Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dis-pliceo

  • 1 displiceo

    dis-pliceo, plicuī, plicitum, ēre (dis u. placeo), mißfallen (Ggstz. placere, arridere, probari), I) im allg., absol., Cic.: alci, Cic.: alci de alqo, Cic. – spätlat. mit ab u. Abl., quae a multorum sensu displiceat, nicht im Einklang steht mit usw., Tert. de fug. in pers. 4. – mihi od. alci displicet m. folg. Infin., Cic. de or. 1, 157; de fin. 1, 1. Vopisc. Aurel. 49, 1 (wo Ggstz. non placebat): non displicet nobis m. folg. Acc. u. Infin., August. bei Suet. Claud. 4, 3. – II) insbes., displ. sibi, mit sich selbst nicht zufrieden-, mißvergnügt-, nicht gut aufgelegt sein, übler Laune sein, Ter. u. Cic.: dah. corpus displicens, krank, Scrib. Larg. 188 in. – / Partic. displicitus, a, um, mißfällig, ei statim displicita esset (i.e. displicuisset) insolentia, Gell. 1, 21, 4.

    lateinisch-deutsches > displiceo

  • 2 displiceo

    dis-pliceo, plicuī, plicitum, ēre (dis u. placeo), mißfallen (Ggstz. placere, arridere, probari), I) im allg., absol., Cic.: alci, Cic.: alci de alqo, Cic. – spätlat. mit ab u. Abl., quae a multorum sensu displiceat, nicht im Einklang steht mit usw., Tert. de fug. in pers. 4. – mihi od. alci displicet m. folg. Infin., Cic. de or. 1, 157; de fin. 1, 1. Vopisc. Aurel. 49, 1 (wo Ggstz. non placebat): non displicet nobis m. folg. Acc. u. Infin., August. bei Suet. Claud. 4, 3. – II) insbes., displ. sibi, mit sich selbst nicht zufrieden-, mißvergnügt-, nicht gut aufgelegt sein, übler Laune sein, Ter. u. Cic.: dah. corpus displicens, krank, Scrib. Larg. 188 in. – Partic. displicitus, a, um, mißfällig, ei statim displicita esset (i.e. displicuisset) insolentia, Gell. 1, 21, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > displiceo

  • 3 displiceo

    dis-plĭcĕo, ŭi (displicitus est, Gell. 1, 21, 4), ĭtum, 2, v. n. [placeo], to displease (opp. placeo and complaceo, v. 3. dis, II. —rare but class.): quodne vobis placeat, [p. 593] displiceat mihi? Plaut. Mil. 3, 1, 19;

    so opp. placere,

    id. Men. 4, 2, 107; Cic. Brut. 57; Quint. 12, 9, 6:

    mortis mihi displicet auctor,

    Ov. M. 8, 493 et saep.:

    si displicebit vita,

    Ter. Heaut. 5, 2, 19; so without dat., Cic. Att. 13, 21, 3 (opp. arridere); Quint. 12, 9, 6 (opp. placere); Suet. Calig. 20; Hor. C. 1, 38, 2; id. Ep. 1, 19, 47 al.:

    non mihi displicet adhibere etiam istam rationem, etc.,

    Cic. de Or. 1, 34, 157;

    so with a subjectclause,

    Quint. 2, 5, 17; Suet. Claud. 4.—
    II.
    Sibi, to be displeased, dissatisfied with one's self, Ter. Heaut. 5, 4, 20; Poëta ap. Cic. Att. 2, 18, 3; also,

    in gen.,

    to feel fretful, Cic. Phil. 1, 5, 12; cf.:

    aconitum potum protinus facit corpus grave et displicens,

    uneasy, Scrib. Comp. 188.

    Lewis & Short latin dictionary > displiceo

  • 4 displiceo

    dis-pliceo, plicuī, plicitum, ēre [ placeo ]
    не нравиться, быть неприятным (alicui C etc.)
    d. sibi C etc. — быть недовольным самим собой, быть в дурном настроении, тж. чувствовать недомогание
    non displicet nobis ( = mihi)... Augustus ap. Su — я не прочь..

    Латинско-русский словарь > displiceo

См. также в других словарях:

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»