilitudo dissociat amicitias,
Cic. Lael. 20, 74:homines antea dissociatos jucundissimo inter se sermonis vinculo colligavit,
id. Rep. 3, 2; so,barbarorum copias,
Tac. A. 12, 55 fin.:populum armis civilibus,
Front. Strat. 1, 10, 4:animos civium,
Nep. Att. 2, 2:disertos a doctis,
Cic. de Or. 3, 19, 72 (cf. shortly before: doctrinarum divortia facta); cf.:legionem a legione,
Tac. A. 1, 28 fin.:excidium (Tencteris) minitans ni causam suam dissociarent,
gave up, abandoned, id. ib. 13, 56 (shortly before: illi Tencteros, ulteriores etiam nationes socias bello vocabant); id. H. 4, 37. -
3 cōn-fīdō
cōn-fīdō fīsus, sum, ere, to trust, confide, rely upon, believe, be assured: vestrae virtuti: causae suae: cui (equitatui), Cs.: fidei Romanae, L.: Mario parum, S.: sibi confisi, relying on themselves, Cs.: si mihi ipse confiderem, dared trust: suae virtuti, L.: viribus, Cs.: dis inmortalibus, S.: suis militibus, L.: auxiliis de salute urbis, Cs.: corporis firmitate: (oratio) confidere videbatur invidiā, to be founded on: naturā loci, Cs.: alio duce, L.: socio Ulixe, O.: praesidio legionum, Cs.—To be confident, be assured: illum Salvom adfuturum esse, T.: mei rationem offici esse persolutam: (Romanos) re frumentariā intercludi posse, Cs.: principem se fore, S.: nec hostibus diuturnum gaudium fore, L.—To be confident, have confidence: nihil nimis: satis, S.: adflictis melius confidere rebus ( abl absol.), V. -
4 amecus
1.ămīcus (old form ămēcus, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), a, um, adj. [amo], friendly, kind, amicable, favorable, inclined to, liking; constr. with dat., Zumpt, Gram. §B.410: animo esse amico erga aliquem,
Ter. Hec. 3, 3, 29; Cic. Fam. 1, 7, 3:tribuni sunt nobis amici,
id. Q. Fr. 1, 2 fin.:homo amicus nobis jam inde a puero,
Ter. Ad. 3, 3, 86:Pompeium tibi valde amicum esse cognovi,
Cic. Fam. 1, 8, 5; id. Att. 9, 5:amicus non magis tyranno quam tyrannidi,
Nep. Dion, 3, 2; id. Att. 9:male numen amicum,
Verg. A. 2, 735; Ov. F. 3, 834:(Fortuna) amica varietati constantiam respuit,
Cic. N. D. 2, 16:amica luto sus,
fond of, Hor. Ep. 1, 2, 26.— Comp.:mihi nemo est amicior Attico,
Cic. Att. 16, 16:amicior Cilicum aerariis quam nostro,
id. ib. 7, 1, 6; id. Fam. 3, 2, 1.— Sup.:Deiotarum, fidelissimum regem atque amicissimum rei publicae nostrae,
Cic. Att. 15, 2, 2:cum summi viri, tum amicissimi,
id. Am. 2, 8:amicissimi viri,
Suet. Caes. 1:successor conjunctissimus et amicissimus,
Cic. Fam. 3, 3:hoc libro ad amicum amicissimus de amicitiā scripsi,
id. Am. 1, 5; 23, 88 (but the comp. and sup. may sometimes be rendered as belonging to 2. amicus, a greater friend, the greatest friend, as in Cic. Att. 16, 16, and Am. 1, 5; so in Gr. basileus etc.).—Of things, kindly, pleasing (mostly poet.;* C.so Cic. rarely): nihil homini amico est opportuno amicius,
Plaut. Ep. 3, 3, 44:secundum te nihil est mihi amicius solitudine,
Cic. Att. 12, 15:portus intramus amicos,
Verg. A. 5, 57: fessos opibus solatur amicis, id. [p. 106] ib. 5, 416:vento amico ferri,
Ov. Tr. 1, 5, 17:per amica silentia lunae,
Verg. A. 2, 255:amici imbres,
id. G. 4, 115:sidus amicum,
Hor. Epod. 10, 9:sol amicum tempus agens,
bringing the welcome hour, id. C. 3, 6, 43:tempus fraudibus amicum,
Stat. S. 5, 2, 39:brevitas postulatur, qui mihimet ipsi amicissima est,
Cic. Quinct. 34.—Amicum est mihi (after the Gr. philon esti moi; in pure Lat., mihi cordi est, etc.); with inf., it pleases me, it accords with my feelings:a.nec dis amicum est nec mihi te prius Obire,
Hor. C. 2, 17, 2.—Hence, adv., in a friendly manner, kindly, amicably.Old form ămīcĭter, Pac. ap. Non. 510, 26; Plaut. Pers. 2, 3, 3.—b.Class. form ămīcē:facis amice,
Cic. Am. 2, 9:haec accipienda amice,
id. ib. 24, 88; id. Fin. 1, 10; id. Off. 1, 26. —* Comp., Front. ad M. Caes. 1, 6.— Sup., Cic. Div. in Caecil. 9; Caes. B. C. 2, 17.2.ămīcus, i, m. [from amo, as philos from phileô, and from ] ( gen. plur. amicūm, Ter. Heaut. prol. 24).A.A friend; constr. with gen. or poss. adj.; v. Zumpt, Gram. §B.410: est is (amicus) tamquam alter idem,
Cic. Am. 21, 80 (cf. id. ib. 25, 92; id. Off. 1, 17):amicum qui intuetur, tamquam exemplar intuetur sui,
id. Am. 7, 23:Non tam utilitas parta per amicum, quam amici amor ipse delectat,
id. ib. 14, 51: Amicus certus in re incertā cernitur, Enn. ap. Cic. ib. 17, 64:boni improbis, improbi bonis amici esse non possunt,
Cic. ib. 20, 74:ex omnibus saeculis vix tria aut quattuor nominantur paria amicorum,
id. ib. 4, 15:tu ex amicis certis mi es certissimus,
Plaut. Trin. 1, 2, 54 and 57:vetus verbum hoc est, Communia esse amicorum inter se omnia,
Ter. Ad. 5, 4, 18:Respicis antiquum lassis in rebus amicum,
Ov. P. 2, 3, 93:Alba tuus antiquissimus non solum amicus, verum etiam amator,
Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.:hospitis et amici mei M. Pacuvii fabula,
id. Am. 7, 24:suis incommodis graviter angi non amicum sed se ipsum amantis est,
of one loving not his friend, but himself, id. ib. 3, 10:ab amicis honesta petere, amicorum causā honesta facere,
id. ib. 13, 44:paternus amicus ac pernecessarius,
id. Fl. 6, 14:amicus novus,
id. Am. 19, 67:vetus,
id. ib.; Verg. A. 3, 82; Hor. S. 2, 6, 81; Ov. P. 1, 6, 53:amici ac familiares veteres,
Suet. Tib. 55:aequaevus,
Verg. A. 5, 452:ardens,
id. ib. 9, 198:dulcis,
Hor. S. 1, 3, 69; Ov. P. 1, 8, 31:carus,
Hor. C. 4, 9, 51; Ov. Tr. 3, 6, 7:jucundus,
Hor. S. 1, 3, 93:amici jucundissimi et omnium horarum,
Suet. Tib. 42:amicus propior,
Hor. Ep. 1, 9, 5:fidelis,
id. ib. 2, 2, 1; Vulg. Eccli. 6, 14:fidus,
Hor. Ep. 1, 5, 24:verus,
Cic. Am. 21, 82; Vulg. Eccli. 25, 12:mendax,
Hor. A. P. 425:secernere blandum amicum a vero,
Cic. Am. 25, 95:memor,
Ov. Tr. 5, 9, 33:summus,
Ter. Phorm. 1, 1, 1:primus,
Vulg. 1 Macc. 10, 65:amici tristes,
Hor. C. 1, 7, 24:maesti,
Ov. Tr. 1, 9, 5:dives,
Hor. Ep. 1, 8, 24:inops,
id. S. 1, 2, 5:inferioris ordinis amici,
Cic. Am. 19, 69:communes amici,
Cic. Fam. 5, 2:amice, salve!
Ter. Eun. 3, 5, 12; so Cat. 55, 7; Verg. A. 6, 507; Hor. C. 2, 14, 6; and Vulg. Matt. 20, 13:magnanimi veritatis amici,
Cic. Off. 1, 19:amicos parare,
Ter. And. 1, 1, 39:amicos parare optimam vitae, ut ita dicam, supellectilem,
Cic. Am. 15, 55:minus amicorum habens,
Ter. Eun. 4, 6, 22:me unum atque unicum amicum habuit,
Cat. 73, 6;amicos habere,
Cic. Am. 11, 36; so Vulg. Prov. 22, 11:nos sibi amicos junget,
Ter. Hec. 5, 2, 32; Hor. S. 1, 3, 54:amicum servare,
id. ib.:amicum servare per durum tempus,
Ov. P. 2, 6, 29:aliquo uti amico,
to have one as a friend, Cic. de Or. 1, 14, 62; Hor. S. 1, 4, 96:sibi amicum facere,
Vulg. Luc. 16, 9:amicum diligere,
Verg. A. 9, 430; Vulg. Deut. 13, 6:amico inservire,
Ter. Heaut. 3, 1, 8:amico parcere,
Hor. S. 1, 4, 35:et monendi amici saepe sunt et objurgandi,
Cic. Am. 24, 88:amico ignoscere,
Hor. Ep. 2, 2, 110:angorem pro amico capere,
Cic. Am. 13, 48:amici jacentem animum excitare,
id. ib. 16, 59:amicum consolari,
Ov. Tr. 5, 4, 41:amico orbatus,
Cic. Am. 3, 10:amicum offendere,
Hor. S. 1, 3, 73:non paucis munitus amicis,
Ov. P. 2, 3, 25.—Also for patronus, patron, protector; so Horace of Mæcenas, Epod. 1, 2:amicus potens,
powerful friend, id. C. 2, 18, 12; so,magnus,
Juv. 3, 57; 6, 313: Suet. Aug. 56:valentissimi,
id. ib. 35.—And for socius, companion:trepido fugam exprobravit amico,
Ov. M. 13, 69.—In polit. relations, a friend of the State (who was not always socius, an ally, but the socius was always amicus; cf.C.amicitia): Deiotarus ex animo amicus, unus fidelis populo Romano,
Cic. Phil. 11, 13:socio atque amico regi,
Liv. 37, 54; 7, 30 et saep.; Suet. Caes. 11.—In and after the Aug. per., a counsellor, courtier, minister of a prince, Nep. Milt. 3, 2 Dähn.:A.fuerunt multi reges ex amicis Alexandri Magni,
id. Reg. 3, 1; so Suet. Caes. 70, 72; 70, 79; id. Aug. 16; 17; 35; 56; 66; id. Calig. 19; id. Ner. 5; id. Galb. 7 al.; cf. Ernest. ad Suet. Excurs. XV.—Hence, ămī-ca, ae, f.In bon. part., a female friend (very rare; cf. hetaira in Hom., Aristoph., Plato):B.amicae, cognatae,
Ter. Hec. 4, 2, 16:at haec amicae erunt, ubi, etc.,
id. ib. 5, 2, 24:Me (laedit) soror et cum quae dormit amica simul,
Prop. 2, 6, 12:ibit ad adfectam, quae non languebit, amicam Visere,
Ov. Am. 2, 2, 21; cf. Juv. 3, 12; 6, 353; 6, 455; 6, 481; so Inscr. Grut. 865, 17; 891, 4. —In mal. part., = meretrix, a concubine, mistress, courtesan (esp. freq. in the comic poets; so in Gr. hetaira com. in Att. usage): eum suus pater ab amicā abduxit, Naev. ap. Gell. 6, 8:mulierem pejorem quam haec amica est Phaedromi non vidi,
Plaut. Curc. 5, 1, 3; so id. Trin. 3, 2, 25; 3, 4, 22; id. Cist. 2, 3, 28; id. Ep. 5, 2, 36; 5, 2, 39 al.:sive ista uxor sive amica est,
Ter. And. 1, 3, 11; id. Heaut. 1, 1, 52; 1, 2, 15; 3, 3, 6; 4, 6, 15 et saep.; Cic. Att. 10, 10; Dig. 50, 16, 144. -
5 amicus
1.ămīcus (old form ămēcus, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.), a, um, adj. [amo], friendly, kind, amicable, favorable, inclined to, liking; constr. with dat., Zumpt, Gram. §B.410: animo esse amico erga aliquem,
Ter. Hec. 3, 3, 29; Cic. Fam. 1, 7, 3:tribuni sunt nobis amici,
id. Q. Fr. 1, 2 fin.:homo amicus nobis jam inde a puero,
Ter. Ad. 3, 3, 86:Pompeium tibi valde amicum esse cognovi,
Cic. Fam. 1, 8, 5; id. Att. 9, 5:amicus non magis tyranno quam tyrannidi,
Nep. Dion, 3, 2; id. Att. 9:male numen amicum,
Verg. A. 2, 735; Ov. F. 3, 834:(Fortuna) amica varietati constantiam respuit,
Cic. N. D. 2, 16:amica luto sus,
fond of, Hor. Ep. 1, 2, 26.— Comp.:mihi nemo est amicior Attico,
Cic. Att. 16, 16:amicior Cilicum aerariis quam nostro,
id. ib. 7, 1, 6; id. Fam. 3, 2, 1.— Sup.:Deiotarum, fidelissimum regem atque amicissimum rei publicae nostrae,
Cic. Att. 15, 2, 2:cum summi viri, tum amicissimi,
id. Am. 2, 8:amicissimi viri,
Suet. Caes. 1:successor conjunctissimus et amicissimus,
Cic. Fam. 3, 3:hoc libro ad amicum amicissimus de amicitiā scripsi,
id. Am. 1, 5; 23, 88 (but the comp. and sup. may sometimes be rendered as belonging to 2. amicus, a greater friend, the greatest friend, as in Cic. Att. 16, 16, and Am. 1, 5; so in Gr. basileus etc.).—Of things, kindly, pleasing (mostly poet.;* C.so Cic. rarely): nihil homini amico est opportuno amicius,
Plaut. Ep. 3, 3, 44:secundum te nihil est mihi amicius solitudine,
Cic. Att. 12, 15:portus intramus amicos,
Verg. A. 5, 57: fessos opibus solatur amicis, id. [p. 106] ib. 5, 416:vento amico ferri,
Ov. Tr. 1, 5, 17:per amica silentia lunae,
Verg. A. 2, 255:amici imbres,
id. G. 4, 115:sidus amicum,
Hor. Epod. 10, 9:sol amicum tempus agens,
bringing the welcome hour, id. C. 3, 6, 43:tempus fraudibus amicum,
Stat. S. 5, 2, 39:brevitas postulatur, qui mihimet ipsi amicissima est,
Cic. Quinct. 34.—Amicum est mihi (after the Gr. philon esti moi; in pure Lat., mihi cordi est, etc.); with inf., it pleases me, it accords with my feelings:a.nec dis amicum est nec mihi te prius Obire,
Hor. C. 2, 17, 2.—Hence, adv., in a friendly manner, kindly, amicably.Old form ămīcĭter, Pac. ap. Non. 510, 26; Plaut. Pers. 2, 3, 3.—b.Class. form ămīcē:facis amice,
Cic. Am. 2, 9:haec accipienda amice,
id. ib. 24, 88; id. Fin. 1, 10; id. Off. 1, 26. —* Comp., Front. ad M. Caes. 1, 6.— Sup., Cic. Div. in Caecil. 9; Caes. B. C. 2, 17.2.ămīcus, i, m. [from amo, as philos from phileô, and from ] ( gen. plur. amicūm, Ter. Heaut. prol. 24).A.A friend; constr. with gen. or poss. adj.; v. Zumpt, Gram. §B.410: est is (amicus) tamquam alter idem,
Cic. Am. 21, 80 (cf. id. ib. 25, 92; id. Off. 1, 17):amicum qui intuetur, tamquam exemplar intuetur sui,
id. Am. 7, 23:Non tam utilitas parta per amicum, quam amici amor ipse delectat,
id. ib. 14, 51: Amicus certus in re incertā cernitur, Enn. ap. Cic. ib. 17, 64:boni improbis, improbi bonis amici esse non possunt,
Cic. ib. 20, 74:ex omnibus saeculis vix tria aut quattuor nominantur paria amicorum,
id. ib. 4, 15:tu ex amicis certis mi es certissimus,
Plaut. Trin. 1, 2, 54 and 57:vetus verbum hoc est, Communia esse amicorum inter se omnia,
Ter. Ad. 5, 4, 18:Respicis antiquum lassis in rebus amicum,
Ov. P. 2, 3, 93:Alba tuus antiquissimus non solum amicus, verum etiam amator,
Cic. Verr. 2, 3, 63 fin.:hospitis et amici mei M. Pacuvii fabula,
id. Am. 7, 24:suis incommodis graviter angi non amicum sed se ipsum amantis est,
of one loving not his friend, but himself, id. ib. 3, 10:ab amicis honesta petere, amicorum causā honesta facere,
id. ib. 13, 44:paternus amicus ac pernecessarius,
id. Fl. 6, 14:amicus novus,
id. Am. 19, 67:vetus,
id. ib.; Verg. A. 3, 82; Hor. S. 2, 6, 81; Ov. P. 1, 6, 53:amici ac familiares veteres,
Suet. Tib. 55:aequaevus,
Verg. A. 5, 452:ardens,
id. ib. 9, 198:dulcis,
Hor. S. 1, 3, 69; Ov. P. 1, 8, 31:carus,
Hor. C. 4, 9, 51; Ov. Tr. 3, 6, 7:jucundus,
Hor. S. 1, 3, 93:amici jucundissimi et omnium horarum,
Suet. Tib. 42:amicus propior,
Hor. Ep. 1, 9, 5:fidelis,
id. ib. 2, 2, 1; Vulg. Eccli. 6, 14:fidus,
Hor. Ep. 1, 5, 24:verus,
Cic. Am. 21, 82; Vulg. Eccli. 25, 12:mendax,
Hor. A. P. 425:secernere blandum amicum a vero,
Cic. Am. 25, 95:memor,
Ov. Tr. 5, 9, 33:summus,
Ter. Phorm. 1, 1, 1:primus,
Vulg. 1 Macc. 10, 65:amici tristes,
Hor. C. 1, 7, 24:maesti,
Ov. Tr. 1, 9, 5:dives,
Hor. Ep. 1, 8, 24:inops,
id. S. 1, 2, 5:inferioris ordinis amici,
Cic. Am. 19, 69:communes amici,
Cic. Fam. 5, 2:amice, salve!
Ter. Eun. 3, 5, 12; so Cat. 55, 7; Verg. A. 6, 507; Hor. C. 2, 14, 6; and Vulg. Matt. 20, 13:magnanimi veritatis amici,
Cic. Off. 1, 19:amicos parare,
Ter. And. 1, 1, 39:amicos parare optimam vitae, ut ita dicam, supellectilem,
Cic. Am. 15, 55:minus amicorum habens,
Ter. Eun. 4, 6, 22:me unum atque unicum amicum habuit,
Cat. 73, 6;amicos habere,
Cic. Am. 11, 36; so Vulg. Prov. 22, 11:nos sibi amicos junget,
Ter. Hec. 5, 2, 32; Hor. S. 1, 3, 54:amicum servare,
id. ib.:amicum servare per durum tempus,
Ov. P. 2, 6, 29:aliquo uti amico,
to have one as a friend, Cic. de Or. 1, 14, 62; Hor. S. 1, 4, 96:sibi amicum facere,
Vulg. Luc. 16, 9:amicum diligere,
Verg. A. 9, 430; Vulg. Deut. 13, 6:amico inservire,
Ter. Heaut. 3, 1, 8:amico parcere,
Hor. S. 1, 4, 35:et monendi amici saepe sunt et objurgandi,
Cic. Am. 24, 88:amico ignoscere,
Hor. Ep. 2, 2, 110:angorem pro amico capere,
Cic. Am. 13, 48:amici jacentem animum excitare,
id. ib. 16, 59:amicum consolari,
Ov. Tr. 5, 4, 41:amico orbatus,
Cic. Am. 3, 10:amicum offendere,
Hor. S. 1, 3, 73:non paucis munitus amicis,
Ov. P. 2, 3, 25.—Also for patronus, patron, protector; so Horace of Mæcenas, Epod. 1, 2:amicus potens,
powerful friend, id. C. 2, 18, 12; so,magnus,
Juv. 3, 57; 6, 313: Suet. Aug. 56:valentissimi,
id. ib. 35.—And for socius, companion:trepido fugam exprobravit amico,
Ov. M. 13, 69.—In polit. relations, a friend of the State (who was not always socius, an ally, but the socius was always amicus; cf.C.amicitia): Deiotarus ex animo amicus, unus fidelis populo Romano,
Cic. Phil. 11, 13:socio atque amico regi,
Liv. 37, 54; 7, 30 et saep.; Suet. Caes. 11.—In and after the Aug. per., a counsellor, courtier, minister of a prince, Nep. Milt. 3, 2 Dähn.:A.fuerunt multi reges ex amicis Alexandri Magni,
id. Reg. 3, 1; so Suet. Caes. 70, 72; 70, 79; id. Aug. 16; 17; 35; 56; 66; id. Calig. 19; id. Ner. 5; id. Galb. 7 al.; cf. Ernest. ad Suet. Excurs. XV.—Hence, ămī-ca, ae, f.In bon. part., a female friend (very rare; cf. hetaira in Hom., Aristoph., Plato):B.amicae, cognatae,
Ter. Hec. 4, 2, 16:at haec amicae erunt, ubi, etc.,
id. ib. 5, 2, 24:Me (laedit) soror et cum quae dormit amica simul,
Prop. 2, 6, 12:ibit ad adfectam, quae non languebit, amicam Visere,
Ov. Am. 2, 2, 21; cf. Juv. 3, 12; 6, 353; 6, 455; 6, 481; so Inscr. Grut. 865, 17; 891, 4. —In mal. part., = meretrix, a concubine, mistress, courtesan (esp. freq. in the comic poets; so in Gr. hetaira com. in Att. usage): eum suus pater ab amicā abduxit, Naev. ap. Gell. 6, 8:mulierem pejorem quam haec amica est Phaedromi non vidi,
Plaut. Curc. 5, 1, 3; so id. Trin. 3, 2, 25; 3, 4, 22; id. Cist. 2, 3, 28; id. Ep. 5, 2, 36; 5, 2, 39 al.:sive ista uxor sive amica est,
Ter. And. 1, 3, 11; id. Heaut. 1, 1, 52; 1, 2, 15; 3, 3, 6; 4, 6, 15 et saep.; Cic. Att. 10, 10; Dig. 50, 16, 144. -
6 confido
con-fīdo, fĭsus sum, 3, v. n., to trust confidently in something, confide in, rely firmly upon, to believe, be assured of (as an enhancing of sperare, Cic. Att. 6, 9, 1; Nep. Milt. 1, 1; freq. and class. in prose and poetry); constr. with abl., acc. and inf., with dat., rarely with de, ut, or absol.(α).With abl. (in verb. finit. very rare with personal object):(β).aut corporis firmitate aut fortunae stabilitate,
Cic. Tusc. 5, 14, 40:copiā et facultate causae,
id. Rosc. Com. 1, 2; id. Tusc. 5, 3, 8:illum, quo antea confidebant, metuunt,
id. Att. 8, 13, 2; id. Clu. 1, 1:naturā loci,
Caes. B. G. 3, 9; 7, 68; id. B. C. 1, 58:castrorum propinquitate,
id. ib. 1, 75 fin.; 3, 83; Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 4:jurejurando,
Suet. Caes. 86; cf.:neque milites alio duce plus confidere aut audere,
Liv. 21, 4, 4:socio Ulixe,
Ov. M. 13, 240 (v. also under g).—So esp. with part. pass.:confisus, a, um: neque Caesar opus intermittit confisus praesidio legionum trium,
Caes. B. C. 1, 42; 1, 75; 3, 106; Auct. B. Alex. 10, 5, Auct. B. G. 8, 3; 8, 15;Auct. B. Afr. 49: tam potenti duce confisus,
Liv. 24, 5, 12; 28, 42, 12:nullā aliā urbe,
Cic. Fam. 12, 14, 4; Lentul. ib. 12, 15, 3:patientiā nostrā,
Plin. Pan. 68, 2:senatus consulto,
Suet. Caes. 86.—With acc. and inf. (so most freq. in all per.), Plaut. Stich. 3, 2, 1; Ter. Heaut. 1, 1, 108; id. Ad. 5, 3, 40; Cic. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Off. 3, 2, 5; id. Att. 1, 10, 2; 6, 7, 1; 6, 9, 1 al.; Caes. B. G. 1, 23 fin.; id. B. C. 2, 10; Sall. C. 17, 7; id. J. 26, 1; Nep. Milt. 1, 1; Liv. 4, 32, 6; 36, 40, 2; 44, 13, 7; Quint. 5, 12, 17; 11, 1, 92; Suet. Caes. 29; id. Oth. 10; Ov. M. 9, 256:(γ).(venti et sol) siccare prius confidunt omnia posse Quam, etc.,
Lucr. 5, 391.—With dat. (very freq.;(δ).and so almost always of personal objects): me perturbasset ejus sententia, nisi vestrae virtuti constantiaeque confiderem,
Cic. Phil. 5, 1, 2; cf. id. Att. 16, 16, A, 5;1, 9, 2: cui divinationi,
id. Fam. 6, 6, 4:his rebus magis quam causae suae,
id. Inv. 1, 16, 22; id. Verr. 2, 2, 28, § 69; id. Sest. 64, 135; id. Mil. 23, 61; id. Fin. 1, 9, 31; Liv. 38, 48, 13:virtuti militum,
Caes. B. C. 3, 24:cui (peditum parti) maxime confidebat,
id. ib. 2, 40:equitatui,
id. ib. 3, 94;Auct. B. Afr. 60: fidei Romanae,
Liv. 21, 19, 10; 22, 18, 8; 29, 12, 1;40, 12, 15 al.: huic legioni Caesar confidebat maxime,
Caes. B. G. 1, 40; 1, 42. —Esp. freq. with sibi, to rely on one's self, have confidence in one's self:neque illi sibi confisi ex portā prodire sunt ausi,
Caes. B. C. 3, 7:dum sibi uterque confideret,
id. ib. 3, 10; Cic. Fl. 1, 5; id. Clu. 23, 63; id. Har. Resp. 16, 35; id. Ac. 2, 11, 36; id. Fin. 3, 8, 29; id. Lael. 5, 17; 9, 30; id. Rep. 3, 13, 23; Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 6; Auct. B. Afr. 19; Sen. Tranq. 14, 2; id. Ep. 72, 2; Liv. 4, 18, 1:fidei legionum, Auct. B. Alex. 6, 2: suae virtuti,
Liv. 3, 67, 5; 21, 57, 12:felicitati regis sui,
Curt. 3, 14, 4:Graecorum erga se benevolentiae,
id. 4, 10, 16; 7, 7, 28; 7, 9, 1; 9, 2, 25; Tac. A. 1, 81; 14, 36; id. H. 1, 14; Sen. Ep. 4, 7.—Dub. whether dat. or abl. (cf. supra a): suis bonis. Cic. Tusc. 5, 13, 40:viribus,
Caes. B. G. 1, 53:dis immortalibus,
Sall. C. 52, 28:his amicis sociisque,
id. ib. 16, 4; id. J. 112, 2:suis militibus,
Liv. 2, 45, 4:quibus (rebus),
Quint. 3, 6, 8:ostento,
Suet. Tib. 19 al. —With de:(ε).externis auxiliis de salute urbis confidere,
Caes. B. C. 2, 5 fin.:de consuetudine civitatis,
Dig. 1, 3, 34; Nep. Milt. 1, 1.—With acc.:(ζ).confisus avos,
Stat. Th. 2, 573; cf. Prisc. 18, p. 1185 P.; cf.:nihil nimis oportet confidere,
Cic. Tusc. 1, 32, 78.—With ut, Plin. Ep. 2, 5, 7 (but in Cic. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16, confido is prob. a gloss; v. Orell. N. cr.).—(η).Absol.:* II.non confidit,
Plaut. Ps. 4, 7, 107: ubi legati satis confidunt, die [p. 414] constituto, Senatus utrisque datur, Sall. J. 13, 9.—Poet. with inanim. subjects:A.remis confisa minutis parvula cymba,
Prop. 1, 11, 9.—Hence, confīdens, entis, P. a. (lit. confident, trusting to something; hence with exclusive ref. to one's self), selfconfident; in a good and (more freq.) in a bad sense (class.).In a good sense (perh. only ante-class.), bold, daring, undaunted:B.decet innocentem servum atque innoxium Confidentem esse,
Plaut. Capt. 3, 5, 8:qui me alter est audacior homo? aut qui me confidentior?
id. Am. 1, 1, 1:senex, ellum, confidens, catus,
Ter. And. 5, 2, 14.— Comp.:quod est nimio confidentius,
Gell. 10, 26, 9.—In a bad sense, shameless, audacious, impudent:1.qui fortis est, idem est fidens, quoniam confidens malā consuetudine loquendi in vitio ponitur, ductum verbum a confidendo, quod laudis est, etc.,
Cic. Tusc. 3, 7, 14: improbus, confidens, nequam, malus videatur, Lucil. ap. Non. p. 262, 11; Turp. ib. p. 262, 13:homo,
Ter. Phorm. 1, 2, 73 (cf. Cic. Caecin. 10, 27); Cic. Phil. 7, 1, 3; * Hor. S. 1, 7, 7; Quint. 9, 3, 65; Suet. Dom. 12.— Sup.:juvenum confidentissime,
Verg. G. 4, 445:mendacium,
App. Mag. p. 318, 27.—Hence, adv.: confīdenter.In a good sense, boldly, daringly:2.confidenter hominem contra colloqui,
Plaut. Am. 1, 1, 183; 2, 2, 207; id. Capt. 3, 5, 6.— Comp.:dicere,
Cic. Cael. 19, 44:loqui,
id. de Or. 2, 7, 28.—In a bad sense, audaciously, impudently, Afran. ap. Non. p. 262, 17; Ter. Heaut. 5, 3, 7.— Sup.:confidentissime resistens,
Auct. Her. 2, 5, 8 fin.
См. также в других словарях:
ДИСКВАЛИФИКАЦИЯ — (от лат. dis приставка, означающая затруднение, нарушение, расстройство, разделение, утрату чего либо, и фр. qualification квалификация) англ. disqualification; нем. Disqualifikation. 1. Признание Ц л. или ч. л. непригодным, ненужным, потерявшим… … Энциклопедия социологии
ДИСФУНКЦИЯ — (от лат. dis приставка, означающая затруднение, нарушение, расстройство, разделение, утрату чего либо, и functio деятельность) англ. disfunction; нем. Disfunktion. Появление в системе разных элементов, приводящих к рассогласованию ее… … Энциклопедия социологии
dissociation — 1. Separation, or a dissolution of relations. SYN: disassociation. 2. The change of a complex chemical compound into a simpler one by any lytic reaction, by ionization, by heterolysis, or by homolysis. 3 … Medical dictionary
Antipaludique — Paludisme Classifications CIM du Paludisme Classification et ressources externes CIM 10 B50 à B54 CIM 9 084 (84.0 à 84.9) … Wikipédia en Français
Antipaludéen — Paludisme Classifications CIM du Paludisme Classification et ressources externes CIM 10 B50 à B54 CIM 9 084 (84.0 à 84.9) … Wikipédia en Français
Encéphalopathie palustre — Paludisme Classifications CIM du Paludisme Classification et ressources externes CIM 10 B50 à B54 CIM 9 084 (84.0 à 84.9) … Wikipédia en Français
Fièvre bilieuse hémoglobinurique — Paludisme Classifications CIM du Paludisme Classification et ressources externes CIM 10 B50 à B54 CIM 9 084 (84.0 à 84.9) … Wikipédia en Français
Malaria — Paludisme Classifications CIM du Paludisme Classification et ressources externes CIM 10 B50 à B54 CIM 9 084 (84.0 à 84.9) … Wikipédia en Français
Paludisme — Classifications CIM du Paludisme Classification et ressources externes Frottis sanguin révélant la présence du parasite Plasmodium falciparum ayant la forme d anneaux à l intérieur d hématies humaines … Wikipédia en Français
FEMME — LES DISCOURS et les savoirs qui prennent la femme ou le féminin pour objet paraissent d’abord remarquablement anhistoriques et même quasi immuables: des premières représentations médicales du corps aux théories les plus subtiles de la… … Encyclopédie Universelle
Singlish — Spoken in Singapore Language family Creole Singlish Language codes ISO 639 3 … Wikipedia